Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Λίγες σκέψεις περὶ γλώσσης καὶ πολυτονικοῦ.





Οἱ διαπιστώσεις περὶ τῆς ἀφορήτου λεξιπενίας, τῆς τραγικῆς ἀνορθογραφικότητος καὶ τῆς ἀνικανότητος γραφῆς εἶναι κάτι ποὺ δυστυχῶς ὅλοι μας ἔχουμε κάνει.
Δὲν εἶναι λοιπὸν πλέον νὰ ἐφησυχάζουμε διόλου. Τὸ ζήτημα μᾶς ἀφορᾶ ὅλους καὶ σαφῶς ὀφείλουμε νὰ ἀντιδράσουμε.
Τὸ παρήγορον εἶναι πὼς ὅλο καὶ περισσότεροι νέοι μας ἀναζητοῦν τρόπους εἶτε νὰ διδαχθοῦν τὸ πολυτονικό, ἤ ἁπλῶς νὰ βοηθηθοῦν γιὰ νὰ κάνουν χρήσιν του. Κι ἀκριβῶς αὐτὸ εἶναι ἕνα μικρὸ φωτεινὸ παράθυρο μέσα στὴν τόση καφρίλα.

Σαφῶς καὶ τὸ πολυτονικὸν εἶναι μία πρώτης τάξεως ἐξάσκησις μνήμης, λογικῆς καὶ μαθηματικῶν, κάτι ποὺ οἱ ἀνίκανοι κι ἀπαίδευτοι κρατοῦντες, οὐδέποτε κατενόησαν, εἶτε διότι ἀπὸ ἀρχῆς ὑπάρξεώς τους ἦταν παντελῶς ἀνίκανοι, εἶτε διότι ἦταν ἁπλῶς δοσίλογοι. 
Σὲ κάθε περίπτωσιν θεωρῶ σημαντικὸ τὸ νὰ μὴν ἀπομακρυνόμαστε. Εἶναι σημαντικὸ ἰδίως γιὰ ἐμὰς τοὺς ἴδιους καὶ μετὰ γιὰ ὅλους τοὺς ἄλλους.
Φιλονόη. 
Παίρνοντας ἀφορμή ἀπό τό ἐδιαφέρον πού ἐκδηλώνουν ἀρκετοί φίλοι γιά τήν χρήση τοῦ πολυτονικοῦ συστήματος, αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη νά καταθέσω κάποιες σκέψεις ἀναφορικά μέ τήν «θεϊκή» μας γλῶσσα.
Μοῦ προξενεῖ στ᾿ ἀλήθεια θαυμασμό τό ἐνδιαφέρον κυρίως τῶν νέων παιδιῶν, ἀκόμη καί 17-18 ἐτῶν πού ἐπιθυμοῦν νά κάνουν πράξη τήν πολυτονική γραφή, δεδομένου ὅτι γεννήθηκαν μέσα σέ μία κοινωνία ἡ ὁποία μιλᾶ «φθηνά» καί γράφει «ἀνάπηρα» (μονοτονικό σύστημα).
Ἡ δέ παιδεία σήμερα δέν λειτουργεῖ πρός ἐπίτευξην τῆς πνευματικῆς προόδου, ἀλλά μᾶλλον τήν ἐμποδίζει μέ τήν μεθοδική ἀπομάκρυνση ἀπό τήν ἀρχαία ἑλληνική γραμματεία!
Ὁ δίαυλος ἐπικοινωνίας μέ ὅλα αὐτά τά ἀριστουργήματα πού ἀναπτερώνουν τήν νόηση, εἶναι ἀσφαλῶς ἡ τελεία μορφή τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης!
Ἡ ἑλληνική γλῶσσα εἶναι τό ἐργαλεῖο πού ἀνοίγει τό θησαυροφυλάκιο τῆς γνώσεως, τῆς σοφίας, τῆς ἀνωτέρας νοήσεως!
Γι᾿ αὐτό λοιπόν ἦταν «ἀπαραίτητο» νά ὑποστεῖ φθορά καί ὑποβιβασμό.
Ἡ «ἁπλούστευση» τῆς γραφῆς (στήν πραγματικότητα εἶναι βάναυση ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ) ἔχει ὥς ἀποτέλεσμα τήν ὑποβάθμιση τῆς νοήσεως, ἐνῶ ἡ ἀναζήτηση τῆς τελειότητος στήν γραφή μᾶς ὁδηγεῖ στήν καλή ποιότητα τοῦ λόγου καί τῆς ἐκφράσεως!
Ποιός δέν τό ἀντιλαμβάνεται;
Ἡ γνώση-χρήση τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς ἀπό μόνη της ἐξυψώνει νοῦ καί ἠθικό !
Κάνει τόν ἄνθρωπο εὐφιή καί σοφό !
Καμμιά ἄλλη γλώσσα στόν κόσμο ΔΕΝ ἔχει τέτοιες δυνατότητες!
ΜΟΝΟΤΟΝΙΚΟ:Ὁ «δούρειος ἵππος» πού ἐπινοήθηκε ΜΟΝΟ γά νά μειώσει τήν ἀξία τῆς γλώσσης μας.
Ὅπως ὅλοι μας καταλαβαίνουμε αὐτή ἡ κατρακύλα δέν ἔχει τέλος …..ὥσπου σήμερα ἤρθαμε ἀντιμέτωποι μέ τήν μάστιγα τῶν γκρίκλις !
ΤΟΝΙΖΩ καί ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΩ ὅτι : Ἡ χρήση τοῦ πολυτονικοῦ συστήματος εἶναι πολύ ἁπλή καί ἄς φαντάζει δύσκολη.
Ὑπάρχει μιά ἀλήθεια πού θά ἤθελα νά προσέξετε:
Μᾶς φαίνεται δύσκολο γιατί εἴμαστε «ἀπέναντι» καί ὄχι «μέσα» στήν ὑπόθεση….ὅσο πιό πολύ ἀπομακρυνόμαστε τόσο περισσότερο μοιάζει δύσκολο, μήν πῶ ἀκατόρθωτο!
Προσωπικά μοῦ φαινόταν τελείως ἀπίθανο νά ἐφαρμόσω τό πολυτονικό, ἀλλά τελικά μοῦ πῆρε μιά-δυό μέρες μόνο !
Ἡ γλῶσσα εἶναι ἡ ψυχή τοῦ Ἔθνους ! ! !
Ἐμεῖς εἴμαστε συνυπεύθυνοι γιά τήν κακοποίησή της, ἄς γίνουμε τά «ἀναχώματα» πού θά σταματήσουν αὐτό τό μέγιστο κακό !
ΟΧΙ μετά ….ΤΩΡΑ !!!
ΟΧΙ κάποιοι…. ΟΛΟΙ !!!
(Θά ἤθελα νά προσθέσω πώς ὅταν εἴμαστε στήν προσπάθεια πρός τήν βελτίωση μας στήν χρήση τῆς σωστῆς γραφῆς, δέν εἶναι τόσο τραγικό ἄν κάνουμε κάποια λάθη.
ΛΑΘΟΣ εἶναι νά εἴμαστε ἀδιάφοροι καί «συνεργοί» ὅσων θέλουν τήν κακοποίησή της!)
Γιά νά γράψουμε μέ τό πολυτονικό σύστημα ἐπιλέγουμε τά «πολυτονικά ἑλληνικά»,
ὅπως κάθε ἄλλη γλῶσσα ἀπό τόν ὑπολογιστή καί στήν συνέχεια χρησιμοποιοῦμε τά ἐξῆς πλῆκτρα:
[ + φωνῆεν=περισπωμένη π.χ [ + α -->ᾶ
” + φωνῆέν=ψιλή π.χ ” + α –>ἀ
shift + ” + φωνῆεν=δασεῖα π.χ shift +” + α –>ἁ
/ + φωνῆεν=ψιλή καὶ ὀξεῖα π.χ / + α –>ἄ
shift + / +φωνῆεν=δασεῖα μὲ ὀξεῖα π.χ shift + / + α –>ἅ
= + φωνῆεν=Ψιλή μὲ περισπωμένη π.χ = + α –>ἆ
shift + = + φωνῆεν=δασεῖα μὲ περισπωμένη π.χ shift + = + α –>ἇ
Λίζα Ἀλεξάκη
φωτογραφία

Δεν υπάρχουν σχόλια: