«Ἡ Ἐθνικὴ Πινακοθήκη καὶ ἡ Ἀστυνομικὴ Λογικὴ τῆς Καταπίεσης».

 Posted on 20 Μαρτίου, 2025

Ἂν ἡ τέχνη χρειάζεται ΜΑT γιὰ νὰ επιβιώσει, τότε δὲν εἶναι τέχνη — εἶναι προπαγάνδα. 

Κωφίδης Ευάγγελος  

Ἡ ἀπόφαση τῆς Ἐθνικῆς Πινακοθήκης νὰ ἐπανεκθέσει τὰ βέβηλα «ἔργα» — μὲ τὴ συνοχή τῆς Ἀστυνομίας — δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο παρὰ ἔκφραση πολιτισμικοῦ αὑταρχισμοῦ. Ὁ λόγος γιὰ τὴν «προστασία τῆς τέχνης» μετατρέπεται σὲ πρόσχημα γιὰ νὰ καλυφθεῖ ἡ πνευματικὴ βία ποὺ ασκεῖται ἐπίτηδες ἐπάνω στὸ θρησκευτικὸ αἴσθημα τοῦ λαοῦ. Ἡ ἀναφορά στὸ Σύνταγμα καὶ στὰ «δικαιώματα τῆς τέχνης» εἶναι κενὰ λόγια, ὅταν ἡ πραγματικὴ προτεραιότητά τους εἶναι ἡ ἐπιβολὴ ἰδεολογικῶν ἀφηγημάτων μὲ τὴ δύναμη τῶν δακρυγόνων καὶ τῶν ροπάλων. 

Ἡ Ἐθνικὴ Πινακοθήκη, ἀντὶ νὰ εἶναι χῶρος διαλόγου ἢ ἐθνικῆς συμφιλίωσης, ἐπιλέγει νὰ γίνει ἐργαλείο πολιτιστικοῦ πολέμου, προκαλώντας ἐσκεμμένα τὴ διαίρεση. Ὁ σαφὴς σύνδεσμος μὲ τὶς «μελέτες ἀσφαλείας» τοῦ Κέντρου Μελετῶν Ἀσφαλείας δείχνει ὅτι τὸ κράτος, ἀντὶ νὰ προστατεύει τοὺς πολίτες ἀπὸ τὶς πνευματικὲς ἐπιθέσεις, μεταχειρίζεται τὴ βία ὡς μέσο κανονικοποίησης τῆς βλασφημίας. Τί ἄλλο θὰ ἀπαιτήσουν; Νὰ εὐλογοῦν οἱ ἱερεῖς τὶς πορνογραφικὲς προβολές; Νὰ συνοδεύουν τα ΜΑΤ τὶς λειτουργίες; 

Ὁ ἅγιος Παΐσιος προειδοποιοῦσε: «Ὅταν οἱ ἄνθρωποι φοβοῦνται νὰ ὁμολογήσουν τὴν ἀλήθεια, ὁ σατανᾶς γελάει». Σήμερα, ὁ φόβος εἶναι ὁ κρυφὸς σύμμαχος τοῦ συστήματος. Ἡ ἀπειλὴ τῆς ἀστυνομικῆς ἑπέμβασης στρέφεται ὄχι μόνο κατά τῶν πολιτῶν ποὺ διαμαρτύρονται, ἀλλὰ καὶ κατά τῆς ἰδίας τῆς ἐλευθερίας τῆς συνείδησης. Διότι, πῶς εἶναι «ἐλευθερία» ἡ ἐπίταξη τοῦ δημοσίου χώρου γιὰ νὰ προωθηθεῖ ἡ βέβηλη παρωδία τῶν ἱερῶν συμβόλων; 

Ἡ Ἐκκλησία, οἱ πιστοί, καὶ οἱ ἁπλοῖ πολίτες δὲν ἀπαιτοῦν νὰ εξολοθρεύσουν τὴν τέχνη, ἀλλὰ νὰ σεβαστεῖ ἡ τέχνη τὴν ταυτότητά τους. Ἡ ἐμμονὴ στὴν προβολὴ ἔργων ποὺ βλάπτουν τὸ θρησκευτικὸ αἴσθημα δείχνει ἔλλειψη πολιτισμικῆς εὐαισθησίας καὶ ὑπεροψία ἀπέναντι στὴν πλειοψηφία. Ὁ λαὸς δὲν εἶναι «ἀπαίδευτος» — ξέρει νὰ διακρίνει ἀνάμεσα σὲ τέχνη ποὺ ανυψώνει καὶ προβοκᾶτορα ποὺ διασπᾷ. 

Τέλος, ἡ ἀνακοίνωση τῆς Πινακοθήκης θυμίζει τὴ νεολατινικὴ ρητορεία τῶν καταπιεστικῶν καθεστώτων: «Νόμος, δικαιώματα, δημοκρατία» λένε, ἐνῶ πίσω ἀπὸ τὶς λέξεις κρύβεται ἡ ἀδυναμία νὰ ἀκουστεῖ ὁ λαός. Ἂν ἡ τέχνη χρειάζεται ΜΑT γιὰ νὰ επιβιώσει, τότε δὲν εἶναι τέχνη — εἶναι προπαγάνδα. 

Ἐπίλογος: 
«Μακάριος ὁ λαὸς ποὺ γνωρίζει τὸν Θεό, μακάριος ὁ λαὸς ποὺ ἀγαπᾷ τὴ δικαιοσύνη» (Ψαλμ. 88:16). Ἡ Ἑλλὰς θὰ μείνει ζωντανὴ μόνο ἂν προτιμήσει τὴ ζωὴ ἀπὸ τὸν θάνατο, τὴ δόξα ἀπὸ τὴν βλασφημία, καὶ τὸ φῶς ἀπὸ τὰ σκοτάδια τῆς ἀνομίας.