Απαντήσεις στις αρλούμπες που εμφανίζονται τούτην την σπουδαία ημέρα της θρησκευτικής και εθνικής μας εορτής, την 25η Μαρτίου.
Επειδή κάθε χρόνο εμφανίζονται οι γνωστές αρλούμπες «την 25η Μαρτίου δεν έγινε τίποτα, τα καπηλεύεται όλα η προδοτική Εκκλησία», ας πούμε κάποια, ιστορικώς αποδεδειγμένα, πραγματάκια:
α) Ο πρώτος, επίσημος εθνικός εορτασμός της 25ης Μαρτίου έγινε επί Όθωνος το 1838 κατόπιν πρότασης του Υπουργού του Γεωργίου Γλαράκη, ώστε να ΣΕΒΑΣΤΟΥΝ την επιθυμία των αγωνιστών προεπαναστατικά (Αλέξανδρου Υψηλάντη, Φιλικής Εταιρείας, κ.α.) να γίνει το ποθούμενο την ημέρα του Ευαγγελισμού.
Βέβαια, δεδομένων των συνθηκών (Τουρκοκρατία, αδυναμία επικοινωνίας, μεγάλες αποστάσεις, τοπικές συνθήκες) δεν γινόταν να ξεκινήσουν όλοι μαζί. Λίγες ημέρες πριν και λίγες ημέρες μετά την 25η Μαρτίου 1821 έχουμε μάχες, δοξολογίες, απελευθερώσεις πόλεων.
β) Δεν χρειαζόταν καν να γίνει αναφορά από την Εκκλησία για σύνδεση του Αγώνα με τον Ευαγγελισμό, αφού στη συνείδηση των υποδούλων η αποτίναξη του Οθωμανικού ζυγού ήταν Ευαγγέλιο (καλή είδηση). Ουσιαστικά, η εθνική συνείδησή τους ήταν το βίωμα ότι με τους κατακτητές διαφέρουμε γλωσσικά, πολιτιστικά και ΚΥΡΙΩΣ θρησκευτικά.
γ) Για τις μπούρδες περί αφορισμού της Επανάστασης θα τα πούμε και πάλι στις 10 Απριλίου, ημέρα απαγχονισμού και μνήμης του εθνομάρτυρα Πατριάρχη Γρηγορίου Ε’.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου