«Καλύτερα μια ώρα με τον Χριστό, παρά χίλια χρόνια με τον Διάβολο!»

 Posted on 31 Δεκεμβρίου, 2023

Ιωάννης Μακαρούνης

Χριστός Ετέχθη! Χρόνια Ευλογημένα και Φωτισμένα σε όλους!

Ημέρες χαράς και ευλογίας! Ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε. Τις τελευταίες δυο εβδομάδες κρατούσα το παρόν κείμενο από αμφιβολία για το εάν έπρεπε να το δημοσιεύσω. Δεν είναι ωραίο τέτοιες ημέρες να επικοινωνούμε κείμενα του «Λυπούμαι» και του «Δυστυχώς». Όμως ο δαιμονικός ζόφος που βιώνουμε κάθε ημέρα δεν αφήνει την συνείδηση να ξαποστάσει λίγο στην σιωπή.

Φτάσαμε στο σημείο να τρέμει το δάχτυλό σου να ανοίξει την τηλεόραση ή να αλλάξει κανάλι. Ιεράρχες, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και καλεσμένοι κάνουν διαγωνισμό ποιος θα βλασφημήσει τον Θεό περισσότερο. Ποιος είναι περισσότερο Οικουμενιστής, περισσότερο άθεος, περισσότερο σκοταδιστής («προοδευτικός»), περισσότερο πτωτικός, περισσότερο κιναιδιστής, περισσότερο αδιάλλακτος, περισσότερο αισχρός, περισσότερο κακός, περισσότερο άδικος, περισσότερο υποκριτής, περισσότερο λαιλαπιστής, περισσότερο δυστοπικός.

Είναι τόσα τα καθημερινά παραδείγματα… Πονά η καρδιά και μόνο που τα φέρνεις στο νου. Δεν θέλω να παραθέσω κανένα. Τα γνωρίζουν όλοι. Τα βλέπουν κάθε ημέρα να όζουν από τους «πόρους» της Ελληνικής τηλεόρασης. Θέλω να τα ξεχάσω σαν έναν κακό εφιάλτη. Και η Ιεραρχία; Η πλειοψηφία συνειδητά συγκλίνουσα και η ισχνή μειοψηφία, δια της σιωπής απούσα, άρα συναινούσα. Μετρημένοι στα δάκτυλα οι φωνασκούντες, έστω και ψιθυρίζοντας. Για το δε ποίμνιο τι να πει κανείς…

Αφήσαμε με την αδράνειά μας μια ισχνή μειοψηφία συνειδητών δολιοφθορέων του Πονηρού να αλώσει την Εκκλησία.

Μέχρι πρότινος ήλπιζα. Πέρα από την ακράτητη ορμή της συνειδήσεως, πέρα από την ελεύθερη επιθυμία μου να εκπληρώσω και εγώ την ζητούμενη από τον Χριστό μας δημόσια ομολογία, ήλπιζα ο χαζός ότι η ενημέρωση θα αφυπνίσει τον Έλληνα πιστό. Ότι το πρόβλημα ήταν κατά βάσιν η έλλειψη κατήχησης και ενημέρωσης και όχι πρόβλημα συνειδήσεως και πίστεως. Ότι ήταν πρόβλημα ποσοτικό και όχι ποιοτικό. Παραδέχομαι ότι αξιολόγησα το πρόβλημα παντελώς εσφαλμένα. Πέραν από μερικών εκατοντάδων, ή έστω και χιλιάδων, οι οποίοι άκουσαν ή διάβασαν και είχαν την ανησυχία της συνειδήσεως να ψαχτούν και έτσι να ανοίξουν τα μάτια τους, η συντριπτική πλειοψηφία κλήρου και λαού είτε συναινεί συνειδητά στην αποστασία, είτε αδιαφορεί παγερά για αυτήν.

Και τώρα, όσο βλέπω το εκθετικά αυξανόμενο χάλι μας κάθε φορά που ανοίγω την τηλεόραση και κάθε φορά που βγαίνω από την πόρτα του σπιτιού μου, συνειδητοποιώ ότι λύση δεν θα υπάρξει από εμάς τους ανθρώπους, διότι κανείς από τους εντεταλμένους δολιοφθορείς δεν πρόκειται να μετανοήσει, κανείς από τους κοιμωμένους πιστούς δεν πρόκειται να ξυπνήσει και κανείς από τους ορθοτομούντες αδελφούς μας δεν πρόκειται να σπάσει αυγά.

Το καταλαβαίνω διότι δυστυχώς, τέτοιος ήμουν και εγώ κάποτε. Αναγνωρίζω τις τεράστιες προσωπικές μου ευθύνες για το χάλι μας και αναμένω την δίκαιη κρίση του Μέγα Κριτή. Πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της μέχρι τώρα ζωής μου σπαταλώντας τις γενναιόδωρες ευλογίες του Κυρίου στην ασωτία, την αμαρτία και την υπερηφάνεια, αγνοώντας και αδιαφορώντας για τον σκοπό της ζωής. Δεν νοιάστηκα ποτέ για την σωτηρία μου και για την Εκκλησία. Ήμουν και εγώ ο κακός νεοέλληνας, ο κακός ελληναράς, ο κακός αστός, ο αλλοτριωμένος, ο φιλοτομαριστής, ο ακατήχητος, ο αδιόρθωτος, ο αμετανόητος. Δεν πολέμησα για την Εκκλησία διότι δεν με ενδιέφερε να γνωρίζω. Φταίω.

Καταλαβαίνω λοιπόν απόλυτα την ψυχοσύνθεση αυτού του Έλληνα. Δυστυχώς δεν παίρνει τίποτε. Μόνον Θεïκή παρέμβαση. Οι γραφίδες και οι προσευχές είναι παυσίπονα, όχι θεραπεία. Μου πήρε μια δεκαετία, αλλά τελικά το κατάλαβα. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προετοιμαστούμε πνευματικά για την ταχέως επερχόμενη υλοποίηση των προειδοποιήσεων για την Ελλάδα. Τους μεγασεισμούς, τις αρρώστιες, τους εμφυλίους, τις σφαγές από τους εισβολείς, τα εκατομμύρια των θανάτων, τα ξεσπιτώματα, τους ξενιτεμούς, τις πείνες…

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Θεός δεν θα επιτρέψει ούτε την νέα «Φερράρα-Φλωρεντία» που ετοιμάζουν το 2025, ούτε θα δίνει επ’ άπειρον παρατάσεις μετανοίας στον εκφυλισμένο και αλλόφρονα από την πολύ αποστασία νεοέλληνα που εκλέγει αφορισμένους πολιτικούς διακόνους και λυκο-ποιμένες οι οποίοι επιτρέπουν να μπει στην Ελληνική κοινωνία το παρδαλό δαιμόνιο της ομοφυλοφιλίας και ο τρισκατάρατος Πάπας. Όσες παρατάσεις μετανοίας ήταν να Δώσει τις Έδωσε. Το 2024 λένε, θα είναι το νέο 1453 και ο θάνατος και ο πόνος που θα προκληθεί θα αφυπνίσει τους λιγοστούς που θα απομείνουν μετά τα γεγονότα ώστε να αναφωνήσει επιτέλους η συνείδησή τους το «Στώμεν Καλώς!».

Αν βρω το κουράγιο, θα συνεχίσω να «φωνάζω» παρέα με όλους τους υπόλοιπους γραφικούς εν Χριστώ αδελφούς και αδελφές. Από την μια, η θλίψη και η απογοήτευση σου παραλύει τα χέρια. Από την άλλη, η συνείδηση μετατρέπει την θλίψη και την απογοήτευση σε ιερά οργή και αρχίζεις και ξανά «φωνάζεις». Μάταια. Εις γνώσιν σου. Δεν μπορείς να κάνεις και κάτι περισσότερο. Αλλά δεν μπορείς και να σιωπήσεις. Σε ελέγχει η ενοχή της σιωπής.

Διαβάζω τελευταία το ένα πίσω από το άλλο, ομολογιακά ιστολόγια να αναστέλλουν την λειτουργία τους και ομολογητές αδελφούς και αδελφές να αφήνουν την πένα. Με λυπεί βαθύτατα αυτή τους η απόφαση αλλά τους καταλαβαίνω απόλυτα. Ο Νώε προειδοποιούσε και φώναζε μέχρι την ημέρα της βροχής. Την ημέρα της βροχής σιώπησε. Όσοι ήταν να ακούσουν άκουσαν. Ελπίζω μόνο να μην σιωπήσουν όλοι. Τα λιγοστά ομολογιακά ιστολόγια που έχουμε αποτελούν ισχυρό πνευματικό παυσίπονο. Είναι ο φάρος της ελπίδας που αχνοφαίνεται μέσα στο πηχτό δαιμονικό έρεβος των ημερών μας. Μακάρι να αντέξουν, έστω για λίγο ακόμη. Μέχρι να πέσουν τελείως τα φώτα σε λίγους μήνες…

Συγνώμη εάν σας μαύρισα λιγάκι την διάθεση μέρες που ‘ναι, αλλά τα λόγια τα ανέμελα ακούγονται σουρεαλιστικά όταν ζούμε τέτοιο δαιμονικό γύρω μας και όταν είμαστε προ των θυρών τέτοιων εξελίξεων και αυτό τα κάνει να ακούγονται χειρότερα. Τέλος πάντων.

Χριστός Ετέχθη! για μια ακόμη φορά και καλό 2024 να έχουμε όλοι! Όσο γίνεται τέλος πάντων.

Πόσο επίκαιρα ακούγονται τα Αγιοπνευματικά λόγια του Αγίου Αυγουστίνου του Ομολογητού, του Επισκόπου Φλωρίνης Καντιώτη, όλο και περισσότερο με την κάθε μέρα που περνά σε αυτή την επίγεια κόλαση που φτιάξαμε!

«Καλύτερα μια ώρα με τον Χριστό, παρά χίλια χρόνια με τον Διάβολο!»