Σαν σήμερα ο Α. Υψηλάντης κυκλοφορεί κάτι άγνωστο στους “Νεοέλληνες”
Σαν σήμερα το 1821, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης κυκλοφορεί την επαναστατική προκήρυξη «Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος», με την οποία ζητά από τους Έλληνες της Μολδαβίας και της Βλαχίας να επαναστατήσουν.
Η ενέργειά του αυτή σηματοδοτεί και την επίσημη έναρξη της Επανάστασης στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες, και οδηγεί στην γενίκευση του μεγάλου αγώνα κατά των Τούρκων. Η συνέχεια γνωστή….Ο αγών στέφτηκε με επιτυχία. Το νεοελληνικό κράτος έτυχε της ελευθέρωσης από τους Έλληνες, για να μπορεί με άνεση να κυβερνείται καταρχήν από τους Βαυαρούς, μετά από 10 οικογένειες, και να καταλήξει στους Γερμανούς.
“Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος”. Ακούγεται και φαντάζει τόσο μακρινό. Τόσο ξένο με την Ελληνική πραγματικότητα και τους Νεοέλληνες. Για ποιό άραγε πράγμα, για ποιά ιδέα, για ποιό ιδανικό, θα αποφάσιζαν οι νεοέλληνες να μαχούν υπέρ πίστεως, και κυρίως υπέρ πατρίδος;
Πάντως, αν κρίνω από τις τελευταίες δεκαετίες, για τα μόνα που έχω δει τους Έλληνες να μάχονται είναι: να κλείσουν τους δρόμους για να μην υποβιβαστεί η ομάδα τους, για την υψηλή φορολόγηση των ακριβών αυτοκινήτων, για να βγεί ο σωτήρας Καραμανλής (x2), ο σωτήρας Παπανδρέου (x2), ο σωτήρας Μητσοτάκης, ο σωτήρας Σημίτης, ο σωτήρας Σαμαραοβενιζελοκουβέλης, για να βρουν καλή ξαπλώστρα στη Μύκονο, για να πάρουν καλή θέση στάθμευσης στη μπουζουκερί, να παλέψουν για να φανούν προεκλογικά ότι στηρίζουν τον βουλευτή, τον δήμαρχο, τον περιφερειάρχη μπας και τους βολέψει, για να πάρουν διακοποδάνειο….. και άλλα τέτοια θεάρεστα, και πατριωτικά.
Για ποιό κράτος να βγούμε στο πεδίο μάχης υπέρ πίστεως και πατρίδος;
Για αυτό που ο Μακρυγιάννης έλεγε ότι “οι Έλληνες πολιτικοί κάθησαν με τους ξένους και μάχονταν να περισκύσουν καθείς την δική του φατρία. Ρώσους ο ένας, Βαυαρούς ο άλλος, Άγγλους ο τρίτος, και από κοντά και ο τότε Ολάντ”, για να καταλήξει “Δυστυχισμένη Ελλάς. Δυστυχισμένοι Έλληνες. Αναθεματισμένοι κυβερνήτες”.
Μήπως για αυτό το κράτος που με όργανα τους τραπεζίτες και τα ΜΜ”Ε” έχει καταλύσει και χαλκεύσει την δικαιοσύνη “πράγμα πολλών χρυσίων τιμιώτερον” πουέλεγε ο Πλάτων;
Ή μήπως για αυτό το κράτος που πρόσφατε διόρισε ως Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων μια ομάδα που θυμίζει πάνελ της Ανίτας Πάνιας με επικεφαλής την Ρεπούση του “αριστερού” Κουβέλη;
Όχι, δεν περιμένω από τους βολεμένους και παρτάκηδες νεοέλληνες να πάρουν το νόμο στα χέρια τους και να βγούν να πολεμήσουν για τoν “νυν υπέρ πάντων αγώνα”. Και ας είναι εύκολο να δώσουν λύση με το να κατέβουν οι 1.5 εκατ. άνεργοι στο Σύνταγμα για 10 μέρες (να δω ποιά ΜΑΤ και ποιοί κουκουλοφόροι θα έχουν τα κότσια να προσπαθήσουν να σπάσουν ένα κλοιό 1.5 εκατ. διαδηλωτών). Και ας είναι εύκολο να καταλύσουν το κράτος, απέχοντας επί 2-3 μήνες από οποιαδήποτε πληρωμή για το κράτος, τις ΔΕΚΟ και τις τράπεζες. Όχι δεν περιμένω από τους νεοραγιάδες έλληνες (με μικρό ε), να δώσουν μάχη, εκτός από την μάχη του ποιός θα έχει την καλή θέση του καναπέ ως άλλος Sheldon στο Big Bang Theory.
Περιμένω όμως -όπως και τότε-, αυτούς που θα ξεκινήσουν τον αγώνα. Αυτούς που πραγματικά θέλουν ελεύθερη πατρίδα την Ελλάδα μας. Αυτούς που δεν θέλουν μια δανεική χώρα στο όνομα της διακράτησης των όποιων ελάχιστων πια ανέσεων τους.
Ζητάω πολλά; Μάλλον. Ίσως για αυτό και ο Παπαδιαμάντης είχε πει“Από τότε που απελευθερωθήκαμε, η μόνη ασχολία μας είναι οι εκλογές. Επί 70 έτη δηλαδή μεταλλάξαμε τυράννους, τους οποίους μέσα από τις εκλογές, φανταζόμαστε ότι τους αντικαθιστούμε συχνότερα”.
loutraki1
Πότε άρχισε η Επανάσταση του 1821; Οι Λαοί θυμούνται μόνο τους νικητές
Ο Α. Υψηλάντης διερχόμενος τον Προύθο, πίνακας του Εσς στη Στοά του Μονάχου
Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
«Σεις δε σκιαί των γνησίων Ελλήνων και του Ιερού Λόχου, όσοι προδοθέντες επέσατε θύματα δια την ευδαιμονίαν της πατρίδος, δεχτήτε δι’ εμού τας ευχαριστήσεις των ομογενών σας!»
(Α. Υψηλάντης για τους πεσόντες ιερολοχίτες)
Φωτό:Ο Α. Υψηλάντης διερχόμενος τον Προύθο,
πίνακας του Εσς στη Στοά του Μονάχου
Στις 22 Φεβρουαρίου του 1821, ο αρχηγός της Φιλικής ΕταιρείαςΑλέξανδρος Υψηλάντης, με πεντακόσιους περίπου σπουδαστές των.........
ελληνικών παροικιών της Μολδοβλαχίας και της Οδησσού, πέρασε τον ποταμό Προύθο και ύψωσε τη σημαία της Επανάστασης στις παραδουνάβιες ηγεμονίες και συγκεκριμένα στο Ιάσιο της Μολδοβλαχίας. Δύο ημέρες αργότερα, στις 24 Φεβρουαρίουεξέδωσε την επαναστατική προκήρυξη με τον τίτλο «Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος». Επέλεξε τις περιοχές της Μολδαβίαςκαι της Βλαχίας, διότι θεωρούσε ότι αποτελούσαν τον αδύναμο κρίκο της οθωμανικής άμυνας, αφού στις περιοχές αυτές απαγορευόταν η παραμονή του Τουρκικούστρατού αλλά και γιατί οι τοπικοί άρχοντες των περιοχών αυτών ήταν ΈλληνεςΦαναριώτες.
Οι πεντακόσιοι αυτοί νέοι, γνωστοί ως Ιερός Λόχος, ήταν η πρώτη οργανωμένη στρατιωτική μονάδα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και του ελληνικού στρατού γενικότερα. Λίγους μήνες αργότερα, στις 7/19 Ιουνίου του 1821, στο Δραγατσάνι της Βλαχίας, δόθηκε μια από τις μεγαλύτερες μάχες της Επανάστασης ανάμεσα στον Τουρκικό στρατό και στον Ελληνικό στρατό του Ιερού Λόχου. Οι ενθουσιώδεις αλλά άπειροι νέοι ηττήθηκαν και 242 ιερολοχίτες, έχασαν τη ζωή τους.
Για αρκετά χρόνια, υπήρξε έντονη διαμάχη αν η Επανάσταση του 1821 άρχισε από τα Καλάβρυτα (Αγία Λαύρα), το Αίγιο ή την Καλαμάτα. Ποτέ σχεδόν δεν μπήκε στη συζήτηση αν η «Επανάσταση του 1821 των απανταχού Ελλήνων», άρχισε από το Ιάσιο, αν και για τους Ιερολοχίτες, το ερώτημα θα ήταν σίγουρα ανούσιο και άνευ σημασίας. Σαν σπουδαστές με πνευματική καλλιέργεια, θα γνώριζαν σίγουρα τη ρήση του Ισοκράτη:
«Να προτιμάς να αφήσεις ως μνημείο στους μεταγενέστερους την καλή φήμη για την αρετή σου, παρά την εικόνα του σώματός σου (το άγαλμά σου)».
Το μόνο που θα ζητούσαν οι νεαροί Ιερολοχίτες από όλους εμάς, τους μεταγενέστερους έλληνες, είναι, «να τους θυμόμαστε, διότι
όπως έγραψε ένας ποιητής:«θάνατος είναι η Λησμονιά, γιατί όσο κάποιοι σε σκέφτονται και σε φαντάζονται συνεχίζεις να υπάρχεις και όταν όλοι σε ξεχάσουν τότε είσαι νεκρός, δίχως κανένας να το ξέρει».
Μέσα σ’ αυτό το πνεύμα, όλοι εμείς έχουμε διαπράξει άπειρους φόνους και το χειρότερο, το αγνοούμε.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου