ΤΟ ΒΟΔΙ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

 

π. Δημητρίου Μπόκου

Ὁ Χριστὸς θεραπεύει μία γυναίκα ποὺ ἦταν «συγκύπτουσα», διπλωμένη στὰ δυὸ ἐπὶ δέκα ὀκτὼ χρόνια. Δὲν μποροῦσε νὰ ἰσιώσει τὸ κορμί της, νὰ σηκώσει ὄρθιο τὸ κεφάλι της. Ὁ Χριστὸς ἀκούμπησε πάνω της τὰ χέρια του καὶ ἡ γυναίκα ἀνορθώθηκε ἀμέσως δοξάζοντας τὸν Θεό. Ὁ ἀρχισυνάγωγος ὅμως ἀγανάκτησε, ἐπειδὴ τὸ θαῦμα ἔγινε μέρα Σάββατο, πράγμα κατ’ αὐτὸν ἀνεπίτρεπτο. Δὲν τόλμησε ὅμως νὰ τὰ βάλει στὰ ἴσα μὲ τὸν Χριστό. Βρῆκε εὔκολο στόχο τὴ φτωχὴ γυναικούλα. Ἕξι μέρες νὰ ἐργάζεσθε, εἶπε. Σ’ αὐτὲς νὰ ἔρχεστε γιὰ θεραπεία, ὄχι τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου. Ἀλλὰ ὁ Χριστὸς τὸν ὀνόμασε ἀμέσως ὑποκριτὴ (Κυριακὴ Ι΄ Λουκᾶ).

Ὅμως γιατί; Τὸ θαῦμα αὐτὸ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ ποὺ ἔκαμε ὁ Χριστὸς ἡμέρα Σάββατο. Γι’ αὐτὸ μιὰ σοβαρὴ κατηγορία τῶν Ἰουδαίων ἐναντίον του ἦταν «ὅτι τὸ σάββατον οὐ τηρεῖ». Δὲν τηροῦσε τὴ νομοθετημένη ἀργία τοῦ Σαββάτου, ἀφοῦ «ταῦτα ἐποίει ἐν σαββάτῳ» καὶ ἔτσι «ἔλυε τὸ σάββατον», καταργοῦσε τὴ θεϊκὴ ἐντολή. Οἱ Φαρισαῖοι τὸν παρακολουθοῦσαν προσεκτικὰ ἂν θὰ κάνει θεραπεῖες τὰ Σάββατα, γιὰ νὰ τὸν κατηγορήσουν. Ὁ Χριστὸς ὅμως τοὺς καλεῖ νὰ φύγουν ἀπ’ τὴν ἐπιφανειακὴ σχέση μὲ τὸν Θεό. Τοὺς προκαλεῖ νὰ βλέπουν τὸ πνεῦμα τοῦ νόμου καὶ ὄχι τὸ γράμμα. Ἡ ἀποχὴ ἀπὸ ἐργασία κατὰ τὸ Σάββατο δὲν νοεῖται ὡς ἀπραξία, ἀλλὰ ὡς εὐκαιρία ἐπίδοσης σὲ καλὰ ἔργα. Νὰ εργάζονται τὸ καλό. Γι’ αὐτὸ τοὺς θέτει τὸ ἐρώτημα: Τί εἶναι ἐπιτρεπτὸ νὰ γίνεται κατὰ τὸ Σάββατο; «Ἀγαθοποιῆσαι ἢ κακοποιῆσαι;» Νὰ σώζουμε κάποιον ἂν βρίσκεται σὲ ἀνάγκη καὶ κίνδυνο, ἢ (γιὰ νὰ μὴν παραβοῦμε τὴν ἐντολὴ τῆς ἀργίας) νὰ τὸν ἀφήνουμε ἀβοήθητο καὶ ἂς πεθάνει; (Λουκ. 6, 6-10).

Τοὺς φέρνει καὶ ἕνα χτυπητὸ παράδειγμα: Ἂν κατὰ τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου συμβεῖ νὰ πέσει μέσα σὲ πηγάδι τὸ παιδὶ ἢ τὸ βόδι ἢ τὸ πρόβατο κάποιου, «οὐκ εὐθέως ἀνασπάσει αὐτό;» Θὰ τὸ ἀφήσει νὰ πνιγεῖ; Δὲν θὰ τὸ ἀνεβάσει ἀμέσως ἐπάνω; Ἢ θὰ ἀφήσει στὴ φάτνη διψασμένο τὸ ζῶο του τὸ Σάββατο; Δὲν θὰ τὸ λύσει νὰ τὸ πάει γιὰ νερό; Γιατί λοιπὸν νὰ εἶναι δεμένα τὰ χέρια τοῦ ἀνθρώπου, ἂν παραστεῖ ἀνάγκη νὰ κάνει τὸ καλὸ ἡμέρα Σάββατο; Καὶ πόσος κόπος καὶ προσπάθεια χρειάζεται νὰ ἀνασυρθεῖ ἕνα βόδι ἀπὸ τὸ πηγάδι; Συγκρίνεται μὲ ἕνα λόγο ἢ μιὰ κίνηση τοῦ χεριοῦ ποὺ θὰ χρειαστεῖ (καὶ ὄχι ἀπαραίτητα) ὁ Χριστὸς γιὰ νὰ θεραπεύσει κάποιον; Καὶ τὸ ζῶο ἔχει πιὸ πολλὴ ἀξία ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο; Ἂν λοιπὸν ἐπιβάλλεται νὰ σωθεῖ ἕνα ζῶο σὲ ἡμέρα ἀργίας, πόσο περισσότερο ἐπιτρέπεται νὰ βοηθηθεῖ ὁ ἄνθρωπος! «Ὥστε ἔξεστι τοῖς σάββασι καλῶς ποιεῖν». Οἱ δολοπλόκοι Ἰουδαῖοι δὲν μπόρεσαν νὰ ἀντιπαραθέσουν τίποτε στὸ πεντακάθαρο ἁπλὸ σκεπτικὸ τοῦ Χριστοῦ (Ματθ. 12, 9-13. Λουκ. 14, 1-6).

Ἡ σπουδὴ τῶν Ἑβραίων δὲν ἦταν νὰ τηρήσουν τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ. Ὑποκρίνονταν εὐλάβεια, γιὰ νὰ κρύψουν τὸν φθόνο τους γιὰ τὸν Χριστό. Στὴν προσπάθειά τους νὰ τὸν βγάλουν ἀπὸ τὴ μέση, γίνεται καὶ τὸ γράμμα τοῦ νόμου εὔχρηστο ἐργαλεῖο στὰ χέρια τους. Ὁ Χριστὸς ὅμως τοὺς παραπέμπει στὴν οὐσία. Ἀλλιῶς, τοὺς λέει, ἡ σχέση σας μὲ τὸν Θεὸ εἶναι μόνο στὰ λόγια. Τὸν τιμᾶτε μὲ τὰ χείλη, ἐνῷ ἡ καρδιά σας «πόρρω ἀπέχει» ἀπὸ αὐτὸν (Ἡσ. 29, 13).

Τί κρίμα, νὰ κόβεσαι τάχα γιὰ τὸν Θεὸ καὶ βασικὰ νὰ τὸν ἀρνεῖσαι!

Καλὴ ἑβδομάδα! Καλὸ Σαρανταήμερο!

ΘΕΙΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (4-10 ΔΕΚ. 2022)

(γιὰ τοὺς ἐντοπίους)

1.                 Καθημερινὰ (15 Νοε.-24 Δεκ.), Σαρανταλείτουργο, ὥρα 6.30-9.00 π. μ.

2.                 Τὴν Κυριακὴ Ι΄ Λουκᾶ, 4-12-2022, τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας, τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Σεραφείμ, ἐπισκόπου Φαναρίου Καρδίτσης, ὥρα 7.00-10.00 π. μ.

3.                 Τὴ Δευτέρα, 5-12-2022, τοῦ ἁγίου Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου, ὥρα 7.00-9.30 π. μ.

4.                 Τὴν Τρίτη, 6-12-2022, τοῦ ἁγίου Νικολάου τοῦ ἐν Μύροις, ὥρα 7.00-9.30 π.μ.

5.                 Τὴν Πέμπτη, 8-12-2022, τοῦ ἁγίου Παταπίου καὶ προεόρτια τῆς ἁγίας Ἄννης, ὥρα 6.30-9.00 π. μ.

6.                 Τὴν Παρασκευή, 9-12-2022, ἡ Σύλληψις τῆς ἁγίας Ἄννης, ὥρα 7.00-9.30 π. μ.

7.                 Τὸ Σάββατο, 10-12-2022, τῶν ἁγίων Μηνᾶ, Ἐρμογένους καὶ Εὐγράφου, ὥρα 7.00-9.30 π. μ.

8.                 Κάθε ἀπόγευμα, Θ΄ Ὥρα-Ἑσπερινός-Μικρὸ Ἀπόδειπνο-Χαιρετισμοί, ὥρα 5.00-6.15 μ. μ.

«Ἀντιύλη». Ἱ. Ν. Ἁγ. Βασιλείου, Πρέβεζα

Τηλ. 26820 23075/25861/6980 898 504. E-mail: antiyli.gr@gmail.com

Σήμερα 30 Νοεμβρίου 2022 εορτάζουν:

 

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος, ο Πρωτόκλητος

Άγιος Φρουμέντιος αρχιεπίσκοπος Αβησσυνίας

Άγιος Αλέξανδρος Επίσκοπος Μηθύμνης

 

Νηστεία - Επιτρέπεται το λάδι και ο οίνος

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος, ο Πρωτόκλητος

 

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος, ο Πρωτόκλητος

Ημερομηνία Εορτής:	30/11/2022
Τύπος εορτής:	Σταθερή. Εορτάζει στις 30 Νοεμβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν:	Αγιος Ανδρεας ο Αποστολος, ο Πρωτοκλητος
Πολιούχος:	Πάτρα
Περιεχόμενα:	Βιογραφία Λειτουργικά κείμενα Αγιογραφίες / Φωτογραφίες Οπτικοακουστικό Υλικό Σχετικά κείμενα Σχετικές συνδέσεις

Βιογραφία

Ἀντίστροφον σταύρωσιν Ἀνδρέας φέρει,
Φανεὶς ἀληθῶς οὐ σκιώδης ἀντίπους.
Σταυρὸν κακκεφαλῆς τριακοστῇ Ἀνδρέας ἔτλη.

Ο Ανδρέας, ψαράς στο επάγγελμα και αδελφός του Αποστόλου Πέτρου, ήταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και τον πατέρα του τον έλεγαν Ιωνά. Επειδή κλήθηκε από τον Κύριο πρώτος στην ομάδα των μαθητών, ονομάστηκε πρωτόκλητος.

Ο Ανδρέας (μαζί με τον Ιωάννη τον ευαγγελιστή) υπήρξαν στην αρχή μαθητές του Ιωάννου του Προδρόμου. Κάποια μέρα μάλιστα, που βρισκόντουσαν στις όχθες του Ιορδάνη κι ο Πρόδρομος τους έδειξε τον Ιησού και τους είπε «ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου», οι δύο απλοϊκοί εκείνοι ψαράδες συγκινήθηκαν τόσο πολύ, που χωρίς κανένα δισταγμό κι επιφύλαξη αφήκαν αμέσως τον δάσκαλο τους κι ακολούθησαν τον Ιησού.

Η ιστορία της ζωής του Ανδρέα μέχρι την Σταύρωση, την Ανάσταση και την Ανάληψη, υπήρξε σχεδόν ίδια με εκείνη των άλλων μαθητών. Μετά το σχηματισμό της πρώτης Εκκλησίας, ο Ανδρέας κήρυξε στη Βιθυνία, Εύξεινο Πόντο (μάλιστα ο Απόστολος, είναι ο ιδρυτής της Εκκλησίας του Βυζαντίου αφού εκεί εγκατέστησε πρώτο επίσκοπο, τον απόστολο Στάχυ (βλέπε 31 Οκτωβρίου) κι αυτού διάδοχος είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης), Θράκη, Μακεδονία και Ήπειρο. Τελικά, κατέληξε στην Αχαΐα.

Στην Αχαΐα, η διδασκαλία του καρποφόρησε και με τις προσευχές του θεράπευσε θαυματουργικά πολλούς ασθενείς. Έτσι, η χριστιανική αλήθεια είχε μεγάλες κατακτήσεις στο λαό της Πάτρας. Ακόμα και η Μαξιμίλλα, σύζυγος του ανθύπατου Αχαΐας Αιγεάτου, αφού τη θεράπευσε ο Απόστολος από τη βαρειά αρρώστια που είχε, πίστεψε στο Χριστό. Το γεγονός αυτό εκνεύρισε τον ανθύπατο και με την παρότρυνση ειδωλολατρών ιερέων συνέλαβε τον Ανδρέα και τον σταύρωσε σε σχήμα Χ. Έτσι, ο Απόστολος Ανδρέας παρέστησε τον εαυτό του στο Θεό «δόκιμον ἐργάτην» (Β΄ προς Τιμόθεον, 2: 15). Δηλαδή δοκιμασμένο και τέλειο εργάτη του Ευαγγελίου.

Οι χριστιανοί της Αχαΐας θρήνησαν βαθιά τον θάνατο του. Ο πόνος τους έγινε ακόμη πιο μεγάλος, όταν ο ανθύπατος Αιγεάτης αρνήθηκε να τους παραδώσει το άγιο λείψανο του, για να το θάψουν. Ο Θεός όμως οικονόμησε τα πράγματα. Την ίδια μέρα, που πέθανε ο άγιος, ο Αιγεάτης τρελάθηκε κι αυτοκτόνησε. Οι χριστιανοί τότε με τον επίσκοπο τους τον Στρατοκλή, πρώτο επίσκοπο των Πατρών, παρέλαβαν το σεπτό λείψανο και το 'θαψαν με μεγάλες τιμές.

Αργότερα, όταν στον θρόνο του Βυζαντίου ανέβηκε ο Κωνστάντιος, που ήταν γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, μέρος του ιερού λειψάνου μεταφέρθηκε από την πόλη των Πατρών στην Κωνσταντινούπολη και κατατέθηκε στον ναό των αγίων Αποστόλων «ένδον της Αγίας Τραπέζης». Η αγία Κάρα του Πρωτοκλήτου φαίνεται πως απέμεινε στην Πάτρα.

Όταν όμως οι Τούρκοι επρόκειτο να καταλάβουν την πόλη το 1460 μ.Χ., τότε ο Θωμάς Παλαιολόγος, αδελφός του τελευταίου αυτοκράτορας Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου και τελευταίος Δεσπότης του Μοριά, πήρε το πολύτιμο κειμήλιο και το μετέφερε στην Ιταλία. Εκεί, αφού το παρέλαβε ο Πάπας Πίος ο Β, το πολύτιμο κειμήλιο εναποτέθηκε στον ναό του αγίου Πέτρου της Ρώμης.

Τον Νοέμβριο του 1847 μ.Χ. ένας Ρώσος Πρίγκηπας, ο Ανδρέας Μουράβιεφ δώρησε στην πόλη της Πάτρας ένα τεμάχιο δακτύλου του χεριού του Αγίου. Ο Μουράβιεφ είχε λάβει το παραπάνω ιερό Λείψανο από τον Καλλίνικο, πρώην Επίσκοπο Μοσχονησίων, ο οποίος μόναζε τότε στο Άγιο Όρος.

Στην πόλη της Πάτρας, επανακομίσθηκαν και φυλάσσονται από την 26η Σεπτεμβρίου 1964 μ.Χ. η τιμία Κάρα του Αγίου και από την 19ην Ιανουαρίου 1980 μ.Χ. λείψανα του Σταυρού, του μαρτυρίου του. Η αγία Κάρα του Πρωτοκλήτου ύστερα από ενέργειες της Αρχιεπισκοπής Κύπρου μεταφέρθηκε και στην Κύπρο το 1967 μ.Χ. για μερικές μέρες κι εξετέθηκε σε ευλαβικό προσκύνημα.

Όπως αναφέρει μια Κυπριακή παράδοση, σε μια περιοδεία του, ο Απόστολος Ανδρέας, πήγε και στην Κύπρο. Το καράβι, που τον μετέφερε στην Αντιόχεια από την Ιόππη, λίγο πριν προσπεράσουν το γνωστό ακρωτήρι του αποστόλου Ανδρέα και τα νησιά, που είναι γνωστά με το όνομα Κλείδες, αναγκάστηκε να σταματήσει εκεί σ' ένα μικρό λιμανάκι, γιατί κόπασε ο άνεμος. Τις μέρες αυτές της νηνεμίας τους έλειψε και το νερό. Ένα πρωί, που ο πλοίαρχος βγήκε στο νησί κι έψαχνε να βρει νερό, πήρε μαζί του και τον απόστολο. Δυστυχώς πουθενά νερό. Κάποια στιγμή, που έφτασαν στη μέση των δύο εκκλησιών, που υπάρχουν σήμερα, της παλαιάς και της καινούργιας, που 'ναι κτισμένη λίγο ψηλότερα, ο άγιος γονάτισε μπροστά σ' ένα κατάξερο βράχο και προσευχήθηκε να στείλει ο Θεός νερό. Ποθούσε το θαύμα, για να πιστέψουν όσοι ήταν εκεί στον Χριστό. Ύστερα σηκώθηκε, σφράγισε με το σημείο του Σταυρού τον βράχο και το θαύμα έγινε. Από τη ρίζα του βράχου βγήκε αμέσως μπόλικο νερό, που τρέχει μέχρι σήμερα μέσα σ' ένα λάκκο της παλαιάς εκκλησίας κι απ' εκεί προχωρεί και βγαίνει από μια βρύση κοντά στη θάλασσα. Είναι το γνωστό αγίασμα. Το ευλογημένο νερό, που τόσους ξεδίψασε, μα και τόσους άλλους, μυριάδες ολόκληρες, που το πήραν με πίστη δρόσισε και παρηγόρησε. Και πρώτα-πρώτα το τυφλό παιδί του καπετάνιου.

Ήταν κι αυτό ένα από τα πρόσωπα του καραβιού που μετέφερε ο πατέρας. Γεννήθηκε τυφλό και μεγάλωσε μέσα σε ένα συνεχές σκοτάδι. Ποτέ του δεν είδε το φως. Δένδρα, φυτά, ζώα αγωνιζόταν να τα γνωρίσει με το ψαχούλεμα. Εκείνη την ήμερα, όταν οι ναύτες γύρισαν με τα ασκιά γεμάτα νερό κι εξήγησαν τον τρόπο που το βρήκαν στο νησί, ένα φως γλυκιάς ελπίδας άναψε στην καρδιά του δύστυχου παιδιού. Μήπως το νερό αυτό, σκέφτηκε, που βγήκε από τον ξηρό βράχο ύστερα απ' την προσευχή του παράξενου εκείνου συνεπιβάτη τους, θα μπορούσε να χαρίσει και σ' αυτόν το φως του που ποθούσε; Αφού με θαυμαστό τρόπο βγήκε, θαύματα θα μπορούσε και να προσφέρει. Με τούτη την πίστη και τη βαθιά ελπίδα ζήτησε και το παιδί λίγο νερό. Διψούσε. Καιγόταν απ' τη δίψα. Ο απόστολος, που ήταν εκεί, έσπευσε κι έδωσε στο παιδί ένα δοχείο γεμάτο από το δροσερό νερό. Όμως το παιδί προτίμησε, αντί να δροσίσει με το νερό τα χείλη του, να πλύνει πρώτα το πρόσωπο του. Και ω του θαύματος! Μόλις το δροσερό νερό άγγιξε τους βολβούς των ματιών του παιδιού, το παιδί άρχισε να βλέπει!

Κι ο απόστολος, που τον κοίταζαν όλοι με θαυμασμό, άρχισε να τους μιλά και να τους διδάσκει τη νέα θρησκεία. Το τέλος της ομιλίας πολύ καρποφόρο. Όσοι τον άκουσαν πίστεψαν και βαφτίστηκαν. Την αρχή έκανε ο καπετάνιος με το παιδί του, που πήρε και το όνομα Ανδρέας. Κι ύστερα όλοι οι άλλοι επιβάτες και μερικοί ψαράδες που ήσαν εκεί. Πίστεψαν όλοι στον Χριστό που τους κήρυξε ο απόστολος μας και βαφτίστηκαν. Φυσικά το θαύμα της θεραπείας του τυφλού παιδιού, ακολούθησαν κι άλλα, κι άλλα. Στο μεταξύ ο άνεμος άρχισε να φυσά και το καράβι ετοιμάστηκε για να συνεχίσει το ταξίδι του. Ο απόστολος, αφού κάλεσε κοντά του όλους εκείνους που πίστεψαν στον Χριστό και βαφτίστηκαν, τους έδωκε τις τελευταίες συμβουλές του και τους αποχαιρέτησε.

Αργότερα, μετά από χρόνια, κτίστηκε στον τόπο αυτόν που περπάτησε και άγιασε με την προσευχή, τα θαύματα και τον ιδρώτα του ο Πρωτόκλητος μαθητής, το μεγάλο μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα, που με τον καιρό είχε γίνει παγκύπριο προσκύνημα. Κάθε χρόνο χιλιάδες προσκυνητές απ' όλα τα μέρη της Κύπρου, ορθόδοξοι και ετερόδοξοι κι αλλόθρησκοι ακόμη, συνέρεαν στο μοναστήρι, για να προσκυνήσουν τη θαυματουργό εικόνα του αποστόλου, να βαφτίσουν εκεί τα νεογέννητα παιδιά τους και να προσφέρουν τα δώρα τους, για να εκφράσουν τα ευχαριστώ και την ευγνωμοσύνη τους στον θείο απόστολο. Κολυμβήθρα Σιλωάμ ήταν η εκκλησία του για τους πονεμένους. Πλείστα όσα θαύματα γινόντουσαν εκεί σε όσους μετέβαιναν με πίστη αληθινή και συντριβή ψυχής.

Διαβάστε εδώ, μια Παράκληση στον Απόστολο Ανδρέα, ποίημα του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη.

Λιγότερα (-)

Λειτουργικά κείμενα

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’.
Ὡς τῶν Ἀποστόλων Πρωτόκλητος, καὶ τοῦ Κορυφαίου αὐτάδελφος, τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων Ἀνδρέα ἱκέτευε, εἰρήνην τῇ οἰκουμένῃ δωρήσασθαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τὴν ἐν πρεσβείαις.
Τὸν τῆς ἀνδρείας ἐπώνυμον θεηγόρον, καὶ μαθητῶν τὸν πρωτόκλητον τοῦ Σωτῆρος, Πέτρου τὸν σύγγονον εὐφημήσωμεν· ὅτι ὡς πάλαι τούτῳ, καὶ νῦν ἡμῖν ἐκέκραγεν· Εὑρήκαμεν δεῦτε τὸν ποθούμενον.

Μεγαλυνάριον
Πρώτος προσπελάσας τω Ιησού, Πρωτόκλητος ώφθης, και ακρότης των Μαθητών,...

Περισσότερα (+)

Αγιογραφίες / Φωτογραφίες

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος - Julia Hayes© (ww....

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος - Μιχαήλ Χατζημιχα....

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος - Αντρέι Ρουμπλιόβ 1....

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος - Φώτης Κόντογλου

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος - Φώτης Κόντογλου

Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος

Η λειψανοθήκη του Απόστολου Ανδρέα στην Πάτρα

Οπτικοακουστικό Υλικό

Ακούστε το απολυτίκιο!

Ακούστε το απολυτίκιο!

 

 

Σχετικά κείμενα

Παράκληση στον Απόστολο Ανδρέα

Kανείς νηστικός τα Χριστούγεννα...

 

Συγκεντρώνουμε τρόφιμα για τα δέματα Αγάπης

Με τη βοήθεια όλων σας, καθημερινά, προσφέρονται από την Ενορία της Ευαγγελίστριας Πειραιώς, περισσότερες από 120 μερίδες φαγητού σε συνανθρώπους μας που το έχουν ανάγκη.

 

Οι γιορτές πλησιάζουν…

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, ιδιαιτέρως αυτές τις ημέρες, η φροντίδα μας στρέφετε στους αδελφούς μας, που δεν έχουν τα «αυτονόητα».

Οι ανάγκες πολλές και οι συνθήκες δυσκολότερες. H βοήθειά σας σε αυτή τη χρονική συγκυρία, είναι περισσότερο απαραίτητη από ποτέ.

 

Οι γιορτές πλησιάζουν …

Μαζί με τις οικογένειες που βοηθούμε με τρόφιμα, τη φετεινή χρονιά θα διαθέσουμε περισσότερα από 180 δέματα αγάπης.

Τα δέματα αγάπης που θα διατεθούν από την Eνορία μας, θα περιλαμβάνουν:

• Γάλα εβαπορέ.    • Λάδι.    • Ρύζι .    • Ζυμαρικά.    • Όσπρια.    • Κοτόπουλα.    • Κιμά.    • Κίτρινο τυρί.    • Μελομακάρονα.    • Είδη προσωπικής υγιεινής κ.ά.

 

Aς προσφέρουμε όλοι κατά το δυνατόν… από το περίσσευμα της καρδιάς μας…

 

Οι γιορτές πλησιάζουν …

Aς προσπαθήσουμε και φέτος να μην απελπιστεί κανείς.

 

Τρόποι δωρεάς:

• Στο Πνευματικό μας Κέντρο, καθημερινά 8.30 π.μ. – 8.30 μ.μ.

• Με κατάθεση στην Εθνική Τράπεζα:

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑΣ

ΙΒΑΝ: GR 5901101900000019029607611.

• Στο κουτί στην είσοδο του Ιερού Ναού.

 

Ευχαριστούμε θερμά όλους όσους βοηθούν στο ποιμαντικό και φιλανθρωπικό έργο της Ενορίας μας.

 

Εκπροσωπώντας όλους τους συνεργάτες της Ενορίας 

σας ευχόμαστε 

Ευλογημένα Χριστούγεννα !

 

π. Γεώργιος Γεωργακόπουλος

 

Το παράδειγμα του Αγίου Φιλουμένου απάντηση στα συγκρητιστικά διαθρησκειακά ατοπήματα.

 

Posted on 29 Νοεμβρίου, 2022

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

__________________

Μη γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις· τις γαρ μετοχή δικαιοσύνη και ανομία, ή τις κοινωνία φωτί προς σκότος; τις δε συμφώνησις Χριστού προς Βελίαρ, ή τις μερίς πιστών μετά απίστου; τις δε συγκατάθεσις ναώ Θεού μετά ειδώλων;  ημείς γαρ ναός Θεού εσμέν ζώντος» (Β΄Κορ. στ’ 14-16), μας διδάσκει ο Απόστολος των Εθνών Παύλος.  Ο λόγος τούτος αποτελεί απάντηση σε όσους εκπίπτουν των λόγων της αληθείας, με την ανθρωπάρεσκη και μη «εν αληθεία» αγάπη των προς τους αλλοθρήσκους.

Ο Άγιος Φιλούμενος, ο μάρτυρας και ομολογητής, ζώντας ανάμεσα σε Εβραίους και Μουσουλμάνους «πήγαινε με τον Σταυρό στο χέρι».  Δεν έδωσε μάθημα διαθρησκειακής συνύπαρξης, αλλά μάθημα της εν αληθεία αγάπης.  Το «καύσις καρδίας προς πάντα άνθρωπον», υπεδείκνυε την εν αληθεία αγάπη και ομολογία της αλήθειας.  Η συγκρητιστική συνύπαρξη θρησκειών ήταν ξένη προς αυτόν τον μεγάλο μάρτυρα και ομολογητή.

Ο Άγιος Φιλούμενος ζώντας στους Αγίου Τόπους, είχε ένα καθημερινό συναπάντημα με Εβραίους και Μουσουλμάνους, κυρίως στην αγορά.  Σε τέτοια συναπαντήματα είναι πολύ εύκολο να πρυτανεύσει η ανθρωπάρεσκη και ιδεολογική αγάπη. Ο Άγιος Φιλούμενος, ο Ιερομάρτυς και Ομολογητής όμως υπέδειξε την κατά Θεό συνύπαρξη με τους Εβραίους και τους Μουσουλμάνους.  

Ο Άγιος υπέδειξε την πραγματική συνύπαρξη, που δεν περιθωριοιποιεί την αλήθεια της Πίστης, προς χάρη της ανθρωπάρεσκης και ιδεολογικής αγάπης. Υπέδειξε την πραγματικήν εν αληθεία αγάπη.  Ήταν παντελώς ξένο γι’ αυτόν το συγκρητιστικό ιδεολόγημα της «συνύπαρξης θρησκειών».  Ο Άγιος Φιλούμενος «πήγαινε με τον Σταυρό στο χέρι».  Το ευφάνταστο ‘’συνύπαρξη σημαίνει ύπαρξη’’, δεν μπορεί να αποτελεί  οδηγό της εν αληθεία αγάπης.

Το απάνθρωπο συγκρητιστικό ιδεολόγημα της «συνύπαρξης θρησκειών», που επιμένει προς χάρη της ανθρωπάρεσκης αγάπης, στην  παράλληλη βιοτή ήταν ξένο στον Άγιο.  Η ανθρωπάρεσκη αγάπη αναπαύει μόνο «όλα τα κοσμικά παιδιά, που αγαπούν τον κόσμον», κατά τον Όσιο Παΐσιο. Φυσικά αυτά φαντάζουν ακρότητες για τους διαθρησκειακούς οικουμενιστές. 

Ο Άγιος Φιλούμενος «πήγαινε με τον Σταυρό στο χέρι», όπως μου διηγήθηκε κάποιος που ως ιερομόναχος στους Αγίους Τόπους συλλειτούργησε μαζί του. Κατέβαινε, μου διηγήθηκε, στην αγορά και καθημερινά ομολογούσε την Πίστη του στον Χριστό. Η ησυχαστική ζωή του Αγίου μας και η κατά Χριστόν σιωπή, έβρισκε τη συνέχειά της στην Ομολογία της Αληθινής Πίστης.  Δεν φοβόταν.  Η ομολογία της Πίστης του στον Χριστό, ήταν το βασικό χαρακτηριστικό της συνύπαρξης με ανθρώπους που βρίσκονται σε πλάνη.  ‘’Πήγαινε με το Σταυρό στο χέρι’’, γιατί γνώριζε ότι η τελεία εν Χριστώ αγάπη είναι η εν αληθεία αγάπη.

Δεν ήταν ελλειματική η αγάπη του Αγίου Φιλουμένου προς τους αρνητές του Χριστού, αλλά απεναντίας φανέρωνε  το κάλλος της κατά Χριστόν αγάπης.  Γνώριζε ο Άγιος Φιλούμενος ότι μπορούμε να ομιλούμε για ειρηνική συνύπαρξη λαών, όχι όμως για συνύπαρξη θρησκειών.  Αυτό το παράδειγμα του Αγίου Φιλουμένου, ας έχουμε κατά νου, κάθε φορά που ανθρωπάρεσκη ιδεολογική αγάπη, θα μας υποβάλλει συγκρητιστικά ολισθήματα.  Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Μεγάλη υπόθεση η θέληση! (Αγίου Παϊσίου)

 

Posted on 29 Νοεμβρίου, 2022

Η φτερούγα της θελήσεως

Ο κόσμος εύκολα επηρεάζεται και προς το καλό και προς το κακό. Προς το κακό επηρεάζεται πιο εύκολα, γιατί εκεί κανοναρχεί και ο διάβολος. Πες σε έναν λ.χ. να κόψη το τσιγάρο, γιατί βλάπτει. Μόλις θα αποφασίση να το κόψη, θα πάη ο διάβολος και θα του πη: «Εκείνο το τσιγάρο έχει λιγώτερο φαρμάκι, το άλλο έχει φίλτρο και καθαρίζει… Κάπνισε από ’κείνα· δεν θα σε βλάψουν». Θα του βρη δηλαδή μια δικαιολογία, για να μην το κόψη· θα του βρη… μια λύση! Γιατί ο διάβολος μπορεί να μας βρη ένα σωρό δικαιολογίες. Και εκείνο το τσιγάρο που του προτείνει, μπορεί να τον βλάψη ακόμη περισσότερο. Γι’ αυτό χρειάζεται να έχουμε θέληση. Και αν κανείς δεν κόψη τα κουσούρια του, όταν είναι ακόμη νέος, μετά είναι δύσκολο να τα κόψη, γιατί, όσο περνάει η ηλικία, εξασθενεί η θέληση.

Αν ο άνθρωπος δεν έχη θέληση, δεν μπορεί να κάνη τίποτε. Ο Ιερός Χρυσόστομος λέει: «Εν τω θέλειν και τω μη θέλειν κείται το πάν». Δηλαδή όλα εξαρτώνται από το αν θέλη ή αν δεν θέλη ο άνθρωπος. Μεγάλη υπόθεση! Ο Θεός είναι φύσει αγαθός και θέλει πάντοτε το καλό μας. Χρειάζεται όμως να θέλουμε και εμείς. Γιατί ο άνθρωπος πετά πνευματικά με δυο φτερούγες· με την θέληση του Θεού και με την θέληση την δική του. Ο Θεός την μια φτερούγα – την δική του θέληση – μας την έχει κολλήσει μόνιμα στον έναν ώμο μας. Αλλά για να πετάξουμε πνευματικά, πρέπει και εμείς να κολλήσουμε στον άλλο ώμο την δική μας φτερούγα, την ανθρώπινη θέληση. Άμα ο άνθρωπος έχη δυνατή θέληση, έχει την φτερούγα την ανθρώπινη, που ισορροπεί με την θεϊκή φτερούγα, οπότε πετάει. Ενώ, αν η θέλησή του είναι ατροφική, πάει να πετάξη λίγο και τουμπάρει. Ξαναπροσπαθεί λίγο, πάλι τούμπα!

– Γέροντα, καλλιεργείται η θέληση;

– Δεν έχουμε πει ότι όλα καλλιεργούνται; Θέληση υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους, σε άλλους λίγη και σε άλλους περισσότερη. Όταν ο άνθρωπος έχη διάθεση να αγωνισθή, προσεύχεται και ζητά από τον Θεό να του αυξήση την θέληση, και ο Θεός τον βοηθάει. Όταν δεν κάνη προκοπή ο άνθρωπος, τότε να ξέρη ότι ή δεν βάζει καθόλου θέληση ή θα βάζη λίγη και αυτή θα είναι εξασθενημένη, οπότε και αυτό πάλι δεν βοηθάει. Ένα πουλί, ας υποθέσουμε, έχει την μία φτερούγα του γερή, αλλά παραμελεί την άλλη· της πέφτουν μερικά φτερά και μετά δεν μπορεί να πετάξη σωστά. Η μία φτερούγα δουλεύει καλά, η άλλη όμως είναι σαν την σπασμένη τσατσάρα. Την κουνάει το πουλί, αλλά μπαίνει αέρας ενδιάμεσα και δεν μπορεί να πετάξη καλά. Πετάει λίγο και μετά κάνει τούμπες. Πρέπει να έχη ακέραιη και αυτήν την φτερούγα, για να μπορή να πετάη.

Έτσι και ο άνθρωπος, θέλω να πω, πρέπει να προσέχη και να μην παραμελή την ανθρώπινη θέληση, αν θέλη να πετάη συνέχεια σωστά, πνευματικά. Γιατί το ταγκαλάκι τι κάνει; Πάει σιγά-σιγά και τραβάει από την ανθρώπινη φτερούγα πρώτα κανένα μικρούτσικο φτερό, ύστερα κανένα λίγο μεγαλύτερο, και αν δεν προσέξη ο άνθρωπος, του βγάζει και ένα μεγάλο, οπότε πάει να πετάξη και δεν μπορεί. Και αν τυχόν του τραβήξη μερικά φτερά, τότε, όταν πάη να πετάξη, μπαίνει αέρας στην φτερούγα που της λείπουν φτερά και κάνει τούμπες.

Η θεϊκή φτερούγα είναι πάντα γεμάτη, συμπληρωμένη· δεν της λείπουν φτερά, γιατί ο διάβολος δεν μπορεί να τα τραβήξη και να τα βγάλη· είναι θεϊκή. Να προσέχη ο άνθρωπος να μην αμελήση και του βγάλη ο διάβολος κανένα φτερό από την δική του φτερούγα. Όταν αρχίζη σιγά-σιγά λίγο η τεμπελιά, λίγο η αδιαφορία, εξασθενεί η θέληση. Τι να κάνη ο Θεός, αν δεν θέλη ο άνθρωπος; Δεν θέλει να επέμβη, γιατί σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου. Αχρηστεύει έτσι ο άνθρωπος και την φτερούγα του Θεού. Όταν όμως έχη θέληση, έχη δηλαδή και την δική του φτερούγα ακέραιη, τότε θέλει ο Θεός, θέλει και ο άνθρωπος, και πετάει ο άνθρωπος.

– Δηλαδή, Γέροντα, τι είναι ακριβώς αυτό το πέταγμα; Εννοείτε να θέλω να προοδεύσω πνευματικά, να θέλω την σωτηρία μου;

– Ναι, βρε παιδί! Όταν λέω πέταγμα, εννοώ την άνοδο την πνευματική, δεν εννοώ να πετάξω να ανέβω σε κανένα κυπαρίσσι!

(«Γέροντος Παϊσίου Λόγοι», τόμος Β΄, σελ. 116-118)

Ιερός Ναός Μεταμορφώσεως Σωτήρος (Άγιος Σώστης)