Ο (Έλληνας…) Νίκος Δήμου που μπλέκει τον Κεμάλ που κατέσφαξε του Έλληνες με την ανομία που επικρατεί στην Ελλάδα λόγω ανίκανων και εκμαυλισμένων πολιτικών και κάπου στη μέση του κειμένου εξυμνεί και την πρωτοτυπία του Κεμάλ να διαχωρίσει κράτος και εκκλησία.
Μόνο που δεν μας είπε ότι στην Τουρκία ο ιμάμης βγαίνει ανά τακτά χρονικά διαστήματα και οι Τούρκοι προσκυνούν στα τζαμιά με απόλυτη αφοσίωση στο Θεό τους (εδώ στην Ελλάδα αυτό θεωρείται παλιομοδίτικο και αναχρονιστικό) και παντού κυματίζουν τεράστιες τούρκικες σημαίες (κι εμείς εδώ για να δείξουμε ότι είμαστε προοδευτικοί χαϊδεύουμε την Ρεπούση που μας είπε ότι στη Σμύρνη έγινε συνωστισμός)
Ξυπνήσαμε… δεν μας μαγεύετε πια με τις περικοκλάδες σας.
Μόνο που δεν μας είπε ότι στην Τουρκία ο ιμάμης βγαίνει ανά τακτά χρονικά διαστήματα και οι Τούρκοι προσκυνούν στα τζαμιά με απόλυτη αφοσίωση στο Θεό τους (εδώ στην Ελλάδα αυτό θεωρείται παλιομοδίτικο και αναχρονιστικό) και παντού κυματίζουν τεράστιες τούρκικες σημαίες (κι εμείς εδώ για να δείξουμε ότι είμαστε προοδευτικοί χαϊδεύουμε την Ρεπούση που μας είπε ότι στη Σμύρνη έγινε συνωστισμός)
Ξυπνήσαμε… δεν μας μαγεύετε πια με τις περικοκλάδες σας.
Τις τελευταίες μέρες σκέπτομαι τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Τι άθλο έκανε ο άνθρωπος! Πήρε ένα κράτος από τα βάθη του Μεσαίωνα και το έφερε στη νεωτερικότητα. Πήρε ένα κράτος από τα βάθη της Ασίας και το έφερε στην Ευρώπη. Μέσα σε ούτε δυο δεκαετίες. Και τώρα το κράτος αυτό είναι στους G20 κι εμείς στα Τάρταρα.
Ξέρω, στους Έλληνες δεν αρέσει να μνημονεύεται ένας Τούρκος – και μάλιστα ο Κεμάλ. Και γνωρίζω ήδη όλες τις αντιρρήσεις που θα μου φέρουν: πως ήταν εχθρός μας, ότι ήταν δικτάτορας, πως οι μεταρρυθμίσεις του αλλοιώθηκαν από τους διαδόχους του, κ.λπ. Τα ξέρω όλα και, παρ’ όλα αυτά, θεωρώ το έργο του τεράστιο. Και οι Έλληνες καλά θα έκαναν…
αντί να ρουφάνε τα τούρκικα σίριαλ και να μαθαίνουν τα πάντα για τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή, ν’ ασχοληθούν λίγο με αυτόν το Μεγάλο Μεταρρυθμιστή, τώρα που έχουμε απόλυτη ανάγκη από μεταρρυθμίσεις.
Στις δεκαετίες του είκοσι και του τριάντα, ο Κεμάλ έκανε στην Τουρκία πράγματα που στην Ελλάδα δεν έγιναν ποτέ (π.χ. χωρισμός Κράτους και Εκκλησίας) ή έγιναν είκοσι χρόνια αργότερα (ψήφος στις γυναίκες). Εκσυγχρόνισε την παιδεία και τη διοίκηση, αναδιοργάνωσε τα πάντα, χτίζοντας από το μηδέν. Γιατί στο μηδέν –και κάτω από το μηδέν– βρισκόταν η παρακμασμένη Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Κι εμείς έχουμε εδώ τον κύριο Βρούτση, που θεωρεί εκσυγχρονιστικό επίτευγμα το να στέλνει τον κόσμο στους συμβολαιογράφους για να κάνουν (επί πληρωμή!) τη δουλειά των ληξίαρχων. Έχουμε το τερατούργημα του ΕΟΠΥΥ που χρωστάει παντού και δεν κάνει τίποτα, αφήνοντας τους ασφαλισμένους στο έλεος του Θεού. Έχουμε ξοδέψει δεκάδες εκατομμύρια για ηλεκτρονικό εξοπλισμό κι εφαρμογές Πληροφορικής που θα μπορούσαν να μας λύσουν όλα τα προβλήματα διαφθοράς, φοροδιαφυγής, εισφοροδιαφυγής, πιστοποίησης, γραφειοκρατίας – και τον αφήνουμε να σαπίζει στις αποθήκες.
Ναι, έχουμε τα πάντα, εκτός από έναν ισχυρό ηγέτη με πολιτική βούληση που θα πιάσει το κράτος και θα το ξετινάξει, όπως μια νοικοκυρά τινάζει το χαλί από το μπαλκόνι. Να φύγουν όλα τα άχρηστα και τα βρόμικα.
-Τι; Δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους οι ληξίαρχοι; Να τους στείλουν στα σπίτια τους και χωρίς αποζημίωση. –Τι; Δεν φταίνε αυτοί; Να πάνε σπίτι τους αυτοί που φταίνε! Όχι που έχουν απολυθεί ένα εκατομμύριο εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα (που δεν φταίνε σε τίποτα) και δεν έχει φύγει ΕΝΑΣ δημόσιος υπάλληλος…
Τις τελευταίες μέρες σκέπτομαι πολύ τον Κεμάλ Ατατούρκ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου