Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

Απάντηση σε Κουράκη και Τζήμερο από τον Α. Σταλίδη για την Εκκλησιαστική περιουσία και τής αγκυλώσεις τών αριστερών.



Κράτος – Εκκλησία: τι ισχύει τελικά με την εκκλησιαστική περιουσία;

Διαβάστε την επιστολή που είχε στείλει ο δημιουργός του site “Αντίβαρο”, Ανδ.Σταλίδης, στον Θ. Τζήμερο όταν είχε κάνει την ίδια πρόταση με τον Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Κουράκη, για την μισθοδοσία των κληρικών και τον φόρο στους Ορθοδόξους υπέρ της Εκκλησίας. 


Φαίνεται ότι από κοινού ορμούν τελικά και οι δύο, Κουράκης και Τζήμερος…
Επιστολή στον Θάνο Τζήμερο για τις θέσεις του κόμματος Δημιουργία Ξανά, περί «Σχέσεων Κράτους-Εκκλησιών»
Αγαπητέ κ. Τζήμερε,
Συγχαρητήρια για την εκλογική σας επίδοση στις 6 Μαΐου. Λαμβάνω το θάρρος για αυτήν την επιστολή επειδή είστε ένας από τους λίγους πολιτικούς αρχηγούς, οι οποίοι απάντησαν στις ερωτήσεις του ηλεκτρονικού debate του Αντίβαρου, και μάλιστα αρκετά εύστοχα. Σας γράφω λοιπόν επειδή μου έκανε εντύπωση το στίγμα της «Δημιουργίας, Ξανά!», όπως το εκφράσατε εν γένει δημοσίως και ειδικά το «πολιτική χωρίς πολιτικούς», την έμφασή σας στο αίτιο της κρίσης ως το μοντέλο «Σοβιέτ», το οποίο υιοθέτησε η χώρα μας για δεκαετίες και την άνεση με την οποία καταγγέλετε ταυτόχρονα τους θαυμαστές του Χίτλερ και του Στάλιν. Απογοητεύτηκα όμως σφόδρα όταν διάβασα τις ...

Ωριγένης: Είναι Πατέρας της Εκκλησίας;






Σε αυτό το άρθρο θα δώσουμε στοιχεία από την Πατρολογία του Παπαδόπουλου για τον Ωριγένη. Αφορμή υπήρξε το γεγονός ότι οι ετερόδοξοι (μην έχοντας το χάρισμα της διάκρισης), κατηγορούν την εκκλησία του Χριστού ότι μέσα στους κόλπους της είχε και αιρετικούς «πατέρες» των οποίων και υιοθέτησε τις διδασκαλίες.
Όποιος θέλει να δει περισσότερα, μπορεί να τα βρει στον Α' τόμο της πατρολογίας του Στ. Παπαδόπουλου, σελίδες 393- 422.

Εμείς θα αναφέρουμε τα επίμαχα αποσπάσματα από την εν λόγω πατρολογία.

Στην γενική θεώρηση, αναφέρεται… «Ο Ωριγένης ανήκει στους μεγάλους άνδρες της ανθρωπότητος και είναι ο γονιμότερος συγγραφέας της αρχαίας Εκκλησίας. Έφερε στο στήθος του το θρησκευτικό πάθος της ...

ΠΕΤΡΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ! Ο ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ!




Ο ΑΦΑΝΗΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΣ!


Ο ΑΘΟΡΥΒΟΣ ΕΡΓΑΤΗΣ ΤΟΥ ΑΓΑΘΟΥ 

ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΘΟΕΡΓΙΑΣ!

 __________Το σημερινό σημείωμά μας αναφέρεται σε ένα πρόσωπο, το οποίον εμείς προσωπικά βαθύτατα αγαπάμε και πολύ τιμάμε! Συνεχίζουμε δέ και να απονέμουμε την ίδια αγάπη και τιμή παρά το γεγονός, ότι το όνομά του ενεπλάκη σε σύγχρονα οικονομικά σκάνδαλα, που έχουν σχέση με κάποιο γνωστό μεγάλο επιχειρηματία, ο οποίος σήμερα ευρίσκεται προφυλακισμένος στον Κορυδαλλό.
________Θα θέλαμε να τονίσουμε από την αρχή, ότι με όσα θα σημειώσουμε παρακάτω δεν στοχεύουμε σε κάποια, έστω και έμμεση, παρέμβαση στο έργο της Δικαιοσύνης! Τήν Δικαιοσύνη σεβόμεθα και τιμάμε επίσης! Πρόκειται για τον πολυσέβαστο καί αξιαγάπητο Κύριο (με κεφαλαίο το Κ) Πέτρο Κυριακίδη, ένα πολύ γνωστό πρόσωπο στον ευρύτερο εκκλησιαστικό χώρο, για το οποίον εμείς στην καρδιά μας τρέφουμε απέραντη ευγνω-μοσύνη! Σήμερα απασχολεί την Ελληνική Δικαιοσύνη και καταζητείται  από τις διωκτικές Αρχές! Θα ασχοληθούμε μαζί του, επικαλούμενοι το τεκμήριο της αθωότητος. Ως γνωστόν ουδείς θεωρείται ένοχος, μέχρι της οριστικής καταδίκης του! Βεβαίως η αρχή αυτή απὀ μερικά ΜΜΕ δεν εφαρμόζεται, και γι αυτό τό λόγο όσα απ αυτά το αποτολμούν  στις ημέρες μας, μας θυμίζουν εκείνα τα αλήστου μνήμης «λαϊκά Δικαστήρια» μιάς άλλης παληάς και σκοτεινής εποχής. Μερικά λοιπόν ΜΜΕ χωρίς τον παραμικρό δισταγμό σε κατασπαράσσουν μόνο και μόνο για να κερδίσουν χρήμα! 
___________Είχαμε χαράξει ήδη τις γραμμές αυτές από προχθές, είχαμε δε ολοκληρώσει το σχετικό σημείωμά μας, όταν έκπληκτοι σήμερα Κυριακή 27/01 είδαμε Αθηναϊκές εφημερίδες  ...

Οι πλάνες των απόκρυφων κειμένων και η αλήθεια της Εκκλησίας



Σε αντίθεση με τα εκκλησιαστικά Ευαγγέλια, η γνωστική φιλολογική παραγωγή δεν εστιάζεται σε ιστορικές γνώσεις και γεωγραφικές λεπτομέρειες, τοπωνύμια, ονόματα προσώπων της εποχής, πρωταγωνιστών και παραγόντων στα χρόνια του Ιησού, αλλά σε μυθολογικούς και φιλοσοφικούς ακροβατισμούς που έχουν την αρχή τους πολλά χρόνια μετά την σταύρωση και ανάσταση του Χριστού. Πώς όμως ο ευαγγελιστής, γιατρός και ιστορικός της πρώτης Εκκλησίας, Λουκάς, έγραψε Ευαγγέλιο; Χρησιμοποίησε, όπως ο ίδιος αναφέρει, βέβαιες πηγές, αυτόπτες μάρτυρες και υπηρέτες του Λόγου, συνεργάστηκε με τον Μάρκο, τον απ. Παύλο κ.λπ., πατώντας σε καθαρά ιστορικό έδαφος. Τα περισσότερα αντιθέτως γνωστικά κείμενα ανήκουν στον 3ο και 4ο αιώνα, ενώ τα αρχαιότερα έχουν γραφτεί από τα μισά του β΄ αιώνα κ.ε. Αυτό που πρέπει πάντως εδώ να τονίσουμε είναι ότι την Κ.Δ. ενδιαφέρει όχι μόνο η διδασκαλία του Κυρίου Ιησού, αλλά και η σχέση με αυτόν τον ίδιο τον Θεάνθρωπο και το τι Αυτός αντιπροσωπεύει για την ανθρωπότητα: Ο Χριστός είναι η ενσαρκωμένη αλήθεια, η δε σύνδεση μαζί Του εξασφαλίζει τη σωτηρία. Η κατά χάριν ένωση με τον συγκεκριμένο και ιστορικό Ιησού σώζει, σε αντιδιαστολή με τις ...

Η Eλληνική Kοινότητα της Αιθιοποίας 1930 - 1960


Οι Έλληνες εγκαταστάθηκαν κατά την εποχή της αποικιοκρατίας αρχικά στα λιμάνια της Ερυθράς Θάλασσας και εκτός απ’ το εμπόριο αναμίχθηκαν και σε άλλες δραστηριότητες. Η πρώτη Ελληνική παρουσία, εντοπίζεται στις αρχές του 18ου αιώνα, όταν έφτασαν στην τότε Αβησσυνία, Έλληνες βιοτέχνες και ναυτικοί, ενώ επισφραγίζεται με την ίδρυση, το 1908, από το πατριαρχείο Αλεξανδρείας, της Μητροπόλεως Αξώμης.
Το πρώτο κύμα μαζικήςμετανάστευσης προς την Αιθιοπία πραγματοποιήθηκε γύρω στο 1880 και στην πόλη Μασάουα το 1887, βρίσκουμε 100 περίπου Έλληνες που συγκροτούσαν τη μεγαλύτερη ομάδα ξένων. Άλλοι Έλληνες εγκαταστάθηκαν στο Τζιμπουτί και από εκεί ...

Albert Einstein: "Τρέμω τη μέρα που η τεχνολογία θα υπερκεράσει την ανθρωπιά μας. Γιατί τότε στον κόσμο δεν θα υπάρξει παρά μόνο μια γενιά, η γενιά των ηλιθίων"



Με την παρέα στην καφετέρια ....


Στο εστιατόριο... 


Στο μουσείο... 


"Κουβεντούλα" γύρω από ένα φλυτζάνι καφέ ... 


Στην παραλία... 


Στο γήπεδο... 


Διασκεδάζοντας με το κορίτσι τους... 


Απολαμβάνοντας με την παρέα μια βόλτα στην πόλη... 


................................ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
http://synodoiporia.blogspot.gr/2013/01/albert-einstein.html

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ 'Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ 3'ΙΕΡΑΡΧΩΝ

Επέτειοι το 2013


Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου 
Κάθε χρόνο υπάρχουν επέτειοι που είναι μια ευκαιρία να ξανάρθουν στην επικαιρότητα προσωπικότητες ή γεγονότα, που έπαιξαν ρόλο στην ιστορία. Κάθε θεσμός ή πρόσωπο φέρνει στη μνήμη πρόσωπα ή γεγονότα που του ταιριάζουν στο ήθος, στην κουλτούρα ή στην ιδεολογία. Αντίθετα αποσιωπώνται πρόσωπα ή γεγονότα που αντικειμενικά έχουν θέση σημαντική στην ιστορία, αλλά που δεν είναι σύμφωνα με την ιδεολογία και την ηθική όσων ρυθμίζουν ή προβάλλουν τις επετείους. Το τρέχον έτος λ.χ. αφιερώνεται στον Κωνσταντίνο Καβάφη και αποσιωπάται ανάλογη επέτειος για τον Κωστή Παλαμά…

Ενδεικτική της νοοτροπίας αυτής είναι η έρευνα Κυριακάτικης εφημερίδας, στην οποία οι επέτειοι που αναφέρθηκαν ήσαν:...

«Γιατί το κάψατε ρε παιδιά; Είπαμε να τους φοβερίσετε, όχι να το κάψετε ή να τους κάψετε...»


ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ MARFIN. "ΓΙΑΤΙ ΚΑΨΑΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ;"


«Γιατί το κάψατε ρε παιδιά; Είπαμε να τους φοβερίσετε, όχι να το κάψετε ή να τους κάψετε...». Λόγια που σε κατάσταση πανικού φώναζε μέσα στο Μετρό μία γυναίκα, που φέρεται να συμμετείχε στον εμπρησμό της Marfin, διατυπώνοντας μεγαλόφωνα τη διαφωνία της σε δύο άνδρες που πιθανολογείται ότι ήταν συνεργοί στην ίδια εγκληματική πράξη...
Τη σκηνή αυτή περιγράφει αυτόπτης μάρτυρας που προσήλθε να καταθέσει στην Ασφάλεια το συγκεκριμένο γεγονός όταν συνδύασε τον διάλογο που είχαν οι άγνωστοι ενώπιόν της με τον εμπρησμό στην τράπεζα.
Συγκεκριμένα, η γυναίκα, οικονομολόγος στο επάγγελμα, καταθέτοντας στην Αστυνομία δύο μέρες μετά τη δολοφονική επίθεση λέει: «Στις 14.20 της 5.5.2010 ήμουν στο Μετρό, στο σταθμό Πανεπιστημίου, στην έξοδο της Κοραή. Συγκεκριμένα ανέβαινα τα σκαλιά για να βγω στην επιφάνεια. Οταν ξεκίνησα να ανεβαίνω είδα από πάνω να έρχονται δύο νεαροί άνδρες, ψιλόλιγνοι και μία γυναίκα. Κατέβαιναν τρέχοντας τα σκαλιά σαν να τους κυνηγούσαν, ήταν κυριολεκτικά πανικοβλημένοι, έσπρωχναν τον κόσμο για να περάσουν. Οταν διασταυρωθήκαμε στη σκάλα άκουσα τη γυναίκα να φωνάζει στους δύο νεαρούς. Ηταν σε έξαλλη κατάσταση και τους έλεγε: "Γιατί το κάψατε ρε παιδιά; Είπαμε να τους φοβερίσετε, όχι να το κάψετε ή να τους κάψετε". Δεν θυμάμαι καλά ποιο από τα δύο είπε. Η γυναίκα ήταν κοντή, γύρω στο 1,60 φορούσε μαύρα ρούχα και ήταν ταλαιπωρημένη στο πρόσωπο, είχε μαύρα μαλλιά και ήταν πανικοβλημένη. Τους άντρες δεν τους κοίταγα γιατί έσπρωχναν για να περάσουν και εγώ φοβήθηκα. Αργότερα έμαθα ότι έβαλαν φωτιά στην τράπεζα Μarfin και μέσα κάηκαν δύο γυναίκες και ένας άντρας. Ασυνείδητα συνδύασα τα δύο γεγονότα».


Σχόλιο
Αυτός είναι ο συνδικαλισμός, αυτά είναι τα κόμματα που καλύπτουν τέτοιους ανθρώπους. 

Οἱ Ἅγιοι Κύρος καὶ Ἰωάννης οἱ Θαυματουργοί Ἀνάργυροι καὶ οἱ σὺν αὐτοῖς Ἀθανασία, Θεοδότη, Θεοκτίστη καὶ Εὐδοξία οἱ Μάρτυρες



Ημ. Εορτής:31 Ιανουαρίου
Ημ. Γέννησης:
Ημ. Κοιμήσεως:292 μ.Χ.
Ημ. Ανακομιδής Λειψάνων:
Πολιούχος:
Λοιπές πληροφορίες:
Εορταζόμενο όνομα:

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Κύρος καὶ Ἰωάννης ἄθλησαν κατὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.). Ὁ Ἅγιος Κύρος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια, ἐνῶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἔδεσσα τῆς Μεσοποταμίας.
Ὅταν ξέσπασε ὁ διωγμὸς τοῦ Διοκλητιανοῦ, ὁ Ἅγιος Κύρος πῆγε σὲ ἕνα παραθαλάσσιο τόπο τῆς Ἀραβίας καί, ἀφοῦ περιεβλήθηκε τὸ μοναχικὸ σχῆμα, κατοίκησε στὸν τόπο αὐτό.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης πῆγε στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἐκεῖ ἄκουσε γιὰ τὰ θαύματα ποὺ ἐπιτελοῦσε ὁ Ἅγιος Κύρος. Στὴν συνέχεια μετέβη στὴν Ἀλεξάνδρεια. Ἀπὸ ἐκεῖ, ἀφοῦ ἀπὸ διάφορες φῆμες ἔμαθε ποῦ διέμενε ὁ Ἅγιος Κύρος, πῆγε καὶ τὸν βρῆκε καὶ ἔμεινε μαζί του. Τὰ θαύματα τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων συνέγραψε ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος, Πατριάρχης Ἱεροσολύμων ( 11 Μαρτίου), διότι οἱ Ἅγιοι θεράπευσαν τὰ μάτια του.
Κατὰ τὴν περίοδο τοῦ διωγμοῦ συνελήφθη καὶ ἡ Ἁγία Ἀθανασία, ποὺ ἦταν χήρα, καθὼς ἐπίσης καὶ οἱ τρεῖς θυγατέρες της Θεοδότη, Θεοκτίστη καὶ Εὐδοξία. Ἡ εἴδηση τάραξε τὸν Κύρο καὶ τὸν Ἰωάννη. Ἔτσι οἱ Ἅγιοι, ἐπειδὴ φοβήθηκαν μήπως αὐτὲς δειλιάσουν ἀπὸ τὴν σκληρότητα τῶν βασανιστηρίων, ἐξαιτίας τῆς ἀδυναμίας τῆς φύσεως τῆς γυναίκας, ἔσπευσαν κοντά τους καὶ ἔδιναν σὲ αὐτὲς θάρρος, ἐνῶ παράλληλα προετοιμάζονταν καὶ οἱ ἴδιοι γιὰ τὸ μαρτύριο. Καὶ πράγματι, συνελήφθησαν καὶ αὐτοὶ καὶ ὁδηγήθηκαν στὸν ἡγεμόνα.
Ἐκεῖ διακήρυξαν μὲ παρρησία καὶ θάρρος τὴν πίστη τους στὸν Θεό. Μάταια ὁ ἡγεμόνας ζητοῦσε νὰ κάμψει τὴν ἀνδρεία τῆς μητέρας, δείχνοντας σὲ αὐτὴ τὶς θυγατέρες της καὶ ἐπιρρίπτοντάς της τὴν ἐνοχή. Ἐκείνη, ἀφοῦ στράφηκε πρὸς τὶς θυγατέρες της, τὶς ἐνίσχυε λέγουσα ὅτι ἡ σωματικὴ ὡραιότητα εἶναι πρόσκαιρη, ἐνῶ στὴν αἰωνιότητα διατηρεῖται ἡ ὀμορφιὰ τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου ἀθάνατη. Αὐτὲς δὲ ἔλεγαν πρὸς τὴν μητέρα τους ὅτι αἰσθάνονταν μεγάλη χαρά, ἐπειδὴ ἔμελλε νὰ φύγουν ἀπὸ τὸν μάταιο αὐτὸ κόσμο μαζί της γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ μὴν χωρισθοῦν ποτὲ ἀπὸ κοντά της. Ὁ ἡγεμόνας ἐξαγριώθηκε καὶ διέταξε νὰ τοὺς ὑποβάλουν σὲ πολλὰ καὶ σκληρὰ βασανιστήρια. Μετὰ ἀπὸ τὰ βασανιστήρια ἀποκεφάλισαν διὰ ξίφους τὸν Ἅγιο Κύρο καὶ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη, τὸ ἔτος 292 μ.Χ.. Ἔτσι μαρτύρησαν καὶ ἡ Ἁγία Ἀθανασία μὲ τὶς τρεῖς θυγατέρες της. Τὸν βίο καὶ τὸ μαρτύριο αὐτῶν ἔγραψε ὁ Σωφρόνιος ὁ Σοφιστής.
Ἡ Σύναξη αὐτῶν ἐτελεῖτο στὸ Μαρτύριο ποὺ εἶχε ἀνεγερθεῖ πρὸς τιμήν τους καὶ βρίσκεται στὴν περιοχὴ Φωρακίου.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὡς Ἀθλοφόροι εὐκλεεῖς τοῦ Σωτῆρος, καὶ ἰατῆρες τῶν ψυχῶν καὶ σωμάτων, Ἀνάργυροι ἐκλάμπετε ἐν πάσῃ τῇ γῇ, νόσων μὲν ἰώμενοι, ἀνωδύνως τὰ βάρη, χάριν δὲ πορίζοντες, τοῖς βοῶσιν ἀπαύστως· χαίρετε κρῆναι θείων δωρεῶν, Κῦρε θεόφρον, καὶ Ἰωάννη ἔνδοξε.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἐκ τῆς θείας χάριτος, τὴν δωρεὰν τῶν θαυμάτων, εἰληφότες Ἅγιοι, θαυματουργεῖτε ἀπαύστως, ἅπαντα, ἡμῶν τὰ πάθη, τῇ χειρουργίᾳ, τέμνοντες, τῇ ἀοράτῳ Κῦρε θεόφρον, σὺν τῷ θείῳ Ἰωάννῃ, ὑμεῖς γὰρ θεῖοι ἰατροὶ ὑπάρχετε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίρετε πασχόντων θεραπευταί, Κῦρε θεοφόρε, Ἰωάννη τε θαυμαστέ· δωρεὰν γὰρ πᾶσι, παρέχοντες ἰάσεις, εὐεργετεῖτε πάντας, ὡς χριστομίμητοι.

Ὁ Ἅγιος Ἠλίας ὁ Νέος Ὁσιομάρτυρας τοῦ Ἀρδούνη



Ημ. Εορτής:31 Ιανουαρίου
Ημ. Γέννησης:
Ημ. Κοιμήσεως:1686 μ.Χ.
Ημ. Ανακομιδής Λειψάνων:
Πολιούχος:
Λοιπές πληροφορίες:
Εορταζόμενο όνομα:

Ὁ Ἅγιος Ὁσιομάρτυρας Ἠλίας γεννήθηκε στὴν Καλαμάτα ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς. Ἦταν στὸ ἐπάγγελμα κουρέας καὶ τύγχανε μεγάλης ὑπολήψεως ἀπὸ τοὺς προεστῶτες τῆς πόλεως.
Κάποτε, ἀπευθυνόμενος πρὸς τοὺς πρόκριτους τῆς Καλαμάτας, τοὺς προέτρεψε νὰ ἐνεργήσουν μὲ κάθε τρόπο, γιὰ νὰ ἐλαφρυνθοῦν οἱ Χριστιανοὶ ἀπὸ τὴν ἐπιβαλλόμενη βαριὰ φορολογία τῶν Τούρκων, ἐπειδὴ ὑπῆρχε ὁ κίνδυνος νὰ ἀρνηθοῦν τὴν πατρογονικὴ πίστη. Γενομένης λογομαχίας κατὰ τὴν συζήτηση αὐτή, ὁ Ἠλίας προσῆλθε στὸν κριτὴ καὶ ἀπέπτυσε τὴν χριστιανικὴ πίστη. Ἦλθε ὅμως στὸν ἑαυτό του καὶ μετανόησε γιὰ τὸ ἁμάρτημά του.
Ἐλεγχόμενος ἀπὸ τὴ συνείδησή του ἀπῆλθε στὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅπου καὶ μόνασε ἐπὶ ὀκτὼ χρόνια, ἀσκούμενος μὲ ἀρετὴ καὶ προσευχὴ γιὰ τὸ μαρτύριο. Ἐπανῆλθε στὴν Καλαμάτα καὶ ἐνώπιον τοῦ κριτοῦ ὁμολόγησε τὴν πίστη του στὸν Ἅγιο Θεό. Μετὰ τὰ φρικτὰ βασανιστήρια οἱ Τοῦρκοι τὸν ἔκαψαν ζωντανὸ τὸ ἔτος 1686.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Καλαμῶν θεῖος γόνος καὶ ἐγκαλλώπισμα, Ὁσιομάρτυς Ἠλία ἀξιοθαύμαστε, ἀνεδείχθης ἀληθῶς δόξῃ τῇ κρείττονι, ὡς ἀσκήσας ἱερῶς, καὶ ἀθλήσας ἀνδρικῶς, ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος· ὃν ἐκδυσώπει ἀπαύστως, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἐν ἀσκήσει πρότερον, θεοφιλεῖ διαπρέψας, ἐν ἀθλήσει ὕστερον, ὑπὲρ Χριστοῦ ἠγωνίσω· πᾶσαν γὰρ, ἐχθροῦ τὴν πλάνην καταπαλαίσας, ἤνεγκας, πυρὸς τὴν καῦσιν ἀνδρειοφρόνως, καὶ θεόθεν ἐδοξάσθης, Ὁσιομάρτυς Ἠλία ἔνδοξε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις Ἐκκλησίας νέος ἀστήρ, Ἠλία θεόφρον, Καλαμαίων ἡ καλλονή· χαίροις ὁ πηγάζων, ἐκ τῆς σεπτῆς σου κάρας, θαυμάτων θεῖα ῥεῖθρα, τοῖς σὲ γεραίρουσι.

ΠΩΣ ΝΑ ΔΙΩΧΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΑΚΟΥΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ


Aγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου

Κανένας αρχάριος στην πνευματική ζωή δεν μπορεί να διώξη τον κακό λο­γισμό, αν ίσως δεν τον διώξη ο Θεός. δυνατές ψυχές μπορούν να πολεμήσουν και να διώξουν τούς κακούς λογισμούς, πλην κι αυτές όχι από λόγου τους, αλλά μαζί με τον Θεό τους πολεμούν και τούς διώχνουν.

Όταν σου έρχονται κακοί λογισμοί να επικαλήσαι ακατάπαυστα τον Κύριον Ιησούν, ήγουν να λες την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, Γιέ του θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλόν», κι αυτοί θα φυγαδευθούν γιατί δεν υποφέρουν τη θέρμη πού ανά­βει στην καρδιά η προσευχή. Η θέρμη αυτή είναι φωτιά που τους καίει, καθώς λέγει και ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος.

Με το όνομα του Ιησού χτύπα και λάβωνε τους εχθρούς. Επειδή και ο θεός ημών είναι φωτιά που αφανίζει την κακία.

Κιβωτός
Ιούνιος 1952
Αριθμ. Φύλλ. 6

Πηγή:pragmatikoixristianoi


Πηγή: Άγιος Νεκτάριος ο Θαυματουργός: ΠΩΣ ΝΑ ΔΙΩΧΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΑΚΟΥΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ 

Δρόμοι του Βυζαντίου στη σημερινή Θεσσαλονίκη



Tο «πράσινο φως» για τη μεταφορά των βυζαντινών μνημείων που βρέθηκαν στο σταθμό «Βενιζέλου» στο πλαίσιο των ανασκαφών του Μετρό Θεσσαλονίκης έδωσαν τα μέλη του ΚεντρικούΑρχαιολογικού Συμβουλίου.

Τα μνημεία που θα μεταφερθούν είναι οι δύο βυζαντινοί δρόμοι που τέμνονται, ο λιθόστρωτος Cardo και ο μαρμαροστρωμένος Decumanus, ο οποίος ξεπερνά σε μήκος τα 75 μέτρα, με ορατά όχι μόνο τα αρχαία επισκευαστικά έργα που έγιναν με πλάκες από λατομείο του Χορτιάτη, αλλά και τα ίχνη των αμαξοτροχιών.

Το ίδιο και το τετράπυλο που βρέθηκε στη συμβολή των παραπάνω οδών, με τους οκτώ πεσσούς που το στήριζαν, καθώς και οι άλλοι έξι πεσσοί, πεσμένοι σήμερα, που όριζαν στεγασμένα

Τα έργα της πίστεως που σώζουν



Γνωρίζουμε ποια είναι τα έργα της πίστεως που σώζουν;
(Κείμενο ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου)

Ἔχουμε ἀκούσει πολλὲς φορές, ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει δώσει τὸ ὄνομα τοῦ Θεολόγου σὲ τρεῖς μόνο Ἁγίους· τὸν Εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη, τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Θεολόγο καὶ τὸν ἅγιο Συμεὼν τὸν Νέο Θεολόγο. Ἀσφαλῶς ἡ ὀνομασία «θεολόγος» δὲν ἔχει φιλολογικὸ χαρακτῆρα, οὔτε ἀποτελεῖ ἁπλὰ ἕνα τίτλο τιμῆς, ἀλλὰ ἐκφράζει οὐσία.
       Αὐτὸ πρακτικὰ σημαίνει, ὅτι στὰ κείμενά τους πρέπει νὰ δίνουμε μεγάλη προσοχή, γιατὶ εἶναι καθοδηγητικά, γιὰ ὅσους θέλουν νὰ ἔχουν πολύτιμους καὶ ἀλάνθαστους ὁδηγοὺς στὴν χριστιανική μας πορεία, ἰδιαίτερα σ’ αὐτὴ τὴν ἐποχὴ τῆς ἀδιαφορίας, τῆς ἀλλοιώσεως τοῦ ὀρθoδόξου αἰσθητηρίου καὶ τῆς συγχύσεως (πικροὺς καρποὺς τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ), κατὰ τὴν ὁποία πολλοὶ ὁδηγοὶ προσφέρονται νὰ μᾶς καθοδηγοῦν, ὑποβάλλοντάς μας τὴν ἰδέα ὅτι ἔχουν τὴν ἀποκλειστικότητα τῆς καθαρῆς Ὀρθοδοξίας. Ἂν θέλουμε νὰ μὴν παρασυρόμαστε ἀπὸ σύγχρονες παραπλανητικὲς πρακτικὲς «γεροντισμοῦ», ποὺ σήμερα ἔχουν κατακλύσει τὴν Ἐκκλησία, ἂς θέτουμε ὡς κριτήριο τὰ κείμενα Ἁγίων καὶ μ’ αὐτὰ νὰ κρίνουμε καὶ νὰ ἐπιλέγουμε, ὅσα μᾶς προσφέρονται.
     Ὑπάρχει ἕνα καθοδηγητικὸ κείμενο τοῦ ἁγίου Συμεών, ἐπεξηγηματικὸ αὐτῆς τῆς θέσεως. Ἀξίζει νὰ τὸ παραθέσουμε ἐδῶ, πρὶν τὸ περὶ Πίστεως κείμενο τοῦ Ἁγίου ποὺ ἀκολουθεῖ:
     «Εὐχαῖς καὶ δάκρυσι τὸν Θεὸν καθικέτευσον πέμψαι σοὶ ὁδηγὸν ἀπαθῆ τε καὶ ἅγιον. Ἐρεύνα δὲ καὶ αὐτὸς τὰς Θείας Γραφάς, καὶ μάλιστα τὰς τῶν Ἁγίων Πατέρων πρακτικὰς συγγραφάς, ἵνα ταύταις ἀντιπαρατιθεὶς τὰ παρὰ τοῦ διδασκάλου καὶ προεστῶτος σοὶ διδασκόμενα καὶ πραττόμενα, ὡς ἐν κατόπτρῳ δύνασαι βλέπειν ταῦτα καὶ καταμανθάνειν καὶ τὰ μὲν συνᾴδοντα ταῖς Γραφαῖς, ἐγκολποῦσθαι κατέχειν τῇ διανοίᾳ. Τὰ δὲ νόθα καὶ ἀλλότρια, διακρίνειν καὶ ἀποπέμπεσθαι, ἵνα μὴ πλανηθῇς. Πολλοὶ γάρ, ἴσθι, πλάνοι καὶ ψευτοδιδάσκαλοι, ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις γεγόνασιν».
(Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος)
       Εἴθε ἡ παροῦσα ἀνάρτηση νὰ μᾶς προβληματίσει καὶ βοηθήσει (μὲ ὁδηγὸ τὸν ἅγιο Συμεὼν) νὰ καταλάβουμε, ποιά εἶναι ἡ ἀληθινὴ Πίστη καὶ τὰ ἀληθινὰ ἔργα τῆς Πίστεως καὶ πώς, ὣς τώρα, κατανοούσαμε ἐμεῖς τὴν Πίστη.
(Ἡ μετάφραση τοῦ κειμένου εἶναι τοῦ Διονυσίου Ζαγοραίου. Διατηρήσαμε τὶς ἰδιομορφίες γραφῆς τῆς ἐκδόσεως τοῦ 1886, ποὺ ἐπανέκδωσε ὁ ἐκδοτικὸς οἶκος Β. Ρηγόπουλου τὸ 1977. Διευκρινιστικά: τὸ ὁποῦ τοῦ μεταφραστῆ ἐμεῖς σήμερα τὸ γράφουμε ὅπου, ἐνῶ τὸ ποῦ καὶ τὸ πῶς μὲ περισπωμένη ἀντιστοιχοῦν στὸ δικό μας ποὺ καὶ πώς).
Παναγιώτης Σημάτης
***
Ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου
ΛΟΓΟΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΟΣ Η΄.
Ὅτι δὲν πρέπει νὰ θαρροῦμεν πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ σωθοῦμεν μὲ τὴν πίστιν μόνον, χωρὶς να κάμωμεν καλὰ ἔργα
         Ἀνίσως ποθοῦμεν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, νὰ ἐπιτύχωμεν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, πρέπει νὰ ἔχωμεν πολλὴν προσοχήν, καὶ ἐπιμέλειαν, πολλὴν προθυμίαν, καὶ ἀγῶνα, καὶ νὰ μὴ νομίζωμεν πῶς εἶναι ἀρκετὸν εἰς ἡμᾶς διὰ νὰ σωθοῦμεν, τὸ νὰ πιστεύωμεν μόνον εἰς τὸν ἀληθινὸν Θεόν, καὶ νὰ εἴμεσθε ὀρθόδοξοι χριστιανοί, προβάλλοντες εἰς ἀπολογίαν ἐκεῖνον τὸν λόγον ὁποῦ εἶπεν ὁ Κύριος μας. «Ὅτι ὁ πιστεύσας, καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται, ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται». Ἀλλὰ διὰ τοῦτο μάλιστα πρέπει νὰ ...

Οι τρεις δάσκαλοι, οι Τρεις Ιεράρχες (Δημήτρης Νατσιός)



Ειλικρινά, όταν πλησιάζει η γιορτή των Τριών Ιεραρχών, η γιορτή της Παιδείας και των Γραμμάτων, αισθάνομαι άβολα, νιώθω ως εκπαιδευτικός, ακόμη και ντροπή. Χάσμα μέγα χωρίζει το πνεύμα των Πατέρων, μ’ αυτό που λέγεται σήμερα νεοελληνική Παιδεία.


Τους ονομάζουμε προστάτες μας, όμως τους τιμούμε τόσο, ώστε φροντίσαμε να τους εξοβελίσουμε από τα αναλυτικά προγράμματα. Ο μαθητής, για παράδειγμα του δημοτικού σχολείου, δεν συναντάει στα αναγνωστικά του ούτε ένα κείμενο των Τριών Ιεραρχών. Δεν αρωματίζει τα βιβλία ο λόγος ο ορθόδοξος, ο ελληνικός των Πατέρων, γιατί έτσι έκρινε η «προοδευτική» διανόηση. Ακόμη και στις σχολές, όπου παράγονται «με το κιλό» οι εκπαιδευτικοί, απουσιάζουν οι παιδευτικοί τους θησαυροί. Προς τι, λοιπόν, οι γιορτές και οι πανυγυρικοί;

Συναθροίζονται και ξανασυναθροίζονται οι ταγοί, για να λύσουν, να συμμορφώσουν τα της Παιδείας. Τόμοι ολόκληροι γράφονται με παχιές αναλύσεις και διαπιστώσεις, όμως…άλυτο το πρόβλημα. Νόσημα ανίατο, κακοφορμισμένο. Ουδείς τολμά να θέσει το δάκτυλο του επί «τον τύπον των ήλων».

Το πρόβλημα της ελληνικής Παιδείας είναι ότι δεν είναι…ελληνική. 400 και 500 χρόνια κάτω από το ζυγό των Τούρκων άντεξε το Γένος, γιατί αρδευόταν από τις ελληνοσώτειρες πηγές μιας Παιδείας, που ξεκινούσε από τους «γοναίγους της ανθρωπότης» τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα και τους άλλους σοφούς της αρχαιότητας και κατέληγε στους Πατέρες της Εκκλησίας.

Ο ακαδημαϊκός Σίμος Μενάρδος τονίζει: «Η ψυχή του Έθνους αγρυπνούσε. Φτωχοί παπάδες και δάσκαλοι, που ετρέφοντο με λίγο ψωμί, είχαν το σθένος εις το βάθος της ψυχής των, σθένος ποιητών. Καταλάβαιναν την ευθύνην που τους εβάρυνε να συνεχίσουν την ελληνικήν παράδοσιν διηγούντο εις τα Ελληνόπουλα ποια ήταν άλλοτε η πατρίδα τους και τους δίδασκαν δύο ονόματα: Ελλάς και ελευθερία» («Η παιδεία στη Τουρκοκρατία», σελ 181).

Το θαυμαστό αυτό κείμενο, που ανακάλυψα στο προαναφερθέν βιβλίο, αποκαλύπτει μεγαλειωδώς τα αίτια της σημερινής παρακμής. Κι αν υποστηρίζουν κάποιοι ότι οι συνθήκες οι τωρινές είναι διαφορετικές είναι γελασμένοι. Στην Τουρκοκρατία μπορεί να ήταν αλυσοδεμένα τα σώματα, όμως η ψυχή του δούλου Γένους ανέπνεε ελευθέρα. Σήμερα βιώνουμε την χειρότερη αιχμαλωσία, την πνευματική. «…αυτή είναι η ζωή για τους σημερινούς ανθρώπους. Παγερή αδιαφορία, ύπνος ψυχικός, οκνηρία, φόβος, κρυφή απελπισία, και πολλή φασαρία για να σκεπαστεί η αμηχανία. Κι η φασαρία είναι ανοησίες, κουτσομπολιό, σκάνδαλα, εγκλήματα, κάθε μικρολογία που την παίρνουμε στα σοβαρά, ενώ κανένα σοβαρό πράγμα δεν βρίσκει θέση μέσα στα ζαλισμένα μυαλά τους και στις αποσυντεθειμένες ψυχές τους». Είναι λόγια του Φώτη Κόντογλου, δασκάλου του Γένους μας, από το βιβλίο του «Μυστικά Άνθη»

Έγραψα παραπάνω πως το κείμενο του ακαδημαϊκου Σ. Μενάρδου φωτίζει το…αφεγγές πρόβλημα της Παιδείας μας. Το ότι δεν συνεχίζουμε την παράδοσή μας υπεύθυνοι είναι οι εκπαιδευτικοί. Το επίσημο κράτος είναι ανάξιο, θέλει το δάσκαλο κακομοίρη πενταροκυνηγό και τους μαθητές, ημιμαθή νευρόσπαστα, που θα παρακαλούν τους κλεφτοκατσικάδες, με ένα άχρηστο πτυχίο στο χέρι, για μια «θέση» απασχόλησης. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει για το δάσκαλο: «Ο δάσκαλος δεν πρέπει ούτε απειρία να επικαλεσθεί, ούτε να προφασισθεί άγνοια, ούτε να προβάλει ως δικαιολογία την ανάγκη και την φτώχεια…Γι αυτό κάθισε στο διδασκαλικό θρόνο, για να σαλπίσει στους άλλους την αλήθεια, για να οδηγεί (τους μαθητές) στο δρόμο της αρετής και να προμηνύει τις μελλοντικές δυσκολίες». (Β.Χαρώνη «Παιδαγωγική Ανθρωπολογία Αγ. Ιω. Χρυσοστόμου», τομ. Β’ σελ 247). Πάσχει σήμερα η Παιδεία, γιατί ούτε η ευθύνη μας βαραίνει ούτε σαλπίζουμε την αλήθεια. Μονάχη έγνοια μας τα επιδόματα, η αναρρίχηση στα αξιώματα, το ύψος των αποδοχών μας. Μέγιστο παιδαγωγικό αξίωμα των Τριών Ιεραρχών είναι το παράδειγμα: «Ή μη δίδασκε ή δίδασκε δια του παραδείγματος», αναφωνεί επιγραμματικότατα ο Γρηγόριος ο Θεολόγος.

Στα χρόνια της σκλαβιάς «το σχολείο μπορούσε με τον επιβλητικό εκείνο, άγιο άνθρωπο, τον σεβαστό γέροντα δάσκαλο, που χωρίς ίσως ιδέα από παιδαγωγική, έτσι σαν με άμεση μετάγγιση, ψυχή με ψυχή, έδινε το παιδί τον θησαυρό της δικής του ανώτερης προσωπικότητας. Και ξεσκόλιζε το παιδί, αγνώριστο κυριολεκτικά, άνθρωπος στ’ αλήθεια, που ήταν η ελπίδα, το κομάρι του Γένους, ο φόβος και η ανησυχία του κατακτητή…Κυβερνούσε αργότερα τη φαμίλια του, μα και το χωριό του, όπου η χρεία (=ανάγκη) το καλούσε. Πήγαινε και έβγαινε ασπροπρόσωπος σε αρχές, σε προξένους, σε δυνατούς»

Αυτό λείπει σήμερα, η ψυχή με ψυχή μετάγγιση του θησαυρού, που ονομάζεται ελληνορθόδοξη παράδοση. Μπαίνουν σήμερα στην εκπαίδευση άνθρωποι ανυποψίαστοι για το βαρύ έργο που επωμίζονται. «Γι αυτό οι πολιτείες μας είναι διεφθαρμένες, γιατί οι δάσκαλοι της νεότητας είναι κακοί. Γι αυτό εκείνοι που πρόκειται να γίνουν δάσκαλοι, πρέπει προηγουμένως να έχουν αυτοί καταρτισθεί και έπειτα να αποστέλλονται σ’αυτό το έργο». Τα λόγια του Αγίου Ιωάννη μας ελέγχουν όλους όσοι «διδάσκουμε την νεότητα». Και χωρίς να ταπεινολογώ, δεν εξαιρώ τον εαυτό μου και, όπως έλεγε ο στρατηγός Μακρυγιάννης, «ας με συγχωρέσουνε εκείνοι όπου τους λέγω τα κουσούρια τους. Έχουν το δικαίωμα να ειπούνε κι αυτείνοι τα δικά μου, ό,τι έκαμα. Κι όταν λέγωνται τα λάθη μας, τότε κάνουν λιγότερα οι μεταγενέστεροι και γινόμαστε κι εμείς έθνος».

Και ας κλείσουμε με ένα κείμενο του Μεγάλου Βασιλείου, που μας υπενθυμίζει το λησμονημένο χρέος μας προς τον Ποιητή των όλων.

«Είτε γαρ εσθίετε, φησίν, είτε πίνετε, είτε τι ποιείτε, πάντα είς δόξαν Θεού ποιείτε». Καθεζόμενος επί τραπέζης, προσεύχου προσφερόμενος τον άρτον, τω δεδωκότι την χάριν αποπλήρου οίνω το ασθενές σώματος υπερείδων, μέμνησο του παρεχόμενου σοι το δώρον εις ευφροσύνην καρδίας και παραμυθίαν αρρωστημάτων. Παρήλθεν η χρεία των βρωμάτων. Η μέντοι μνήμη του ευεργέτου μη παρερχέσθω. Τον χιτώνα ενδυόμενος, ευχαρίστει τω δεδωκότι το ιμάτιον περιβαλλόμενος, αύξησον την είς Θεόν αγάπην, ος και χειμώνι και θέρει επιτήδεια ημίν σκεπάσματα εχαρίστατο, την τε ζωήν ημών συντηρούντα και το άσχημον περιστέλλοντα. Επληρώθη η ημέρα; Ευχαρίστει τω τον ήλιον μεν είς υπηρεσίαν των ημερινών έργων χαρισαμένω ημίν, πυρ δε παρασχομένω του φωτίζειν την νύκτα και ταις λοιπαίς χρείαις ται κατά τον βίον υπηρετείν».

«Είτε τρώτε, λέγει ο Απ.Παύλος, είτε πίνετε, είτε κάνετε οτιδήποτε άλλο, όλα να τα κάνετε για τη δόξα του Θεού». Λοιπόν, όταν κάθεσαι στο τραπέζι, να προσεύχεσαι όταν τρως το ψωμί, να ευχαριστείς εκείνον που στο έχει δώσει, όταν πίνεις το κρασί και τονώνεις με αυτό την ασθενική φύση του σώματος σου, να θυμάσαι εκείνον που σου παρέχει το δώρο αυτό, για να σου δημιουργεί ψυχική αγαλλίαση και να σε ανακουφίζει, όταν είσαι άρρωστος. Περνά η ανάγκη των τροφών; Ας μην περνά όμως η θύμηση του ευεργέτη. Όταν φορείς το πουκάμισο, να εκφράζεις ευχαριστία σ’ εκείνον που στο έχει δώσει όταν φορείς το πανωφόρι, να αγαπήσεις περισσότερο τον Θεό, ο οποίος και για το χειμώνα και για το καλοκαίρι μας χάρισε τα κατάλληλα ενδύματα, τα οποία προστατεύουν τη ζωή μας και κρύβουν την ασχήμια μας. Τελειώνει η ημέρα; Να ευχαριστείς αυτόν που μας χάρισε τον ήλιο, για να κάνουμε τις εργασίες της ημέρας, και μας έδωσε τη φωτιά, για να μας φωτίζει τη νύχτα και για να εξυπηρετεί τις υπόλοιπες ανάγκες της ζωής». (ΕΠ 31,244).

ΟΜΟΒΡΟΝΤΙΑ ΔΗΛΩΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ-ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

1Επιμέλεια: Μάνος Χατζηγιάννης 

Κουράκης: Πόθεν έσχες στη διοίκηση της Εκκλησίας

Τατσόπουλος: 
Γιαλαντζί Χριστιανοταλιμπάν

Τσούκαλης: Υπάρχουν φωνές στην Εκκλησία για ειλικρινή συζήτηση

Νικολόπουλος: Σταματήστε να «σπεκουλάρετε» με τα ιερά και τα όσια
 

Άνοιξε για τα καλά ο Ασκός του Αιόλου και οι δηλώσεις για τις σχέσεις Εκκλησίας-Πολιτείας πέφτουν βροχή!
 Οπως έγραψε νωρίτερα το «Αγιορείτικο βήμα» υπέρ του διαχωρισμού Κράτους- Εκκλησίας τάχθηκε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Σταθάκης, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό ΒΗΜΑ και χαρακτήρισε δευτερεύον θέμα την πρόταση του Τάσου Κουράκη για φορολόγηση όσων θέλουν και είναι Χριστιανοί. Ο ίδιος πάντως ο κ. Κουράκης σε νέα συνέντευξή του στο tvxs.gr δήλωσε πως ο ΣΥΡΙΖΑ εγγυάται τη μισθοδοσία των κληρικών, αλλά ζήτησε πόθεν έσχες για τη διοίκηση της Εκκλησίας! 
« Ένας πιθανός φόρος για την καταβολή των μισθών στους κληρικούς θα είναι εθελοντικός, θα αφαιρείται αναλογικά από άλλες πτυχές του σημερινού συστήματος φορολόγησης και θα αποτελεί προσωπικό δεδομένο, δηλώνει στο tvxs.gr ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Τάσος Κουράκης, μετά τις αντιδράσεις τις οποίες προκάλεσε η θέση του για τον περιβόητο «χριστιανικό φόρο». Ο ίδιος εισηγείται τη δημιουργία περιουσιολογίου της εκκλησίας και την παράλληλη επανεξέταση όλων των φοροαπαλλαγών της. Σε κάθε περίπτωση, διαμηνύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα θέσει σε κίνδυνο τη μισθοδοσία των κληρικών»  

Στην ίδια συνέντευξη και σε ερώτηση για τις σκέψεις του αναφορικά με τη φορολόγηση της εκκλησίας; ο κ. Κουράκης ανέφερε:

« Υπάρχουν πάρα πολλές φοροαπαλλαγές οι οποίες οφείλουν να επανεξεταστούν από την αρχή. Επιπλέον, πρέπει να τεθεί και το ζήτημα του «πόθεν έσχες» για τη διοίκηση της εκκλησίας και όλους όσοι σχετίζονται με τη διαχείριση δημοσίου χρήματος εν γένει. » 


Τατσόπουλος : Γιαλαντζί Χριστιανοταλιμπάν…

Από την πλευρά του ο έταιρος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Πέτρος Τατσόπουλος σχολίασε, μέσω της προσωπικής του σελίδας στο facebook το θέμα που έχει προκύψει με τις δηλώσεις του Τάσου Κουράκη για φορολόγηση των πιστών.

Στην Ελλάδα βρισκόμαστε ακόμη έτη φωτός μακριά από τη δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών για τη διεξαγωγή ενός ψύχραιμου διαλόγου που θα οδηγούσε δυνητικά στο διαζύγιο Εκκλησίας και Κράτους με κοινή συναίνεση -χωρίς ν’ αρχίσουν να κτυπάνε οι καμπάνες, εννοώ, και να ουρλιάζουν τόσο οι αυθεντικοί, όσο και οι γιαλαντζί Χριστιανοταλιμπάν (λέγε με Καιάδα). Υπό αυτό το πρίσμα, η πρόταση -ρασιοναλιστική καθ’ όλα- του Τάσου Κουράκη για αυτοχρηματοδότηση εκάστου θρησκευτικού δόγματος είναι σκανδαλωδώς άκαιρη, καθώς προέρχεται από το… μέλλον και προϋποθέτει το διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους, δεν τον διευκολύνει. Όπως λέει ορθώς και ο Λίνκολν του Σπίλμπεργκ: “Τι να κάνεις την πυξίδα, να σου δείχνει τον Βορρά, άμα είναι να πέσεις στο βάλτο;”. ήταν το σχόλιο του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ.

Ν. Τσούκαλης: «Υπάρχουν φωνές στην Εκκλησία για ειλικρινή συζήτηση»

Για την μισθοδοσία των κληρικών και τον διαχωρισμό της Εκκλησίας – Κράτους μίλησε στο Πρώτο Πρόγραμμα, ο βουλευτής της ΔΗΜΑΡ Νίκος Τσούκαλης, αναφέροντας ότι «ένα από τα ισοδύναμα μέτρα που είχε προτείνει η ΔΗΜΑΡ, είναι να αναλάβει η εκκλησία την μισθοδοσία των κληρικών της. Δεν είναι δυνατόν το δημόσιο να πληρώνει τους κληρικούς».
 Συγκεκριμένα ανέφερε:  «Εν όψει της αναθεώρησης του Συντάγματος η ΔΗΜΑΡ το θέμα των σχέσεων Εκκλησίας- Κράτους θα το θέσει επιτακτικά. Το θετικό είναι ότι υπάρχουν φωνές στην Εκκλησία που επιζητούν την ειλικρινή συζήτηση ούτως ώστε η Ελλάδα κάποια στιγμή να γίνει σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος».
 

Ν. Νικολόπουλος: Σταματήστε να «σπεκουλάρετε» με τα ιερά και τα όσια 

Από την πλευρά του ο Ανεξάρτητος Βουλευτής Αχαΐας κ. Νίκος Νικολόπουλος κάλεσε όλα τα πολιτικά κόμματα να σταματήσουν  τους "Χριστομάχους" αλλά και τους "Χριστέμπορους"  βουλευτές τους να «σπεκουλάρουν» με τα ιερά και τα όσια της Πατρίδας και της Ορθοδοξίας δηλώνοντας:  «Είναι πεποίθηση μου, τόσο δική μου όσο και του Χριστιανοδημοκρατικού Κινήματος, η οποία νομίζω πως απηχεί και την θέση  της μεγάλης πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού πως ο χωρισμός Εκκλησίας και Κράτους, όσο και αν ισχυρίζονται οι θιασώτες του το αντίθετο, ούτε την Εκκλησία θα εξυγιάνει, ούτε το Κράτος. Θα ήταν, εφόσον θεσπιζόταν, ένα ακόμη βήμα προς την απώλεια της ιστορικής μνήμης και εγκλεισμός του έθνους στην ματαιότητα ενός χρόνου  χωρίς μνήμη και χωρίς ιστορία. Σήμερα  που η κοινωνία υποφέρει,  βρίσκει καταφύγιο, αλληλεγγύη, παρηγοριά, βοήθεια, αγάπη και ελπίδα στους Ορθόδοξους Ναούς, όπου  χιλιάδες πεινασμένοι, καταταλαιπωρημένοι μνημονιόπληκτοι Έλληνες πολίτες «γεύονται τους καρπούς» των ενοριακών κέντρων. Ένα τεράστιο έργο από αφοσιωμένους ιερείς «εργάτες του αμπελώνος» για τους απόρους, τους αστέγους και τους ψυχικά ταλαιπωρημένους». 
πηγή

Σχόλιο
Μια χούφτα αεριτζήδες να αποφασίζουν για ολόκληρο τον λαό και την παράδοσή τους. ώρσε δημοκρατία.

Η Βιέννη των Ελλήνων και του Ιωάννη Καποδίστρια - Βίντεο

Ανοιχτή επιστολή σε έναν άνεργο νέο


Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου


       Σήμερα που σου γράφω είναι η γιορτή των Τριών Ιεραρχών. Δεν σε είδα στην εκκλησία!   Ίσως σε έμαθαν πως οι Τρεις Ιεράρχες δεν έχουν σχέση με την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι.  Δεν θα ήσουν αδιάφορος για τους αγίους, αν ήξερες πως αυτό που έκαναν στους αγίους χθες, κάνουν σε σένα σήμερα. Οι ίδιοι άνθρωποι που συκοφάντησαν τους αγίους και σε απομάκρυναν από αυτούς.
       Αν γνώριζες την αλήθεια για τους αγίους δεν θα ήσουν μακριά από την εκκλησία. Θα σύγκρινες την ιδέα που έχουν για σένα η εκκλησία κι οι άγιοί της με αυτήν που έχουν  αυτοί που συκοφαντούν την εκκλησία και τους αγίους της.
       Η ιδέα της εκκλησίας για τον άνθρωπο και ειδικά για τους νέους είναι ότι κανείς άνθρωπος δεν είναι μέσον για οποιοδήποτε σκοπό. Κι εσύ τώρα είσαι μέσον για να διατηρούνται στην εξουσία αυτοί που την κατέλαβαν. Έτσι γινόταν πάντα από τα μυθικά χρόνια ακόμα. Ο μυθικός βασιλιάς των Αθηνών έστελνε στον Μινώταυρο τριάντα νέες και νέους (ο αριθμός είναι συμβολικός) για να διατηρήται στην εξουσία.
       Σε κρατούν αγαπητέ μακριά από την εξουσία, για να μην ακούσεις το μήνυμά της, ότι είσαι μέσον  για να διατηρούνται στην εξουσία οι πολιτικοί που κατέλαβαν την εξουσία καταδολιεύοντας τις μεθόδους εκλογής.
        Ποιο είναι το μήνυμα της εξουσίας σε σένα σήμερα; Ότι δεν είσαι άξιος όπως οι άλλοι νέοι να εργάζεσαι και να είσαι κύριος του εαυτού σου. Πώς το δέχθηκες αυτό; Πρώτα σου έμαθαν να μην πιστεύεις στον εαυτό σου. Ύστερα να μην πιστεύεις στους άλλους και στο Θεό. Τίποτα δεν μπορείς να κάνεις, αν δεν γίνεις μέσον για να διατηρούνται στην εξουσία αυτοί που έχουν την υποστήριξη του κατεστημένου. Σε έμαθαν να νιώθεις λύπη για τον εαυτό σου. Σε αχρηστεύουν. Δεν είσαι μέσα στη δομή της κοινωνίας. Σε σκοτώνουν ηθικά.Στη δομή της κοινωνίας είμαστε όταν συμβάλουμε σ΄ αυτήν. Είσαι έξω από τα προστατευτικά τείχη του κατεστημένου που φυλάει τον εαυτό του.
      Το ίδιο έκαναν στο Χριστό. .Τον έβγαλαν έξω από τα τείχη και εκεί τον σταύρωσαν. Το κατεστημένο την εποχή του Χριστού ονομαζόταν "παρεμβολή". Έξω της παρεμβολής σταύρωσαν το Χριστό. Το σταυρό του εμείς το κάνουμε σύμβολο δύναμης και νίκης των αδικημένων. Το ίδιο έκαναν τους αγίους, τους θανάτωναν έξω της παρεμβολής. Οι άγιοι με τη θέλησή τους έμεναν εκτός του κατεστημένου για να έχουν επάνω τους το όνειδος του Ιησού.
      Θα ήθελες να μοιάζεις με αυτούς που σε χρησιμοποιούν ως μέσον για τους παράνομους σκοπούς τους; Οπωσδήποτε όχι. Να είσαι περήφανος που είσαι έξω από το κατεστημένο. Το κατεστημένο, η αρχαία παρεμβολή ήθελε τους αγίους αποθαρρυμένους, το ίδιο θέλει να είσαι κι εσύ. Αυτό το σκοπό έχει η άθλια τρομοκρατία που ασκεί σε βάρος των φτωχών. Όσο θα δέχεσαι την τρομοκρατία τους θα εξυπηρετείς το σκοπό τους. Οπωσδήποτε δεν θέλεις να εξυπηρετείς το σκοπό τους. Αναζήτησε το Θεό που δίνει ενθάρρυνση, τον Ιησού που συμβαδίζει με την αποθάρρυνση και μετατρέπει τις ήττες σε νίκες.

Θέλω νά μέ φωνάζετε




Έχουμε μια προσωπική μαρτυρία, της αείμνηστης γερόντισσας Μακρίνας, μοναχής, από την Πορταριά του Βόλου, που την διηγείτο τακτικά. Την άκουσα και γω, προσωπικά, παρουσία και άλλων χριστιανών.
Μια νεαρά σχετικώς κυρία, είχε υποστεί κάποιο εγκεφαλικό επεισόδιο με αποτέλεσμα να παραλύσει τελείως από τη μέση και κάτω, έμεινε παράλυτη από τη μέση και κάτω, και ελαφρά από τη δεξιά της πλευρά. Το μυαλό της, όμως, και η ομιλία της δεν πειράχτηκαν καθόλου… Από τη γερόντισσα Μακρίνα, αυτή η συγκεκριμένη κυρία είχε μάθει, πριν από τέσσερα – πέντε χρόνια, την ευχή και επικαλείτο συνεχώς, όχι μόνο το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, αλλά και της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Έτσι, κατάκοιτη και ακίνητη, όπως ήταν, με το ελεύθερο αριστερό της χέρι, έκαμε συνέχεια κομποσχοίνι στο όνομα της Παναγίας, λέγοντας και φωνάζοντας με πόνο και θέρμη
«Υπεραγία Θεοτόκε, βοήθει μοι».

«Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον με».
«Παναγία μου, σώσε με, είμαι αμαρτωλή».
Ύστερα από αρκετές ημέρες συνεχών επικλήσεων, ω του θαύματος θα ανακράζαμε όλοι μαζί, παρουσιάστηκε ένα βράδυ την ώρα που ήτο ξυπνητή, και απευθυνόταν προς την Παναγία με το κομποσχοινάκι της, παρουσιάστηκε Εκείνη ολόλαμπρη μπροστά της.
Φωτεινή σαν τον ήλιο. Και είχε τέτοια ομορφιά που θαμπώθηκε, όχι μόνον από την θεϊκή ακτινοβολία της, αλλά και από την απερίγραπτη ωραιότητά της. Το ανάστημά της ήτο μεγαλοπρεπέστατο, ουράνιο και ακατάληπτο.
Ενώ πίσω της εφαίνοντο πολύ καθαρά ένα πλήθος από τάγματα αγγέλων και αρχαγγέλων. Ταυτόχρονα είχε την ορατή αίσθηση ότι με τη θεία της παρουσία η Παναγία σκέπαζε ολόκληρο τον κόσμο.
Και μέσα στο ιερό δέος της, τον θαυμασμό και την κατάπληξή της, άκουσε την ουράνια φωνή Της να την ρωτάει.
- Τι θέλεις να σου κάνω, Μαρία, παιδί μου; – Μαρία την λέγανε.
Και η άρρωστη αλλά η ευλαβής εκείνη χριστιανή, χωρίς δισταγμό, Της απάντησε:
- Θέλω να γυρίζω από το ένα πλευρό στο άλλο, γιατί είμαι παράλυτη απ’ τη μέση και κάτω, και δεν μπορώ. Κουράστηκε η πλάτη μου απ’ την ακινησία. Ιδιαιτέρως, όμως, θέλω να σωθώ. Τη σωτηρία μου ποθώ, γι’ αυτό και Σε φωνάζω.
Και η Υπεραγία Θεοτόκος, η γλυκυτάτη Παναγία μας, που συμπονάει με τους πόνους μας και τα βάσανά μας, της απάντησε:
- Αυτά θα σου τα δώσω. Και, γι’ αυτό ήλθα, επειδή με φωνάζεις κάθε μέρα, απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ. Γιατί θέλω να με φωνάζετε! Να με φωνάζετε συνεχώς. Και γω ακούω και έρχομαι. Θέλω να με φωνάζεις, της είπε.
Θέλω να με φωνάζετε όλοι σας, όλοι οι χριστιανοί, αυτό εννοούσε τώρα.
Πλημμύρισε, όχι μόνον το δωμάτιο από την υπέρλαμπρη φωτοχυσία της, και το ουράνιο άρωμά της, αλλά και ολόκληρο το σπίτι της. Όλα τα μέλη της οικογένειάς της, κατά την μαρτυρία της αείμνηστης γερόντισσας, έζησαν αυτό το ολοζώντανο θαύμα.
 Η δε ουράνια αυτή ευωδία παρέμεινε διάχυτη για μέρες μέσα στο σπίτι, και ιδιαίτερα στο δωμάτιο της άρρωστης. Το πρόσωπο της Μαρίας έλαμπε από την πολλή χάρη που έλαβε. Και όχι μόνον άρχιζε να κινεί το σώμα της, και να γυρίζει πλευρό με ευκολία, αλλά σε λίγες μέρες έγινε τελείως καλά και σηκώθηκε υγιεστάτη.
Εγώ όμως δεν θα μείνω στο καταπληκτικό αυτό θαύμα της θείας παρουσίας της Υπεραγίας Θεοτόκου, ούτε στο θαύμα της θεραπείας της άρρωστης. Αλλά θα παραμείνω σ’ αυτά που είπε η Παναγία μας, η Μητέρα όλων μας. Τι είπε; «Θέλω να με φωνάζετε». «Θέλω να με επικαλείσθε. Και ’γω ακούω και έρχομαι. Θέλω να με φωνάζετε. » «Υπεραγία Θεοτόκε βοήθησέ με»,
«Υπεραγία Θεοτόκε σώσε με»,
«Υπεραγία Θεοτόκε σώσε το παιδί μου», και ό,τι άλλο νομίζετε ότι μπορείτε να φωνάξτε απ’ το βάθος της καρδιάς σας, αυτό που μας πονάει συνήθως περισσότερο.


Πηγή:orthodoxgreek.blogspot.com
VatopaidiFriend  
αναβασεις

Πηγή εἰκόνας: Ἱ. Ἡσ. Ἀνάστασις Χριστοῦ-Ἐμμαούς, Ἅγ. Βασίλειος Λαγκαδᾶ.