Posted on 25 Οκτωβρίου, 2025
«.καί ἠρώτησαν…ἀπελθεῖν ἀπ’ αὐτῶν, ὅτι φόβῳ συνείχοντο·».
«Ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τόν φόβον»· ἡ κακία καί ἡ παρανομία, ἔσω εἰσαγάγει αὐτόν. Ὁ ἄνθρωπος ἀνάμεσα στόν νόμο τοῦ Θεοῦ καί τήν παρανομία ἀσκεῖ τήν προσωπική του ἐλευθερία καί βούληση. Τό αὐτεξούσιον ἀνήκει στά πρωτόγονα δῶρα τῆς δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ, ὅπου χωρίς αὐτό δέν νοεῖται ὁ ἄνθρωπος ὡς προσωπικότης· δηλαδή εἰκόνα Θεοῦ, μέ θεία προοπτική τό καθ’ ὁμοίωσιν. Εἰκόνα Θεοῦ: ὑπόστασις κατά χάριν ἀθάνατος, αἰώνια, κτισθεῖσα ὑπό τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, μέ δῶρα τό λογικόν, τό ἀρχικόν, τό βασιλικόν, ἀπ’ ὅπου καί τό αὐτεξούσιον.
Ἐργαζόμενος ὁ πιστός ὀρθόδοξος τίς ἀρετές, ἀξιώνεται σύν τῷ χρόνῳ καί τό καθ’ ὁμοίωσιν· ὁμοιάζει δέ στόν Πλάστη του στήν ἀγάπη, στήν ἀλήθεια, στήν δικαιοσύνη. Αὐτήν τήν ἀλήθεια – αὐτό τό φρόνημα θέλησε ὁ Χριστός μέ τό φοβερό «σημεῖο» πού ἐποίησε, δηλαδή τῆς ἰάσεως τοῦ δαιμονιζομένου, νά διδάξει στούς πολῖτες τῆς χώρας τῶν Γαδαρηνῶν σήμερα.
Ἐν τούτοις ἐκεῖνοι ὄντες παράνομοι ἐκυριεύθησαν ἀπό μεγάλον φόβο, ὅταν εἶδαν τήν δικαία τιμωρία πού ἐπεβλήθη εἰς αὐτούς μέ σκοπό νά συνετισθοῦν καί νά μετανοήσουν καί νά ἀλλάξουν τρόπο ζωῆς, ὥστε νά ζοῦν εἰς τό ἐξῆς τίμια καί νόμιμα. Δυστυχῶς αὐτοί Τοῦ ζήτησαν νά φύγει ἀπό τόν τόπο τους ἐπιμένοντας στήν ἀνομία. Ὁ Κύριος ἀνταποκρίθηκε στό αἴτημά τους καί ἀποχώρησε.
Ὁμοιάζουν οἱ Γαδαρηνοί μέ τούς σημερινούς γόητες καί πλάνους πού πασχίζουν νά σταματήσουν τόν αἰώνιον λόγον τοῦ Λόγου καί τήν προσφορά τοῦ Μεσσίου στόν κόσμο, μέ προοπτική, εἰ δυνατόν, νά καταργήσουν τίς ἑορτές τῶν Ἁγίων Του.Ὑβρίζουν μέ αἰσχρές εἰκόνες τό πανάγιον πρόσωπό Του καί τῆς Θεοτόκου Μητέρας Του (βλέπε Ἐθνική Πινακοθήκη), ὑποτιμῶντας τό σωτηριῶδες ἔργο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, πού εἶναι τό σῶμα τοῦ Θεανθρώπου.
Ματαιοπονοῦν βέβαια καί αὐτοκαταστρέφονται ὡς βλάσφημοι, πλάνοι καί αὐτοκατάκριτοι.
Ὁ Χριστός ἀναδεικνύει πάντοτε Ἀποστόλους καί Ἁγίους· «ἀπό κοπρίας ἀνυψῶν πένητα»1 καί καλεῖ, «…τά ἀγενῆ τοῦ κόσμου καί τά ἐξουθενημένα ἐξελέξατο ὁ Θεός…»,2 γιά νά καταισχύνουν τούς δῆθεν σοφούς καί ἰσχυρούς τῆς ἡμέρας.
Ἀκριβῶς αὐτό συνέβη καί σήμερα μέ τόν εὐεργετηθέντα καί ἰαθέντα κάτοικο τῶν Γαδαρηνῶν. Ἰαθείς καί σωφρονῶν ὁ πρώην δαιμονισμένος, ἔλαβε τήν ἐξουσία ἀπό τόν Ἰησοῦν καί ἐκήρυττε στή χώρα του τά μεγαλεῖα πού ἐποίησε σ’ αὐτόν ὁ Θεός. Ὁ Χριστός μας ὁ ἀληθινός Θεός ἔκρινε, ὅτι ἔπρεπε καί σ’ αὐτή τή γενιά τῶν Γαδαρηνῶν, νά ἀποσταλεῖ ἐν Πνεύματι φίλος Του πού νά μαρτυρεῖ τίς εὐεργεσίες καί τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, ὥστε νά καταρτίζονται οἱ εὑρισκόμενοι εἰς πλάνη.
Δηλαδή, ἁγία γερόντισσα, ἄν ὁ ἀρχαῖος δράκοντας (Σατανᾶς) δέν σταμάτησε νά ξερνᾶ τό δηλητήριο τῆς ἁμαρτίας στά αὐτιά τῶν ἀνθρώπων, μέ τό ὁποῖο προκαλεῖται ἡ ἀπώλεια τῆς ψυχῆς, πῶς ὁ Θεάνθρωπος Σωτῆρας πού ἔπλασε τίς καρδιές (ψαλμ. 32, 15) δέν θά σηκώσει τόν ἄπορο πού κάθεται στό χῶμα, στά μνήματα τῆς ἐξουθένωσης καί τόν φτωχό καί γυμνό πού βρίσκεται στήν κοπριά τῶν παθῶν (Ψαλμ. 112, 7)· καί δέν θά δώσει τό ξῖφος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τό ὁποῖο εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ (Ἐφεσ. 6, 17), στέλνοντας κήρυκας νά βοηθήσουν τήν κληρονομία Του, τήν Ἐκκλησία Του;
Εὔλογα λοιπόν εἶπε στόν πρώην δαιμονισμένον: «ὑπόστρεφε εἰς τόν οἶκόν σου καί διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός». Ἔδωκε σ’ αὐτόν ὁ Κύριος λόγο σοφίας καί γνώσεως, μέ τήν δύναμη τῆς θείας Χάριτος, γιά νά φέρει τό χαρμόσυνο ἄγγελμα τῆς ἐλπίδας καί τῆς σωτηρίας στούς συμπολῖτες του Γαδαρηνούς.
Διδασκόμαστε σήμερα χριστιανοί μου, ὅτι εἶναι ἁμαρτία ὅταν ζοῦμε «ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῆς σαρκός ἡμῶν»· (Ἐφεσ. 2, 3) καί «βόσκουμε χοίρους». Συνεπῶς, γνωρίζουμε, ἄν καί ἔχει πλαστεῖ ἀπό τόν Θεό, ἁγία καί δυνάμει ἀναμάρτητη ἡ σάρκα μας, δυστυχῶς μέ τήν ἐπίμονη ἁμαρτωλή φιληδονία ἔκανε τήν ἡδονή κάτι οἰκεῖο, δικό της, τό μετέτρεψε σέ βούλησή της, σέ θέλημά της, σέ ζωή της, ὥστε μέ ἀφροσύνη καί ἰδιοτέλεια (σαρκικό φρόνημα) νά ζητάει ἀπό τόν Χριστό νά ἀποχωρήσει, ἀφήνοντάς την ὀρφανή τῆς θείας Χάριτος.
Προτίμησαν δηλαδή οἱ Γαδαρηνοί νά παραμείνουν ἔξω καί μακράν ἀπό τόν Μεσσίαν, ἀλλά καί μέσα στήν ἁμαρτία· ἱκανοποιῶντας τά θελήματα τοῦ ἄνομου πλουτισμοῦ καί τίς ἐπιθυμίες τῆς σαρκός, τῶν ὀφθαλμῶν, καθώς καί τήν ἀλαζονία τοῦ βίου.
Θεωροῦμε, ἀδελφοί μου, μέ τήν Εὐαγγελική Περικοπή πού ἀκούσαμε, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας μέ περισσή ἀγάπη ἀποκαλύπτει: δέν ὑπάρχει ἄλλος τρόπος νά ξεφύγουν οἱ ἀγωνιζόμενοι τούς ἀλλεπάλληλους πειρασμούς, ἐκτός ἄν ἐννοήσουν βαθιά τήν ἀδυναμία τους καί νομίσουν ἀληθινά ὅτι δέν ἔχουν καμμία ἀρετή καί ὅτι εἶναι ἀνάξιοι γιά ὁποιαδήποτε παρηγορία ἤ τιμή ἤ ἀνάπαυση. Γιατί ὁ σκοπός τοῦ Θεοῦ, τοῦ Ἰατροῦ τῶν ψυχῶν μας, εἶναι νά εἴμαστε πάντοτε ταπεινοί ἀσκοῦντες τήν ἀρετή τῆς αὐτομεμψίας.
Καθώς καί ὁ Ἴδιος ὁ Ἰησοῦς εἶναι πρᾶος καί ταπεινός στήν καρδιά (Ματθ. 11, 29), θέλει ἔτσι κι ἐμᾶς νά τρέχουμε τόν δρόμο τῶν ἐντολῶν Του μέ πραότητα καί ταπείνωση καρδιᾶς, μιμητές τῶν παθημάτων Του. Καί τοῦτο γιατί, ὁ Ἰησοῦς ὁ Θεός ἡμῶν, δέν θά ἀπορρίψει ὅποιον ἔχει πνεῦμα συντετριμμένον καί καρδιά συντετριμμένη καί τεταπεινωμένη (Ψαλμ.50, 19).
Μάρτυς ἀληθής ὁ Μυροβλήτης καί Μεγαλομάρτυς Ἅγιος Δημήτριος πού, ἄν καί τόσο νέος καί μέ στρατιωτικό ἀξίωμα, ἔλαβε πολλά καί μεγάλα χαρίσματα ὅσο κανείς ἄλλος νέος στήν ἡλικία του· φρόντισε δέ μέ πραότητα καί ταπείνωση, ὡς γνήσιος ἑπόμενος τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἀποστόλων, νά μεταδώσει στούς μαθητές του τήν ἁγίαν Ὀρθόδοξον Πίστιν καί Παράδοσιν σφραγίζοντας μέ τό αἷμά του τήν μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ.
Στόν Μεσσίαν Ἰησοῦν τόν Θεό ἡμῶν, ἡ Δόξα, ἡ Βασιλεία, τό Κράτος εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.
_____________________________
1(Εὐχή Εὐχελαίου)
2(A’ Κορνθ.1, 27-29)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου