Θα θέλατε μια Porsche; Μα φυσικά θα απαντούσατε μόνο που τα λεφτά δεν φτάνουν. Κι όμως. Πολυτελή αυτοκίνητα, αντίγραφα πολυτελών μοντέλων, κατασκευάζονται σε ελληνική βιοτεχνία που έχει ήδη κερδίσει διεθνείς διακρίσεις. Χειροποίητο, νοσταλγικό, γρήγορο αλλά ακόμη χωρίς την επίσημη ελληνική ταυτότητα. Λίγα χιλιόμετρα έξω από την Κατερίνη δραστηριοποιείται μια από τις μόλις τρεις ευρωπαϊκές βιομηχανίες, γιατί στην χώρα μας είναι βιοτεχνία ακόμη, κατασκευής αυτοκινήτων ρεπλίκα. Αμαξιών δηλαδή που είναι σχεδόν- και έχει τη σημασία του- πανομοιότυπα και αρκούντως λειτουργικά αντίγραφα σημαντικών, ιστορικών και συνήθως αρκετά γρήγορων αυτοκινήτων μεγάλων εταιρειών και «βαριών» σημάτων της αυτοκίνησης.
Μόνο που αυτά τα αυτοκίνητα δεν έχουν ακόμη την τυπική αναγνώριση κατασκευής από το ελληνικό Δημόσιο, προκειμένου, όπως λέει στο “Βήμα της Κυριακής”, ο εμπνευστής της προσπάθειας, μηχανικός Ηλίας Γαγανέλης, «να διαπιστώνει η αλματωδώς διευρυνόμενη αγορά αυτοκινήτων ρεπλίκα ότι υπάρχουν τέτοιου είδους αμάξια, αποκλειστικά ελληνικής κατασκευής και προέλευσης, να τα αναζητεί, να τα εκτιμά και να τα επιλέγει». Ο κ. Γαγανέλης έχει βρεθεί μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα. Δέχεται προτάσεις από την Ελβετία- που αναδεικνύεται ανάμεσα στις πρώτες αγορές της Ευρώπης αυτοκινήτων ρεπλίκα να μετακινήσει, όχι χωρίς κόστος ή επιβαρύνσεις, τη βιοτεχνία του εκεί. Και όπως επισημαίνει ο ίδιος, «στην Ελβετία, όπως και στη Γερμανία, μέσα σε επτά ημέρες μια επιχείρηση του είδους που δραστηριοποιούμαστε λαμβάνει πιστοποίηση και έγκριση τύπου, ενώ στην Ελλάδα, μιας και δεν υπάρχει η απαιτούμενη νομοθεσία κατοχύρωσης αυτοκινήτων ρεπλίκα, η διαδικασία για μια απλή διατύπωση και διαπίστωση τύπου των εργασιών μας βρίσκεται ήδη σε πεντάμηνη εξέλιξη στο υπουργείο Μεταφορών».
Παρ΄ όλα αυτά, η βιοτεχνία αυτοκινήτων ρεπλίκα δέχεται- και από ελληνικής πλευράς- συγχαρητήρια, κερδίζει διακρίσεις και έδαφος στην ευρωπαϊκή και διεθνή αγορά και οι άνθρωποι της προσκαλούνται να παρουσιάσουν τη δουλειά και τα μοντέλα τους σε διεθνείς εκθέσεις όπως θα συμβεί τον προσεχή Μάρτιο, στη Στουτγάρδη και την Εσση της Γερμανίας.
Τι είναι όμως ένα αυτοκίνητο ρεπλίκα; Και θα μπορούσε ίσως μια βιοτεχνία τέτοιας δομής και παραγωγής να αποτελέσει αφορμή για την προώθηση ελληνικών αυτοκινήτων ακόμη και με οικολογικά αποδεκτό αποτύπωμα; «Την τεχνογνωσία για να προσαρμοστούν τα αυτοκίνητά μας σε φιλικότερης προς το περιβάλλον μορφής καύσιμα και κίνηση τη διαθέτουμε. Το θέμα όμως είναι να υπάρξει κατ΄ αρχάς η κρατική αναγνώριση του τι ακριβώς διαθέτουμε στην αγορά. Η ReplicarΗellas (η ονομασία της βιοτεχνίας) αυτή τη στιγμή διαθέτει ρεπλίκες, δηλαδή σχεδόν πανομοιότυπα αντίγραφα δύο δημοφιλών μοντέλων της Ρorsche της δεκαετίας του 1950, ακολουθώντας τις προϋποθέσεις κίνησης με βενζίνη, το σασί του πρωτοτύπου και τον αερόψυκτο κινητήρα. Από εκεί και πέρα υπάρχουν ορισμένες διαφοροποιήσεις που επιβάλλονται από τη νομοθεσία και τα δικαιώματα χρήσης σημάτων και κατοχύρωσης μοντέλων, αλλά αυτές είναι τόσο επουσιώδεις ή μικρές που ο επίδοξος οδηγός δεν τις αντιλαμβάνεται απαραίτητα και σε κάθε περίπτωση δεν επηρεάζουν την οδηγική συμπεριφορά και την “καρδιά” του αυτοκινήτου».
Όλα τα μηχανικά μέρη, το σασί, το σαλόνι και το αμάξωμα κατασκευάζονται στην Κατερίνη. Τα τελευταία τρία χρόνια που ο κ. Γαγανέλης άνοιξε τη βιοτεχνία η παραγωγή αγγίζει τα 35-40 αυτοκίνητα τον χρόνο «και οι σκέψεις μας λόγω της αυξημένης ζήτησης είναι να υπάρξει η επέκταση εκείνη που θα αποδίδει ετησίως τα τριπλάσια». Και αυτός όμως ο σχεδιασμός εξαρτάται από την «τυπική αναγνώριση και ενίσχυση του κράτους, καθώς το κόστος δεν είναι ευκαταφρόνητο».
Οι παραγγελίες της βιοτεχνίας προέρχονται κυρίως από το εξωτερικό, τη Γερμανία, την Ελβετία, την Πορτογαλία, αλλά και τις ΗΠΑ και την Αυστραλία. Πριν από την αποστολή τους στους πελάτες-παραλήπτες, τα αυτοκίνητα ρεπλίκες υπόκεινται σε έλεγχο από γερμανό ανεξάρτητο μηχανολόγο ελεγκτή προκειμένου αφενός να διαπιστωθεί αν όντως πληρούν τις προϋποθέσεις για να θεωρούνται απολύτως λειτουργικά αυτοκίνητα ρεπλίκες και αφετέρου ότι δεν ταυτοποιούνται σε καμιά περίπτωση με το αυθεντικό πρωτότυπο της εταιρείας. Γι΄ αυτό και όπως επαναλαμβάνει ο κ. Γαγανέλης «υπάρχουν πάντα ορισμένες διαφοροποιήσεις, αμελητέες για τον οδηγό, αλλά ουσιώδεις σε σχέση με τα μοντέλα της κατασκευάστριας εταιρείας προκειμένου να μην τίθεται θέμα παραβίασης πνευματικών δικαιωμάτων, εμπορικού σήματος και ευρεσιτεχνιών».
Η ζήτηση πάντως είναι ήδη αυξημένη και εντός συνόρων. Μόνο το τελευταίο τετράμηνο από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη έχουν ζητήσει πληροφορίες ή έχουν επισκεφθεί την ιστοσελίδα της βιοτεχνίας για τα μοντέλα ρεπλίκες πάνω από 800 επίδοξοι πελάτες και οδηγοί που πρέπει όμως και αυτοί να περιμένουν να αρθούν τα γραφειοκρατικά εμπόδια προκειμένου να αποκτήσουν, για περίπου 30.000 ευρώ, στην παρούσα και πρώτη φάση μια ρεπλίκα Ρorsche 356 Speedster ή μια 550 Spyder, που στις αυθεντικές τους εκδοχές κοστίζουν πλέον πάνω από 300.000 ως 340.000 ευρώ.
αντεγράφη από εδώ
Σχόλιο
Όταν το κράτος νοιάζεται πως να στραγγαλίσει την ελληνική βιομηχανία και βιοτεχνία για να παραδώσει την χώρα σε ξένες επιχειρήσεις, μπράβο στον άνθρωπο. Αν αυτοί που κυβερνούν στηρίζονταν στον Έλληνα και όχι στις ξένες εταιρίες και κυβερνήσεις, η χώρα θα ήταν οικονομικός και αναπτυξιακός παράδεισος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου