Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2014

Πόνος: Ο πιο φρικτός φίλος του ανθρώπου.

kantili-ekklisia
Έχει δίκαιο ο μοναχός αυτός, όταν λέει ότι ο πόνος φέρνει στην ψυχή περισσότερη ωφέλεια από οτιδήποτε άλλο. Να προσπαθήσουμε αυτό να το εξηγήσουμε. Μέσα μας, το θέλουμε δεν το θέλουμε, το καταλαβαίνουμε δεν το καταλαβαίνουμε, έχουμε πολύ φιλαυτία, πολύ εγωισμό…
Όσο κι αν προσπαθεί κανείς με την προσευχή του ή με άλλους τρόπους να ξεφύγει από τον εαυτό του και να δοθεί στον Χριστό, δεν είναι εύκολο να το κάνει, διότι λυπάται τον εαυτό του, αγαπά τον εαυτό του και δεν αντέχει να τον ζορίσει, να τον κουράσει παραπάνω από όσο δέχεται ο εαυτός του.
Είναι δηλαδή σαν τον γιατρό, όσο καλός γιατρός κι αν είναι κάποιος όταν χειρουργεί άλλους, εάν υποθέσουμε ότι θα θελήσει να κάνει έστω και μία μικρή επέμβαση στον εαυτό του δεν θα τα καταφέρει, καθώς θα βλέπει ότι κόβει τον ίδιο τον εαυτό του, το χέρι του δεν θα είναι σταθερό, θα αρχίσει να τρέμει. Μόνος του κανείς δεν σφάζει τον εαυτό του.
Έτσι και με την προσευχή. Όσο κι αν προσευχηθούμε, δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας. Ο Θεός βέβαια ακούει την προσευχή μας, όμως το θέμα δεν είναι αν μας ακούει ο Θεός. Το θέμα είναι πόσο εμείς δίνουμε τον εαυτό μας στον Θεό, όσο όντως απαρνούμαστε τον παλαιό άνθρωπο, την φιλαυτία μας. Αυτό είναι κάτι που στοιχίζει, και δεν το κάνει εύκολα ο άνθρωπος.
Όταν όμως έρθει ο πόνος, είτε σωματικός είτε ψυχικός, είναι αλλιώς. Μπορεί να έχεις ψυχικό πόνο από κάτι που σου συνέβη, από ένα βάσανο που έχεις, επειδή έχεις κάποιον δικό σου άνθρωπο άρρωστο. Σ’ αυτές μάλιστα τις περιπτώσεις πονάει κανείς ακόμη περισσότερο, παρά αν ήταν ο ίδιος άρρωστος.
Όταν λοιπόν έρχεται ο πόνος, καθόλου δεν μας ρωτάει. Δεν παίρνει την άδειά μας για να εμφανιστεί ούτε ποτέ μας ρωτάει: «Θέλεις να σε πονέσω λίγο παραπάνω, λίγο πιο βαθιά ακόμη; Θέλεις να σε ζορίσω λίγο περισσότερο;» Δεν θα μας πει ποτέ έτσι ο πόνος. Έρχεται, μας πονάει, χωρίς να μας λογαριάζει. Όταν όμως κάνεις προσευχή ή ασκήσε σε οποιαδήποτε άλλη αρετή, την κάνεις όσο θέλεις και ως εκεί που θέλεις εσύ. Και μετά μπορεί να πεις: «Δεν μπορώ άλλο». Αν ήταν στο χέρι σου και για τον πόνο έτσι θα έλεγες: «Φθάνει τόσο, δεν μπορώ άλλο να πονώ». Όμως δεν είναι στο χέρι σου ούτε σε ρωτάει ο πόνος. Συνεχίζει να σε πονάει κι άλλο…κι άλλο…
Ο πόνος λοιπόν σαν άλλο αλέτρι μπαίνει μέσα στην ύπαρξή σου και σε οργώνει αλύπητα, χωρίς καθόλου να σε ρωτάει. Ακόμη κι αν σφαδάζεις, ακόμη κι αν βογγάς κι αν τσιρίζεις και ότι άλλο κι αν κάνεις από τον πόνο, δεν σε ρωτάει καθόλου. Πονάς χωρίς όρια. Εδώ είναι το μυστικό τώρα. Εάν δεν παραπονείσαι, καθώς πονάς, εάν δεν γογγύζεις, εάν όσο μπορείς, άσχετα αν βογγάς, κάνεις υπομονή και λες «να’ναι ευλογημένο» πολύ καλό θα βγεί για την ψυχή σου.
Ο πόνος επειδή είναι αδυσώπητος σε κάνει να συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι τόσο σπουδαίος τελικά, σε κάνει να σκεφτείς ότι είσαι εύθραυστος και όχι ανίκητος, σε κάνει να δεις την ζωή μετά την ζωή , να βρείς τον Θεό. Ο πόνος ταπεινώνει τον άνθρωπο, και τον κρατά εκεί μαλακώνοντας την καρδιά του, κρατώντας τον μακρυά από την αμαρτία.
Ο πόνος είναι ο πιο φρικτός φίλος του ανθρώπου ο οποίος μας ευεργετεί οδηγώντας μας στην κάθαρση, στον φωτισμό και στην εν Χριστώ τελείωση…αρκεί να τον εκμεταλλευτούμε, αρκεί να τον καλωσορίσουμε στην ζωή μας όχι ως εχθρό αλλά ως σύμμαχο, ως διδάσκαλο της ταπείνωσης…
υπάρχουν μερικά αποσπάσματα και από :Το μυστηριο του Πόνου Α”
π. Συμεών Κραγιοπούλου

Οι ρίζες της κακοδαιμονίας μας

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Αν θέλουμε να δούμε το ποτήρι μισογεμάτο, τότε τα νέα από τον δημόσιο τομέα – και ειδικά τον χώρο των ΟΤΑ, που, αν και τόσο νευραλγικός για την κοινωνία, δυστυχώς έχει ποικιλοτρόπως ταλαιπωρηθεί από αιρετούς και μη, συνδικαλιστές και μη – είναι μάλλον καλά.
Σύμφωνα με στοιχεία που έχει στη διάθεσή του το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, στην απεργία που κήρυξε η ΑΔΕΔΥ στις 23 Σεπτεμβρίου, το ποσοστό συμμετοχής δεν ξεπέρασε το 8,49%.
Όπως έγινε γνωστό, τα ποσοστά σε διάφορους τομείς ήσαν τα εξής: Στα υπουργεία απήργησε το 8,89%, στις αποκεντρωμένες διοικήσεις το 6,08%, στα ΝΠΔΔ των αποκεντρωμένων διοικήσεων το 3,52%, στις περιφερειακές αυτοδιοικήσεις το 5,27%, στους ΟΤΑ α' βαθμού το 8,76% και στις ανεξάρτητες αρχές το 9,37%.
Δηλαδή, από ένα σύνολο 65.502 εργαζομένων στους παραπάνω φορείς, απέργησαν 5.564.
Μικρά τα ποσοστά και μικρός ο αριθμός των απεργών, που σημαίνει ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι πλέον σε θέση να καταλάβουν για ποιους λόγους πρέπει να απεργούν και για ποιους λόγους όχι.
Κατάλαβαν δηλαδή πως και η αξιολόγηση είναι αναγκαία και ο έλεγχος της νομιμότητας είναι απαραίτητος.
Και πως αυτός που πραγματικά δουλεύει και νόμιμα απέκτησε αυτή τη θέση εργασίας, δεν έχει κανένα λόγο να παρεμποδίζει τη λειτουργία του κράτους και να καλύπτει την παρανομία.
Για σήμερα, οι συνδικαλιστές έχουν προαναγγείλει καταλήψεις σε δήμους.
Με βάση τα ανωτέρω ποσοστά, οι περισσότεροι δημόσιοι λειτουργοί προφανώς διαφωνούν.
Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι για να προχωρήσεις σε μια παράνομη πράξη, δεν χρειάζεται να συμφωνούν όλοι μαζί σου, ούτε απαιτείται μεγάλος αριθμός καταληψιών.
Το 2007, έκθεση του ΟΟΣΑ έδειξε πως η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει το ίδιο επίπεδο κρατικών παροχών με 65 δις ευρώ αντί των 92 που δαπανούσε κάθε χρόνο. Εξαιτίας της αναποτελεσματικότητας του δημόσιου τομέα, πληρώναμε ένα «καπέλο» της τάξης του 29%, ενώ, όπως μας είχαν πει, με μια αποτελεσματική διαχείριση θα εξοικονομούνταν για κοινωνικές παροχές και επενδύσεις 6,5 δις ευρώ.
Μας είχαν επίσης τότε πει πως το ελληνικό γραφειοκρατικό τέρας απορροφά το 20% του συνόλου των δημοσίων δαπανών, ενώ ο μέσος όρος στα κράτη-μέλη του ΟΟΣΑ ήταν μόλις 13,5%. Με αποτέλεσμα, το σπάταλο κράτος να διογκώνει το δημόσιο χρέος.
Οπότε, δεν είναι να απορούμε γιατί φτάσαμε ως εδώ.
Και επειδή πολύς λόγος γίνεται, ακόμη και σήμερα, ακόμη και κάτω από τις σημερινές τραγικές συνθήκες, για τις (ανύπαρκτες) αξιολογήσεις και τις (υπαρκτές) παρανομίες, τα στοιχεία, που δεν αμφισβητούνται, δείχνουν πως όχι μόνο δεν έγινε καμιά προσπάθεια, αλλά οργανώθηκε μια ολόκληρη επιχείρηση υφαρπαγής ψήφων, με τον λογαριασμό να πηγαίνει πάντα στους φορολογούμενους.
Από το 1994 (νόμος 2190, με τον οποίο ιδρύθηκε το ΑΣΕΠ) μέχρι το 2004, επινοήθηκαν 49 τροποποιήσεις του, προκειμένου ακριβώς να εξυπηρετηθούν καταστήσεις που, σύμφωνα με τους συνδικαλιστές, πρέπει να παραμείνουν εκτός ελέγχου.
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, οι περισσότερες προσλήψεις έγιναν τα έτη 1995, 1996, 2000, 2002 και 2003, ενώ το 2001 υπήρξε η χρονιά που εμφάνισε περισσότερες προσλήψεις ακόμη και από το ολυμπιακό 2004.
Αυτό στάθηκε δυνατόν επειδή είχε ψηφιστεί ο νόμος 2839 του 2000, με τον οποίο, σύμφωνα με έγγραφα του ίδιου του ΑΣΕΠ «επήλθαν νέες σημαντικές μεταβολές στο σύστημα προσλήψεων του ΑΣΕΠ προς την κατεύθυνση περαιτέρω εξασθένισης των ελεγκτικών αρμοδιοτήτων του».
Έτσι, σε έκθεση του ΑΣΕΠ για το 2000, αναφερόταν πως μόνο το 20% των φορέων που είχαν ελεγχθεί είχαν ακολουθήσει τη νόμιμη διαδικασία!
Σύμφωνα με την Ειδική Έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη που δόθηκε στη δημοσιότητα το 2007 και αφορούσε στον έλεγχο των προσλήψεων κατά την δεκαετία 1994-2004, κατά το 2000, εννέα στις δέκα προσλήψεις έγιναν κατά παράβαση του νόμου Πεπονή και στη δεκαετία 1994-2004 επτά στους δέκα διορισμούς ελέγχονται για τη νομιμότητά τους.
Ως γνωστόν, με τους νόμους 2527 του 1997 και 2830 του 2000, δόθηκε η δυνατότητα στα υπουργεία να προσλαμβάνουν περί τα 15.000 άτομα το χρόνο στις κεντρικές υπηρεσίες τους, με συμβάσεις έργου και χωρίς διαγωνισμούς.
Με τον νόμο 2956 του 2001 εισήχθη ο θεσμός των ενοικιαζομένων εργαζομένων, στους οποίους δόθηκε το προνόμιο να χαρακτηρίζεται η δουλειά τους ως προϋπηρεσία στο Δημόσιο.
Με τον νόμο 2539 του 1997, ορίστηκε πως οι οργανικές θέσεις που άδειαζαν στους δήμους να καλύπτονται από τους ίδιους τους δήμους χωρίς διαγωνισμό και το ΑΣΕΠ απλώς να… παρακολουθεί τη διαδικασία και να ελέγχει κατόπιν ενστάσεως  (η  οποία ένσταση σχετιζόταν με τη νομιμότητα και όχι με την κρίση αυτή καθεαυτή της Επιτροπής). Με τον τρόπο αυτό, οι προσλήψεις στους δήμους κατέβηκαν εντελώς από το τρένο του ΑΣΕΠ.
Με τον νόμο 2527, επίσης του 1997, ορίστηκε οι προσλήψεις διοικητικού προσωπικού στους ΟΤΑ, τις δημόσιες επιχειρήσεις και τις θυγατρικές εταιρίες τους, καθώς και τις θυγατρικές τραπεζών να διενεργούνται από τους ίδιους τους φορείς. Οι προσλήψεις υπόκεινταν σε έλεγχο από ΑΣΕΠ, αλλά, σύμφωνα με τον νόμο, αν δεν υπήρχε παρατήρηση εντός 20 ημερών θεωρείτο ότι αυτό συμφωνούσε. Για το εργατικό και το τεχνικό προσωπικό απλώς ελέγχετο αν τηρούνταν οι διατάξεις. Για το επιστημονικό προσωπικό ήταν υποχρεωτική η συνέντευξη από επιτροπή του φορέα, που μπορούσε μόνο να αποκλείσει και δεν βαθμολογούσε. Έτσι, ένα ευρύ πεδίο του δημόσιου τομέα εξαιρέθηκε των προσλήψεων μέσω ΑΣΕΠ.
Με τον νόμο 2839 του 2000, θεσπίστηκε η δυνατότητα  τα δικαιολογητικά των πτυχιούχων να ελέγχονται από τον ίδιο τον φορέα και όχι από το ΑΣΕΠ και μάλιστα χωρίς πρόβλεψη υποβολής ενστάσεων. Αρκούσαν οι υπεύθυνες δηλώσεις των υποψηφίων, οι φορείς μπορούσαν να διορίζουν αποκλειστικά με δικό τους έλεγχο και δεν υπήρχε δυνατότητα υποβολής ενστάσεων. Όπως μάλιστα έγινε γνωστό από πολύ επίσημα χείλη (αντιπρόεδρος του ΑΣΕΠ Αγησίλαος Μπακόπουλος), δεν έγινε ποτέ ούτε δειγματοληπτικός έλεγχος.
Με τον νόμο 3051 του 2002, καταργήθηκε τελικά και η διαδικασία ελέγχου των δικαιολογητικών από τους φορείς.
Με τον νόμο 3212 του 2003 δόθηκε για πρώτη φορά η δυνατότητα σε υπηρεσία του Δημοσίου (το ΥΠΕΧΩΔΕ) να προσλάβει 900 άτομα (αορίστου χρόνου) εκτός ΑΣΕΠ, μέσω επιτροπών, με πρόσχημα τις  ανάγκες στελέχωσης για αντισεισμικό σχεδιασμό.
Εκείνος ο νόμος προέβλεπε ότι… το πρακτικό διορισμών απλώς αποστέλλεται στο ΑΣΕΠ για... ενημέρωση.
Με τον Νόμο 3320 του 2005, για πρώτη φορά μπήκε το κριτήριο της συνέντευξης (από επιτροπή του ΑΣΕΠ, όταν το ζητήσει ο φορέας και όταν το δεχτεί το ΑΣΕΠ).
Ο Νομπελίστας Οικονομίας Μίλτον Φρίντμαν, είχε πει πως «κανένας δεν ξοδεύει τα χρήματα κάποιου άλλου τόσο προσεκτικά όσο ξοδεύει τα δικά του. Γι’ αυτό ένας κόσμος όπου η οικονομία οργανώνεται έτσι ώστε κάποιοι άνθρωποι να ξοδεύουν χρήματα άλλων ανθρώπων είναι απίθανο να έχει τον οποιοδήποτε βαθμό ευημερίας ή πολλή ελευθερία. Βρισκόμαστε μπροστά σε παλιές απειλές, που όλες εκπορεύονται από την υπερβολική δράση του κράτους, από κάποια άτομα εντός της κοινότητας που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τη συγκεντρωμένη εξουσία του κράτους, προκειμένου να ωφεληθούν οι ίδιοι και να παράσχουν στους εαυτούς τους ειδικά προνόμια και μονοπώλια».
http://www.elzoni.gr/html/ent/635/ent.48635.asp

27 Σεπτεμβρίου 1831: Δολοφονείται ο Ιωάννης Καποδίστριας



Σχόλιο ΛΦ: Η "επίσημη" εκδοχή της ζωής και της δολοφονίας του μεγάλου αυτού πολιτικού.



Ιωάννης Καποδίστριας (1776 – 1831): Έλληνας πολιτικός και διπλωμάτης. Διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας και πρώτος Κυβερνήτης του ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους, το οποίο ίδρυσε εκ θεμελίων και με την προσωπική του περιουσία. 
Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 11 Φεβρουαρίου 1776 την περίοδο της Ενετοκρατίας. Ο πατέρας του Αντώνιος - Μαρία καταγόταν από οικογένεια ευγενών, καθώς ένας από τους πρόγονούς του είχε λάβει τον τίτλο του Κόμη από τον Δούκα της Σαβοΐας Κάρολο Εμμανουήλ τον Β'. Ο τίτλος εισήχθη στη «Χρυσή Βίβλο» (Libro d' Oro) των ευγενών της Κέρκυρας το 1679 και έλκει την καταγωγή του από το ακρωτήριο Ίστρια της Αδριατικής, το σημερινό Κόπερ της Σλοβενίας. Η οικογένεια της μητέρας του Διαμαντίνας (Αδαμαντίας) Γονέμη, ήταν επίσης εγγεγραμμένη στη «Χρυσή Βίβλο» από το 1606.


Ο νεαρός Ιωάννης σπούδασε ιατρική, φιλοσοφία και νομικά στο Πανεπιστήμιο της Παταβίας (Πάντοβα) της Ιταλίας. Το 1797 εγκαταστάθηκε στη γενέτειρά του Κέρκυρα και άσκησε το επάγγελμα του ιατρού - χειρούργου. Δύο χρόνια αργότερα, όταν η Ρωσία και η Τουρκία κατέλαβαν για λίγο τα Επτάνησα, του ανατέθηκε η διοίκηση του στρατιωτικού νοσοκομείου.
Το 1801 τα Επτάνησα αυτονομούνται και ο Ιωάννης Καποδίστριας γίνεται ένας από τους δύο διοικητές της Ιονίου Πολιτείας, σε ηλικία 25 ετών. Χάρη στην πολιτική του οξυδέρκεια και πειθώ απέτρεψε την εξέγερση της Κεφαλονιάς, που θα είχε απρόβλεπτες στη συνοχή του νεότευκτης πολιτείας. Έδειξε ευαισθησία και προσοχή στις ανησυχίες των Επτανησίων και πήρε πρωτοβουλίες για τη αναθεώρηση επί το δημοκρατικότερο του επτανησιακού συντάγματος, που είχαν επιβάλει Ρώσοι και Τούρκοι υπό τον τίτλο «Βυζαντινό Σύνταγμα».
Αποτέλεσμα των προσπαθειών του Καποδίστρια ήταν η ψήφιση ενός πιο φιλελεύθερου και δημοκρατικού συντάγματος το 1803. Οι μεγάλες δυνάμεις θορυβήθηκαν κι έστειλαν τον Γεώργιο Μοτσενίγο, προκειμένου να τον επιπλήξει. Όταν, όμως, ο εκπρόσωπός τους συναντήθηκε μαζί του, εντυπωσιάστηκε από την πολιτική και ηθική συγκρότηση του ανδρός. Ο Καποδίστριας διορίστηκε ομόφωνα από τηΓερουσία της Ιονίου Πολιτείας, Γραμματέας της Επικρατείας. Κατά τη διάρκεια της θητείας του αναδιοργάνωσε τη δημόσια διοίκηση, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην εκπαίδευση.
Τον Μάρτιο του 1807 εστάλη στη Λευκάδα, την οποία απειλούσε με κατάληψη ο Αλή Πασάς. Αναδιοργάνωσε την άμυνα του νησιού, αποτρέποντας την απειλή. Εκεί γνωρίστηκε με τους οπλαρχηγούς Κολοκοτρώνη, Νικηταρά, Ανδρούτσο και Μπότσαρη, που αργότερα θα πρωτοστατήσουν στην Επανάσταση του '21.
Τον Ιανουάριο 1809 ο Καποδίστριας εισήλθε στη διπλωματική υπηρεσία της Ρωσίας, κατόπιν προσκλήσεως του Τσάρου Αλέξανδρου Α'. Το 1813, διορίστηκε εκπρόσωπος της Ρωσίας στην Ελβετία, στην πρώτη του μεγάλη αποστολή, με σκοπό να συνεισφέρει στην απαλλαγή της από την επιρροή του Ναπολέοντα. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ενότητα, ανεξαρτησία και την ουδετερότητα της Ελβετίας και συνεισέφερε τα μέγιστα στο ελβετικό σύνταγμα, που προέβλεπε 19 αυτόνομα κρατίδια (καντόνια) ως συστατικά μέλη της ελβετικής ομοσπονδίας.
Συμμετείχε στο Συνέδριο της Βιέννης, που έθεσε της βάσεις της «Ιεράς Συμμαχίας», ως μέλος της ρωσικής αντιπροσωπείας, αποτελώντας το φιλελεύθερο αντίβαρο στην αντιδραστική πολιτική του αυστριακού πρίγκιπα Μέτερνιχ. Πέτυχε την εξουδετέρωση της αυστριακής επιρροής, την ακεραιότητα της Γαλλίας υπό Βουρβόνο μονάρχη, μετά την πτώση του Ναπολέοντα, καθώς και τη διεθνή ουδετερότητα της Ελβετίας, υπό την εγγύηση των Μεγάλων Δυνάμεων.
Μετά τις μεγάλες του διπλωματικές επιτυχίες, ο Τσάρος τον έχρισε Υπουργό Εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας από το 1816 έως το 1822. Ο Καποδίστριας, όμως, δεν ξέχασε τη γενέτειρά του και τα Επτάνησα, που είχαν περάσει κάτω από τον ασφυκτικό έλεγχο της Μεγάλης Βρετανίας. Το 1819 μετέβη στο Λονδίνο και προσπάθησε ματαίως να πείσει τη βρετανική κυβέρνηση να μετριάσει το αυταρχικό καθεστώς που είχε επιβάλει στα Ιόνια Νησιά.
Με την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το αξίωμά του, καθώς είχε διαφωνήσει ανοιχτά με τον τσάρο Αλέξανδρο, που καταδίκαζε κάθε επαναστατική κίνηση στην Ευρώπη, πιστός στις αποφάσεις της Ιεράς Συμμαχίας. Το 1822 εγκαταστάθηκε στη Γενεύη της Ελβετίας, όπου έχαιρε υπόληψης για την προσφορά του στη δημιουργία της Ελβετικής Ομοσπονδίας, λαμβάνοντας τον τίτλο του επίτιμου πολίτη. Παρέμεινε εκεί έως το 1827, βοηθώντας ποικιλοτρόπως το επαναστατημένο έθνος.
Στις 30 Μαρτίου 1827 η Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας τον εξέλεξε Κυβερνήτη του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους, σε μία περίοδο που η Επανάσταση καρκινοβατούσε. Έπειτα από επίπονες διαβουλεύσεις στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για την εξασφάλιση της απαραίτητης υποστήριξης για το ελληνικό κράτος, έφτασε στο Ναύπλιο στις 7 Ιανουαρίου 1828, γενόμενος δεκτός με ζητωκραυγές και ενθουσιώδεις εκδηλώσεις από τον λαό. Δύο ημέρες αργότερα μετέβη στην Αίγινα, η οποία είχε κριθεί καταλληλοτέρα από το Ναύπλιο ως προσωρινή έδρα της Κυβέρνησης.
Η πρώτη επαφή του με την ηπειρωτική Ελλάδα υπήρξε αποκαρδιωτική, λόγω της κατάστασης που επικρατούσε στο πολιτικό σκηνικό. Οι αντιπαλότητες που είχαν προκύψει μεταξύ των φατριών κατά τη διάρκεια της επανάστασης δεν είχαν κοπάσει, ενώ η χώρα είχε καταστραφεί και η οικονομία της τελούσε υπό πτώχευση.
Ο Καποδίστριας εκλήθη να κυβερνήσει με βάση το Δημοκρατικό Σύνταγμα της Τροιζήνας, αλλά ως οπαδός της πεφωτισμένης δεσποτείας πίστευε ότι τα Συντάγματα και τα Κοινοβουλευτικά Σώματα ήσαν πρόωρα για το ασύστατο ακόμα κράτος. Πρέσβευε εις την αρχή του ενός ανδρός, έστω και υπό προθεσμία. Στις 18 Ιανουαρίου1828 πέτυχε ψήφισμα της Βουλής περί αναστολής του Συντάγματος. Έτσι, κατέστη η μοναδική πηγή εξουσίας, συνεπικουρούμενος από το Πανελλήνιον, ένα συμβουλευτικό σώμα αποτελούμενο από 27 μέλη. Στη σύγκληση μιας νέας Εθνοσυνέλευσης στο άμεσο μέλλον παραπεμπόταν η ψήφιση του νέου Συντάγματος. Ο Καποδίστριας εγκαινίασε την περίοδο της απολυταρχίας, η οποία διατηρήθηκε μέχρι το Σύνταγμα του 1843.
Ο νέος Κυβερνήτης έθεσε ως στόχο να βάλει τέλος στις εμφύλιες διαμάχες και επιδόθηκε αμέσως στο έργο της δημιουργίας Κράτους εκ του μηδενός, επιδεικνύοντας αξιοζήλευτη δραστηριότητα. Ίδρυσε τηνΕθνική Χρηματιστική Τράπεζα με τη βοήθεια του φίλου του ελβετού τραπεζίτη Εϋνάρδου, η οποία δεν ευδοκίμησε για πολύ. Ρύθμισε το νομισματικό σύστημα, καθότι ακόμη κυκλοφορούσαν τουρκικά και ξένα νομίσματα εντός της επικράτειας. Στις 28 Ιουλίου 1828 καθιέρωσε ως εθνική νομισματική μονάδα τον Φοίνικα και ίδρυσε Εθνικό Νομισματοκοπείο. Στις 24 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου οργάνωσε και την πρώτη ταχυδρομική υπηρεσία.
Ερχόμενος στο Ναύπλιο, ο Καποδίστριας βρήκε την Ελλάδα χωρίς δικαστική οργάνωση.Γνωρίζοντας ότι η απονομή της δικαιοσύνης αποτελεί θεμέλιο για τη δημιουργία μιας ευνομούμενης πολιτείας, ενδιαφέρθηκε προσωπικά για τη δημιουργία δικαστηρίων και τη στελέχωσή τους με το κατάλληλο προσωπικό. Οργάνωσε, ακόμη, τη διοίκηση του κράτους και ίδρυσε Στατιστική Υπηρεσία, η οποία διενήργησε την πρώτη απογραφή.
Αναδιοργάνωσε τις ένοπλες δυνάμεις υπό ενιαία διοίκηση, πετυχαίνοντας αφενός να καταπολεμήσει το κατεστημένο των οπλαρχηγών και αφετέρου να παρεμποδίσει την Οθωμανική προέλαση, όπως έδειξε η Μάχη της Πέτρας, όπου ο ελληνικός στρατός εμφανίσθηκε πειθαρχημένος και συγκροτημένος στην τελευταία μάχη του Αγώνα. Ο Καποδίστριας αντιμετώπισε επιτυχώς την πειρατεία, αναθέτοντας στον ναύαρχο Μιαούλη την καταστολή της. Εφάρμοσε την πρακτική της απομόνωσης (καραντίνας) των κοινοτήτων που πλήττονταν από τις επιδημίες του τύφου, της ελονοσίας και άλλων μολυσματικών ασθενειών. Προσπάθησε να ανοικοδομήσει το κατεστραμμένο εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας, ιδρύοντας πολλά αλληλοδιδακτικά σχολεία, καθώς και το Ορφανοτροφείο της Αίγινας.
Ο Καποδίστριας ενδιαφέρθηκε αποφασιστικά για τη γεωργία, που αποτελούσε τον ακρογωνιαίο λίθο της ελληνικής οικονομίας. Εισήγαγε πρώτος την καλλιέργεια της πατάτας, με ένα τρόπο που έδειχνε τη βαθειά του γνώση για τον ψυχισμό του Έλληνα εκείνης της εποχής.Διέταξε, λοιπόν, να αποθέσουν ένα φορτίο με πατάτες στο λιμάνι του Ναυπλίου και προέτρεψε τον καθένα να πάρει όσες θέλει. Συνάντησε, όμως, την παγερή αδιαφορία των πρωτευουσιάνων. Στη συνέχεια τοποθέτησε φρουρούς στο φορτίο και αμέσως σχεδόν στο Ναύπλιο κυκλοφόρησαν ψίθυροι ότι για να φυλάσσεται το φορτίο κάτι το πολύτιμο θα περιέχει. Οι άνθρωποι μαζεύτηκαν στο λιμάνι και λοξοκοίταζαν τις πατάτες. Άρχισαν σιγά-σιγά να τις κλέβουν κάτω από τη μύτη των φρουρών και στο τέλος έκαναν όλες φτερά. Δεν γνώριζαν, όμως, ότι ο Καποδίστριας είχε διατάξει τους φρουρούς να κάνουν τα στραβά μάτια. Με αυτή την ευφυή κίνηση, η πατάτα έγινε τότε μέρος της καθημερινής διατροφής του Έλληνα.
Οι πολιτικές κινήσεις του Καποδίστρια προκάλεσαν τη δυσαρέσκεια, τόσο των οπαδών του συνταγματικού πολιτεύματος, όσο και των προκρίτων και των ναυτικών. Η αίγλη που τον περιέβαλε άρχισε να διαλύεται. Η αδυναμία ικανοποιήσεως όλων των αιτημάτων, σε συνδυασμό με την καθυστέρηση διεξαγωγής των εκλογών, έδωσαν την αφορμή για το σχηματισμό ισχυρής αντιπολίτευσης κατά του Κυβερνήτη. Ο Καποδίστριας κατηγορήθηκε ακόμη ότι αγνόησε τη μακρά κοινοτική παράδοση της χώρας και θέλησε να μεταφυτεύσει από την αλλοδαπή θεσμούς, μη προσιδιάζοντες στην τότε πραγματικότητα.
Η πρώτη δυναμική αντιπολιτευτική ενέργεια ήλθε με τα στασιαστικά κινήματα της Ύδρας το 1829, που επιδίωκαν την ανατροπή του Καποδίστρια. Ζήτησαν από τον Μιαούλη να καταλάβει τον ναύσταθμο του Πόρου, πριν προλάβει ο διοικητής του Κανάρης να έλθει εναντίον της Ύδρας. Ο Καποδίστριας παρακάλεσε τον ναύαρχο Ρίκορντ να επιτεθεί κατά των στασιαστών. Πράγματι, ο ρώσος ναύαρχος απέκλεισε το ναύσταθμο και προ του κινδύνου να συλληφθεί ο Μιαούλης ανατίναξε τη φρεγάτα «Ελλάς» και την κορβέτα «Ύδρα» (τα δύο πιο αξιόπλοα πλοία του ελληνικού στόλου) και διέφυγε στην Ύδρα. Η αντίδραση κατά του Κυβερνήτη διογκωνόταν. Οι Μανιάτες αρνούνταν να πληρώσουν τους φόρους προς την κεντρική εξουσία και στασίασαν με τη σειρά τους.
Μοιραία στάθηκε η αντιπαλότητα του Καποδίστρια με τους Μαυρομιχάληδες, την ισχυρότερη οικογένεια της Μάνης. Ο Καποδίστριας συν το χρόνω γινόταν όλο και πιο ευερέθιστος και δύσπιστος έναντι όλων. Δεν είχε την απαραίτητη αυτοσυγκράτηση και ψυχραιμία, με συνέπεια την αδικαιολόγητη όξυνση των προσωπικών παθών. Σε αυτή την κατάσταση θα πρέπει να αποδοθεί και ο σκληρός τρόπος συμπεριφοράς του κατά του γηραιού Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Ο Καποδίστριας διέταξε τη σύλληψή του και τον εγκλεισμό του στη φυλακή. Τον αδελφό του Κωνσταντίνο και τον υιό του Γεώργιο τους κρατούσε στο Ναύπλιο, όπου είχε μεταφερθεί η πρωτεύουσα του νεοελληνικού κράτους. Το γεγονός αυτό εξέθρεψε το μίσος και την ανάγκη εκδίκηση από την πλευρά των Μαυρομιχαλαίων.
Στις 5:35 το πρωί της 27ης Σεπτεμβρίου 1831 ο Ιωάννης Καποδίστριας δέχθηκε δολοφονική επίθεση από τον Κωνσταντίνο και τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, όπου μετέβαινε για να εκκλησιασθεί και έπεσε νεκρός. Ο μόνος που τον συνόδευε ήταν ο μονόχειρας σωματοφύλακάς του, ονόματι Κοκκώνης.
Ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης εφονεύθη επί τόπου από τους προστρέξαντες, οι οποίοι κυριολεκτικώς τον λυντσάρισαν. Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης ζήτησε προστασία στη Γαλλική Πρεσβεία. Κατόπιν επιμόνου απαιτήσεως του συγκεντρωμένου πλήθους, που απείλησε ότι θα κάψει την πρεσβεία, ο αντιπρεσβευτής βαρόνος Ρουάν τον παρέδωσε στις αρχές. Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης καταδικάσθηκε σε θάνατο από στρατοδικείο και εθανατώθη δια τυφεκισμού το πρωί της 10ης Οκτωβρίου 1831.
Στη θέση του δολοφονημένου Ιωάννη Καποδίστρια διορίστηκε για μικρό διάστημα ο αδερφός του Αυγουστίνος. Η χώρα είχε βυθιστεί στο χάος και την αναρχία και οι Προστάτιδες Δυνάμεις βρήκαν την ευκαιρία να εγκαθιδρύσουν βασιλεία, φοβούμενες την επικράτηση ενός φιλελεύθερου κινήματος.
Η ελληνική πολιτεία τίμησε τον Κυβερνήτη, δίνοντας το όνομά του σε δημόσιους χώρους και ιδρύματα, όπως στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο επίσημος τίτλος του οποίου είναι Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ακόμη, ο Ιωάννης Καποδίστριας απεικονίζεται στο κέρμα των 20 λεπτών της ελληνικής έκδοσης του ευρώ, ενώ το σχέδιο διοικητικής αναδιοργάνωσης της χώρας που εισηγήθηκε η κυβέρνηση Σημίτη έλαβε το όνομά του («Πρόγραμμα Ι. Καποδίστριας»).
sansimera.gr
http://lithosfotos.blogspot.gr

Άγνωστοι Έλληνες: Θεόδωρος Griego, ο μεγάλος θαλασσοπόρος της Αμερικής

karavotsakisma


Αναζητώντας τόσον καιρό τα ίχνη των Ελλήνων σε όλον τον κόσμο και ερευνώντας την τεράστια συμβολή τους σε επίπεδο πολιτισμού, τεχνών, επιστήμης και γενικότερα γνώσης σε όποιο μέρος του κόσμου και αν ταξίδευαν, δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε την ιδιαίτερη παρουσία κάποιων μεγάλων προσωπικοτήτων που ξεχώρισαν συμβάλλοντας δυναμικά στα προβλήματα κάθε τόπου.
Γιατί οι Έλληνες, όπου κι αν πάνε, όπου κι αν βρίσκονται, δεν μπορούν με τίποτα να ξεχάσουν το «δαιμόνιο» που έχουν στο DNAτους και το οποίο τους κάνει να μεγαλουργούν!

Αναλόγως και ο Δον Θεόδωρος Griego, ο πρώτος Έλληνας στην Αμερική, ο οποίος μεγαλούργησε με τις ιδιαίτερες ικανότητες και την εργατικότητά του.
Το άγαλμα του  πρώτου Έλληνα μετανάστη  στην Αμερική στήθηκε  στην Τάμπα  της Φλόριδα    με πρωτοβουλία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Φλόριδας.  Τα αποκαλυπτήρια έγιναν με επίσημη  τελετή  στις 8 Ιανουαρίου 2005.
 «Η ιστορία των Ελλήνων στην Αμερική, αρχίζει εδώ» γράφει η επιγραφή κάτω από το άγαλμα του  Θεόδωρου…
Το πρώτο  πρόπλασμα του   Θεόδωρου ετοιμάστηκε στην Ελλάδα. Είναι ντυμένος με ενδυμασία της εποχής εκείνης. Το άγαλμα  είναι από μπρούτζο, ώστε να μην έχει αλλοιώσεις, επειδή στήθηκε κοντά στη θάλασσα. Έχει ύψος περίπου οκτώ πόδια και είναι τοποθετημένο επάνω σε βάση από  γρανίτη εξωτερικά ύψους πέντε ποδιών.
Φυσικά υπάρχει το όνομα «Θεόδωρος» και δίπλα η λέξη griego, γιατί οι Ισπανοί θαλασσοπόροι και οι μετέπειτα μελετητές, έτσι τον ονόμαζαν.
Αξίζει να σημειωθεί ότι κάθε χρόνο στην επέτειο της 14ης Απριλίου 1528 θα οργανώνονται από την ομοσπονδία της Φλώριδας εορταστικές εκδηλώσεις αφιερωμένες στον ελληνικό πολιτισμό.
   Ως πρώτος Έλληνας που επισκέφθηκε  την Αμερική  θεωρείται ο Οδυσσέας,  ο οποίος έφθασε   μέχρι τον  κόλπο του Μεξικού, σύμφωνα και με τα στοιχεία που παρουσίασαν η Ενριέτα Μέρτς και ο Ενρίκο Ματίεβιτς, όπου βρισκόταν η Σχερία  του Αλκίνοου, αποικία των Αρχαίων Ελλήνων.  
Ο Σεραφείμ Κανούτας  που ασχολήθηκε με την ιστορία  της Αμερικής, στο βιβλίο  του «Χριστόφορος  Κολόμβος, ένας Ελλην ευγενής»,  αναφέρει ότι  ο Κολόμβος  που ανακάλυψε το Νέο Κόσμο, ήταν βυζαντινής καταγωγής. Ανήκε στην οικογένεια των Δισυπάτων, κι ότι από τη μητέρα του είχε συγγένεια με τους Παλαιολόγους.  Γι αυτό και  στο δεύτερο ταξίδι του είχε μαζί του έναν ναύτη τον Ιωάννη Γκριέγκο.
        Αναμφισβήτητος όμως, θεωρείται ο Θεόδωρος ή  Δωρόθεος, ο οποίος πήρε μέρος  σε μία εξερευνητική αποστολή  των Ισπανών  υπό την αρχηγία  του   Ντον  Παμφίλο ντι Ναρβαέθ.
griegoΌπως μας πληροφορεί ο  συνάδελφος  κ. Δημ. Παπαγιαννάκης, του Ελληνικού Πρακτορείου  Ειδήσεων της Φλώριδας:
     «Τα ημερολόγια δυο ισπανικών αποστολών, του Ναρβάεθ το 1527 και του Ντε Σότο το 1540 αποκαλύπτουν το όνομα του πρώτου Έλληνα που συμμετείχε στην κατάκτηση της αμερικανικής ηπείρου, έσωσε την αποστολή στην οποία συμμετείχε από βέβαιο θάνατο και στο τέλος σκοτώθηκε από Ινδιάνους».
     Στις 17 Ιουνίου 1527 απέπλευσε από το λιμάνι του Σαν Λουκάρ ντε Μπαρεμέδα της Ισπανίας στόλος 5 πλοίων με κυβερνήτη τον Αδελάντο Ντον Παμφίλιο ντε Ναρβέθ και 600 άντρες με προορισμό την Αμερική. Ανάμεσά τους βρισκόταν ο δον Θεόδωρος, Έλληνας με καταγωγή μάλλον από νησί του Αιγαίου, άριστος γνώστης της ναυπηγικής, ο οποίος συμμετείχε στο ένοπλο τμήμα του στόλου. Σκοπός της αποστολής, που χρηματοδοτήθηκε αποκλειστικά από το βασιλιά της Ισπανίας Φίλιππο B΄, ήταν η κατάκτηση και η εγκατάσταση διοίκησης στις επαρχίες που βρισκόταν μεταξύ του ποταμού Ρίο Γκράντε, στη δυτική πλευρά του Κόλπου του Μεξικού και του ακρωτηρίου της Φλώριδας.
      Το Σεπτέμβριο του 1527, ύστερα από ένα σχετικά καλό ταξίδι, η αποστολή έφτασε στον Aγιο Δομίνικο και σύμφωνα με τον χρονικογράφο και ταμία της αποστολής Αλβάρ Νούνεθ Καμπέθα ντε Βάκα, αγοράστηκε ένα ακόμη πλοίο, άλογα, και αντικαταστάθηκαν όσοι άντρες είχαν αρρωστήσει ή πεθάνει στη διάρκεια του ταξιδιού. Στη διάρκεια της 45ήμερης παραμονής της αποστολής στον Aγιο Δομίνικο οι απώλειες των Ισπανών μεγάλωσαν, καθώς όπως σημειώνει ο Βάκα, περισσότεροι από 145 άντρες μας ξεμυαλίστηκαν από τις ντόπιες γυναίκες, χωρίς όλοι τους να επιστρέψουν στα πλοία».
       Επόμενος σταθμός των Ισπανών ήταν το Σαντιάγκο της Κούβας, όπου η αποστολή χωρίστηκε σε δύο μέρη. H πρώτη, με δυο καράβια και τον Θεόδωρο μέλος του πληρώματος, απέπλευσε με προορισμό το Τρινιντάντ για να φορτώσει προμήθειες. H δεύτερη, με επικεφαλής τον κυβερνήτη Ναρβέθ, παρέμεινε στο Σαντιάγκο. Στο Τρινιντάντ όμως τυφώνας χτύπησε τα δύο πλοία με αποτέλεσμα να βυθιστούν σχεδόν αύτανδρα παρασύροντας στο βυθό 60 άντρες. H τύχη χαμογέλασε στον Θεόδωρο και σε άλλους 30 ναυτικούς, που είχαν βγει στη στεριά προκειμένου να μεταφέρουν τα εφόδια στα πλοία και έτσι γλίτωσε το θάνατο.
    Στο ημερολόγιο του Βάκα, του μοναδικού που κατέγραφε τα γεγονότα της εκστρατείας, δεν αναφέρεται με ποιο τρόπο ένας Έλληνας βρέθηκε στην ισπανική αποστολή. Στην εποχή εκείνη όμως ήταν σύνηθες φαινόμενο να συμμετέχουν μισθοφόροι από άλλες χώρες, άντρες διψασμένοι για εύκολο χρήμα. Επιπλέον ο Θεόδωρος αναφέρεται πάντοτε ως δον (τίτλος που χρησιμοποιείτο για ελεύθερους πολίτες, που συνήθως ανήκαν στη μεσαία τάξη), ενώ από το χρονικό προκύπτει ότι διέθετε και υψηλές γνώσεις ναυπηγικής.
Στις 5 Νοεμβρίου του 1527 ο ισπανικός στόλος απέπλευσε από την Κούβα έχοντας πλέον στη δύναμή του 4 πλοία, 400 άντρες και 80 άλογα. Στις 14 Απριλίου του 1528 οι Ισπανοί κατακτητές αποβιβάστηκαν στις ακτές της δυτικής Φλώριδας, κοντά στη σημερινή πόλη Τάμπα, αφού προηγουμένως κινδύνευσαν να χάσουν όλα τους τα πλοία πάνω στα κοφτερά βράχια των υφάλων που περικλείουν το αμερικανικό λιμάνι. «Μόνο ο Θεός ξέρει πώς γλιτώσαμε αφού για ημέρες δεν φυσούσε καθόλου αέρας και τα πλοία είχαν ακινητοποιηθεί στο πιο επικίνδυνο σημείο, εκεί που τα ναυάγια ήταν περισσότερα από τα ψάρια. Επί 15 ημέρες ακούγαμε τους υφάλους να γδέρνουν τις καρίνες των πλοίων μας και όλοι μαζί προσευχόμασταν για τη ζωή μας», γράφει στο ημερολόγιό του ο Βάκα.  
    Ακολούθησαν μερικές ημέρες όπου οι Κονκισταδόρες ετοίμασαν πρόχειρα καταλύματα και εγκατέστησαν ένα υποτυπώδες διοικητήριο. Από τις πρώτες ημέρες μας επισκέφτηκαν Ινδιάνοι που μας έδειξαν μικρά κομμάτια χρυσού. Όταν τους ρωτήσαμε πού τα βρήκαν, μας είπαν από τα βουνά που μένουν οι Απαλάτσι (φυλή Ινδιάνων) και ότι θα μπορούσαν να μας οδηγήσουν εκεί», σημειώνει ο Βάκα στο ημερολόγιό του.
    Ο  άνθρωπος που έσωσε την ισπανική αποστολή που βρέθηκε αποκλεισμένη και αποδεκατισμένη στα βουνά των Απαλάτσι ήταν ο δον Θεόδωρος που ανέλαβε να ναυπηγήσει βάρκες ώστε οι κονκισταδόρες να διαφύγουν μέσω παραποτάμων του Μισισιπή. Από τις 4 Αυγούστου μέχρι τις 20 Σεπτεμβρίου κατασκεύασε πέντε πλοιάρια μήκους 10 μέτρων από ξύλο και δέρματα ζώων. Αντί για καρφιά χρησιμοποίησε σφήνες από πευκόξυλο και κατράμωσε τις βάρκες με το ρετσίνι των πεύκων.  
    Ακολούθησε άλλος ένας μήνας περιπλάνησης των Ισπανών, που κατάφεραν να βγουν στην ανοικτή θάλασσα, αδυνατούσαν ωστόσο να εντοπίσουν την αρχική τους βάση όπου είχαν αφήσει τα πλοία τους. Στη διάρκεια της περιπλάνησής τους περισσότεροι από 100 άντρες πέθαναν από την πείνα και τις μάχες με τους Ινδιάνους, ενώ η δίψα απειλούσε να εξαφανίσει όσους είχαν καταφέρει να επιζήσουν.
grigo
     Στις 28 Οκτωβρίου του 1528 η εναπομείνασα αποστολή έφτασε σε έναν όρμο, κοντά στη σημερινή πόλη Πενσακόλλα της Φλώριδας. Εκεί Ινδιάνοι προσφέρθηκαν να τους προμηθεύσουν με νερό και ο Θεόδωρος επέμενε να τους ακολουθήσει, ώστε να βεβαιωθεί ότι οι Ινδιάνοι δεν θα τους ξεγελούσαν και απλά θα τους άρπαζαν τα δοχεία τους. Παρ” όλες τις εκκλήσεις του Ναρβάεθ και των υπολοίπων μελών του πληρώματος ο Θεόδωρος αποβιβάστηκε μαζί με τον υπηρέτη του. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας όταν οι Ινδιάνοι επέστρεψαν ο Έλληνας δεν βρισκόταν μαζί τους, ενώ στις επίμονες ερωτήσεις των Ισπανών για το τι συνέβη στον Θεόδωρο αρνήθηκαν να απαντήσουν και τράπηκαν σε φυγή. Οι σύντροφοι του Θεόδωρου προσπάθησαν τις δύο επόμενες ημέρες να εντοπίσουν ίχνη του χωρίς όμως επιτυχία. Ορισμένοι τον κατηγόρησαν ότι έφυγε από κοντά τους διότι ήθελε να έχει περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσει, ενώ άλλοι υποστήριξαν ότι σκόπευε να εξαγοράσει τους Ινδιάνους και να ανακαλύψει πρώτος το χρυσάφι. H αποστολή του Ναρβάεθ τελικά δεν στάθηκε τόσο άτυχη στη συνέχεια, αφού κατάφεραν το 1535 να φτάσουν στην Καλιφόρνια και τελικά επέστρεψαν στην Ισπανία το 1537, δέκα χρόνια αφότου είχαν φύγει από την πατρίδα τους.
      Η επόμενη αναφορά για το Θόδωρο, βρίσκεται στο χρονικό του Κονθάλο Βαλντέζ, γραμματέα του Ισπανού κατακτητή Ντε Σότο. Όταν, λοιπόν, το 1540 ο Ντε Σότο έφτασε στο σημείο που είχε εξαφανιστεί ο Θεόδωρος το 1528 έμαθε ότι δυο χριστιανοί που βρισκόταν στην αποστολή του Ναρβάεθ έμειναν με τους Ινδιάνους, οι οποίοι άγνωστο για πιο λόγο τους σκότωσαν. Οι Ινδιάνοι που αφηγήθηκαν το τέλος του Θεόδωρου δεν γνώριζαν το πότε ακριβώς δολοφονήθηκε ο Έλληνας ναυτικός, ούτε πού βρισκόταν θαμμένος. Παρέδωσαν ωστόσο στον Ντε Σότο το εγχειρίδιο που χρησιμοποιούσε ο Έλληνας ναυτικός.
ΠΥΓΜΗ.gr
http://lithosfotos.blogspot.gr

Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014

Κέλευσμα στήν Ἑλλάδα γιά μετάνοια, προφητικόν καί ἐπίκαιρον διά τήν κατολίσθησίν μας! Ἐπιτακτική ἀνάγκη! Μακαριστός Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης



http://www.augoustinos-kantiotis.gr/wp-content/uploads/2009/10/p-ayg-ist-s.jpg

Η ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ

Κραταιός σύμμαχός μας εἶναι μόνο ὁ Κύριος καί Θεός μας Ἰησοῦς Χριστός.
...Ἑλλάδα, πατρίδα μας ἀγαπημένη! Ἄκουσε τή φωνή τῆς αἰωνιότητος. Πλησίασε καί πάλι τόν Θεό τῶν πατέρων σου.Κήρυξε τριήμερη νηστεία καί κλάψε γιά τά πολλά ἀνομήματα τῶν υἱῶν καί θυγατέρων σου. 


Ἐξάλειψε ἀπό τούς δρόμους καί τίς πλατεῖες κάθε ἀσχημία.
http://static.pblogs.gr/f/489406-%C2%AB%C3%87%20%C3%85%C3%8B%C3%8B%C3%81%C3%84%C3%81%20%C3%8E%C3%81%C3%8D%C3%81%C3%93%C3%94%C3%81%C3%95%C3%91%C3%99%C3%8D%C3%85%C3%94%C3%81%C3%89.jpg
Θά ἀναστηθοῦμε μόνο μέ τόν Χριστό! Καταλάβετέ το!
  • Σβῆσε τήν πυρκαϊά τῆς βλασφημίας. 
  • Τίμησε τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς. 
  • Πάταξε τήν κλοπή, τήν ἁρπαγή καί τήν πλενονεξία. 
  • Ἀνακούφισε τόν φτωχό λαό. 
  • Σφράγισε τά ποικίλα  κέντρα τῆς διαφθορᾶς.
  • Κάψε πορνικές ἐφημερίδες καί περιοδικά. 
  • Λάβε αὐστηρά μέτρα ἐναντίον τῆς γενοκτονίας, τοῦ φοβερωτέρου τούτου ἐγκλήματος πού ἐνεργοῦν στούς κόλπους τῶν Ἑλληνικῶν οἰκογενειῶν μαῖες καί γιατροί, πού καυχῶνται γιά τό πλῆθος τῶν ἐκτρώσεων.
  •  Ἀπαγόρευσε τά οἰνοπνευματώδη ποτά, τά τυχερά παιχνίδια, τά ἱπποδρόμια, τά φεστιβάλ, τίς κρουαζιέρες, τούς αἰσχρούς χορούς, τούς εἰδωλολατρικούς καρναβάλους, τά αἰσχρά καλλιστεῖα, τά μεικτά λουτρά.
Ἑλλάδα, ἁγνίσου..."Ἔκκλινον ἀπό κακοῦ καί ποίησον ἀγαθῶν", φύγε απ' τό κακό καί κάνε τό καλό (Ψαλμ. 33, 15-36, 27).

http://www.freevolition.gr/ellaskypros.jpg 
Μεταξύ σας καί μέ τόν Χριστό!



Ἀσφαλεῖς σωτήριες ὁδηγίες
Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"
http://kaiomenivatos.blogspot.gr/2014/09/blog-post_504.html

Όπως ακριβώς μας το λέει η Αγία Γραφή. Το νερό στη Γη αρχαιότερο από το ηλιακό μας σύστημα.

2771DF59C2917FEC33829A30C314BE72
Ένα μεγάλο μέρος από το νερό που υπάρχει στη Γη και πέρα από αυτήν, είναι αρχαιότερο από τον Ήλιο, καθώς προϋπήρχε της δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική μελέτη. Η έρευνα δείχνει ότι σχεδόν το μισό νερό που βρίσκεται στο ποτήρι μας, είναι πιο παλιό και από το άστρο μας.
Η εκτίμηση αυτή ενισχύει την πιθανότητα να υπάρχει ζωή κάπου αλλού στον γαλαξία μας, καθώς φαίνεται πως το νερό είναι πιο διαδεδομένο στα πλανητικά συστήματα από ό,τι πιστευόταν ως τώρα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη Ίλσεντορ Κλιβς του Τμήματος Αστρονομίας του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο επιστημονικό περιοδικό «Science», σύμφωνα με το ίδιο, τα πρακτορεία Reuters και Γαλλικό και το New Scientist», συνέκριναν -με την βοήθεια υπολογιστικών μοντέλων που ανέπτυξαν- την αναλογία των ισοτόπων του υδρογόνου με το βαρύτερο ισότοπό του, το δευτέριο (που έχει ένα νετρόνιο παραπάνω), αναλύοντας δείγματα νερού από τον πλανήτη μας και μετεωρίτες.
Στο ηλιακό μας σύστημα νερό έχει βρεθεί στη Γη, τη Σελήνη, τον Άρη, μετεωρίτες, κομήτες και τους παγωμένους δορυφόρους των μεγάλων πλανητών. Το ερώτημα που εδώ και χρόνια απασχολεί τους επιστήμονες, είναι από πού προέρχεται όλο αυτό το νερό.
Η νέα «ετυμηγορία» είναι ότι το 30% έως 50% από τα μόρια του νερού στη Γη και γενικότερα στο ηλιακό μας σύστημα -και σχεδόν όλο το παγωμένο νερό πάνω στους κομήτες- σχηματίστηκαν νωρίτερα από τη δημιουργία του ίδιου του Ήλιου πριν από περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια, προερχόμενα από μικροσκοπικά σωματίδια πάγου που έπλεαν στον διαστρικό χώρο.
Αυτό, όμως, σύμφωνα με τους επιστήμονες, αποτελεί άλλη μια ένδειξη ότι συνθήκες ευνοϊκές για τη ζωή μπορεί να υπήρχαν ήδη -και να υπάρχουν ακόμη- κάπου «εκεί έξω», πιθανώς σε ορισμένους εξωπλανήτες, προτού αναπτυχθούν καν στον δικό μας πλανήτη.
Οι πιθανότερες περιοχές εκτός του ηλιακού μας συστήματος που θα μπορούσαν να έχουν σχηματιστεί αυτές οι μεγάλες ποσότητες νερού, είναι τα κρύα διαστρικά νέφη αερίων και σκόνης, που αποτέλεσαν την πρώτη ύλη και για το δικό μας ηλιακό σύστημα.
Το νερό ή ο πάγος με διαστρική προέλευση έχει μεγάλη αναλογία δευτέριου προς υδρογόνο, επειδή σχηματίζεται σε χαμηλές θερμοκρασίες. Η διακριτή αυτή χημική «υπογραφή» αποκαλύπτει την εξωηλιακή προέλευση αυτών των μορίων.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
ΤΟ ΟΤΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΕ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΤΟ ΛΕΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΓΕΝΝΕΣΕΩΣ !
ΓΕΝΝΕΣΙΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄

1 ΕΝ αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην. 2 η δε γη ην αόρατος και ακατασκεύαστος, και σκότος επάνω της αβύσσου, και πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω του ύδατος.
3 και είπεν ο Θεός· γενηθήτω φως· και εγένετο φως.
4 και είδεν ο Θεός το φως, ότι καλόν· και διεχώρισεν ο Θεός ανά μέσον του φωτός και ανά μέσον του σκότους.
5 και εκάλεσεν ο Θεός το φως ημέραν και το σκότος εκάλεσε νύκτα. και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωϊ, ημέρα μία.

6 Και είπεν ο Θεός· γενηθήτω στερέωμα εν μέσω του ύδατοςκαι έστω διαχωρίζον ανά μέσον ύδατος και ύδατος. και εγένετο ούτως.
7 και εποίησεν ο Θεός το στερέωμα, και διεχώρισεν ο Θεός ανά μέσον του ύδατος, ό ην υποκάτω του στερεώματος, και αναμέσον του ύδατος του επάνω του στερεώματος.
8 και εκάλεσεν ο Θεός το στερέωμα ουρανόν. και είδεν ο Θεός, ότι καλόν, και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωϊ, ημέρα δευτέρα. 
 http://www.pentapostagma.gr


Μη δέχεστε τα σκουπίδια κανενός! (Εξαιρετικό)

mi dexeste ta skoupidia kanenosΗ αλληγορία του απορριμματοφόρου

Μια μέρα βρισκόμουν σε ένα ταξί και πήγαινα στο αεροδρόμιο. Το ταξί προχωρούσε στη δεξιά λωρίδα του δρόμου, όταν ξαφνικά ένα μαύρο αυτοκίνητο πετάχτηκε από ένα χώρο στάθμευσης ακριβώς μπροστά μας. Ο οδηγός του ταξί πάτησε το φρένο, γλίστρησε και κατάφερε να μην χτυπήσει το άλλο αυτοκίνητο για λίγα μόλις εκατοστά!

Ο οδηγός του άλλου αυτοκινήτου κούνησε το κεφάλι του και άρχισε να μας φωνάζει. Ο δικός μου οδηγός απλώς του χαμογέλασε και τον χαιρέτισε. Ήταν πολύ φιλικός απέναντί του. Έτσι τον ρώτησα: «Γιατί το έκανες αυτό; Αυτός ο τύπος παραλίγο να καταστρέψει το αυτοκίνητό σου και να μας στείλει στο νοσοκομείο!». Τότε εκείνος με δίδαξε κάτι που σήμερα πλέον ονομάζω «Η αλληγορία του απορριμματοφόρου».

Ο οδηγός μου εξήγησε ότι πολλοί άνθρωποι μοιάζουν με απορριμματοφόρα. Περιφέρονται γεμάτοι σκουπίδια, γεμάτοι πίκρα, θυμό και απογοήτευση. Καθώς τα σκουπίδια τους γίνονται όλο και περισσότερα, χρειάζονται ένα μέρος να τα πετάξουν και μερικές φορές αυτό το μέρος μπορεί να είστε κι εσείς. Μην το πάρετε όμως προσωπικά, απλώς χαμογελάστε τους, χαιρετίστε τους, ευχηθείτε τους να είναι καλά και φύγετε.

Δεν αξίζει να κουβαλάτε τα δικά τους σκουπίδια και να τα εξαπλώνετε και σε άλλους ανθρώπους στη δουλειά σας, στην οικογένειά σας ή και σε αγνώστους.
http://agiosnikolaosengomis.com

ΠΩΣ «ΒΑΠΤΙΖΟΥΜΕ» ΤΟ ΑΣΠΡΟ, ΜΑΥΡΟ, ΚΑΙ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ …ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟ

αρχείο λήψης (21)
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Κυριακή πρωί πριν πάμε στην εκκλησία έτυχε να παρακολουθήσουμε την γνωστή τηλεοπτική εκπομπή ιεράρχη μητρόπολης της κεντρικής Ελλάδας, που υποτίθεται πως προωθεί τις παραδοσιακές μας αξίες. Πρώτη δυσάρεστη έκπληξη. Στην εκπομπή απαγορεύεται ο όρος και ο χαρακτηρισμός «λαθρομετανάστης». Όλοι αυτοί οι μουσουλμάνοι που κατά εκατοντάδες εισέρχονται καθημερινά βάσει συγκεκριμένου σχεδίου στην χώρα μας, ταυτίζονται με τους Έλληνες μετανάστες που πήγαιναν μετά από εξονυχιστικούς ελέγχους στην Γερμανία την δεκαετία του πενήντα και του εξήντα για να δουλέψουν στις γερμανικές φάμπρικες. Μάλιστα αναφέρθηκε πως δεν θα πρέπει όλοι αυτοί να αισθάνονται κανένα… «κόμπλεξ κατωτερότητας» από τους γηγενείς και ότι θα πρέπει να τους τονίζουμε πως και αυτά που πιστεύουν, (όπως ίσως και οι… Τζιχαντιστές), έχουν μεγάλη αξία και ότι θα πρέπει και εμείς να τα… γνωρίσουμε από αυτούς. Δεύτερη δυσάρεστη έκπληξη. Η οθωμανική κατοχή βαφτίζεται… πολυπολιτισμός και τονίζεται, ακούστε, πως την εποχή εκείνη οι χριστιανοί ζούσαν αρμόνικα με τους μουσουλμάνους, ότι όταν γιόρταζαν οι χριστιανοί γιόρταζαν μαζί τους και οι μουσουλμάνοι και ότι όταν γιόρταζαν οι μουσουλμάνοι γιόρταζαν μαζί τους και οι χριστιανοί. Έστω και να συνέβαινε αυτό σε κάποιες περιπτώσεις, δηλαδή για να μην τρελαθούμε τελείως, όλοι αυτοί που μαρτύρησαν στην σκοτεινή εκείνη εποχή, τα εκατομμύρια των άγριων γενοκτονιών της Ανατολής, είναι απλά μυθεύματα γιατί υπήρχε ένας.. «όμορφος» και «χαριτωμένος» πολυπολιτισμός, που πρέπει και σήμερα να τον μιμηθούμε για να πάμε μπροστά στον εκσυγχρονισμό της ιστορίας μας. Ακόμα και η γνωστή σε όλους μας αξιότιμη κύρια Ρεπούση, έχει ξεπεραστεί από όλες αυτές τις «προοδευτικές» απόψεις. Αλλά δεν έφταναν όλα αυτά τα πολύ «ωραία». Στην περίφημη αυτή εκπομπή της δημόσιας τηλεόρασης, που την πληρώνουμε όλοι εμείς, έφτασαν στο σημείο να αναφέρουν ότι θα πρέπει να αλλάξει και το σύνταγμα για να επανακαθορίσουμε την ίδια μας την ταυτότητα και την κάνουμε πιο ανεκτική στη διαφορετικότητα, στην άλλη άποψη και να σβήσουμε το αποκλειστικό της ελληνορθόδοξης ύπαρξης μας. Μπράβο και συγχαρητήρια στην περίφημη αυτή εκπομπή!!!
Τα τελευταία χρόνια έχει ενταθεί μια ξέφρενη εκστρατεία με όλα τα μέσα, αλλαγής όλων των παραδοσιακών μας πιστεύω, όλων των παραδοσιακών μας αξιών, με αποκορύφωμα την ανατροπή της ίδιας μας της φύσης σαν ανθρώπινα όντα και πολυ περισσότερο σαν πρόσωπα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Αλλά το θλιβερό δεν είναι ότι οι γνωστοί «σωτήρες» της πατρίδας μας αγωνίζονται να μας… «αλλάξουν τα φώτα», άλλωστε αυτή είναι η αποστολή τους, αλλά ότι όλα αυτά τα στηρίζουν και τα ενισχύουν και ιεράρχες της ελληνικής εκκλησιαστικής ιεραρχίας. Δεν φτάνει που οι διάφοροι πολιτικοί «σωτήρες» μας «έσωσαν» από την καταστροφή, οδηγώντας τους Έλληνες στην αυτοκτονία, στον ξεριζωμό και στην ανεπανάληπτη ένδεια, δεν φτάνει που έχει παραδοθεί σε ξένους τοκογλύφους και ανθέλληνες η εθνική μας κυριαρχία, θα πρέπει να το υποστούμε και αυτό. Δηλαδή να βλέπουμε δημόσια ιεράρχες να στηρίζουν και να προπαγανδίζουν όλη αυτή την νεοταξική λαίλαπα. Σε εκκλησίες μητρόπολης της δυτικής Θράκης και μάλιστα στον ακριτικό Έβρο, μοιράστηκε πρόσφατα, ακούστε, μέσα στους ιερούς ναούς ένα βιβλίο με τίτλο και περιεχόμενο να.. γνωρίσουμε το Ισλάμ. Δηλαδή εκείνο που μας καίει και εκείνο που μας απασχολεί και ίσως εκείνο που θα μας… «σώσει» είναι να…γνωρίσουμε το Ισλάμ!
Με όλα αυτά φαίνεται πόσο δίκαιο είχε εκείνος ο κορυφαίος βυζαντινολόγος, ο Στήβεν Ράνσιμαν και πόσο επίκαιρος είναι όταν έγραφε στο κορυφαίο βιβλίο του «Βυζαντινή Θεοκρατία», ότι, «Ο σεβασμός για την θεϊκή εξουσία του Αυτοκράτορα ή του Πατριάρχη δεν εμπόδιζε τους Βυζαντινούς να ξεσηκώνονται σε επανάσταση εναντίον ενός ανθρώπου που τον θεωρούσαν ανάξιο για τέτοια θέση».
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
http://www.pentapostagma.gr

Μα αδικήθηκα, λες και είμαι πικραμένος

dentro_skotadi_0100-620x412
Ξέχασε, λοιπόν, τις ξένες αμαρτίες, για να ξεχάσει και ο Κύριος τις δικές σου. Γιατί αν πεις, «Τιμώρησε τον εχθρό μου», έκλεισες το στόμα σου. Έχασε πια η γλώσσα σου το δικαίωμα να μιλάει στο Θεό. Πρώτα-πρώτα επειδή εξαρχής Τον παρόργισες, κι υστέρα επειδή ζητάς πράγματα που είναι αντίθετα στον ίδιο το χαρακτήρα της προσευχής.
Αφού, δηλαδή, προσέρχεσαι για να ζητήσεις συγχώρηση αμαρτημάτων, πώς μιλάς για τιμωρία; Το αντίθετο έπρεπε να κάνεις, να παρακαλάς για τους άλλους, ώστε στη συνέχεια να παρακαλέσεις με παρρησία και για τον εαυτό σου. Αν προσευχηθείς για τους συνανθρώπους σου, τα πέτυχες όλα, έστω κι αν δεν πεις το παραμικρό για τις δικές σου αμαρτίες. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ζοφερό από μια ψυχή που μνησικακεί και μισεί.Δεν υπάρχει τίποτα πιο ακάθαρτο από μια γλώσσα που κακολογεί και καταριέται. Ανθρωπος είσαι, μη γίνεσαι θηρίο. Το στόμα σου δόθηκε όχι για να δαγκώνεις, αλλά για να παρηγορείς με τα λόγια σου. Ο Θεός σε πρόσταξε να συγχωρείς, κι εσύ Τον παρακαλάς να καταργήσει τη δική Του εντολή; Δεν σκέφτεσαι ότι ευχαριστιέται και γελάει ο διάβολος, όταν ακούει μια τέτοια προσευχή; Δεν συλλογίζεσαι ότι, από το άλλο μέρος, λυπάται ο Θεός, ο Πλάστης σου, ο Ευεργέτης σου, ο Σωτήρας σου;
«Μα αδικήθηκα», λες, «και είμαι πικραμένος». Τότε, λοιπόν, προσευχήσου εναντίον του διαβόλου, που μας αδικεί περισσότερο από κάθε άλλον. Γιατί αυτός δημιουργεί και τους εχθρούς και τις έχθρες, αυτός είναι ο μεγάλος και μοναδικός εχθρός σου, με τον οποίο δεν είναι δυνατό να συμφιλιωθείς ποτέ. Ο συνάνθρωπος, απεναντίας, όσα κι αν σου κάνει, είναι αδελφός σου. Γι’ αυτό οφείλεις να προσεύχεσαι για το καλό του, για την ευτυχία του, για τη μετάνοια και τη σωτηρία του. Ας φροντίσουμε λοιπόν, αγαπητοί μου, να ζούμε και να ενεργούμε σύμφωνα με τις εντολές του Κυρίου, για να είναι καρποφόρα η προσευχή μας και να πετύχουμε τη βασιλεία των ουρανών.
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Πηγή: lllazaros.blogspot.gr
http://www.pentapostagma.gr

Ὁ ἔλεγχος τοῦ ἀδελφοῦ εἶναι χρέος ἀγάπης ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ, κατά τούς αἱρετίζοντες καί συνουσιάζοντες μετά τῶν ἀντιχρίστων!



http://3.bp.blogspot.com/-yfX94T-61i0/T-W9KPI_7cI/AAAAAAAAJyI/KAPgOW7KQ_I/s400/%2540.jpg




Ἄς σταματήσουν οἱ αἱρετίζοντες καί οἰκουμενιστές (λαϊκοί καί εἰδικώτερα κληρικοί) νά ἀσκοῦν ἀδιάκριτη ἐπιτίμηση στούς πιστούς καί νά τούς δημιουργοῦν ψυχολογικές ἐνοχές, ὅταν καλῇ τῇ προθέσει ἐλέγχονται ἀπό τό ποίμνιο γιά τίς πνευματικές καί δογματικές ἀτασθαλίες καί γιά τίς προδοσίες τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως πού κάνουν! Ὁ θιγόμενος ἐγωισμός ἀπέναντι στά πρόβατα πού ἐλέγχουν ἐμπόνως τόν τσομπάνη, ἤ  τόν ἀδελφό, θά ἔπρεπε νά εἶναι πνευματική ἀνεκλάλητος χαρά γιά τό σθένος καί τήν ὀρθότητα τῆς πίστεως τῶν τέκνων καί ἀδελφῶν. Ἐπίσης θά ἔπρεπε νά εἶναι φιλότιμο καί ἀφορμή γιά προσωπική ὀρθοτόμηση, ὀρθοπραξία καί ὀρθόν παράδειγμα πρός μίμησιν!


http://www.crashonline.gr/wp-content/uploads/2014/07/nekros.jpgΤά πρόβατα δέν ἔχουμε οὔτε διάθεση, οὔτε πρόθεση "νά ὑψώνουμε τό μπόι μας" καί "νά κάνουμε τούς καμπόσους" ἀπέναντι στούς ἀγαπητούς Πατέρες μας ἤ σέ λαϊκούς ἀδελφούς μας πού αἱρετίζουν. Ἀλλά ὅταν σφαγιάζεται ἡ ὀρθή πίστη τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας τῆς ὁποίας εἴμαστε μέλη, πῶς δέν θά βοήσουμε καί δέν θά κράξουμε ἀπό τόν πόνο; Δέν εἴμαστε νεκρά, ἀλλά ζωντανά μέλη καί εἶναι ἀπόλυτα φυσιολογικό νά ἔχουμε λαλιά, πού εἶναι καί τό ὑγιές ἐξάλλου ἑνός ζῶντος ὀργανισμοῦ. Μόνο οἱ νεκροί σιωποῦν διαπαντός φυσικῶς καί ὅσοι ἔχουν νεκρωθεῖ διά τῆς αἱρέσεως πνευματικῶς, σιωποῦν τήν Ἀλήθεια καί δέν θέλουν οὔτε νά τήν ἀκοῦν ἀπό τούς λαλοῦντας αὐτήν!

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgid_f1-72AbE36BoICEEi4hzpzgPNTRPTsyfRjBK1eziuxQLT1f6Z_GankOQgltHQzGJu7Sb17nBCKFK5lE_6MRqwdmE3EXQPY_z5y0kfv15_XKttMz4u4-UgnuuqN5qRNZ_cW8mQHDeDE/s1600/%CE%99%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%B1%CF%82-%CE%B8%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%AC+edited.jpg
Ἡ κατάληξις τοῦ Ἰοῦδα!
Ἡ ὁμολογία Πίστεως δέν εἶναι "προσόν" μεμονωμένων ὁμάδων π.χ. κληρικῶν, ἀλλά ἀναγκαία ὑποχρέωσις ΟΛΩΝ τῶν πιστῶν, ἀπό τήν ὁποία κρέμεται ἡ αἰώνια σωτηρία ἤ καταδίκη ὅλων μας. Ὁ Κύριος λέγει: "Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.   ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν· οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλὰ μάχαιραν. ἦλθον γὰρ διχάσαι ἄνθρωπον κατὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ θυγατέρα κατὰ τῆς μητρὸς αὐτῆς καὶ νύμφην κατὰ τῆς πενθερᾶς αὐτῆς· καὶ ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ" (Ματθ. 10, 32-36).
Ὁ ἔλεγχος περιέχει ὁμολογία πίστεως, εἰδικώτερα δέ, ὅταν συλλαμβάνεται αἵρεση καί δογματική παρέκκλιση καί ἀπόκλιση! Ὅταν ὁ πιστός σιωπᾶ σέ αὐτές τίς ἐπικίνδυνες μολύνσεις καί δηλητηριάσεις τῆς Ὀρθοδοξίας πού ἀνάβουν στό κόκκινο τόν συναγερμό τοῦ πνευματικοῦ κινδύνου, ὅταν παρακολουθεῖ ἀπραγῆς κι ἀνενόχλητος νά κατακρεουργεῖται ἡ Ἄμπελος τοῦ Ὑψίστου  καί νά ξεριζώνεται ἀπό τούς λύκους (τούς ἔνθεν καί ἔνθεν) σά νά μή συμβαίνει τίποτε, ἰσοῦται μέ ἄρνηση τῆς Πίστεως καί μή ὁμολογία, τοὐτέστι μέ προδοσία στόν ἴδιο τόν Χριστό! Ὅταν στούς πολιτικούς νόμους θεωρεῖται συνεργός ὁ γνώστης τοῦ ἐγκλήματος καί μή ὀμιλῶν καί ἀποκαλύπτων τήν ἀνθρώπινη ἀλήθεια, πόσο μᾶλλον θά θεωρεῖται συνεργός ὁ γνώστης τοῦ πνευματικοῦ ἐγκλήματος κατά τῶν δογμάτων καί τῆς Πίστεως, ὀ σιωπῶν καί μή ἀποκαλύπτων τήν Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ!;

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPvsbKJEdRSO2PrC1FseLbZrmU6Tfvvei5A5kQF7vAB8qSpfCT4vzqJvYj3c0KQDZtamTz9jjKVZ5zP46BHm0Tr6QDjJ2ligUR1jZt8Rmr39a8KHZ3cKMmk36fvEgYExOqHjsKDimJjYM/s1600/%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%25A5%25CE%25A1%25CE%25A9%25CE%25A3%25CE%2597.png
Ὅταν λέγει ὁ Κύριος: "καὶ ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ", δυστυχῶς δέν ἐννοεῖ μόνο τόν πατέρα, τήν μητέρα, τόν ἀδελφό, τήν ἀδελφή καί τούς λοιπούς συγγενεῖς ἀπό τό σόι μας, ἀλλά ἐννοεῖ κυρίως τούς χριστιανούς πατέρες καί ἀδελφούς! Αὐτοί μάλιστα εἶναι περισσότερο συγγενεῖς μας ("οἰκιακοί"), γιατί ἡ συγγένεια Ἁγίου Πνεύματος καί Τιμίου Αἵματος Χριστοῦ εἶναι ἀνώτερα ἀπό τήν βιολογική συγγένεια σάρκας καί αἵματος. Διότι τά πρῶτα εἶναι αἰώνια καί ἄκτιστα, ἐνῶ τό δεύτερο εἶναι πρόσκαιρο καί κτιστό.
Εἶναι λυπηρόν, λοιπόν, χριστιανοί Πατέρες καί ἀδελφοί πού αἱρετίζουν καί οἰκουμενίζουν, νά ξεσηκώνονται ὡς ἐχθροί, καί μάλιστα "ἐντός τῶν πυλῶν", ἐνάντια στό ποίμνιο πού ἀντιστέκεται στήν αἵρεση καί πού ὀρθοτομεῖ παρά τίς οἰκουμενιστικές καί ἄθεες προκλήσεις τῶν καιρῶν.
Οἱ Πατέρες τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ Τόν παρέδωσαν εἰς μαρτύρια καί θάνατον, δηλαδή οἱ πιό "οἰκιακοί" Του! Οἱ Πατέρες τῆς σημερινῆς ἐποχῆς, θά ἐπαναλάβουν τοῦτο στά πρόβατά Του καί πρόβατά των; 
 Ἐπίσης ὁ Κύριος λέγει:   "Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος" (Μάτθ. 10, 37). Ἄν λοιπόν δέν εἶναι ἄξιος τοῦ Θεοῦ αὐτός πού ἀγαπᾶ τόν βιολογικό πατέρα, τήν βιολογική μητέρα καί τά βιολογικά παιδιά του περισσότερο ἀπό τόν Θεό, τότε πόσο "μή ἄξιοι" τοῦ Θεοῦ, θά εἶναι αὐτοί πού δέν ἀγαποῦν τά ἴδια τά πνευματικά τους τέκνα;...

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfraxytgS6-dYyV_O5asZqSzzo_30R2i3c_6n8tcTaPkSf6Cwz14tlP4Z8-YnbQ4vBno602_UIgTvRM8zcOsAAW0x-9EVY9x06ilrPlXOQFza-RInZUzX5-kfhEyg5JwP5WmZ_Cr4WdSvz/s400/%25CE%2591%25CE%2593%25CE%2599%25CE%259F%25CE%25A3+%25CE%2599%25CE%25A9%25CE%2591%25CE%259D%25CE%259D%25CE%2597%25CE%25A3+%25CE%259F+%25CE%2594%25CE%2591%25CE%259C%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%259A%25CE%2597%25CE%259D%25CE%259F%25CE%25A3.jpg 

http://www.ibiscusmarket.com/cart/images/P/GL265.jpgἈγαπητοί αἱρετίζοντες Πατέρες μας,  ἄν δέν θέλετε τόν πνευματικό ἔλεγχο ἀπό τά ταπεινά καί μηδαμινά  προβατάκια σας καί σεῖς ἀγαπητοί αἱρετίζοντες συναδελφοί μας, ἄν δέν θέλετε τόν ἔλεγχο παρομοίως, ὑπάρχει τρόπος νά τόν ἀποφύγετε: 
ΝΑ ΟΡΘΟΤΟΜΕΙΤΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ!
Ὅσα "σπαθιά" δέν μάχονται ὑπέρ τῆς Ἀληθείας-τῆς Ὀρθοδοξίας, γίνονται "σπαθιά πού δέν σηκώνουν οὔτε μύγα ἐπάνω τους"!
Ἀπομένει στήν ἐλευθέρα βούληση τοῦ καθενός μας, μέ ποιό "σπαθί" θά ἀγωνισθοῦμε ἕνας ἕκαστος!




 


https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhasGJHL3u-82YUlm9Sn71UWyLrZH-itvKfKvkFtMhrJbB1HdeUKQ3OCl3YJe_Cq1K42HofTPc3UgpI_PDTtSW_thM6zUdV5KZfY7Bf1wjGs3z0S8lp7F0LyftbXyaj7vsVwYhjD2SXBsZJ/s1600/sxedio02.gif