Άγιος Μιχαήλ ηγούμενος της Μονής Ζώβης και τριάντα έξι άλλοι Οσιομάρτυρες

Ημερομηνία εορτής:	01/10/2018	Δεν βρέθηκε αγιογραφία. Παρακαλούμε επικοινωνήστεμαζί μας, αν έχετε να μας προτείνετε κάποια.
Τύπος εορτής:	Σταθερή. Εορτάζει στις 1 Οκτωβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Μιχαηλ Ηγουμενος Της Μονης Ζωβης, Αγιοι Τριαντα Εξι Οσιομαρτυρες

Eις τον Mιχαήλ και τους τριάκοντα Mοναχούς. Τμηθεὶς Μιχαὴλ σὺν μαθηταῖς τρισδέκα, Χορῷ συνήφθη τῶν Μοναστομαρτύρων. Eις τους έξ Mοναχούς. Ἓξ συμμονασταὶ τοὺς ἑαυτῶν μανδύας, Ἄθλοις ἐρυθραίνουσι τοῖς διὰ ξίφους.

Βιογραφία Οι οσιομάρτυρες αυτοί, έζησαν στα χρόνια του βασιλιά Κωνσταντίνου ΣΤ’ και της μητέρας του Ειρήνης (780 μ.Χ.). Κατοικούσαν στη Μονή Ζώβη, που βρισκόταν κοντά στη Σεβαστούπολη. Επειδή τότε ο Αμηράς των Αγαρηνών, Αλείμ ονομαζόμενος, πολεμούσε τη χώρα εκείνη, συνέλαβε και τους Όσιους αυτούς Πατέρες, και τους παρακινούσε να αρνηθούν την πίστη του Χριστού. Ο δε Όσιος ηγούμενος Μιχαήλ, έλεγξε δριμύτατα τον Αγαρηνό άρχοντα , τους δε Μοναχούς του ενθάρρυνε να υπομείνουν γενναία τον θάνατο για τον Χριστό. Έτσι, όλοι αποκεφαλίστηκαν για τη δόξα του Χριστού.

Κυριακή Β΄ Λουκά, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Λκ. στ΄ 31-36

Εἶπεν ὁ Κύριος· καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως. Καὶ εἰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; Καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τοὺς ἀγαπῶντας αὐτοὺς ἀγαπῶσι. Καὶ ἐὰν ἀγαθοποιῆτε τοὺς ἀγαθοποιοῦντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; Καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ αὐτὸ ποιοῦσι. Καὶ ἐὰν δανείζητε παρ᾿ ὧν ἐλπίζετε ἀπολαβεῖν, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; Καὶ γὰρ ἁμαρτωλοὶ ἁμαρτωλοῖς δανείζουσιν ἵνα ἀπολάβωσι τὰ ἴσα. Πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε μηδὲν ἀπελπίζοντες, καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς, καὶ ἔσεσθε υἱοὶ ὑψίστου, ὅτι αὐτὸς χρηστός ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηρούς. Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί.

Νεοελληνική Απόδοση

Είπε ο Κύριος: «Όπως θέλετε να σας συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, έτσι ακριβώς να συμπεριφέρεστε κι εσείς σ’ αυτούς. Γιατί, αν αγαπάτε αυτούς που σας αγαπούν, ποια εύνοια περιμένετε από το Θεό; Αφού και οι αμαρτωλοί αγαπούν αυτούς που τους αγαπούν. Κι αν κάνετε καλό σ’ αυτούς που σας κάνουν καλό, ποια εύνοια περιμένετε από το Θεό; Και οι αμαρτωλοί το ίδιο κάνουν. Αν δανείζετε σ’ όσους ελπίζετε να σας τα επιστρέψουν, ποια εύνοια περιμένετε από το Θεό; Και οι αμαρτωλοί δανείζουν στους ομοίους τους για να τα πάρουν πίσω. Αντίθετα, εσείς ν’ αγαπάτε τους εχθρούς σας, να κάνετε το καλό και να δανείζετε, χωρίς να περιμένετε να πάρετε πίσω τίποτα. Έτσι, ο Θεός, που είναι καλός ακόμα και με τους αχάριστους και τους κακούς, θα σας ανταμείψει με το παραπάνω και θα σας κάνει παιδιά του. Να είστε λοιπόν σπλαχνικοί, όπως σπλαχνικός είναι κι ο Θεός Πατέρας σας».

Σχολιασμός

Η σημερινή Κυριακή είναι η δεύτερη κατά σειρά στον λειτουργικό κύκλο της Εκκλησίας κατά την οποία διαβάζονται Ευαγγελικές περικοπές από το κατά Λουκάν ιερό Ευαγγέλιο.

Το σημερινό ανάγνωσμα μικρό σε έκταση ταυτοχρόνως όμως με βαθιά μηνύματα, αποτελεί απόσπασμα από την επί του Όρους ομιλία του Ιησού Χριστού, όπου ο Κύριος αναπτύσσει αυτό που οι πατέρες στην συνέχεια ονόμασαν «χρυσό κανόνα» της χριστιανικής ζωής. Τα λόγια αυτά του Χριστού, μοιάζουν σαν μια γροθιά στην ανθρώπινη φύση του ανθρώπου, ακούγονται σχεδόν εξωπραγματικά, έχουν να κάνουν μ’ ένα άνθρωπο ο οποίος είναι πέρα και πάνω από τις ίδιες του τις αδυναμίες. «Όπως θέλετε να σας συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, έτσι ακριβώς να συμπεριφέρεστε κι εσείς σ΄ αυτούς». Μια τέτοια στάση δεν είναι απλώς ένας κανόνας καλής εξωτερικής και τυπικής συμπεριφοράς, ένα απλό πλαίσιο, αλλά στάση ζωής. Όπως προείπεν ο Προφήτης Ησαίας ότι «λόγον συντετμημένον δώσει Κύριος επί της γης», πράγματι σε αυτόν τον ένα και σύντομο λόγο συμπεριλαμβάνεται κάθε αρετή, κάθε εντολή, σχεδόν κάθε καλή πράξη και γνώμη. Γι’ αυτό και κατά τον Ευαγγελιστή Ματθαίον, αφού προέταξε αυτό ο Κύριος, πρόσθεσε «ούτος γαρ εστίν ο νόμος και οι προφήται» κεφ ζ,12. Πράγματι, σε άλλο σημείο συγκεφαλαιώνοντας, είπε πώς σε δύο εντολές, στην αγάπη προς τον Θεόν και προς τον πλησίον «κρέμονται όλος ο νόμος και οι προφήται».

Δυστυχώς όπως πολύ συχνά συμβαίνει, οι άνθρωποι εκλαμβάνουν την διδασκαλία του Χριστού και την παραποιούν προσαρμόζοντάς την στα δικά τους μέτρα και προς ίδιο προσωπικό όφελος. Οι άνθρωποι δεν μπορούν; ή δεν θέλουν θα λέγαμε καλύτερα να δουν το βάθος και το μεγαλείο των λόγων του Κυρίου και κάνουν πνευματικές εκπτώσεις και συμβιβασμούς, πολλές φορές αντιστρέφοντας πλήρως το ευαγγελικό μήνυμα.  

Κάτι ανάλογο συνέβη και εδώ με τον «χρυσό κανόνα». Οι περισσότεροι τον ερμηνεύουν κατά τρόπον ωφελιμιστικό. Εάν θέλουμε να μας αγαπούν, να μας εκτιμούν και να μας εξυπηρετούν οι άλλοι, και εμείς οφείλουμε να πράττουμε το ίδιο. Όμως αυτή η αντίληψη προδίδει έλλειψη αγάπης και φανερώνει υπολογιστικό και χρησιμοθηρικό χαρακτήρα στις συμπεριφορές των ανθρώπων, εφ’ όσον εισάγει το κριτήριο της συναλλαγής και της αναμονής ανταποδώσεως.

Όμως, ο Κύριος σαφώς δεν εννοεί κάτι τέτοιο. Και αυτό φαίνεται στην συνέχεια του ιερού Ευαγγελίου όπου, αφού διετύπωσε τον «χρυσό κανόνα», έρχεται και εξηγεί το νόημά του και τον τρόπο εφαρμογής του με συγκεκριμένα παραδείγματα. «Και αν αγαπάτε αυτούς που σας αγαπούν, και αν αγαθοποιείτε σε όσους σας ανταποδίδουν το αγαθό, και αν δανείζετε σε όσους προσμένετε να σας ανταποδώσουν τα ίσα, τι το ιδιαίτερο κάνετε και ποιά χάρη περιμένετε να λάβετε από τον Θεόν; Και οι αμαρτωλοί άνθρωποι τα ίδια πράττουν».    

Έτσι λοιπόν ο Χριστός διασαφηνίζει ότι ο «χρυσός κανόνας» συμπεριφοράς δεν σημαίνει ανταποδοτικότητα ή προσμονή προσωπικής ωφελείας, αλλά κάτι πολύ ανώτερο και διαφορετικό από τα συνηθισμένα ανθρώπινα μέτρα. Και εξηγεί ο Χριστός τι εννοεί στην συνέχεια: «πλην αγαπάτε τους εχθρούς υμών και αγαθοποιείτε και δανείζετε μηδέν απελπίζοντες διότι έσται ο μισθός υμών πολύς και έσεσθε υιοί του υψίστου».  

Εάν πράττουμε και ενεργούμε όπως οι πολλοί άνθρωποι, δεν κάνουμε κάτι το ιδιαίτερο η διαφορετικό ώστε να αναμένουμε την χάριν του Θεού. Όταν όμως η εκδήλωση της αγάπης μας ξεπερνά το συνηθισμένο και ωφελιμιστικό κίνητρο, τότε είναι αξιέπαινη και ευρίσκει χάριν ενώπιον του Θεού. Τέτοιου είδους συμπεριφορές και πράξεις αγάπης προσιδιάζουν στους χριστιανούς, διότι αυτοί ως τέκνα του Υψίστου ομοιάζουν σε Αυτόν, καθώς και ο Θεός φανερώνεται «χρηστός επί τους αχαρίστους και πονηρούς». Αυτό αποτελεί και το βαθύτερο νόημα των λόγων του Χριστού.            

Για μία ακόμη φορά, ο Κύριος μας καλεί να υπερβούμε τα όριά μας, να ξεπεράσουμε τον εγωισμό και το στενό υπολογιστικό συμφέρον, και να επιδείξουμε ανωτέρα πνευματική συμπεριφορά, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Μία τέτοια συμπεριφορά προϋποθέτει να μπορούμε να αγαπούμε με τρόπο γνήσιο και θυσιαστικό ακόμη και τους εχθρούς μας, ακόμη και εκείνους τους δύστροπους χαρακτήρες που μας δυσκολεύουν την καθημερινότητά μας, ακόμη και να υπομείνουμε κάποια αδικία εις βάρος μας.  

Ο Κύριος μας ζητεί να επιδείξουμε αληθινή αγάπη και γνήσιο ενδιαφέρον για τους άλλους, μιμητές γενόμενοι του Θεού. «Γίνεσθε ουν οικτίρμονες, καθώς και ο πατήρ υμών οικτίρμων εστι».

© αποσπάσματα από κείμενο του Αρχιμανδρίτη Κυρίλλου (Κεφαλόπουλου) 

http://www.imconstantias.org.cy/70001-2/

Κυριακή Β΄ Λουκά, Αποστ. Ανάγνωσμα: Β’ Κορ. θ΄ 6-11

Ἀδελφοί, ὁ σπείρων φειδομένως φειδομένως καὶ θερίσει, καὶ ὁ σπείρων ἐπ’ εὐλογίαις ἐπ’ εὐλογίαις καὶ θερίσει. Ἕκαστος καθὼς προαιρεῖται τῇ καρδίᾳ, μὴ ἐκ λύπης ἢ ἐξ ἀνάγκης· ἱλαρὸν γὰρ δότην ἀγαπᾷ ὁ Θεός. Δυνατὸς δὲ ὁ Θεὸς πᾶσαν χάριν περισσεῦσαι εἰς ὑμᾶς, ἵνα ἐν παντὶ πάντοτε πᾶσαν αὐτάρκειαν ἔχοντες περισσεύητε εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν, καθὼς γέγραπται· ἐσκόρπισεν, ἔδωκε τοῖς πένησιν, ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα. Ὁ δὲ ἐπιχορηγῶν σπέρμα τῷ σπείροντι καὶ ἄρτον εἰς βρῶσιν χορηγήσαι καὶ πληθύναι τὸν σπόρον ὑμῶν καὶ αὐξήσαι τὰ γενήματα τῆς δικαιοσύνης ὑμῶν· ἐν παντὶ πλουτιζόμενοι εἰς πᾶσαν ἁπλότητα, ἥτις κατεργάζεται δι’ ἡμῶν εὐχαριστίαν τῷ Θεῷ.

Νεοελληνική Απόδοση

Αδελφοί, πρέπει να ξέρετε πως όποιος σπέρνει με φειδώ θα έχει λίγη σοδειά· κι όποιος σπέρνει απλόχερα η σοδειά του θα είναι άφθονη. Ο καθένας ας δώσει ό,τι του λέει η καρδιά του χωρίς να στενοχωριέται ή να εξαναγκάζεται, γιατί ο Θεός αγαπάει αυτόν που δίνει με ευχαρίστηση. Ο Θεός έχει τη δύναμη να σας χορηγήσει πλουσιοπάροχα κάθε δωρεά, ώστε να είστε πάντοτε σε όλα τελείως αυτάρκεις, και να δίνετε με το παραπάνω για κάθε καλό σκοπό. Το λέει κι η Γραφή: Σκόρπισε, έδωσε στους φτωχούς, η αγαθοεργία του θα διαρκεί αιώνια. Κι αυτός που δίνει στο σποριά το σπόρο και το ψωμί για να τραφεί, ας δώσει και ας πληθύνει και το δικό σας σπόρο και ας αυξήσει τους καρπούς της αγαθοεργίας σας. Ο Θεός θα σας κάνει πλούσιους σε όλα, για να μπορείτε να δίνετε γενναιόδωρα. Αυτοί που θα πάρουν από μας τη δική σας εισφορά θα ευχαριστούν το Θεό.

Η φιλανθρωπία

Το σημερινό Αποστολικό Ανάγνωσμα είναι παρμένο από την προς Κορινθίους Επιστολή. Ο Απόστολος Παύλος, απευθυνόμενος στους κατοίκους της πόλης αυτής, αναφέρεται στο έργο της αγάπης και της φιλανθρωπίας στο οποίο καλούμαστε οι Χριστιανοί όλων των εποχών, προκειμένου να θεραπεύσουμε, κατά το δυνατόν, τις διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες των αδελφών μας. Μάλιστα, περιγράφει αυτό το έργο όχι ως ηθική υποχρέωση ή θρησκευτικό καθήκον, αλλά ως μίμηση Θεού, ο οποίος από την φιλανθρωπία του έλαβε την ανθρώπινη σάρκα, θεώνοντας την ανθρώπινη ύπαρξη. Γι’ αυτό η φιλανθρωπία, κατά τον Απόστολο των εθνών, δεν πρέπει να γίνεται καταναγκαστικά ή με εσωτερική δυσφορία και λύπη, αλλά με χαρά και από καρδιάς. Με αυτό τον τρόπο η φιλανθρωπία ευλογείται από τον Θεό και οι καρποί της αυξάνουν σε εκείνους που την επιλέγουν ως στάση ζωής σε καιρούς φτώχειας, ανέχειας και έντονης δοκιμασίας.

Η Εκκλησία μας, κινούμενη σ’ αυτή τη λογική, ασκεί το έργο της φιλανθρωπίας προς όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη και προστρέχουν στην βοήθειά της. Η Εκκλησία δεν διακρίνει την ποιότητα ή την ποσότητα της φιλανθρωπίας της, αναλόγως της εθνικής καταγωγής ή της θρησκευτικής παράδοσης, στην οποία ανήκει ο κάθε δοκιμαζόμενος άνθρωπος. Τα κριτήρια του έργου της δεν είναι ανθρώπινα, αλλά Θεϊκά. Δυστυχώς, όμως, αντί η στάση της αυτή να εκτιμηθεί και επαινεθεί, συχνά γίνεται αντικείμενο και στόχος έντονης κριτικής από φορείς και πρόσωπα με αντιστρόφως ανάλογες καταβολές, από εκείνους που αρνούνται κάθε επαφή και σχέση της Εκκλησίας με το θρησκευτικά διαφορετικό και αλλογενές, ακόμα και στο επίπεδο της κοινωνικής προσφοράς, ενώ οι ίδιοι προβάλλουν εντατικά τα εξωτερικά στοιχεία της δήθεν ευσέβειάς τους και από εκείνους που έχουν αναλάβει εργολαβικά το έργο της δήθεν αποκάθαρσης του τόπου από τα στοιχεία που αλλοιώνουν, κατά τη γνώμη τους, την κοινωνική μας «καθαρότητα» και ισορροπία, επενδύοντας σε καιροσκοπικά πολιτικά οφέλη.

Τους πρώτους η Εκκλησία μας ερωτά πού στηρίζουν Ευαγγελικά την ανάδελφη και αντορθόδοξη στάση τους, την στιγμή που ο Χριστός ζητεί επιτακτικά να στεκόμαστε με αγάπη στα προβλήματα όλων αδιακρίτως των ανθρώπων, συναντώντας στα πρόσωπά τους τον Ίδιο; Στους δεύτερους η Εκκλησία μας απαντά ότι ευθύνη του Κράτους και της υπεύθυνης Πολιτείας είναι να λειτουργούν με τέτοιο τρόπο ώστε να διαφυλάττουν την κοινωνική ειρήνη και συνοχή, στο πλαίσιο της δημοκρατικής νομιμότητας, ενώ χρέος της Εκκλησίας είναι να μένει έξω και μακριά από την πολιτική σπέκουλα, που συχνά γίνεται εις βάρος των καταφρονεμένων και καταπιεσμένων αυτού του κόσμου, απλώνοντας την μητρική της προστασία σε κάθε πονεμένο παιδί Της, το οποίο, είτε είναι λευκό είτε έγχρωμο, είτε ανήκει στην Χριστιανική παράδοση είτε όχι, είναι εικόνα του Θεού, απολύτως σεβαστή και ιερή.

Το έργο της φιλανθρωπίας, είναι υπόθεση ζωής για την Εκκλησία μας, ως Σώμα Χριστού, αλλά και για όλους εμάς που αποτελούμε τα ζωντανά μέλη αυτού του Σώματος. Η εποχή που ζούμε είναι δύσκολη, καθότι όλοι μας, λίγο ως πολύ, υφιστάμεθα τις συνέπειες της κρίσης και τα αποτελέσματα της οικονομικής εξαθλίωσης της πατρίδας μας. Αλλά, ακριβώς για τους λόγους αυτούς η κίνηση της φιλανθρωπίας μας προς τον κάθε αδελφό μας παίρνει μεγαλύτερη αξία και προκαλεί την ευαρέσκεια του Θεού. Προσοχή, όμως! Να μην έχει αυτή η κίνηση χαρακτηριστικά απλώς συναισθηματικά ή μόνον ηθικά ή συμπαθητικά. Δεν αρκεί αυτό. Οφείλει «να δηλώνει την αρχετυπική εικόνα του Θεού, ο Οποίος είναι αγάπη και ο Οποίος καλεί τους ανθρώπους σε σταθερή δράση μέσα στον κόσμο…»2. Αυτή η φιλάνθρωπη στάση του Θεού απαιτεί να την μιμηθούμε όλοι και να την φανερώνουμε διαρκώς στις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας. Αμήν.

http://www.imconstantias.org.cy/34016-2/

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ "ΥΙΟΣ ΥΨΙΣΤΟΥ";

Περί ελεημοσύνης ΑΓΙΟΥ ΑΒΒΑ ΔΩΡΟΘΕΟΥ ΙΔ' Διδασκαλία

  158. Κανένας δέν μπορεῖ νά πεῖ: ''Εἶμαι φτωχός καί δέν ἔχω νά ἐλεήσω''. Γιατί, καί ἄν ἀκόμα δέν μπορεῖς νά δώσεις, ὅπως ἐκεῖνοι οἱ πλούσιοι πού ἔβαζαν τά δῶρα τους στό γαζοφυλάκιο, δῶσε δυό λεπτά (Μαρκ. 12, 41 - Λουκ. 21, 3), ὅπως ἡ φτωχιά ἐκείνη χήρα. Καί τά δέχεται ὁ Θεός ἀπό μέρους σου καλύτερα κι ἀπό τά δῶρα τῶν πλουσίων. Οὔτε αὐτά δέν ἔχεις;  Ἔχεις ὅμως δύναμη σωματική καί μπορεῖς μέ τή διακονία σου νά ἐλεήσεις τόν ἄρρωστο. Δέν μπορεῖς οὔτε αὐτό; Μπορεῖς μέ τόν καλό σου λόγο νά παρηγορήσεις τόν ἀδελφό σου. Ἐλέησέ τον λοιπόν μέ τόν καλό σου λόγο καί ἄκουσε αὐτόν πού λέει: ''Εἶναι προτιμότερος ὁ καλός λόγος ἀπό τά ὑλικά δῶρα'' (Σοφ. Σειρ. 18, 16). Ἄς ὑποθέσουμε ὅτι οὔτε μέ τό λόγο δέν μπορεῖς νά ἐλεήσεις. Μπορεῖς ὅμως, ἄν ὀργιστεῖ μαζί σου ὁ ἀδελφός σου, νά τόν ἐλεήσεις καί νά τόν ὑπομείνεις τήν ὥρα τῆς ταραχῆς του, ἀφοῦ τόν βλέπεις νά ἐπηρεάζεται ἀπό τόν κοινό ἐχθρό (διάβολο). Καί ἀντί νά τοῦ πεῖς ἕνα λόγο καί νά τόν ταράξεις περισσότερο, νά σιωπήσεις καί νά ἐλεήσεις τήν ψυχή του, παίρνοντας τήν ἀπό τά χέρια τοῦ ἐχθροῦ. Μπορεῖς πάλι ἄν ἁμαρτήσει εἰς βάρος σου ὁ ἀδελφός σου, νά τόν ἐλεήσεις καί νά τοῦ συγχωρέσεις τήν ἁμαρτία, γιά νά πάρεις καί σύ ἀπό τό Θεό ἄφεση. Γιατί λέει ἡ Ἁγία Γραφή: ''Συγχωρέστε γιά νά συγχωρεθεῖτε'' (Λουκ. 6, 37). Καί βρίσκεσαι στή θέση νά ἐλεεῖς τήν ψυχή τοῦ ἀδελφοῦ σου, συγχωρώντας τον γιά ὅσα ἁμάρτησε εἰς βάρος σου. Γιατί ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε τήν ἐξουσία, ἄν θέλουμε, νά συγχωροῦμε ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου τά ἁμαρτήματα. Καί ναί μέν, δέν ἔχεις τή δυνατότητα νά ἐλεήσεις τό σῶμα τοῦ ἀδελφοῦ σου, ἐλεεῖς ὅμως τήν ψυχή του. Καί ποιά μεγαλύτερη ἐλεημοσύνη ὑπάρχει ἀπό ἐκείνη πού προσφέρεται στήν ψυχή; Γιατί ὅπως ἀκριβῶς ἡ ψυχή ἔχει μεγαλύτερη ἀξία ἀπό τό σῶμα, ἔτσι καί ἡ ἐλεημοσύνη πού προσφέρεται στήν ψυχή ἔχει μεγαλύτερη ἀξία ἀπ' αὐτή πού γίνεται στό σῶμα. Ὥστε λοιπόν κανένας δέν μπορεῖ νά πεῖ: ''Δέν μπορῶ νά κάνω ἐλεημοσύνη''. Ὁ καθένας μπορεῖ, κατά τή δύναμή του καί ἀνάλογα μέ τήν κατάστασή του. Μόνον, νά ἔχει κανείς τό νοῦ του, τό καλό πού κάνει, νά τό κάνει μέ ἐπίγνωση, ὅπως εἴπαμε καί γιά κάθε ἄλλη ἀρετή. Γιατί εἴπαμε ὅτι ἐκεῖνος πού ἐνεργεῖ μέ ἐπίγνωση, αὐτός εἶναι ὁ ἀναγνωρισμένος τεχνίτης, πού οἰκοδομεῖ μέ ἀσφάλεια τό σπίτι του. Γι' αὐτόν λέει τό Εὐαγγέλιο. ''Ὁ φρόνιμος ἄνθρωπος κτίζει τό σπίτι του πάνω στήν πέτρα καί δέν μπορεῖ καμιά δύναμη νά τό διασαλέψει'' (Ματθ. 7, 24).

   Ὁ φιλάνθρωπος Θεός νά δώσει ν' ἀκοῦμε καί νά ἐφαρμόζουμε ὅσα διδασκόμαστε, γιά νά μήν γίνουν αὐτά τά λόγια τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως, αἰτία κολάσεως, γιατί σ' Αὐτόν ἁρμόζει ἡ δόξα στούς αἰῶνες. Ἀμήν.

ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

«Σκάνδαλα επί σκανδάλων.»

Vassilis Viliardos
16 Σεπτεμβρίου στις 8:03 μ.μ.
Σκάνδαλα επί σκανδάλων
Τα αεροδρόμια, μόνο τα κερδοφόρα, πουλήθηκαν σε μία εξευτελιστική τιμή στους Γερμανούς, με μία αποικιοκρατική συμφωνία – ενώ σχεδόν όλα τα χρήματα (1 δις € από το 1,2 δις €) δόθηκαν ως δάνειο από τις ελληνικές τράπεζες! Ο ΟΛΠ ξεπουλήθηκε στην κινέζικη COSCO, χωρίς να εμφανισθεί κανένας άλλος αγοραστής – ενώ το κερδοφόρο μονοπώλιο του ΟΠΑΠ δωρίσθηκε για 1,2 δις €, όταν μόνο τα ετήσια κέρδη του το 2011 ήταν 538 εκ. €, με μία επίσης αποικιοκρατική συμφωνία. Οι ελληνικοί σιδηρόδρομοι δόθηκαν χάρισμα στους Ιταλούς μόλις για 40 εκ., όταν η αξία τους είναι τεράστια – με τη ΔΕΣΦΑ να εξαγοράζεται από τρεις ευρωπαϊκές εταιρείες, με δάνειο από την Εθνική Τράπεζα που διπλασίασε πρόσφατα τις ήδη υψηλές αμοιβές των στελεχών της, την ώρα που η χρηματιστηριακή αξία της έχει μειωθεί κατά 1 δισεκατομμύριο € τους δύο τελευταίους μήνες!
Οι τράπεζες αφελληνίσθηκαν κλέβοντας κυριολεκτικά τους μετόχους τους και το κράτος έχασε 40 δις € που επιβάρυναν το δημόσιο χρέος. Οι ίδιες οι τράπεζες δε που διασώθηκαν από τους Έλληνες, παρά το ότι έχουν αποσβέσει πάνω από το 50% των επισφαλειών τους (κόκκινα δάνεια, γεγονός που σημαίνει πως πληρώνουν λιγότερους φόρους, με αποτέλεσμα τη διαφορά να είμαστε εμείς υποχρεωμένοι να καλύψουμε με την αύξηση των δικών μας φόρων), δεν μειώνουν αντίστοιχα τα χρέη των οφειλετών τους – αλλά κατάσχουν και πλειστηριάζουν τα σπίτια τους, αφήνοντας τους χρεωμένους με τα υπόλοιπα στο διηνεκές.
Όσον αφορά τα κόμματα, η ΝΔ που θέλει να κυβερνήσει ξανά τη χώρα, παρά το ότι τη δολοφόνησε στηρίζοντας το εγκληματικό PSI και υπογράφοντας το δεύτερο μνημόνιο, έχει ήδη χρεοκοπήσει οφείλοντας στις τράπεζες πάνω από 200 εκ. € – όταν επιχορηγούταν από το κράτος πριν την κρίση με 30 εκ. € ετήσια ή με 2.500.000 € κάθε μήνα, εκτός από τα επί πλέον χρήματα για τη διεξαγωγή εκλογών και ευρωεκλογών, τους μισθούς των βουλευτών της, τις συνδρομές των μελών της, τις δωρεές των επιχειρήσεων κοκ. (όπως άλλωστε και το ΠΑΣΟΚ που αποτελεί σήμερα το βασικό κορμό του ΣΥΡΙΖΑ).
Ακόμη χειρότερα, παρά το πρωτοφανές ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, τα 52 δις € που διαγράφηκαν με το PSI, τα θηριώδη μέτρα που κόστισαν στους Έλληνες πάνω από 80 δις €, τη μείωση των συντάξεων κατά περίπου 50 δις € σωρευτικά κοκ. το δημόσιο χρέος από 299 δις € το 2009 ή 127% του ΑΕΠ αυξήθηκε στα 360 δις € τώρα ή στο 202% του ΑΕΠ – όταν την ίδια στιγμή το κόκκινο ιδιωτικό χρέος έχει υπερβεί τα 230 δις € από σχεδόν μηδενικό το 2009. Εάν όλα αυτά δεν είναι σκάνδαλα επί σκανδάλων εις βάρος ενός δύστυχου λαού που έχει κυριολεκτικά ληστευθεί από τους ξένους, με τη συνδρομή των κομματικών συμμοριών που νέμονται την εξουσία, τι είναι αλήθεια; Η αποθέωση της συλλογικής ανοησίας, της δειλίας, του φόβου και της δουλοπρέπειας;

https://vimasaronikou.wordpress.com/2018/09/19/%CF%83%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CE%B1%CE%BB%CE%B1-%CE%B5%CF%80%CE%AF-%CF%83%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%AC%CE%BB%CF%89%CE%BD/

Η εθνική μνήμη δεν εκχωρείται

Της Αγγελικής Κώττη

Βαριά φέρει ο κόσμος της Αρχαιολογίας την υπαγωγή μνημείων και μουσείων στους καταλόγους μεταβίβασης προς την Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου.

Αντίθετα από όσα θέλουν να πιστέψουμε οι φορείς του δημοσίου, οι Αρχαιολόγοι, οι Μηχανικοί, οι Συντηρητές, οι φύλακες και οι εργάτες αρχαιοτήτων γνωρίζουν πως ο κίνδυνος είναι υπαρκτός. Αν όχι για την Κνωσό, ίσως για τον Λευκό Πύργο που ανεγέρθηκε μετά το 1453. αν όχι για τη Ροτόντα ίσως για τα ακίνητα που έχουν απαλλοτριωθεί ώστε να συνεχιστούν ανασκαφές. Τέσσερις σπουδαίοι αρχαιολόγοι, ο ακαδημαϊκός Μιχάλης Τιβέριος, ο Μιχάλης Ανδριανάκης, η Εφη Σαπουνά- Σακελλαράκη, και ο Κωνσταντίνος Τσάκος, σχολιάζουν στο Liberal το γεγονός, αλλά και μιλούν για τη σημασία των μνημείων και για το πόσο καταστροφικό είναι να μετατρέπονται σε αντικείμενα συναλλαγής.

“Είναι εθνικό θέμα. Να κάνουμε κάτι” σημειώνει ο Μιχάλης Ανδριανάκης που έχει διατελέσει έφορος βυζαντινών αρχαιοτήτων Χανίων και Ρεθύμνου και πρόεδρος επιτροπής για τα Ενετικά τείχη των Χανίων. “Σε ομολογουμένως σκληρή ανακοίνωσή του ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων (ΣΕΑ), τηρώντας το θεσμικό του ρόλο και τιμώντας τους αγώνες του διαχρονικά και ανεξάρτητα πολιτικών προτιμήσεων, αναφέρεται στο πρωτότυπο που συμβαίνει στην πόλη μας με την ένταξη των σημαντικών μνημείων στον κατάλογο του Υπερταμείου. Στις άλλες πόλεις της Κρήτης, από ό,τι έμαθα, δε συμβαίνει-ευτυχώς- το ίδιο. Και βρήκαν βέβαια την ευκαιρία και οι εδώ λάτρεις του ξεπουλήματος των μνημείων να "βγάλουν το άχτι" τους, παριστάνοντας το "ξεπούλημα" των μνημείων του Πολυτεχνείου σαν μια "θεόσταλτη" ευκαιρία.

Θα το ξαναπώ: Δεν υπάρχει "καλό" και "κακό" ξεπούλημα των μνημείων ανάλογο με τις κομματικές μας προτιμήσεις. Όλα τα "ξεπουλήματα" είναι κακά και θα πρέπει να σταματήσουν αμέσως, γιατί,εκτός από το ότι αναφερόμαστε σε "αντικείμενα εκτός συναλλαγής", ανοίγουν διάπλατα δρόμους και αμβλύνουν συνειδήσεις.

Θα θέσω όμως ευθέως και το νομικό ερώτημα: Το άρθρο 196 παράγραφος 4 του Νόμου 4389/2016 αναφέρει στα περιλαμβανόμενα στην εξαίρεση (ελληνικά βέβαια η λέξη σημαίνει στην περίπτωση αυτή τη μη υπαγωγή τους και όχι την εκ των υστέρων αφαίρεσή τους) τους "αρχαιολογικούς χώρους", κάτι εντελώς συγκεκριμένο και περιορισμένο στον Αρχαιολογικό Νόμο. Δεν αναφέρει "αρχαία" μνημεία (προγενέστερα του 1830, π.χ. νεώρια, Φιρκάς, κλπ), δεν αναφέρει Νεότερα Μνημεία (μεταγενέστερα του 1830, π.χ. Οικία Βενιζέλου, Ιστορικό Αρχείο Κρήτης, κλπ), δεν αναφέρει Μουσεία (νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Χανίων), που δεν είναι "αρχαιολογικοί χώροι", αλλά υπάγονται σε άλλες διατάξεις.

Δεν ξέρω αν καλύπτονται από την τελευταία "χύμα" κατηγορία, που αναφέρεται σε "λοιπά αντικείμενα εκτός συναλλαγής" του ίδιου άρθρου, ελπίζω να καλύπτονται. Όπως καλό θα ήταν όσα είναι εντός του ευρύτατου αρχαιολογικού χώρου της πόλης των Χανιών να εμπίπτουν σε αυτό το επιχείρημα. Καλό θα ήταν πάντως να κινηθούν οι πάντες, χωρίς κομματικές παρωπίδες και σκοπιμότητες. Αυτά μπορούν να τα πουν μετά. Τα μνημεία-θα το ξαναπώ-είναι κατεξοχήν Εθνικό Θέμα....”

Η Έφη Σαπουνά Σακελλαράκη τονίζει: “Τα μνημεία είναι ένα τμήμα της Ιστορίας μας. Πολλές φορές, μαθαίνουμε από αυτά, πράγματα που δεν γνωρίζουμε μέσα από πηγές και μας συγκινούν. Για αυτόν και για πάμπολλους ακόμα λόγους, δεν πρέπει να εκποιηθούν. Δεν είναι άψυχα, έχουν τη δική μας ψυχή και αν χαθεί η Ιστορία μας, τελειώσαμε.

Από την άλλη, βλέπουμε πως τα χρήματα από το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων, αντί να κατευθύνονται σε αρχαιολογικά έργα, χρησιμοποιούνται για φλου πανηγύρια. Πρόκειται για επιλογές που γίνονται με κομματικά κριτήρια και είναι τραγικές. Επειδή, αν όλα αυτά τα χρήματα πήγαιναν σε αρχαιολογικούς χώρους, μουσεία και μνημεία, θα είχαμε καλύτερες αναστηλώσεις, συντηρήσεις, αξιοποιήσεις, ακόμα και δημοσιεύσεις. Τα μνημεία υφίστανται τη φθορά του χρόνου και παίζοντας με αυτά, παίζουμε εν ου παικτοίς.”

Ο αρχαιολόγος και ακαδημαϊκός Μιχάλης Τιβέριος θεωρεί πως τα μνημεία εντάχθηκαν στον κατάλογο “λόγω ασχετοσύνης και άγνοιας”. Παρομοιάζει την Ελλάδα “με ένα πτώμα σε νεκροτομείο, όπου διδάσκεται ανατομία” “Να επιχειρηματολογήσω κατά της μεταβίβασής τους; ρωτά. “Το θεωρώ αυτονόητο πως δεν πρέπει να συμβεί. Αυτά τα μνημεία ανήκουν στην κληρονομιά μας, όπως και στην παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά και εξυπακούεται ότι πρέπει να εξαιρούνται από κάθε συναλλαγή. Αλλά είπαμε.... Στην Ελλάδα ζούμε”.

“Τα μνημεία είναι η μνήμη μας” λέει ο Κωνσταντίνος Τσάκος. “Είναι απτοί μάρτυρες κάποιου κατορθώματος που από μια εποχή φτάνει μέχρι τη δική μας. Άνθρωποι κατόρθωσαν, πριν από εμάς, να κατασκευάσουν έναν Παρθενώνα, έναν Πύργο του Αϊφελ, ή κάποιο άλλο σπουδαίο αρχιτεκτόνημα. Θα πει πως πνευματικά, επιστημονικά, ή τεχνικά είχαν τις δυνατότητες να κάνουν κάτι που αξίζει να θυμόμαστε. Τη μνήμη δεν την πετάμε, γιατί η μνήμη είναι ό,τι έχουμε, είναι αυτό που μας πλουτίζει για να πάμε πιο πέρα”.

https://www.liberal.gr/arthro/221268/epikairotita/2018/i-ethniki-mnimi-den-ekchoreitai.html

Η υφαρπαγή των ελληνικών περιουσιών στην Βόρειο Ήπειρο και το χρέος της κυβέρνησης

File Photo: Ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας (Α) συνομιλεί με τον πρωθυπουργό της Αλβανίας Έντι Ράμα (ΚΔ) κατά την διάρκεια της συνάντησης τους στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΛΕΣΙΔΗΣ

Του ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ

Συνεχίζεται στην Βόρειο Ήπειρο ο Γολγοθάς των Ελλήνων μειονοτικών να σώσουν τις ελληνικές περιουσίες, απέναντι σε συντονισμένες προσπάθειες που περιλαμβάνουν και τον επηρεασμό των δικαστικών αποφάσεων, προκειμένου να προχωρήσει ο αφελληνισμός της περιοχής και να κοπεί ο ομφάλιος λώρος της Ελληνικής Εθνικής μειονότητας με τις πατρογονικές εστίες της.

Εκτος του οργίου υφαρπαγής περιουσιών επι των οποίων ηδη κτίζονται πολυτελή τουριστικά συγκροτήματα στις Δρυμαδες και κυρίως στην Χειμάρα υπαρχουν και περιπτώσεις όπως εκείνης του χωριού Κώσταρι, που οι κάτοικοι προσπαθούν να διασώσουν τις κοινοτικές αγροτικές περιουσίες από την υφαρπαγή και την απόδοση τους με βαση πλαστούς τίτλους σε καταπατητές.

• Ο κοινοτάρχης Κωσταρίου Ηλιας Θάνος δίνει ακούραστα και παρά τις απειλές που δέχεται ακομη και σημερα έναν πολύχρονο δικαστικό αγώνα για να διασωθούν οι περιουσίες του Κωσταρίου, καθως οι ευθύνες δεν βαρύνουν μονο την αλβανική διοίκηση και το αλβανικό παρακράτος που συνδέεται πολύ συχνά με το αλβανικό πολιτικό σύστημα, αλλά και με τους τοπικούς άρχοντες αρκετοί από τους οποίους μάλιστα αν και προέρχονται από την Ελληνικη μειονότητα αμέλησαν για την υποθεση αυτή .

Τον περασμένο Γενάρη το Δικαστήριο των Αγίων Σαράντα απέρριψε την προσφυγή του Δήμου Φοινικεων και του προεδρείου του χωριού Κώσταρι για ακύρωση της αναγνώρισης ιδιοκτησίας σε δυο καταπατητές που ειχαν διεκδικήσει κοινοτική περιουσία με πλαστογραφημένο έγγραφο, που υποτίθεται προέρχεται από το 1937 και αφορά δικαιώματα επι 800 στρεμμάτων.

Η καταφανώς αυθαίρετη απόφαση του Δικαστηρίου ήταν ένα από τα θεματα που έθιξαν οι κάτοικοι στην πρόσφατη επισκεψη του πρωθυπουργού Εντι Ράμα στην περιοχή, οπου δεσμεύθηκε προς τον Ηλία Θάνο να εξετασθεί η υποθεση… Εχει ενδιαφέρον όμως το ιστορικό το οποίο δινει για την υπόθεση των περιουσιών ο κ. Θάνος, καθως από το 1946 εως το 1991 οι ιδιωτικές περιουσίες, η γεωργική γη, τα κτήματα οι δασικές και λιβανικές εκτάσεις είχαν περάσει στην κατοχή του κράτους.

Τον Ιούλιο του 1991 η βουλή ψήφισε τον νόμο 7501 «Περί γεωργικής γης» με τον οποίο αποδόθηκαν κατά κεφαλήν 3 στρέμματα γεωργικής γης και μια μικρή έκταση από ελαιώνες και από τα οπωροφόρα. Όμως το 1993 ψηφίστηκε ο νομός 7689 «Περί επιστροφής και Συμψηφισμού των περιουσιών των πρώην ιδιοκτητών» με τον οποίο κλιμακώθηκε το σχέδιο υφαρπαγής των ελληνικων και κοινοτικών περιουσιών.

Η επίθεση αυτή εναντίον των ελληνικων περιουσιών συνεχίσθηκε το 1998 όπου με νόμο μεταφέρεται η αρμοδιότητα αναγνώρισης περιουσιών, στην Υπηρεσία Επιστροφής και Συμψηφισμού Περιουσιών της κάθε περιφέρειας, οπου πλεον οι Τοπικές Αρχές δεν εχουν λόγο και μάλιστα δεν διαθέτουν ουτε δικαίωμα ενστάσεων, κατι που μετέτρεπε αυτομάτως τις αποφασεις, σε τελεσίδικες. Μια χαρακτηριστική περίπτωση ήταν η αναγνώριση ως ιδιοκτητών στο Λυκουρσι, της Παγκόσμιας Επιτροπής Μπεκτασίδων, στα Εξαμιλια που κτίσθηκε ένα από τα μεγαλύτερα τζαμιά, στην Λιβαδειά, στο Βελιάχοβο, στους Κρογγους, στον Μεσοποταμο Φοινίκης, Κουλουριτσα, Φαναρι, Καρόκι, Καινούριο, Καλύβια του Σούσι, Περδικαρι, Λυβενα και πολλες ακομη περιοχές.

Ο αγώνας που διεξάγουν με δική τους πρωτοβουλία, υπό καθεστως απειλών και με πολλες δυσκολίες μέλη της μειονοτητας, όπως ο κοινοτάρχης Κωσταρίου Ηλιας Θάνος, φαίνεται να είναι άνισος.

Το θεμα των περιουσιών θα πρέπει να είναι από τα πρώτα στην κορυφή της ατζέντας των συνομιλιών της Αθήνας με τα Τιρανα, καθως η περιουσία αποτελεί τον ισχυρότερο δεσμό της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας με τον τόπο της. Εξάλλου αυτός ειναι και ο στόχος της υφαρπαγής των ελληνικων περιουσιών, ο πλήρης αφελληνισμός της Βορείου Ηπείρου. Ε

πίσης η Αθήνα εχει υποχρέωση να συμβάλλει και να συνδράμει τις προσπάθειες των Ελληνων μειονοτικών για δικαστική διεκδίκηση των περιουσιών τους αλλά ακόμη και την ενίσχυση τους με κάθε τρόπο ώστε να προσφύγουν εάν χρειασθεί και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, για να προστατεύσουν το δικαίωμα να επιβιώσουν στον τόπο τους.

Είναι το ελάχιστο το οποίο οφείλει η Αθηνα έναντι των Βορειοηπειρωτών…

https://www.apopseis.com/i-yfarpagi-ton-ellinikon-periousion-stin-vorio-ipiro-ke-to-chreos-tis-kyvernisis/#more-11504

Άγιος Μαλαχίας ο Νέος Οσιομάρτυρας από τη Ρόδο

Ημερομηνία εορτής:	29/09/2018	Δεν βρέθηκε αγιογραφία. Παρακαλούμε επικοινωνήστεμαζί μας, αν έχετε να μας προτείνετε κάποια.
Τύπος εορτής:	Σταθερή. Εορτάζει στις 29 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Μαλαχιας Ο Νεος Οσιομαρτυρας, Απο Τη Ροδο (; - 1500)

Βιογραφία Ο Άγιος Μαλαχίας ήταν γιος Ιερέα από τη Ρόδο. Κάποτε πήγε στα Ιεροσόλυμα και συκοφαντήθηκε από τους Τούρκους, ότι έβρισε τον Μωάμεθ. Αμέσως συλλήφθηκε και οδηγήθηκε στις αρχές, που τον εκβίαζαν να εξωμόσει. Ο Μαλαχίας έδειξε μεγάλο θάρρος, με το όποιο εξήγειρε την οργή των Τούρκων, οι όποιοι αφού τον μαστίγωσαν, τρύπησαν τους αστραγάλους του και τον έδεσαν πίσω από ένα άγριο άλογο. Μετά από μία σειρά φρικτών βασανιστηρίων, οδηγήθηκε ο μάρτυρας έξω από την πόλη, όπου σουβλίστηκε και κάηκε πάνω σε αναμμένη φωτιά. Έτσι παρέδωσε την Αγία του ψυχή στις 29 Σεπτεμβρίου 1500 μ.Χ.

Άγιοι Τρεις Νεομάρτυρες εν τω Βραχωρίω Αγρινίου

Ημερομηνία εορτής:	29/09/2018	Δεν βρέθηκε αγιογραφία. Παρακαλούμε επικοινωνήστεμαζί μας, αν έχετε να μας προτείνετε κάποια.
Τύπος εορτής:	Σταθερή. Εορτάζει στις 29 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιοι Τρεις Νεομαρτυρες Εν Τω Βραχωριω Αγρινιου1 1Δεν είναι διασταυρωμένη η ύπαρξη του Αγίου, ή τα βιογραφικά στοιχεία του ή η ημερομηνία εορτής του

Βιογραφία Οι Άγιοι Τρεις Νεομάρτυρες εν τω Βραχωρίω Αγρινίου ήταν Πελοποννήσιοι και πραγματεύονταν στα μέρη των Ιωαννίνων, όπου έμαθαν να μιλούν και τα τούρκικα. Το 1786 μ.Χ. αποφάσισαν να γυρίσουν στην πατρίδα τους τον Μωρία. Στο δρόμο, όταν έφτασαν στο Βραχώρι της Αιτωλίας, υπήρχαν φοροεισπράκτορες Τούρκοι, πού εισέπρατταν τον φόρο. Οι τρεις Μάρτυρες για ν' αποφύγουν το χαράτσι τους χαιρέτισαν τούρκικα και πέρασαν ελεύθερα στην πόλη, διότι τους πέρασαν για Τούρκους. Κατόπιν όμως τους ανακάλυψαν, τους συνέλαβαν και τους βασάνισαν για ν' αρνηθούν τον Χριστό. Αυτοί όμως, έμειναν σταθεροί στην πίστη τους και έτσι πήραν το στεφάνι του μαρτυρίου με απαγχονισμό.

Άγιοι Μάρτυρες «Οἱ ἐν Στροφάσιν ἀναιρεθέντες»

Ημερομηνία εορτής:	29/09/2018
Τύπος εορτής:	Σταθερή. Εορτάζει στις 29 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιοι Μαρτυρες «οι Εν Στροφασιν Αναιρεθεντεσ»

Βιογραφία Οι Άγιοι Μάρτυρες «Οἱ ἐν Στροφάσιν ἀναιρεθέντες» μαρτύρησαν το 1530 μ.Χ. (ή 1537 μ.Χ.). Για τους Αγίους αυτούς, μαθαίνουμε από την Ακολουθία τους, ποίημα του Παχωμίου Ρουσσάνου, που δημοσιεύτηκε με τον τίτλο: «Ἀκολουθία ψαλλομένη εἰς τοὺς ὁσίους πατέρας τοὺς ἐν Στροφάσιν ἀναιρεθέντες καὶ εἰς ἅπαντος τοὺς παραπλήσιον τέλος λαχόντας». Επίσης, από τον Μπανατιώτη ιστοριογράφο Παναγιώτη Χιώτη δημοσιεύτηκε «μικρά χρονική σημείωσις σωζομένη εν ταις χερσί των καλογήρων», κατά την οποία «....εστάθηκε το άνωθεν Μοναστήριον εις την κατάστασίν του έως εις τους 1537 Ιουλίου 29. Εις τον οποίον καιρόν απέρασεν η αρμάδα των Τούρκων από την Ζάκυνθον, και δεν έκαμε βλάψιμον. Και γυρίζοντας έπειτα εις τα Στροφάδια η αυτή αρμάδα τα έκαψε, και τα ερήμωσεν....».

Ἀπολυτίκιον Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης. Εν μονή των Στροφάδων θεαρέστως βιώσαντες και της εν Χριστώ απαθείας εποφθέντες κειμήλια υπέστητε βαρβάρων την ορμήν, Πατέρες, και μαρτύρων κοινωνοί ανεδείχθητε ως άρνες στυγνώς σφαγιασθέντες, οσιόαθλοι. Δόξα τω ενισχύσαντι υμάς, δόξα τω στεφανώσαντι, δόξα τω δωρουμένω δι' υμών πιστοίς τα κρείττονα. Κοντάκιον Ήχος πλ. δ’. Τη υπερμάχω. Των αρετών τα τιμαλφέστατα κειμήλια και τα λαμπρότατα αθλήσεως αλάβαστρα, εν τη νήσω της Στροφάδος χειρί βιαία τους κτανθέντας ασκητάς ανευφημήσωμεν ως Πατέρων ιερόν και θείον σύλλογον ανακράζοντες: Χαίροις, Άγιον άθροισμα. Μεγαλυνάριον Χαίροις, των Πατέρων σεπτός χορός, των αναιρεθέντων εν Στροφάσιν ανηλεώς, χαίροις, συστοιχία λαμπρέ οσιοάθλων, οφρύν η των βαρβάρων καταπατήσασα.

Αγιογραφίες / Φωτογραφίες

Τοιχογραφία στο Ναό Φανερωμένης Μπανάτου, δια χειρός Νικολάου Μπιάζη Σεντή, 2002 μ.Χ.

Τό πέλαγος τῆς ζωῆς

Αρχιμ. Επιφανίου Οικονόμου

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ´, Ματθ. 14, 22-34.

᾿Αμέσως μετά τό θαῦμα τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν πέντε ἄρτων καί τῶν δύο ἰχθύων, ὁ Κύριος ζήτησε ἀπό τούς μαθητές Του νά μποῦν στό πλοιάριο καί νά περάσουν στήν ἀπέναντι ὄχθη, ἕως ὅτου ᾿Εκεῖνος διαλύσει τά πλήθη. Μέσα στή νύχτα, καί ἐνῶ τό πλοῖο βρισκόταν σέ κίνδυνο στό μέσον της λίμνης, οἱ μαθητές Τόν εἶδαν νά τούς προσεγγίζει περπατώντας πάνω στά κύματα καί φοβήθηκαν, νομίζοντας ὅτι πρόκειται γιά φάντασμα. ᾿Εκεῖνος τούς καθησύχασε καί τούς ζήτησε νά μή φοβοῦνται. ῾Ο Πέτρος, γιά νά πειστεῖ ὅτι εἶναι ὁ Διδάσκαλος, ζήτησε νά Τόν πλησιάσει περπατώντας καί ὁ ἴδιος πάνω στά νερά, πράγμα πού ἔγινε. ῾Ο φόβος, ὅμως, πού τόν διακατεῖχε ἀπό τή δύναμη τῶν ἀνέμων, ἔκαμψε τήν πίστη του καί ἄρχισε νά καταποντίζεται, ζητώντας βοήθεια ἀπό τό Χριστό. ῾Ο εὔσπλαχνος Κύριος ἄκουσε τήν κραυγή του, ἅπλωσε τό χέρι καί τόν ἔσωσε. ῞Ολοι, τότε, στό πλοιάριο ὁμολόγησαν δοξολογικά ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἀληθινός Υἱός τοῦ Θεοῦ.

῾Ολόκληρη ἡ ἀνθρώπινη ζωή εἶναι ἕνα πέλαγος, μία ἀφρισμένη θάλασσα πού καλούμαστε νά διαπλεύσουμε ἀναζητώντας ὑπήνεμα λιμάνια. Τά κύματα τῶν θλίψεων, τῶν δοκιμασιῶν, τῶν πειρασμῶν, τῶν ποικίλων προβλημάτων τοῦ βίου, ξεσποῦν πάνω μας, συχνά μέ ἰδιαίτερη μανία, προσπαθώντας νά μᾶς καταποντίσουν καί νά μᾶς βυθίσουν στήν ἀπόγνωση καί στήν ἀπελπισία. Σήμερα μία ἀρρώστια, αὔριο μία ἀδικία, τήν ἄλλη ἕνα οἰκογενειακό πρόβλημα, ὕστερα τό ἄγχος τῆς ἀποκατάστασης τῶν παιδιῶν, ἀργότερα ἡ ἀστοργία τῶν δικῶν μας, τά οἰκονομικά ἀδιέξοδα, τά ἐργασιακά προβλήματα, συχνά ἡ κακοήθεια καί ἡ συκοφαντία τῶν ἀνθρώπων, ὅλα αὐτά φέρνουν τόν κάματο στήν ψυχή καί στό σῶμα. ῎Εχοντας ἀφήσει τό μεγαλύτερο κομμάτι τοῦ παρόντος βίου πίσω μας καί ἀναλογιζόμενοι τό παρελθόν μας, διαπιστώνουμε ὅτι στή ζωή μας κυριαρχοῦν περισσότερο οἱ στιγμές τοῦ προβληματισμοῦ καί τῆς δυστυχίας, παρά ἐκεῖνες τῆς εὐτυχίας, τῆς εὐδαιμονίας καί τῆς ἀνεμελιᾶς. Καί αὐτό συμβαίνει εἴτε ἐπειδή οἱ εὐρύτερες κοινωνικές καί οἰκογενειακές συνθῆκες τό θέλησαν, εἴτε γιατί ἐμεῖς, μέ τά προσωπικά λάθη καί τίς ἀστοχίες τοῦ βίου, τό ἐπιλέξαμε. Σέ τέτοιες στιγμές νιώθουμε τό ἔδαφος νά κλονίζεται κάτω ἀπό τά πόδια μας, τά λυσσασμένα κύματα ἕτοιμα νά καταπιοῦν τή σχεδία τῆς ζωῆς, πάνω στήν ὁποία προσπαθοῦμε νά κρατηθοῦμε ὄρθιοι. Καί τότε ἀκούγεται καί πάλι στά ὦτα ἐκείνων πού ἔχουν τίς αἰσθήσεις τῆς ψυχῆς τους ἀνοικτές, ἡ φωνή τοῦ Χριστοῦ, πατρική καί παρηγορητική: «ἔχετε θάρρος, μή φοβάστε». Τό θάρρος πρός τό ὁποῖο μᾶς προτρέπει ὁ Κύριος «δέν ἀποτελεῖ ἁπλῶς ἕνα ψυχικό προτέρημα. Κυρίως εἶναι δῶρο καί χάρισμα τοῦ Θεοῦ. Πηγάζει ἀπό τήν ἀκλόνητη πίστη στόν ζῶντα καί ἀληθινό Θεό. Καί ἀποτελεῖ ἕναν ἀπό τούς εὐλογημένους καρπούς τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς. Αὐτό ὁμολογεῖ μέ δύναμη ὁ ἱερός ψαλμωδός: «Κύριε, ἰσχύς μου. Κύριος στερέωμά μου καί καταφυγή μου καί ρύστης μου». Αὐτό διακηρύσσει κατηγορηματικά ὁ ᾿Απόστολος Παῦλος· «Πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντι με Χριστῷ». ῞Οπως καί ἀλλοῦ σημειώνει ὁ ἴδιος ᾿Απόστολος, οἱ πιστοί εἴμαστε αὐτοί πού παίρνουν δύναμη ἀπό τόν ἰσχυρό καί δοξασμένο Θεό. ῎Ετσι μποροῦμε νά ἔχουμε, σέ κάθε περίσταση, ὑπομονή καί μακροθυμία. Μετέχοντας στήν ἰσχύ τοῦ ᾿Αναστημένου Χριστοῦ, πού κάθεται στά δεξιά τοῦ Πατρός μποροῦμε καί ἐμεῖς οἱ χριστιανοί νά νικοῦμε τόν κόσμο».

Γιά τούς ἀγωνιστές τῆς ζωῆς, πού δέν θά καμφθοῦν ἀπό τό μένος τῶν βιοτικῶν κυμάτων καί δέ θά νικηθοῦν ἀπό τό βάρος τῆς καταστροφικῆς ἀπελπισίας, ὁ μόνος δρόμος εἶναι ἡ μάχη, ὁ ἀγώνας, ἡ διαρκής καί θαρραλέα πάλη μέ τήν τρικυμία τοῦ βίου. Σ’ αὐτό τόν ἀγώνα ἀσφαλές καί ὑπήνεμο λιμάνι καί σίγουρο καταφύγιο ἀγάπης εἶναι ὁ Κύριός μας ᾿Ιησοῦς Χριστός. ᾿Εκεῖνος πού εἶναι πάντα ἕτοιμος νά ἁπλώσει τό χέρι σέ ὅποιον ὀλιγοπιστεῖ καί καταποντίζεται, πού στέκεται πάντα δίπλα μας τίς στιγμές τοῦ κλονισμοῦ καί τῆς δοκιμασίας. ῎Ας Τόν πλησιάσουμε μέ ἐμπιστοσύνη, ἀφήνοντας στά ἔμπειρα καί σίγουρα χέρια Του τήν πορεία τῆς ζωῆς μας. ᾿Αρκεῖ νά Τόν ζητοῦμε διαρκῶς, νά ἔχουμε πάντα προσηλωμένα τά μάτια τῆς ψυχῆς μας πάνω Του καί νά προσευχόμαστε νά μήν ἀποστρέψει τό δικό του βλέμμα ἀπό πάνω μας ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας.

συνοδοιπορία

Πως προέκυψε το «ψευδομακεδονικό» έθνος των Σκοπίων;

Μέρος 1ο: Η νεότερη γεωγραφία της Μακεδονίας και η σχέση της με την αρχαία

Η συμφωνία Τσίπρα- Ζάεφ, για την επίλυση του ζητήματος ονομασίας της βόρειας γείτονος, ήρθε με την ονομασία «Βόρεια Μακεδονία» να βρίσκεται μεν εντός της ελάχιστης εθνικής γραμμής, περί σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό, αφήνοντας όμως πλήθος σκοτεινών και προβληματικών σημείων, με βασικότερα και επικινδυνότερα την αναγνώριση «Μακεδονικής» ιθαγένειας και γλώσσας στους Σλάβους ή σλαβόφωνους πολίτες της πΓΔΜ.

Γράφει ο Χαρίτος Αναστασίου, Φοιτητής Χημικών Μηχανικών ΕΜΠ

Το έθνος που ζει στα βόρεια σύνορα μας βίωσε την εθνογένεση του πολύ αργότερα από όλα τα άλλα της Βαλκανικής, στις αρχές και κυρίως στα μέσα του 20ου αιώνα. Ποιοι είναι όμως αυτοί που δηλώνουν σήμερα «Μακεδόνες», διεκδικώντας ενίοτε την ίδια την κλασσική ελληνική κληρονομιά της Αρχαίας Μακεδονίας;

Η κατανόηση και η αποδόμηση αυτής της διεκδίκησης μπορεί να περάσει από τρία στάδια: πρώτον, την γεωγραφική, δεύτερον, την εθνολογική, τρίτον την γλωσσική τους υπόσταση. Πρώτα από όλα λοιπόν ποια Μακεδονία;

Το τι ορίζεται ως Μακεδονία γεωγραφικά έχει υποστεί αρκετές μεταλλάξεις στην διάρκεια της ιστορίας, με τον σύγχρονο γεωγραφικό της ορισμό να είναι κατά πολύ πιο εκτεταμένος από ότι ο αρχαίος. Η Μακεδονία των αρχαίων κλασσικών και αλεξανδρινών χρόνων αντιστοιχούσε απαρτιζόταν σχεδόν αποκλειστικά από εδάφη της σύγχρονης Βόρειας Ελλάδας. Αρχικά δε, πριν την περίοδο της μεγάλης ακμής της, αντιστοιχούσε σε πολύ στενότερα όρια, στις σύγχρονες περιφέρειες δυτικής και κεντρικής Μακεδονίας. Ο Φίλιππος επεξέτεινε σημαντικά την Μακεδονία, ανατολικά μέχρι τον Νέστο, στην Χαλκιδική, καθώς και στις αρχαίες περιοχές της Πελαγονίας και Παιονίας, εκτάσεις που αντιστοιχούν στη σύγχρονη νοτιοδυτική πΓΔΜ, ως επαρχίες όμως ήταν εκτός του βασικού κορμού και κατοικούνταν κυρίως από μη ελληνικά φύλα όπως οι Παίονες ή ημιβαρβαρικά ελληνικά σαν τους Πελαγόνες.

Το ίδιο το Βασίλειο της Μακεδονίας του Φιλίππου ήταν κατά πολύ πιο εκτεταμένο, περιλαμβάνοντας και τις υποτελείς περιοχές Θεσσαλία, Ήπειρο, καθώς και πλήθος βαλκανικών φυλών βορειότερα και στην Θράκη, μέχρι και τις εκβολές του Δούναβη. Αυτές οι περιοχές όμως ποτέ δεν έφτασαν να θεωρούνται κομμάτι των 17 επαρχιών της Μακεδονίας. Όπως αντίστοιχα ουδέποτε τα εδάφη της μεγάλης αλεξανδρινής Αυτοκρατορίας, από την Θράκη μέχρι την Σαμαρκάνδη, τον Ινδό και την Αίγυπτο, δεν θεωρήθηκαν εδάφη της Μακεδονίας κι ας συνιστούσαν κτήσεις του μακεδονικού Βασιλείου. Γεωγραφικά η Μακεδονία ποτέ δεν ταυτίστηκε με το κράτος του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Με την πτώση του Ανδρίσκου, οι Ρωμαίοι διαίρεσαν το αρχαίο Βασίλειο σε τέσσερις υποτελείς δημοκρατίες. Σύντομα την θέση τους πήρε η Επαρχία της Μακεδονίας. Η επαρχία αυξήθηκε σημαντικά σε έκταση προσαρτώντας την Ήπειρο

(Epirus Vetus), την Θεσσαλία, την νότια Ιλλυρία (Epirus Nova), καθώς και την Θράκη, διατηρώντας βέβαια το αρχικό της όνομα. Παρόλα αυτά η αρχική έκταση της κλασσικής Μακεδονίας διατηρήθηκε με την ονομασία Macedonia Prima, σε αντιδιαστολή με την Macedonia Secunda, που περιλάμβανε το νότιο μισό της νυν πΓΔΜ, μέχρι και την αρχαία πόλη Σκούποι (Σκόπια). Υπήρξε και τότε δηλαδή διάκριση της Μακεδονίας γεωγραφικά από τη Μακεδονία διοικητικά. Με τις μεταρρυθμίσεις του Διοκλητιανού ιδρύθηκε η πολύ πιο εκτεταμένη Διοίκηση Μακεδονίας, με τον νότιο ελλαδικό χώρο και την Κρήτη να προστίθενται. Δηλαδή σχεδόν το σύνολο του σημερινού ελλαδικού χώρου. Αποτέλεσε το νότιο κομμάτι της πραιτοριανής Επαρχίας Ιλλυρικού υπό τον Καίσαρα Γαλέριο με τη Θεσσαλονίκη πρωτεύουσα. Μία εκ των τεσσάρων επαρχιών της Τετραρχίας. Επί Γαλερίου η Θεσσαλονίκη μετατράπηκε σε λαμπρή πόλη, το βασικότερο κέντρο στην Ανατολή, μία ελληνική Ανατολή που αποτελούσε το νέο κέντρο βάρους της Ρώμης.

Η κάθοδος των Σλάβων και η μεγάλη δημογραφική και οικονομική κρίση της πρώιμης βυζαντινής περιόδου, άλλαξαν σε μεγάλο βαθμό την εικόνα της μακεδονικής επαρχίας. Η περιοχή ήταν εξαιρετικά ασταθής, με την πραγματική κρατική διοίκηση να περιορίζεται συχνά στην ακτογραμμή του Αιγαίου. Σε συνεργασία με τους Άβαρους οι Σλάβοι πραγματοποιούσαν συχνές εισβολές στις μεγάλες πόλεις, την Θεσσαλονίκη, ακόμη και την Κωνσταντινούπολη. Στην προσπάθεια επανάκτησης των εδαφών ξεκίνησε η ίδρυση των στρατιωτικών Θεμάτων, ενός τρόπου διοικητικής οργάνωσης όπου η στρατιωτική και πολιτική ηγεσία ταυτίζονταν στο πρόσωπο του εκάστοτε Στρατηγού. Η επαρχία μεταξύ Θεσσαλονίκης και Κωνσταντινούπολης σύντομα αποτέλεσε το Θέμα Θράκης, με κύριο σκοπό την αντιμετώπιση της νέας βουλγαρικής απειλής. Από εκεί επί Ειρήνης της Αθηναίας αποσχίσθηκε το δυτικό κομμάτι.

Το νέο Θέμα Μακεδονίας, με πρωτεύουσα την Αδριανούπολη, περιλάμβανε μία έκταση αντίστοιχη της σύγχρονης ανατολικής και δυτικής Θράκης, καθώς και της νοτίου Βουλγαρίας, τοποθεσία τελείως διαφορετική από ό, τι στην αρχαιότητα. Σύμφωνα με τους Άραβες χρονικογράφους η «Maqaduniya» ήταν η περιοχή από το «μακρύ τείχος» του Αναστασίου, μέχρι τις γαίες των Σλάβων. Ο όρος Μακεδόνας ήταν αυστηρά γεωγραφικός και αφορούσε τους κατοίκους του Θέματος, όπως συνέβη και με τον Βασίλειο Α’ Μακεδών, που αν και αρμένικης καταγωγής γεννήθηκε στα χώματα έξω από την Ανδριανούπολη, προσφέροντας έτσι το όνομα της μεγαλύτερης δυναστείας της Ανατολικής Ρώμης.

Με την εισβολή των Οθωμανών ο όρος Μακεδονία σταμάτησε να χαρακτηρίζει οποιαδήποτε διοικητική ή γεωγραφική έκταση, αραιά αναφέρονταν σε χάρτες σαν ανάμνηση του κλασσικού της παρελθόντος. Με τις εθνικές αφυπνίσεις των Χριστιανών υπηκόων του Σουλτάνου και την άνοδο των εθνικισμών στα τέλη του 19ου αιώνα, ο νεωτερικός ορισμός της Μακεδονία που δόθηκε από τους τότε ιστορικούς και χαρτογράφους σήμαινε μία περιοχή πολύ μεγαλύτερη, που καλύπτει την έκταση μεταξύ των κορυφογραμμών του Ολύμπου και της Πίνδου νοτιοδυτικά, τα όρη Σκάρος και Οσόγκοβο βορειότερα, την οροσειρά της Ροδόπης και τον ποταμό Νέστο στα ανατολικά, βρεχόμενη από το Αιγαίο στα νότια. Με σύγχρονους όρους η περιοχή περιλαμβάνει τις ελληνικές περιφέρειες Δυτικής, Κεντρικής και Ανατολικής Μακεδονίας (καλούμενη συχνά από τους Σλάβους εθνικιστές σαν «Μακεδονία του Αιγαίου»), την βουλγάρικη περιφέρεια του Πιρίν (Μπαλγκόεβγκραντ ή «Μακεδονία του Πιρίν»), καθώς και την σύγχρονη πΓΔΜ, την άνω λεκάνη του Αξιού ή Βαρδάρη (Βαρδαρία ή «Μακεδονία του Βαρδάρη»), μαζί με το κομμάτι της αλβανικής Πρέσπας («Μάλα Πρέσπα»).

Στον νεότερο ορισμό η Ελλάδα καταλαμβάνει το μεγαλύτερο (63%) κομμάτι. Είναι η έκταση που αντιστοιχεί σχεδόν ολοκληρωτικά στην αρχαία Μακεδονία, μαζί με την μεγαλύτερη πόλη της περιοχής, την Θεσσαλονίκη. Ως εκ τούτου πέραν της απόλυτης σχέσης της αρχαίας Μακεδονίας με τον Ελληνισμό, σαν κομμάτι της αποδεδειγμένης ιστορικά ελληνικής συνέχειας, ακόμη κι η γεωγραφία της αυθεντικής έκτασης ανήκει αποκλειστικά σχεδόν στο νεοελληνικό κράτος, τα εδάφη δε που καταλαμβάνουν σήμερα πΓΔΜ και Βουλγαρία αποτελούσαν μεταγενέστερες προσθήκες, δίχως να έχουν ποτέ πυκνούς ελληνικούς πληθυσμούς, ούτε ιστορική σύνδεση με την έννοια Μακεδονία.

Πως εμφανίστηκε όμως ο λαός που σήμερα διεκδικεί να είναι «Μακεδονικό έθνος»;

Μέρος 2o: Ποιοι είναι οι Σλάβοι «Μακεδόνες»;

Ποιος είναι ο λαός που σήμερα διεκδικεί την ονομασία «Μακεδόνες»; Ποια η σχέση αυτής της σλάβικης εθνότητας με την Μακεδονία;

Στο χώρο της Μακεδονίας κατά την πρώιμη αρχαιότητα κατοικούσαν Παίονες, Ιλλυριοί, Θράκες και άλλα παλαιοβαλκανικά φύλα. Οι Μακεδόνες, ελληνικό φύλο, κατά τον Ηρόδοτο δωρικής καταγωγής, κατέλαβαν αρχικά ένα χώρο στο νοτιότατο τμήμα της Μακεδονίας, και σταδιακά επεκτάθηκαν προς όλες τις κατευθύνσεις απωθώντας τα πρότερα φύλα και αποικίζοντας τα νέα εδάφη. Επί Φιλίππου δε το ανατολικό σύνορο έφτασε στον Νέστο. Πλήθος λαών όπως Γαλάτες, Γότθοι ή Ούννοι έφτασαν ανά περιόδους στην περιοχή, ενώ πολλοί βαλκανικοί λαοί εξελληνίστηκαν κυρίως ή εκλατινίστικαν σταδιακά.

Η κάθοδος των Σλάβων ανέτρεψε βίαια την δημογραφική κατάσταση όλης της Βαλκανικής. Θράκες, Παίονες και Ιλλυριοί εκσλαβίστηκαν σχεδόν ολοκληρωτικά, οι νέοι πληθυσμοί έφτασαν μέχρι την Στερεά και την Πελοπόννησο. Νοτίως του Αλιάκμονα οι σλάβικοι θύλακες, οι σκλαβηνίες, αφομοιώθηκαν σταδιακά στον Ελληνισμό, που κέρδισε έτσι νέο αίμα, αντικαθιστώντας τις τεράστιες απώλειες του από τις βαρβαρικές επιδρομές. Οι Βούλγαροι εισβολείς εκσλαβίστηκαν ταχύτατα, τα νεαρά σλάβικα έθνη, Σέρβοι και Βούλγαροι, εντάχθηκαν στον

Γι᾽αυτούς η Μακεδονία τελείωσε για την Ελλάδα. Κρίμα!!!

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλου | Romfea.gr

Ἐδῶ καί καιρό κάνω ὑπομονή παρόλο πού νιώθω πικρία καί θλίψη. Ἐδῶ καί καιρό προσπαθῶ νά μήν γράψω αὐτό τό κείμενο.

Ὅμως ὅλα ἔχουν τά ὅρια τους καί ἐκεῖνοι πού ξαφνικά ἀνακάλυψαν ὅτι πίσω ἀπό τίς διαμαρτυρίες καί τά συλλαλητήρια γιά τήν Μακεδονία κρύβονται οἱ Ρῶσσοι, οἱ ὁποῖοι χρηματοδότησαν ἀκόμη καί Μητροπολῖτες γιά νά ὑποκινήσουν συλλαλητήρια ξεπέρασαν κάθε ὅριο. Βέβαια ὁ Μητροπολίτης καί ὁ Δήμαρχος τῆς Ἀλεξανδρούπολης ἔδωσαν τήν πρώτη ξεκάθαρη ἀπάντηση.

Θά ξεκινήσω ἀπό τήν ἀρχή. Ἀπό τήν ἡμέρα ἐκείνη πού ὑπογράφηκε ἡ «συμφωνία» τῶν Πρεσπῶν, ἡ συμφωνία τῆς ντροπῆς γιά μένα. Ἦταν ἡ πρώτη φορά πού συμμετεῖχα σέ συλλαλητήριο. Καί οἱ πέντε Μητροπολῖτες τῆς Δυτικῆς Μακεδονίας εἴμασταν ἐκεῖ καί διάβασα μιά κοινή μας δήλωση.

Γι’αὐτήν τήν διαδήλωση μίλησε περιφρονητικά ὁ Ὑπουργός τῶν Ἐξωτερικῶν. «Ἦταν, λέει τεσσερις χιλιάδες ἄνθρωποι, ἄρα ὁ λαός ἐγκρίνει τίς ἀποφάσεις μας» τόνισε αὐτάρεσκα. Τό κρατικό ραδιόφωνο μετέδωσε στίς εἰδήσεις ὅτι ἦταν 120 πούλμαν.

Ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι τό «ἀμερόληπτο» κρατικό ραδιόφωνο στήν καλύτερη περίπτωση δηλώνει πάντα τουλάχιστον τό ἕνα τρίτο τῆς ἀληθείας. Τά 120 Πούλμαν ἦταν λοιπόν ἦταν 6.000 ἄνθρωποι.

Ἐπί τρία εἶναι 18.000 ἄνθρωποι καί ἐάν σκεφθεῖ κανείς ὅτι ἐπί σειρά χιλιομέτρων ὁ δρόμος γιά τήν Βίγλα ἦταν γεμᾶτος ἀπό αὐτοκίνητα δεξιά καί ἀριστερα μπορεῖ νά ἔχει μιά μικρή ἰδέα γιά τό πόσοι εἴμασταν ἐκεῖ.

Προφανῶς ὅμως πολλοί περισσότεροι ἀπό ὅσους ἦταν στούς Ψαράδες. Δέν εἶναι ὅμως στόχος μου νά μιλήσω γιά ἀριθμούς, ἀλλά γιά ἐκκωφαντικές εἰκόνες, γιά ἕνα ζευγάρι εἰκόνων μέ ἀξία μοναδική.

Στήν Βίγλα ἦταν ὁ λαός, στούς Ψαράδες οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐξουσίας. Στήν Βίγλα ἦταν ἡ Ἑλλάδα. Ἡ ἁγνή Ἑλλάδα παρά τά λάθη της. Λίγο πιό κεῖ στούς Ψαράδες, οἱ Ἔμποροι τῶν Ἐθνῶν. Ἡ Ἑλλάδα ἀπό τήν μιά μεριά καί οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἐξουσίας ἀπό τήν ἄλλα, πολύ μακρυά ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλο.

Ὁ λαός στήν Βίγλα θρηνεῖ γιατί λίγο πιό πέρα ὁ Πρωθυπουργός καί ὁ Ὑπουργός τῶν Ἐξωτερικῶν ἐκποιοῦν τά τιμαλφῆ τοῦ γένους, τήν Ἱστορία Του, τήν γλῶσσα Του, τήν ταυτότητα. Στούς Ψαρᾶδες ἀνταλλάσσονται μαζί μέ τίς ὑπογραφές τά φιλιά τῆς προδοσίας, στή Βίγλα τά δάκρυά ἑνός λαοῦ.

Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη εἰκόνα. Ἔρχεται ὅμως καί δεύτερη. Στό Ἑλληνικό ἔδαφος πραγματοποιεῖται ἡ ἐκποίηση καί στό Σκοπιανό θά ἀκολουθήσει ἡ εὐωχία καί τό γλέντι. Ἡ δεύτερη συντριπτική εἰκόνα.

Ἐμεῖς δέν εἴχαμε λόγο νά γλεντήσουμε, παρά νά θρηνήσουμε καί θρηνούσαμε. Ἐκεῖνοι εἶχαν λόγο νά γλεντήσουν καί τό γλέντησαν μέ τούς δικούς μας ἄρχοντες τραγικές φιγοῦρες μέσα στήν ἀπομόνωσή τους.

Ὑπάρχει ὅμως καί ἕνα τρίτο περιστατικό πού δείχνει πῶς αἰσθάνονται ὁ Πρωθυπουργός καί ὁ Ὑπουργός τῶν ἐξωτερικῶν.

Αἰσθάνονται ὡς ἰδιοκτῆτες αὐτῆς χώρας πού σάν παλιοί ἀφεντάδες καί ὀλιγάρχες ἔκαναν δῶρο ἕνα κομμάτι τῆς ταπεινωμένης πατρίδας μας στόν κ. Νίμιτς γιά τά γενέθλια του, χωρίς νά ντρέπονται καί τοῦ τραγούδησαν μάλιστα καί τό happy birthday to you….

Μοῦ θύμισε λίγο αὐτή ἡ ἱστορία τόν Τίμιο Πρόδρομο ὅπου ὁ Ἡρώδης γιά νά εὐχαριστήσει τήν διεφθαρμένη κόρη ἀποκεφαλίζει τόν Πρόδρομο καί τήν ἁγία Κεφαλή Του τήν χαρίζει στό κοράσιο γιά νά τήν πάει στήν μητέρα της.

Βρέστε ἐσεῖς, ἀγαπητοί ἀναγνῶστες ποιός σ’αὐτή τήν ἱστορία εἶναι ὁ Ἡρώδης, ποιός εἶναι τό κοράσιο, ποιά εἶναι ἡ Ἡρωδιάδα καί σέ ποιά γενέθλια ἔγιναν ὅλα αὐτά.

Ἔτσι στά ξαφνικά ὅταν μέ ρωτοῦν οἱ ξένοι πού εἶναι ἡ Σιάτιστα, ἡ ἕδρα τῆς Μητροπόλεως μου καί τούς ἀπαντῶ στήν Μακεδονία, ὅπως τούς ἀπαντοῦσα μέχρι σήμερα, θά πρέπει νά ἐξηγῶ ὅτι δέν εἶμαι Σκοπιανός ἀφοῦ ἡ λέξη, τό ὄνομα καί ἡ ταυτότητα δέν ἀνήκουν πλέον στή χώρα μου.

Καί ξαφνικά 4.000 ἐπιχειρήσεις πού μέχρι τώρα ἡ ταυτότητα τους ὡς Μακεδόνων καί τῶν προϊόντων τους ὡς μακεδονικῶν πρέπει νά ἀρχίσουν νά τρέχουν γιά νά μήν τούς περάσουν σάν Σκοπιανούς.

Ὁ Πρωθυπουργός δήλωσε ὅτι πήραμε πίσω τό ὄνομα μας. Μᾶλλον μᾶς θεωρεῖ ἀφελεῖς. Ἡ πραγματικότητα εἶναι ὅτι ἕνα κλεμμένο ἀπό τά Σκόπια ὄνομα τούς τό παραδώσαμε μόνοι μας καί μάλιστα μέ τά στηρίγματα τῆς γλώσσας καί τῆς ἐθνότητας.

Αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια. Κάποιος δικός μας εἶχε γράψει ὅτι ἐάν ἀφήναμε τούς ἱστορικούς καί τούς γλωσσολόγους θά εἶχαν λύσει τό πρόβλημα σέ ἕνα πρωϊνό. Δέν ὑπάρχει μακεδονική Ἐθνότητα, οὐδέποτε ὑπῆρξε Μακεδονικό κράτος, οὐδέποτε ὑπῆρξε μακεδονική γλῶσσα.

Ὁ Πρωθυπουργός καί ὁ Ὑπουργός τῶν Ἐξωτερικῶν ἀναγορεύτηκαν σέ ἱστορικούς καί γλωσσολόγους καί τό ἔλυσαν. Ἡ ἀλαζονεία τῆς ἐξουσίας σέ ὅλο τό θλιβερό μεγαλεῖο της.

Γράφω αὐτό τό κείμενο σέ μιά πολλή δύσκολη ἡμέρα. Τήν ἡμέρα τῆς προδοσίας τῆς Κύπρου. Ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι ἡ «συμφωνία» τῶν Πρεσπῶν ἔγινε κατ’ἐπιταγήν τοῦ Ἀμερικανικοῦ παράγοντα.

Ἄς μήν ξεχάσουμε ποτέ ὅτι κατ’ἐπιταγήν καί πάλι τοῦ Ἀμερικανικοῦ παράγοντα ὁ τότε ἀρχηγός τοῦ κράτους ὁ χουντικός Ἰωαννίδης, ἀποπειράθηκε νά δολοφονήσει τόν Ἀρχιεπίσκοπο Μακάριο,- τό τονίζω- κατ’ἐντολή τοῦ Ἀμερικανικοῦ παράγοντα καί παρέδωσε τήν μισή σχεδόν Κύπρο στά χέρια τῶν Τούρκων καί ἀπό τότε ἡ Κύπρος ὑποφέρει.

Μήπως θά πρέπει οἱ Κύπριοι ἡγέτες κατά τό παράδειγμα τῶν δικῶν μας νά συνθηκολογήσουν καί νά ἀποδεχθοῦν τήν κατάσταση πού ἔχει διαμορφωθεῖ; Ἡ Ἀμερικανικη πολιτική θά τό ἐπιθυμοῦσε ἴσως καί ἕνα ἀκόμη περιφερειακό πρόβλημα θά εἶχε λυθεῖ.

Ἄς καταλάβει ἡ κυβερνητική ἐξουσία ὅτι ὁ λαός μας στή Μακεδονία, ἀλλά καί στήν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα δέν ὑποκινήθηκε ἀπό τούς Ρώσσους γιά νά ἐναντιωθεῖ στήν ἀτιμωτική παράδοση τῶν τιμαλφῶν τοῦ Γέννους μας, ἀλλά ἀπό τήν ἄδολη ἀγάπη του γιά τήν Πατρίδα, γιά τήν Μακεδονία.

Γιατί ὑπάρχουν ἀκόμη ἄνθρωποι πού εἶναι ἀπόγονοι τῶν Μακεδονομάχων πού θυσιάστηκαν γιά τήν ἐλευθερία τῆς Μακεδονίας. Καί ἐμεῖς οἱ Ἐπίσκοποι αὐτοῦ τοῦ λαοῦ πού ζοῦμε καθημερινά μαζί του ἀφουγκραζόμαστε αὐτό τό λαό καί συμπορεύομαστε μαζί του. Ἄς μήν ψάχνουν γιά χρηματισμένους ἀνάμεσα στό λαό, αὐτό εἶναι ἴδιο καί γνώρισμα τῶν ἀρχόντων ἀπό πολύ παλιά.

Ἄλλωστε ὁ χρηματισμός δέν εἶναι μόνο τά χρήματα εἶναι καί τά λάφυρα τῆς Ἐξουσίας. Ψαχτεῖτε ἐσεῖς οἱ πολιτικές δυνάμεις γιά νά δεῖτε τί λέγατε παλαιότερα ἡ μία γιά τήν ἄλλη καί ἀφῆστε μας ἐμᾶς ἥσυχους στήν ταπεινή μας ἀγάπη γιά τήν πατρίδα μας.

Στή συνείδηση τοῦ λαοῦ μας, οἰ δημοσκοπήσεις μιλοῦν γιά τό 86% τοῦ λαοῦ καί τό 49% αὐτῶν πού ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ θεωροῦν ὅτι ἡ «συμφωνία»τῶν Πρεσπῶν μᾶς ταπείνωσε σάν Ἕλληνες, πρόσβαλε τήν ἀξιοπρέπεια μας, ἔθιξε τό φιλότιμό μας, πρόσβαλε τούς ἥρωες μας χάρις στήν θυσία τῶν ὁποίων ἐμεῖς εἴμαστε ἐλεύθεροι σήμερα. Εἶναι κρῖμα πού ξέχασαν οἱ ἡγέτες μας αὐτά πού κάποτε ἔλεγαν.

Δέν ὑπάρχει εἰρήνη χωρίς δικαιοσύνη καί μέ αὐτά πού παρέδωσαν θεμελίωσαν τόν ἀλυτρωτισμό τῶν γειτόνων μας.

Δυστυχῶς ὅταν ὁ κ. Ζάεφ ὑποδεχόμενος τούς «ἐκλεκτούς» φιλοξενουμένους του εἶπε: «ἐμεῖς οἱ Μακεδόνες ὑποδεχόμεθα ἐσᾶς τούς Ἕλληνες, οἱ δύο Κυβερνητικοί ἀξιωματοῦχοι. ὁ Πρωθυπουργός καί ὁ Ὑπουργός ἐξωτερικῶν δέν εἶχαν τό θάρρος νά τόν διορθώσουν καί νά τοῦ ποῦν τό λιγώτερο: «ἐσεῖς οἱ Βόρειοι Μακεδόνες, ὑποδέχεσθε ἐμᾶς τοὐς Ἕλληνες Μακεδόνες» γιά νά εἶναι τουλάχιστον συνεπεῖς μέ τά ὑποτιθέμενα κατορθώματά τους.

Ἴσως «διά τούς ὅρκους καί τούς συνανακειμένους» γιά νά μήν χαλάσουν καί τά γενέθλια τοῦ κ. Νίμιτς. Ἔτσι μέ τόν πιό ἐπίσημο τρόπο ἐνώπιον τοῦ Ἕλληνα Πρωθυπουργοῦ καί τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν ἡ Μακεδονία τελείωσε γιά τήν Ἑλλάδα. Κρῖμα!!!