Ἐκεῖνο πού ζητιἐται ἀπό μᾶς εἶναι νά παρουσιάζουμε ὃλη μας τή ζωή ὡς μιά διαρκῆ δοξολογική θυσία μέ ὃ,τι κι ἂν κάνουμε, μικρό ἢ μεγάλο.
Ἀρχιμ. Εὐσεβίου Βίττη
(Ἐκεῖνο ποὺ ζητεῖ ὁ Θεὸς ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο δὲν εἶναι μιὰ περιστασιακὴ ἐπίδειξη εὐσέβειας, ἀλλὰ ἡ μεταμόρφωση ὅλης τῆς ζωῆς του σὲ διαρκὴ δοξολογία. Κάθε πράξη, μικρὴ ἢ μεγάλη, ὁφείλει νὰ γίνεται προσφορὰ ἀγάπης καὶ εὐχαριστίας πρὸς τὸν Δημιουργό· νὰ γίνεται θυσία ἁγία, ζῶσα, εὐάρεστη τῷ Θεῷ. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἐργάζεται, ὅταν προσεύχεται, ὅταν ἀναπαύεται ἢ ἀκόμη καὶ ὅταν ὑπομένει δοκιμασίες, καλείται νὰ τὰ προσφέρει ὅλα μὲ εὐχαριστιακὸ φρόνημα, βλέποντας στὰ πάντα τὴν παρουσία καὶ τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι, ἡ καθημερινότητα παύει νὰ εἶναι ἀπλὴ βιολογικὴ ῥοὴ γεγονότων καὶ μεταμορφώνεται σὲ ἱερουργία· σὲ ἕνα ἀδιάκοπο «δόξα σοι ὁ Θεός», ποὺ ἀναβαίνει ἀπὸ τὴν καρδιά τοῦ πιστοῦ ὡς εὐωδία πνευματικῆς ζωῆς.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου