Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2019

Άγιος Παρασκευάς ο Τραπεζούντιος ο νεομάρτυρας


Ημερομηνία εορτής: 01/03/2019Άγιος Παρασκευάς ο Τραπεζούντιος ο νεομάρτυρας
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 1 Μαρτίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Παρασκευας Ο Τραπεζουντιος Ο Νεομαρτυρας (; - 1659)


Βιογραφία
Ο Άγιος Νεομάρτυς Παρασκευάς καταγόταν από την Τραπεζούντα και ήταν ένας από τους προύχοντες της πόλεως. Μαρτύρησε το έτος 1659 μ.Χ. στην Τραπεζούντα δι' απαγχονισμού. Το ιερό λείψανο αυτού ενταφιάσθηκε στο ναό του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης και από εκεί ανακομίσθηκε στη Μονή Θεοσκεπάστου Τραπεζούντος.


Αγιογραφίες / Φωτογραφίες
Άγιος Παρασκευάς ο Τραπεζούντιος ο νεομάρτυρας
Άγιος Παρασκευάς ο Τραπεζούντιος ο νεομάρτυρας

Αγία Αναστασία η Νεομάρτυς


Ημερομηνία εορτής: 01/03/2019
Δεν βρέθηκε αγιογραφία. Παρακαλούμε επικοινωνήστεμαζί μας, αν έχετε να μας προτείνετε κάποια.
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 1 Μαρτίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγια Αναστασια Η Νεομαρτυς


Βιογραφία
Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο και το Μαρτύριο της Ρωσίδας Αγίας Αναστασίας (Αντρέγιεβνα) παρά μόνο ότι ήταν διά Χριστόν σαλή.

Άγιος Μεθόδιος ο Ιερομάρτυρας εκ Ρωσίας


Ημερομηνία εορτής: 01/03/2019
Δεν βρέθηκε αγιογραφία. Παρακαλούμε επικοινωνήστεμαζί μας, αν έχετε να μας προτείνετε κάποια.
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 1 Μαρτίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Μεθοδιος Ο Ιερομαρτυρας Εκ Ρωσιας (; - 1920)


Βιογραφία
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Μεθόδιος μαρτύρησε το έτος 1920 μ.Χ. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο του Αγίου.

Αγία Αντωνίνα η Οσιομάρτυς


Ημερομηνία εορτής: 01/03/2019
Δεν βρέθηκε αγιογραφία. Παρακαλούμε επικοινωνήστεμαζί μας, αν έχετε να μας προτείνετε κάποια.
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 1 Μαρτίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγια Αντωνινα Η Οσιομαρτυς (; - 1924)



Βιογραφία
Η Αγία Οσιομάρτυς Αντωνίνα μαρτύρησε το έτος 1924 μ.Χ. Δεν έχουμε άλλες λεπτομέρειες για τον βίο της Αγίας.

Πως πρέπει η ΝΔ να δώσει τα 2,000 ευρώ

Ναπολέων Λιναρδάτος
Η Ν.Δ. έχει παρουσιάσει ένα νέο πρόγραμμα, σύμφωνα με το οποίο «για κάθε παιδί που γεννιέται στην Ελλάδα» η οικογένειά του θα λαμβάνει 2.000 ευρώ. Το πόσο τέτοια προγράμματα πραγματικά επιτυγχάνουν τον σκοπό τους είναι υπό εξέταση, είναι σίγουρο όμως ότι η Ν.Δ. προτείνει ένα νέο επίδομα που, όπως προτίθεται να το εφαρμόσει, θα οδηγήσει μόνο στην ενίσχυση των πολιτικών αντιπάλων της. Αν κάτι οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι το πόσο προσεκτικοί, συγκεντρωμένοι και αφοσιωμένοι είναι στο να επιλέγουν πολιτικές που είτε προωθούν την ιδεολογική ατζέντα τους είτε πριμοδοτούν συγκεκριμένα τμήματα της κοινωνίας, τα οποία πιστεύουν ότι είναι ο εκλογικός πυρήνας τους. Ετσι, για παράδειγμα, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αυξάνει τους φόρους και αυξάνει τα επιδόματα, επιτυγχάνει ταυτοχρόνως να αυξάνει το κράτος και να προωθεί την εξάρτηση του πολίτη από το κράτος. Είναι μια συνειδητή πολιτική επιλογή.

Η Ν.Δ. δεν επιδεικνύει τα ίδια πολιτικά ένστικτα. Αντί να έχει ως πρώτη πολιτική προτεραιότητα την ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα, της ιδιοκτησίας και την απεξάρτηση του πολίτη από το κράτος, έχει τα δικά της σχέδια για την επέκταση του κράτους και την εξάρτηση από αυτό. Η δε πολιτική τού εφάπαξ για «κάθε παιδί που γεννιέται στην Ελλάδα» έχει το επιπλέον αρνητικό ότι θα λειτουργήσει ως ένας επιπλέον -και σημαντικός- μαγνήτης για τους απανταχού λαθρομετανάστες.

Αν στη Ν.Δ. έχουν βρει ότι αυτό το νέο επίδομα θα ωφελήσει στο δημογραφικό, υπάρχει ένας πολύ καλύτερος τρόπος για να εφαρμοστεί: το επίδομα αυτό να δίνεται ως μια πίστωση έναντι τριών συγκεκριμένων υποχρεώσεων προς το κράτος - του φόρου εισοδήματος, του ΕΝΦΙΑ ή/και των ασφαλιστικών εισφορών. Οι δε δικαιούχοι να έχουν το δικαίωμα να το απορροφήσουν τμηματικά. Αν, για παράδειγμα, μια οικογένεια πληρώνει 500 ευρώ τον χρόνο για ΕΝΦΙΑ, να έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει το επίδομα για τον ΕΝΦΙΑ για τέσσερα έτη.

Μια οικογένεια ή ένας γονέας που δεν πληρώνει φόρο εισοδήματος, ΕΝΦΙΑ ή ασφαλιστικές εισφορές ήδη θα ενισχύεται από το κράτος. Αλλά, ακόμα και σε αυτές τις περιπτώσεις, θα μπορούσε να ισχύει ότι το συγκεκριμένο επίδομα θα είναι διαθέσιμο για μελλοντικές φορολογικές υποχρεώσεις που θα προκύψουν.

Αν η Ν.Δ. θέλει να ανταγωνιστεί τον ΣΥΡΙΖΑ στην επιδοματολογία, τουλάχιστον ας το κάνει με λιγότερο αυτοκαταστροφικό τρόπο για αυτήν και την οικονομία. Σκοπός της Ν.Δ. θα πρέπει να είναι κάθε Ελληνας να είναι ιδιοκτήτης, να έχει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο εισόδημα από τον ιδιωτικό τομέα και διαρκώς να μειώνεται το μερίδιο του κράτους σε αυτό το εισόδημα. Αυτή η πολιτική θα την καταστήσει πολιτικά κυρίαρχη, αλλά -ακόμα πιο σημαντικό- θα αναστρέψει την παρακμή της Ελλάδας.
  

ΒΙΝΤΕΟ – Βαράγγειος Φρουρά: Βίκινγκ πολεμιστές στην υπηρεσία του Βυζαντίου


Γενίτσαροι, Άγγλοι βασιλικοί φρουροί, Πραιτοριανοί της Ρώμης και πράκτορες της Μυστικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ. Όλες οι μεγάλες δυνάμεις αφιερώνουν μεγάλη προσοχή στην ασφάλεια των ηγετών τους.
Στο Βυζάντιο υπήρχαν διάφορα επίλεκτα σώματα ιππικού και πεζικού όπως η Εταιρεία και οι Αθάνατοι, που συνόδευαν τον αυτοκράτορα στη μάχη ή φύλασσαν τα ανάκτορα και το θησαυροφυλάκιο.  Η κατάσταση άλλαξε όταν η αυτοκρατορία ήρθε σε επαφή με τους πιο επίφοβους πολεμιστές του Μεσαίωνα.
Μάθετε στο παρακάτω βίντεο τα πάντα για την Βαράγγειο Φρουρά, η οποία ερχόμενη από την Σκανδιναβία θα αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι της στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία:


πηγη

Στις 25 Φεβρουαρίου 1822 καταργήθηκε η δουλεία στην Ελλάδα

  • Στις 25 Φεβρουαρίου 1822 καταργήθηκε η δουλεία στην Ελλάδα
  • Η Επανάσταση του 1821 προχώρησε με τόλμη στην κατάργηση της δουλείας (τοιχογραφία στο Μέγαρο της Βουλής)
Οι Έλληνες, όταν ξεκίνησαν τον αγώνα της απελευθέρωσης το 1821, είχαν βαθιά συναίσθηση της έννοιας της σκλαβιάς. Είχαν βιώσει επί 400 και πλέον χρόνια, τη δύναμη και την σκληρότητα του κατακτητή, που έκανε ελεύθερους ανθρώπους σκλάβους και τους πουλούσε στα σκλαβοπάζαρα της Μεσογείου. Ανάλογα φαινόμενα ζούμε σήμερα, με το φαινόμενο του trafficking, που ουσιαστικά πωλούνται ως σκλάβοι στα σκλαβοπάζαρα της νύχτας, γυναίκες και μικρά παιδιά.
Το 1821, μέσα από τη φωτιά της Επανάστασης, έσπευσαν όλοι οι αγωνιζόμενοι να δημιουργήσουν θεσμούς ελευθερίας και χρηστής διοίκησης.
Η πρώτη μεγάλη κίνηση έγινε με την Α΄ Εθνοσυνέλευση, που συνήλθε στην Επίδαυρο και ψήφισε το πρώτο ελληνικό σύνταγμα. Με το σύνταγμα εκείνο οι Έλληνες, εντελώς πρωτοποριακά για την Ευρώπη της αποικιοκρατίας, θέσπισαν την κατάργηση της δουλείας. Διάφορα κράτη της Ευρώπης και κυρίως μετά τη Γαλλική Επανάσταση του 1789 είχαν αρχίσει να καταργούν τη δουλεία, αλλά μόνο για τα εδάφη τους. Το δουλοκτητικό καθεστώς, εντελώς υποκριτικά, παρέμενε στις εκτεταμένες αποικίες όλων των Ευρωπαίων.
Ας μην ξεχνάμε, επίσης, ότι όταν οι Ευρωπαίοι  ουσιαστικά εξολόθρευσαν τον γηγενή πληθυσμό της αμερικανικής ηπείρου, η ζήτηση σε εργατικά χέρια καλύφθηκε από Αφρικανούς σκλάβους. Έτσι ξεκίνησε η πιο μακροχρόνια εκμετάλλευση σκλάβων. Υπολογίζεται ότι από τον 15ο μέχρι τον 18ο αιώνα μεταφέρθηκαν στη βόρεια, την κεντρική και τη νότια Αμερική περισσότεροι από 20.000.000 Αφρικανοί.

Πώληση σκλάβων στις ΗΠΑ το 1856
Κινήσεις για την κατάργηση της δουλείας σημειώθηκαν κατά τον 18ο αιώνα. Το σύνταγμα των ΗΠΑ, του 1788, προέβλεπε την απελευθέρωση των δούλων μέσα σε μια περίοδο 20 χρόνων. Ωστόσο η δουλεία συνέχισε να υφίσταται στις νότιες πολιτείες. Στις αρχές του 19ου αιώνα η Βρετανία, η Γαλλία και τα περισσότερα από τα νέα ανεξάρτητα έθνη της νότιας και της κεντρικής Αμερικής κατάργησαν τη δουλεία.
Αλλά και οι Πορτογάλοι και οι Ισπανοί κάλυπταν τις ανάγκες σε εργατικό δυναμικό στις νέες χώρες (Αμερική) με μεταφορά Αφρικανών σκλάβων.
Σώζεται σήμερα στα  Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας, που βρίσκονται στη Βιβλιοθήκη της Βουλής, ένα έγγραφο που χαρακτηρίζεται μεγάλης ιστορικής και ανθρωπιστικής αξίας. Έχει αριθμό αρχείου 151 και εκδόθηκε στην Κόρινθο στις 25 Φεβρουαρίου 1822. Υπογράφεται από τον Αρχιγραμματέα της επικρατείας, Μινίστρο των εξωτερικών υποθέσεων και Πρόεδρο του συμβουλίου των Μινίστρων Θεόδωρο Νέγρη.
Το έγγραφο αυτό με τη μεγάλη αξία του απευθύνεται προς τον Μινίστρον του πολέμου Νότη Μπότσαρη και αναφέρει:
Γνωστοποιείται κατ’ επιταγήν της Διοικήσεως προς το Μινιστέριον του πολέμου, ότι, επειδή η Διοίκησις αρχήν θεμελιώδη έχει την κατάργησιν της δουλείας:
α΄. Είναι απηγορευμένον άχρις εκδόσεως ειδικού νόμου να πωλώνται και ν’ αγοράζωνται, καθ’ όλην την ελληνικήν επικράτειαν, άνθρωποι εκατέρων των γενών παντός έθνους.
β΄. Αν τυχόν ευρίσκωνται ή ακολούθως ευρεθώσιν αργυρώνητοι, από αυτήν την ώραν είναι ελεύθεροι και από τους ιδίους δεσπότας ακαταζήτητοι.
Το Μινιστέριον του πολέμου να ενεργήση ταύτην την επιταγήν, εφ’ όσον ανήκει τω αυτού Μινιστερίω.
Εν Κορίνθω τη κε΄ Φεβρουαρίου 1822. 
Στην εποχή μας το φαινόμενο της δουλείας έχει υποκατασταθεί με το φαινόμενο του trafficking, το οποίο, παρά τις προσπάθειες των διωκτικών Αρχών όλων των χωρών, καθημερινά θεριεύει εξαιτίας της υποκρισίας, αλλά και της αδηφάγου συμπεριφοράς μεγάλης μερίδας ανθρώπων, δεδομένου ότι τα κέρδη από την ελεεινή αυτή λειτουργία είναι τεράστια.
Ως  trafficking ορίζεται η παράνομη διακίνηση και εμπορία ανθρώπων με σκοπό τη σεξουαλική-οικονομική εκμετάλλευση, η στρατολόγηση, η μεταφορά, μετακίνηση, εγκατάσταση ή παραλαβή προσώπων μέσω της απειλής ή χρήσης βίας ή άλλων μορφών εξαναγκασμού.
Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης
  • Πηγή: sitalkisking.blogspot.gr.

Νύχτα Τσικνοπέμπτης...!

Related image
Νύχτα Τσικνοπέμπτης...! 

Πώς αγριεύουν έτσι οι άνθρωποι; Πώς μεμιάς αφήνονται έρμαια στις ροπές καί στίς τάσεις τής φθαρτής ανθρώπινης τους φύσης; Πώς κατάντησε απόψε αυτή η ήσυχη επαρχιακή πόλη; Θαρρείς καί δέν τήν κατοικούν άνθρωποι αλλά ανθρωπόμορφα τέρατα... 

πού άλλος μέ κεφάλι γαϊδάρου, άλλος λιονταριού, άλλος πιθήκου τρέχουν νά προλάβουν νά γλεντήσουν, νά μεθύσουν, νά αμαρτήσουν όσο γί­νεται περισσότερο. Γιατί απόψε είναι Τσικνοπέμπτη καί γέμισε ή πόλη μασκαράδες. Απόψε κάθε λογικός άνθρωπος δέν ξεμυτίζει από τό σπίτι του...

Αυτά σκεφτότανε ό παπα-Θανάσης, καθώς έμπαινε στό σπίτι του γυρνώντας από τό ναό.

- Α, παπαδιά μου, τό κακό παράγινε! Ο Θεός νά μας συγχωρέσει, είπε στή γυναίκα του μόλις μπήκε μέσα. Εκείνη τόν κοίταξε μέ κατανόηση.

- Ο Θεός νά μας φυλάει, είπε καί άρχισε νά ετοιμάζει τό βραδινό φαγητό.

Στό σπίτι του παπα-Θανάση, περασμένα πιά τά μεσάνυχτα, επικρατεί ησυχία. Τά παιδιά καί ή παπαδιά είχαν ήδη κοιμηθεί κι ό παπα-Θανάσης ετοιμαζότανε καί κείνος νά πάει γιά ύπνο, όταν ακούστηκε τό κουδούνι τής πόρτας. Τινάχτηκε μέσα στόν ύπνο της η παπαδιά καί βρέθηκε δίπλα στόν παπα-Θανάση.

- Μην ανοίγεις τέτοια νύχτα, πάτερ μου! τόν παρακάλεσε φοβισμένη.

- Γιατί φοβάσαι; τήν καθησύχασε εκείνος. Είναι η πρώτη φορά πού μάς κτυπούν τέτοια ώρα τήν πόρτα; Αφού τό ξέρεις τό σπίτι του Ιερέα διανυκτερεύει κάθε βράδυ.

- Ναι, μά απόψε...

Της χαμογέλασε ό παπα-Θανάσης καί άνοιξε τήν πόρτα.

Πάτερ μου, μέ συγχωρείτε πού ήρθα τέ­τοια ώρα, όμως ή μάνα μου πεθαίνει καί ζητά νά έξομολογηθεί καί νά κοινωνήσει. 

Ο άνθρωπος πού στεκόταν μπροστά του, παρό­λο πού ήταν άντρας, έτρεμε ολόκληρος κι άφηνε τά δάκρυά του δίχως ντροπή νά τρέχουν.

- Πήγαινε εσύ κοντά της, παιδί μου, καί γώ πάω ώς τήν εκκλησία νά πάρω τή θεία Κοινωνία καί έρχομαι αμέσως.

Έφυγε ό άντρας αφήνοντας στόν παπα-Θανάση τή διεύθυνσή του.

- Που θά πας, πάτερ μου, μόνος σου τέτοια ώρα, μιά τέτοια νύχτα; Δέ φοβάσαι; Γιατί δέν τόν κρατούσες νά πάτε συντροφιά;

Ή παπαδιά μιλούσε καί κείνος τήν κοίταζε αυστηρά.

- Μόνος είπες, παπαδιά, μόνος; Κι ό Κύριος πού θά κουβαλάω στά χέρια μου; 

’Ά, παπαδιά μου, κάτι σ’ έχει πιάσει απόψε καί δέ μιλάς γνωστικά.

Ντύθηκε ό παπα-Θανάσης καί βγήκε στό δρό­μο. Ξέχασε πώς ήταν νύχτα Τσικνοπέμπτης. Δέν τόν άπασχολούσαν καθόλου οί μασκαράδες πού έβλεπε γύρω του. Ένα μόνο τόν απασχολούσε, νά προλάβει νά δώσει τό «φάρμακο τής αθανασίας» στην ετοιμοθάνατη.

Πήρε με δέος στά χέρια του τό Σώμα καί τό Αίμα του Χρίστου καί ξαναβγήκε στό δρόμο. Δέν κοιτούσε ούτε δεξιά ούτε αριστερά. Μόνο έτρεχε νά προλάβει. Σέ μιά στροφή του δρόμου ακούσε γέλια καί φωνές. Κάποιος φώναξε κοροϊδευτικά: 

«Τήν ευχή σου Δέσποτα!», μά δέν γύρισε νά κοιτάξει.

Καί τότε, δέν κατάλαβε πως, βρέθηκε κυκλωμένος από μιά παρέα μασκαράδων, πού προσπαθούσαν νά τόν σταματήσουν.

Συνάδελφε, που πάμε;

Ένας νεαρός μασκαρεμένος σέ παπά, μέ χνώτο πού μύριζε ποτό, στεκόταν μπροστά του κρατώντας στό χέρι ένα σταυρό. Τα ’χασε ό παπα-Θανάσης καί πριν προλάβει νά πει τίποτα, δέχτηκε τήν επίθεση όλου του τσούρμου. Άλλος τόν τραβούσε άπό τά ράσα κι άλλος του έβγαζε τό καλυμμαύχι.

Ο παπα-Θανάσης έσφιξε στό στήθος του τ’ άχραντα Μυστήρια καί προσπάθησε νά τούς μι­λήσει, μά κανένας δέν άκουγε. Κάποιος τότε του τράβηξε τή γενειάδα καί -σάν νά τόν κτύπησε ηλεκτρικό ρεϋμα- άρχισε νά φωνάζει;

Είναι αληθινός, ρέ, είναι αληθινός!

Ή παρέα κοκκάλωσε στή θέση της κι ό παπα-Θανάσης, μέ τό πρόσωπο μουσκεμένο από τόν ιδρώτα της αγωνίας καί τά δάκρυα του, τούς κοίτα­ξε χωρίς νά μιλα.

- Συγγνώμη, πάτερ! είπε εκείνος που του τρά­βηξε τή γενειάδα. Νομίζαμε πώς ήσασταν ψεύτικος σάν κι αύτόν καί...

- Σας είδαμε καί τέτοια ώρα έξω καί ήμασταν σίγουροι πώς ήσασταν μασκαρεμένος.

 Συγχωρέστε μας! είπε ένας άλλος.

- Πάω νά κοινωνήσω μιά ετοιμοθάνατη, παιδιά μου. Ο θάνατος δέν έχει ώρες κατάλ­ληλες καί ακατάλληλες κι εγώ τρέχω νά τόν προλάβω. Καί σύ, παιδί μου, βγάλε τά ράσα τά τιμημένα. Μην αμαρτάνεις άλλο ρεζιλεύοντάς τα. Είναι πολύ ιερό τό ράσο, γιά νά μασκαρεύεσαι μ’ αυτό. Τραβάτε στά σπίτια σας, παιδιά μου, κι ό Θεός νά σας συγχωρέσει.

Άνοιξε τό βήμα του ό παπα-Θανάσης, γιά νά κερδίσει τό χαμένο χρόνο. Ήταν πικραμένος ώς τά κατάβαθά του. Τόσο πολύ, λοιπόν, χάλασαν σι άνθρωποι, ώστε μασκαρεύονται καί Ιερείς;

Πάτερ, Πάτερ!

Η φωνή πού έφτασε στά αυτιά του ήταν γεμά­τη αγωνία. Σταμάτησε καί περίμενε. Ένας νεαρός κατακόκκινος από τήν τρεχάλα καί τήν ντροπή έφτασε κοντά του λαχανιασμένος.

Πάτερ! Είμαι κείνος πού ντύθηκε παπάς. Τό έκανα εντελώς απερίσκεπτα, πάτερ και... καί θέλω νά ’ρθω μαζί σας στό σπίτι της έτοιμοθάνατης. Δέν... δέν θέλω νά σας πάρουν κι άλλοι γιά ψεύτικο...

Ό παπα-Θανάσης του έκανε νόημα νά τόν ακολουθήσει. Στά χέρια του ό νεαρός κρατούσε τό σταυρό πού είχε μαζί του. Μπήκαν στό σπίτι τής ετοιμοθάνατης σιωπηλοί.

- Χαίρομαι, πάτερ, πού βρήκατε καί παπαδάκι καί δέν ήρθατε μόνος, είπε ό αντρας πού τόν είχε καλέσει.

Ό νεαρός ξανακοκκίνησε καί κοίταξε μέ αγωνία τόν παπα-Θανάση.

- Ναι, ό Θεός μου τόν έστειλε, είπε εκείνος καί τά λόγια του καρφώθηκαν στήν καρδιά του νεαρού.

Πάτερ, δέν θά σας εγκαταλείψω ποτέ, έλεγε ό νεαρός λίγη ώρα αργότερα, όταν ό παπα-Θανάσης κλείδωνε τό ναό, αφήνοντας ξανά μεσα τό Σώμα καί τό Αίμα του Χριστού, θά γίνω ό βοη­θός σας, τό παπαδάκι σας.’Ίσως έτσι μέ συγχω­ρήσει ό θεός γιά τήν ιεροσυλία πού έκανα.

-'Αμποτε, παιδί μου, νά τό φορέσεις τό ράσο κι αληθινά, είπε ό παπα-Θανάσης καί τόν ευλόγησε με τά δυό του χέρια, εκείνα πού πριν από λίγο κρατούσαν τόν Ίδιο τόν Κύριο.

Καί παράξενο ό παπα-Θανάσης είχε τή σιγουριά πώς αύτό θά γινό­ταν κάποια μέρα!

 Καί ακόμα πιό παράξενο τήν ίδια σιγουριά ένιωθε μέσα του κι ό νεαρός...
_______________________________________________________

''Ὡς ὁ Ἄσωτος Υἱὸς ἦλθον κᾀγὼ οἰκτίρμον, ὁ τὸν βίον ὅλον δαπανήσας ἐν τῇ ἀποδημίᾳ, ἐσκόρπισα τὸν πλοῦτον, ὃν δέδωκάς μοι Πάτερ, δέξαι με μετανοοῦντα ὁ Θεός, καὶ ἐλέησόν με...''
πηγή: yiorgosthalassis.blogspot.com
https://pneumatoskoinwnia.blogspot.com/2018/02/blog-post_8.html?spref=fb

Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2019

Τσικνοπέμπτη


Ημερομηνία εορτής: 28/02/2019
Δεν βρέθηκε αγιογραφία. Παρακαλούμε επικοινωνήστεμαζί μας, αν έχετε να μας προτείνετε κάποια.
Τύπος εορτής: Με βάση το Πάσχα.
Εορτάζει 59 ημέρες πριν το Άγιο Πάσχα.
Άγιοι που εορτάζουν:  Τσικνοπεμπτη

Βιογραφία
Τσικνοπέμπτη είναι η Πέμπτη της δεύτερης εβδομάδας του Τριωδίου (οι τρεις εβδομάδες που συμπεριλαμβάνονται στο τριώδιο είναι, η Απολυτή ή Προφωνή, η Απόκρεω και η Τυροφάγος). Κατά τη διάρκεια της πρώτης εβδομάδας (Απολυτή) σταματούσε η συνηθισμένη νηστεία της Τετάρτης και της Παρασκευής, ενώ στη δεύτερη εβδομάδα (απόκρεω) ίσχυε η νηστεία, έτσι η Τσικνοπέμπτη αποκτούσε ιδιαίτερη σημασία και εθεωρείτο εορτάσιμη ημέρα και το τραπέζι ήταν γιορτινό. Ονομάζεται τσικνοπέμπτη γιατί την ημέρα αυτή το δείπνο αποτελείται από κρέας ψημένο στα κάρβουνα ή τηγανισμένο, δυο τρόποι μαγειρέματος που βγάζουν έντονη τσίκνα.

Αγία Κυράννα η Νεομάρτυς



Ημερομηνία εορτής: 28/02/2019Αγία Κυράννα η Νεομάρτυς
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 28 Φεβρουαρίου εκάστου έτους.
Πολιούχος: Όσσα Θεσσαλονίκης
Άγιοι που εορτάζουν: Αγια Κυραννα Η Νεομαρτυς (; - 1751)



Kυράννα παθών, και βασάνων κυρία,
Φανείσ’ απήλθε προς Kύριον Kυρίων.
Βιογραφία
Η Αγία νεομάρτυς Κυράννα γεννήθηκε στο χωριό Αβυσσώκα ή Βυρσόκα, στη σημερινή Όσσα της Θεσσαλονίκης, από γονείς ευσεβείς και φιλόθεους. Στο Μαρτύριό της αναφέρεται ότι ήταν εξαιρετικά όμορφη. Αυτή η εξωτερική ομορφιά της Κυράννας, που δεν ήταν τίποτε άλλο από το αντικατόπτρισμα της εσωτερικής της ωραιότητας, αποτέλεσε και την αφορμή να οδηγηθεί στο μαρτύριο, καθώς κάποιος γενίτσαρος, εισπράκτορας των φόρων στο χωριό της Κυράννας, που την ερωτεύθηκε, προσπάθησε επανειλημμένα με κολακείες και δώρα να την ελκύσει και να την πείσει να αλλαξοπιστήσει, για να τη νυμφευθεί. Επειδή όμως η Κυράννα δεν αποδεχόταν τις κολακείες, ούτε πολύ περισσότερο τα δώρα του Τούρκου, αυτός νομίζοντας πως θα την κάμψει με τον φόβο άρχισε να την απειλεί ότι θα την βασανίσει σκληρά και τέλος θα την θανατώσει, αν δεν υποχωρήσει και δεν αρνηθεί την πίστη της. Αλλά ούτε αυτά τα μέσα έφεραν το ποθητό αποτέλεσμα για το γενίτσαρο. Τότε την οδήγησε βίαια στον κριτή της Θεσσαλονίκης και ψευδομαρτύρησε εναντίον της, ότι του είχε δηλώσει ότι θα αλλαξοπιστήσει για να τη νυμφευθεί, αλλά τελικά δεν τήρησε την υπόσχεσή της. Η Αγία Κυράννα με πνευματική ανδρεία ομολόγησε την πίστη της στον Χριστό. Έτσι οι Τούρκοι την οδήγησαν στη φυλακή.

Ο γενίτσαρος, που την οδήγησε στον κριτή, ζήτησε και έλαβε την άδεια του Αλή Εφέντη, μπέη του κάστρου της Θεσσαλονίκης, να επισκέπτεται την Αγία στη φυλακή, όπου με κολακείες αλλά και βασανιστήρια προσπαθούσε να την μεταπείσει. Όταν έφευγε αυτός, συνέχιζε τα βασανιστήρια ο δεσμοφύλακας, τον οποίο έλεγχαν για την σκληρότητά του τόσο οι υπόλοιποι φυλακισμένοι, όσο και κάποιος άλλος φύλακας Χριστιανός.

Κάποια φορά ο γενίτσαρος επισκέφθηκε και πάλι την Αγία στη φυλακή και την βασάνισε μέχρι θανάτου. Ο Χριστιανός φύλακας επέπληξε τότε δριμύτατα το δεσμοφύλακα και τον απείλησε ότι θα τον καταγγείλει στο πασά, επειδή επέτρεπε να εισέρχονται στη φυλακή παράνομα άνθρωποι ξένοι και να βασανίζουν τους φυλακισμένους. Έτσι, όταν μετά από λίγο ο γενίτσαρος ξαναήλθε στη φυλακή, φοβούμενος ο δεσμοφύλακας δεν του επέτρεψε την είσοδο. Αυτός τότε τον κατήγγειλε στον Αλή Εφέντη, ο οποίος τον κάλεσε και τον επέπληξε, γιατί παράκουσε τις διαταγές του. Ύστερα από αυτό το γεγονός, ο δεσμοφύλακας επέστρεψε οργισμένος στη φυλακή και ξέσπασε πάνω στην Κυράννα, την οποία κρέμασε και άρχισε να χτυπά αλύπητα. Μπροστά σε αυτό το θέμα όλοι οι φυλακισμένοι, ακόμη και οι Μωαμεθανοί, άρχισαν να διαμαρτύρονται και να καταφέρονται εναντίον του δεσμοφύλακος, ο οποίος άφησε την Αγία κρεμασμένη κι έφυγε. Ήταν 28 Φεβρουαρίου του 1751 μ.Χ.

Κατά τις πρώτες πρωϊνές ώρες ένα θείο φως κάλυψε ξαφνικά το σώμα της Αίας Κυράννας, η οποία άφηνε την τελευταία της πνοή, και ύστερα εξαπλώθηκε σε όλη την φυλακή. Μπροστά σε αυτό το θαύμα οι Χριστιανοί ευχαριστούσαν τον Κύριο, ενώ οι Μωαμεθανοί ενόμιζαν ότι ήταν φωτιά και τρομοκρατήθηκαν.

Ο Χριστιανός φύλακας, ο οποίος πήγε να κατεβάσει την κρεμασμένη Αγία, τη βρήκε νεκρή. Στο μεταξύ το φως είχε υποχωρήσει, αλλά παρέμενε σε όλο το χώρο μια άρρητη ευωδία. Ο φύλακας τότε, περιποιήθηκε το ιερό λείψανο της Μάρτυρος, το οποίο την επόμενη μέρα παρέλαβαν οι Χριστιανοί και το ενταφίασαν έξω από τη Θεσσαλονίκη. Στο Συναξάρι της Νεομάρτυρος αναφέρεται ότι το σκήνωμα της Αγίας ενταφιάσθηκε «ἔξω τῆς πόλεως, ἐκεῖ ὅπου ἐνταφιάζονται καὶ τῶν λοιπῶν Χριστιανῶν τὰ λείψανα», δηλαδή στο Κοιμητήριο της Αγίας Παρασκευής.

Ασματική ακολουθία της συνέγραψε ο Χριστόφορος Προδρομίτης.

Ως ημέρα της μνήμης της Νεομάρτυρος αναφέρεται σε Λαυρεωτικό Κώδικα η 1η Ιανουαρίου. Στην Όσσα όμως, η Αγία Κυράννα εορτάζεται στις 8 Ιανουαρίου. Αιτία αυτής της εορτολογικής μετατοπίσεως ίσως είναι το ότι ο εορτασμός της κατά τις 28 Φεβρουαρίου συχνά συνέπιπτε με την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, περίοδο χαρμολύπης, ενώ στις 8 Ιανουαρίου επιπλέον οι κάτοικοι της Όσσας ήταν όλοι συγκεντρωμένοι στο χωριό τους εξαιτίας των εορτών των Χριστουγέννων. Η μνήμη της Αγίας τιμάται πανηγυρικά και από τους Οσσαίους της Θεσσαλονίκης και στο ναό της Αχειροποιήτου κατά τη Κυριακή μετά τις 8 Ιανουαρίου.

Στο χωριό Όσσα, βρίσκεται ο Ιερός Ναός της Μεγαλομάρτυρος Αγίας Κυράννας, που είναι και πολιούχος της κοινότητας, αφιερωμένος στη μνήμη της νεομάρτυρος Κυράννας. Ο ναός κτίστηκε το 1840 μ.Χ., όπως αναφέρει ο Αστέριος Θηλυκός ή το 1868 μ.Χ. σύμφωνα με επιγραφή κτίσεως. Σε αυτόν φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Αγίας Κυράννας, φιλοτεχνημένη γύρω στο 1870, από τον Χριστόδουλο Ιωάννου Ζωγράφο από την Σιάτιστα.

Ἀπολυτίκιον
Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Χαίρε Όσσης ο γόνος και θείον βλάστημα, Παρθενομάρτυς Κυράννα Νύμφη Χριστού του Θεού, η αθλήσασα στερρώς υστέροις έτεσι, και καθελούσα τον εχθρόν, καρτερία σταθε­ρά. Και νυν απαύστως δυσώπει, υπέρ των πίστει τιμώντων, την μακαρίαν σου άθλησιν.

Κοντάκιον
Ἦχος β΄. Τοῖς τῶν αἱμάτων.
Παρθενομάρτυς Κυράννα, νύμφη Χριστοῦ ἀληθῶς καλλιπάρθενε, τοὺς τῇ θερμῇ σου πρεσβείᾳ προστρέχοντας, παντοίων νόσων καὶ θλίψεων λύτρωσαι, καὶ δίδου ἡμῖν χαρὰν ἄληκτον.

Κάθισμα
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Πρεσβείᾳ τῇ σῇ, προστρέχουσα ἑκάστοτε, Κυράννα σεμνή, λαμβάνει τὰ αἰτήματα, Ὄσσα ἡ σὲ βλαστήσασα, καὶ βοᾷ σοι ἀεὶ μετὰ πίστεως· ἐκ συμφορῶν με ἐν βίῳ πικρῶν, ἀπήμαντον Μάρτυς διαφύλαττε.




Αγιογραφίες / Φωτογραφίες
Αγία Κυράννα η Νεομάρτυς
Αγία Κυράννα η Νεομάρτυς

Αγία Κυράννα η Νεομάρτυς
Αγία Κυράννα η Νεομάρτυς

Αγία Κυράννα η Νεομάρτυς
Αγία Κυράννα η Νεομάρτυς

Αγία Κυράννα η Νεομάρτυς
Αγία Κυράννα η Νεομάρτυς

Άγιος Ιωνάς ο Λέριος



Ημερομηνία εορτής: 28/02/2019Άγιος Ιωνάς ο Λέριος
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 28 Φεβρουαρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Ιωνας Ο Λεριος (; - 1561)



Βιογραφία
Από το «ΒΡΑΒΕΙΟΝ» της Ιεράς και Βασιλικής Μονής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Πάτμο, διαπιστώνουμε ότι πολλοί Λεροί τους πέντε προηγούμενους αιώνες άφησαν τη Λέρο και πήγαν σττη Μονή της Πάτμου, δια να μονάσουν. Ενας από αυτούς ήταν και ο μοναχός Ιωνάς δια τον οποίον στο «ΒΡΑΒΕΙΟ» αναφέρονται:

«αφξα (1561) Φεβρουαρίου κη (28)
εφονεύθη εις την Λειψόν ο δούλος
του Θεού Ιωνάς μοναχός ο Λέριος».

Ατομικά για τον Οσιομάρτυρα αυτόν της Εκκλησίας δεν έχουμε συγκεκριμένες πληροφορίες. Οσα ακολουθούν προέρχονται από το βιβλίο του Αρχιμ. Νικηφόρου Κουμουνδούρου, εφημερίου των Λειψών «Μακαριστοί γέροντες και πέντε οσιομάρτυρες στη νήσο Λειψώ της Δωδεκανήσου». Οι Αγιες αυτές ψυχές ανεκυρήχθησαν οσιομάρτυρες από το Οικουμενικό Πατριαρχείο , εορτάζοντες και οι πέντε μαζί την Α’ Κυριακή μετά τη 10η Ιουλίου.

Ο Οσιομάρτυς Ιωνάς μαζί με άλλους ασκητές - αναχωρητές έφυγαν από το μοναστήρι της Πάτμου και έφθασαν στη νήσο Λειψώ το 1550 μ.Χ. Ζητούσαν να βρούν ένα τόπο που δεν θα τους ενοχλούσε ο κόσμος, που μόνοι θα υμνούσαν και θα συνομιλούσαν με το Θεό. Ετσι διάλεξαν ένα χώρο έρημο και αφιλόξενο για να εγκατασταθούν. Πρώτο τους μέλημα να χτισθεί ο ναός του Ησυχαστηρίου, ψηλά από τη θάλασσα σε δύσβατο σημείο, για το φόβο των πειρατών. Εκεί πάλεψαν με τους βράχους, για να φτιάξουν μονοπάτια, πάλεψαν με τη έλλειψη του νερού και της τροφής. Μα τι κι αν δεν είχαν τίποτα από αυτά; Είχαν και τους αρκούσε, η Χάρις του Θεού. Εφτιαξαν την Εκκλησία επ’ονόματι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και μικρά κελιά για τους ίδιους.

Πότισαν τον άγονο χώρο του ασκηταριού περισσότερο με τον ιδρώτα τους και λιγότερο με το νερό. Σεβάστηκαν τη φύση, λάτρευσαν, εδόξασαν και υμνολόγησαν το Θεό, που επέτρεψε στο διάβολο να πειράζει τους ανθρώπους, αλλά έδωσε και στους ανθρώπους την δύναμη να τον νικούν. Εγιναν «άγγελοι τω βίω» ενώ ήταν «άνθρωποι τη φύσε » .Πολλοί από αυτούς θυσιάστηκαν για του Χριστού την πίστη την Αγία και της πατρίδας την ελευθερία.

Οσο ψηλά όμως και αν ήταν το ασκηταριό, το επισκέπτονταν με τις άγριες διαθέσεις τους οι πειρατές. Σε μια επιδρομή εφόνευσαν το μοναχό Ιωνά από τη Λέρο. Ηταν 28 Φεβρουαρίου του 1561 μ.Χ. Ετσι ο Μοναχός Ιωνάς έγινε νεομάρτυρας της Εκκλησίας μας.

Δεν ήταν ο μόνος. Πρίν από αυτόν το 1558 μ.Χ. είχαν φονεύσει το μοναχό Νεόφυτο τον Αμοργινό. Το 1609 μ.Χ. ο μοναχός Νεόφυτος ο Φαζός εφονεύθη από τους αγαρινούς με σκεπάρνι. Το 1635 μ.Χ. ο Πεκήρ Πασάς από δαρμό εφόνευσε το μοναχό Ιωνά τον Νισύριο και το 1696 μ.Χ. ο αναχωρητής μοναχός Παρθένιος εφονεύθη με καμάκι που του τρύπησε το λαιμό. Και οι πέντε αδικοσκοτωμένοι μακαριστοί γέροντες κηδεύτηκαν με δάκρυα από τους συνασκητές τους και τους θρήνησαν οι ευσεβείς Λειψώτες και οι συμπατριώτες τους. Και όλοι μας τους διατηρούμε στη μνήμη μας με ευγνωμοσύνη και σεβασμό θεωρώντας τους καταξιωμένους οσιομάρτυρες.


Αγιογραφίες / Φωτογραφίες
Οσιος Ιωνάς ο Λέριος
Οσιος Ιωνάς ο Λέριος

Οσιος Ιωνάς ο Λέριος
Οσιος Ιωνάς ο Λέριος

Άγιοι Τεσσαράκοντα Χιλιάδες Μάρτυρες


Ημερομηνία εορτής: 28/02/2019
Δεν βρέθηκε αγιογραφία. Παρακαλούμε επικοινωνήστεμαζί μας, αν έχετε να μας προτείνετε κάποια.
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 28 Φεβρουαρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιοι Τεσσαρακοντα Χιλιαδες Μαρτυρες



Βιογραφία
Οι Άγιοι αυτοί Μάρτυρες κάηκαν από τους Μαμελούκους Τούρκους τον 13ο αιώνα μ.Χ.

«Το έκαμα, για να πεισθείτε ότι στην πράξη σας κρύβεται δαιμονική ενέργεια»


Ο μακαριστός π. Γαβριήλ Διονυσιάτης το 1916-1917 βρισκόταν στο Ορφάνι του Παγγαίου, υπεύθυνος σε ένα μετόχι της Μονής του. Στην περιοχή εκείνη στάθμευε τότε μία μεραρχία στρατού.

Μια ομάδα αξιωματικών, μυημένοι στον πνευματισμό, συνήθιζαν να συγκεντρώνονται τα βράδια γύρω από ένα τραπέζι και με την μεσολάβηση ενός στρατιώτη-μέντιουμ, καλούσαν τα πνεύματα του βασιλέως Γεωργίου, του Τρικούπη και άλλων διασήμων νεκρών. Όταν το τραπεζάκι εκινείτο (σημείο ότι άρχισε η επικοινωνία με το «πνεύμα»!) έκαναν ερωτήσεις και εκ μέρους του «πνεύματος» απαντούσε ο στρατιώτης –μέντιουμ.
Έτυχε ένα βράδυ σε μια τέτοια σύναξη να παρευρίσκεται και ο π. Γαβριήλ. Κατάλαβε ότι η όλη προσπάθεια ήταν επίκληση δαιμόνων. Όταν έφυγαν, βρήκε την ευκαιρία να κολλήσει κάτω από το τραπέζι δύο κεριά σε σχήμα Σταυρού.
Όταν ξαναπήγαν και προσπάθησαν να επαναλάβουν την επίκληση των «πνευμάτων», δοκίμασαν οδυνηρή έκπληξη. Ενώ «καλούσαν» ώρα πολλή, το τραπέζι δεν εκινείτο από την θέση του και το «πνεύμα» δεν έκανε την εμφάνισή του.
Άρχισαν να ερευνούν, μήπως κάποιος κάρφωσε το τραπέζι στο πάτωμα! Και ερευνώντας, ανακάλυψαν τον Σταυρό από κερί κάτω από το τραπέζι.

-Το έκαμα, για να πεισθείτε ότι στην πράξη σας κρύβεται δαιμονική ενέργεια, τους είπε ο π. Γαβριήλ.
Δεν το παραδέχτηκαν. Και άρχισαν να αραδιάζουν διάφορες πνευματιστικές θεωρίες, ότι τάχα το κερί σαν ουσία είναι «δέκτης καλός» και συγκεντρώνει το… ρεύμα της επικοινωνίας κλπ.
-Καλά, τους είπε τότε ο π. Γαβριήλ. Αφού φταίει το κερί, αφαιρέσατέ το. Αλλά να μου επιτρέψετε να κάμω κάτι άλλο.
Και αφού άναψε το ένα κερί, σχημάτισε με τον καπνό ένα Σταυρό κάτω από το τραπέζι.
Μετά τους είπε, να κάμουν τις επικλήσεις τους. Άρχισαν αυτοί και πάλι να καλούν τα δαιμόνια. Αλλά το τραπεζάκι πάλι έμενε ακίνητο. Δεν γινόταν τίποτε. Αναγκάσθηκαν τότε εκ των πραγμάτων να παραδεχθούν, ότι δεν είχαν να κάμουν με επικοινωνία πνευμάτων νεκρών ανθρώπων, αλλά με το διάβολο!
Με εκείνον, που «ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών, τίνα καταπίη» αλλά και που η δύναμη και οι παγίδες του κυριολεκτικά συντρίβονται μπροστά στη δύναμη του Τιμίου Σταυρού, «φρίττει γάρ και τρέμει μη φέρων καθοράν αυτού την δύναμιν».
Είναι γεγονός, ότι στους καιρούς της αποστασίας που ζούμε, η μαγεία, ο πνευματισμός και άλλες συναφείς επιδόσεις γνωρίζουν ημέρες δόξης. Οι αγγελίες των μέντιουμ στις εφημερίδες αυξάνονται και πληθύνονται. Γιατί;
Γιατί ο άνθρωπος, που βγάζει από τη ζωή του το Θεό, εύκολα καταντάει να ψάχνει για παρηγοριά και ικανοποίηση σε κάποια υποκατάστατα της αληθινής πίστης. Πελαγωμένοι σήμερα οι άνθρωποι στα αδιέξοδα και στα προβλήματά τους, εύκολα παγιδεύονται στις σκοτεινές παγίδες του πονηρού, του εχθρού της σωτηρίας μας. Και αντί να βρουν λύτρωση, πέφτουν σε χειρότερο μπλέξιμο και σε μεγαλύτερη ταλαιπωρία.
Και όλα αυτά γιατί;
Γιατί δεν θέλουν να πατήσουν το πόδι τους στην Εκκλησία. Έστω και αν είναι δύο βήματα από το σπίτι τους.
Δεν αντέχουν την –έστω- πεντάλεπτη ορθοστασία της καθημερινής προσευχής.
Φοβούνται να πιάσουν στα χέρια τους ένα πνευματικό βιβλίο.
Διστάζουν να ταλαιπωρήσουν λίγο την «δέσποινα»-κοιλιά τους με την σωτήρια άσκηση της νηστείας.
Τρέμουν στην σκέψη να πάνε σε πνευματικό να εξομολογηθούν…
Και έτσι, τελείως γυμνοί από οποιαδήποτε προστασία, και αποκοιμισμένοι πάνω στο μαλακό μαξιλαράκι των παθών τους, εύκολα «τσιμπάνε» το φαινομενικά «χορταστικό» δόλωμα του σατανά. Και πέφτουν θύματά του!
Ρύσαι ημάς από του πονηρού, Κύριε!
Του Αρχιμανδρίτη Σάββα Δημητρέα