Οι αλβανικές προκλήσεις σε βάρος των διεθνώς κατοχυρωμένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας είναι πολλές και σε διάφορους τομείς, συχνά μάλιστα αυτές αποτυπώνονται και καυτηριάζονται μέσα από τις στήλες του «Πρωινού Λόγου».Κι αυτά παρά το γεγονός ότι η Κυβέρνηση Ράμα διακαώς επιθυμεί την ένταξή της στην Ε.Ε. και σε κάθε ευκαιρία «διαφημίζει» την ευρωπαϊκή της προσαρμογή, η οποία όσον αφορά τον σεβασμό των μειονοτήτων παραμένει μόνο στα χαρτιά ή σε κάποιες δευτερεύουσες περιπτώσεις, την εφαρμόζει με ρυθμούς χελώνας!..
Εκτός λοιπόν από τα οράματα της «Μεγάλης Αλβανίας», ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, μεταξύ των άλλων, που πέφτει στο τραπέζι συχνά από την ελληνική μειονότητα είναι οι περιουσίες, οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις έχουν σκανδαλωδώς καταπατηθεί με νόμους αυθαίρετους, αφού με το «έτσι θέλω» τις αφαιρούν από τους δικαιούχους Έλληνες και τις δίνουν σε ημέτερους Αλβανούς.
Έτσι, βρίσκουν ευκαιρία και «φυτεύουν» αλβανικές οικογένειες σε αμιγώς ελληνικές περιοχές, ενώ με πλαστούς τίτλους ιδιοκτησίας υφαρπάζουν στρέμματα γης, καταπατώντας κάθε έννοια περιουσίας και ιδιοκτησίας. Αποκαλυπτικά πάνω στο θέμα των περιουσιών, είναι τα όσα γράφει σε άρθρο του στον «Π.Λ.» (δημοσιεύεται αυτούσιο παρακάτω) το ιδρυτικό και ηγετικό μέλος της ελληνικής οργάνωσης «Ομόνοια» Βαγγέλης Παπαχρήστος. Χειρότερη βέβαια είναι η κατάσταση στις παραθαλάσσιες περιοχές, με τα λεγόμενα οικόπεδα «φιλέτα», τα οποία με διάφορες δικαιολογίες αφαιρούνται από ελληνικά χέρια και καταλήγουν πολλές φορές σε κυβερνητικά!
Το άρθρο Βαγγ. Παπαχρήστου
PAPAXRHSTOS BAGGELHSΓράφει λοιπόν ο Βαγγέλης Παπαχρήστος στο άρθρο του με τίτλο: Ο νόμος 7501 και οι νέοι ιδιοκτήτες:
Μετά την κατάρρευση του δικτατορικού συστήματος στην Αλβανία άρχισαν οι πρώτες μεταρρυθμίσεις και στον οικονομικό τομέα. Ιδιωτικοποιήθηκαν όλα τα, μέχρι τότε, κρατικά κτίρια και ιδρύματα όπως καταστήματα, αποθήκες, γραφεία διευθύνσεων κ.ά. Λίγο αργότερα εγκρίθηκε ο νόμος 7501, βάσει του οποίου επωφελούνταν αγροτική γη όσοι βρίσκονταν στα χωριά μέχρι την στιγμή που εγκρίθηκε ο νόμος αυτός.
Και οι δύο νόμοι ήταν επηρεασμένοι από την σοσιαλιστική νοοτροπία, διότι, αν και στην Αλβανία εγκαθιδρύθηκε η λεγόμενη δημοκρατία, η χώρα δεν είχε απαλλαγεί οριστικά από την κομμουνιστική επιρροή. Το γεγονός που ο τότε ηγέτης Ραμίζ Αλία παραδέχτηκε τον πλουραλισμό στη χώρα τονίζοντας πως «…εμείς θα τους υποκινήσουμε να ιδρύσουν κόμματα αριστερά, δεξιά, κεντρώα, αλλά οπωσδήποτε πρέπει να ελέγχονται και να διευθύνονται από μας. Τις θεμελιώδεις αρχές αυτών των κομμάτων εμείς θα τις συντάξουμε. Επικεφαλής τους θα είναι άνθρωποι που υποστηρίζουν την στρατηγική μας…», τα λέει όλα.
Οι δύο νόμοι
Ο πρώτος νόμος, αυτός της ιδιωτικοποίησης, ωφελούσε τους ίδιους τους προύχοντες του δικτατορικού συστήματος διότι στα γραφεία και στα ιδρύματα, που είχαν σχέση με τις ιδιωτικοποιήσεις, εργάζονταν, επί το πλείστον, δικοί τους άνθρωποι.
Και ο δεύτερος νόμος, της διανομής της συνεταιριστικής γης, είχε ως βάση τις σοσιαλιστικές και όχι τις καπιταλιστικές αρχές. Καταπατήθηκαν τα δικαιώματα των ιδιοκτητών διότι, δεν έλαβαν την δική τους περιουσία βάση των τίτλων ιδιοκτησίας που κατείχαν, αλλά η περιουσία τους διανεμήθηκε στους άλλους. Δεκάδες-εκατοντάδες οικογένειες, που είχαν φύγει από το χωριό για διάφορους λόγους, δεν δικαιούνταν να μπουν στην μοιρασιά του νόμου 7501 κι ας είχαν, πάρα πολλοί απ’ αυτούς, την δική τους γη, την δική τους περιουσία. Χωριά ολόκληρα, όπως το Περδικάρι στα Ριζά των Αγ. Σαράντα, που το ξεκλήρισε το δικτατορικό σύστημα και το έστειλε στα βάθη της χώρας εξορία, δεν δικαιούνταν να ξαναπάρουν πάλι την γη τους, αλλά έμειναν χωρίς στον ήλιο μοίρα.
Ο νόμος και η Ελληνική Κοινότητα
Αν και η κάθε οικογένεια στις ελληνικές κοινότητες κέρδισε από τον νόμο 10 έως 20 στρέμματα καλλιεργήσιμης γης, το χτένι τους έντεσε σε άλλα κομποδέματα. Με το αιτιολογικό ότι οι επιτροπές των κοινοτήτων, που ασχολήθηκαν με την διανομή της γης, δεν έκαμαν καλά τη δουλειά τους, δημιουργήθηκε νέα επιτροπή, κρατική, η οποία αναμέτρησε τα στρέμματα του καθενός και βρήκε πολλές «παρανομίες». Δεν συνταυτίζονταν η δεύτερη με την πρώτη διανομή και λόγω της δυσαναλογίας δημιουργήθηκαν οι κενές «οάσεις», τις οποίες η κυβέρνηση, ως κρατικές πλέον, μπορεί να τις παραχωρήσει σε ερχόμενες αλλόθρησκες οικογένειες. Κι αυτές θα «φυτευτούν» μέσα στην καρδιά μιας Εθνικής Μειονότητας, σε αντίθεση με τον Διεθνή Νόμο περί δημογραφικής αλλοίωσης τέτοιων ειδών Μειονοτήτων.
Είναι αυτές οι «παρανομίες» που, αν και πέρασαν δύο και άνω δεκαετίες, οι χωρικοί ταλαιπωρούνται, τους έγινε η ζωή μαύρη, για ν’ αποσπάσουν το πολυπόθητο «περιουσιακό πιστοποιητικό», που γνωστοποιεί την νομιμότητα της περιουσίας τους, διότι αλλιώς τυγχάνει να τα χάσουν όλα.
Αυτά συμβαίνουν στην καλλιεργήσιμη γη, που προβλέπει ο νόμος αυτός. Ως αναφορά για τις απέραντες λιβαδικές και δασικές εκτάσεις, παίζεται ένα άλλο πιο φρικτό, σατανικό και εξολοθρευτικό παιχνίδι σε βάρος της Ε.Ε.Μ. Αυτό της υφαρπαγής χιλιάδων στρεμμάτων με πλαστούς τίτλους ιδιοκτησίας (δήθεν από την Υψηλή Πύλη) χαραγμένα σε κάποιον σκοτεινό, εθνικιστικό θάλαμο του αφελληνισμού.
Τα παραθαλάσσια
Αλλιώς στέκει η υπόθεση με τις ζηλευτές και τουριστικές παραλίες των παραθαλασσίων κοινοτήτων. Εδώ στρέφεται η προσοχή των μεγάλων κυβερνητικών και βουλευτικών καρχαριών και όχι των απλών πολιτών.
Οι Νιβιτσιώτες έδωσαν κοντά δύο χρόνια μάχη για δεκάδες στρέμματα τουριστικής περιοχής στην Κακομαία, στήνοντας το τσαντίρι για μήνες έξω στην ύπαιθρο και όπου συνεπλάκησαν με τις αστυνομικές δυνάμεις, τόσο της κυβέρνησης Νάνο, όσο και της κυβέρνησης Μπερίσα. Δυστυχώς απέτυχαν. Τους άρπαξαν εκατοντάδες στρέμματα με την δικαιολογία τουριστικού χωριού, πίσω από το οποίο κρύβονταν οι ίδιοι οι κυβερνώντες.
Σύμφωνα με δήλωση του πρώην Υπουργού Οικονομικών της Αλβανίας Ντ. Πρίφτι στο τηλεοπτικό δίκτυο Top Channel, ιδιοκτήτης του τουριστικού χωριού στις Δρυμάδες είναι ο πρόεδρος του LSI και Πρόεδρος της Βουλής Ι. Μέτα.
Το ίδιο… ρεφρέν και στη Χιμάρα, το Λούκοβο και σε άλλα χωριά των παραθαλασσίων.
Με λίγα λόγια στα μέρη αυτά «φύτρωσαν» οι λεγόμενοι «νέοι ιδιοκτήτες», οι όψιμοι, οι οψίπλουτοι…Πηγή: www.aftonomi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου