Από τους Περσικούς πολέμους έως και σήμερα έχουν περάσει
περίπου 2055 χρόνια.
Τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια το ελληνικό έθνος αγωνίζεται να
διασωθεί τόσο από τις εθνοκτόνες εμφύλιες συγκρούσεις, όσο και
από τους κάθε λογής εχθρούς.
Οι εμφύλιοι πόλεμοι έφεραν ως...διαιτητές τους Ρωμαίους που το
εκμεταλλεύτηκαν και κατέκτησαν το μεγαλύτερο μέρος του
ελληνικού έθνους. Η διάλυση αποφεύχθηκε χάρη στην πίστη στον
Χριστό καιτην ένταξή τους στην Χριστιανική Εκκλησία. Οι
Έλληνες βρήκαν την ενότητα και την ομοψυχία ως μέλη της
Εκκλησίας. Η Εκκλησία αυτή, η Εκκλησία του Χριστού, δεν
υποχρεωνόταν να υπακούσει στον Καίσαρα, αφού ιδρυτής και μέλη
ήταν το ίδιο σώμα, το θεανδρικό σώμα του Ιησού Χριστού.
Αυτή η ενότητα του ελληνικού έθνους οδήγησε στην ριζική αλλαγή
της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, η οποία έγινε ελληνο-χριστιανική, η
ανατολική Ρωμαϊκή, Ρωμανία, γνωστή και ως Βυζαντινή.
Από ανατολή και δύση η Ρωμανία αντιμετώπισε πλήθος εχθρών.
Κύριος εχθρός όμως ήταν η γερμανική φυλή, που έχοντας σαν
όνειρο την υποταγή όλων των ευρωπαϊκών λαών, είχε να
αντιμετωπίσει το Βυζάντιο. Για να επιτύχει τον στόχο της
χρησιμοποίησε δύο όπλα. Τους πράκτορες εντός του Βυζαντίου που
έσπερναν ζιζάνια διχασμού, και τα μογγολικά φύλα. Η πρώτη
περίπτωση σχετίζεται άμεσα με την κατάκτηση των ελληνικών
περιοχών το 1204 με πρόσχημα την θρησκεία. Μετά όμως την
επιτυχή - κατά ένα μέρος - αντίδραση των Ελλήνων, στράφηκαν
στους τουρκομάνους, και με την βοήθειά τους κατακτήθηκε το
μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής ανατολής.
Το έθνος των ελλήνων δεν χάθηκε. Με την βοήθεια του Θεού, αφού
πρώτα αποφάσισαν να αγωνιστούν για την “πίστη του Χριστού την
αγία και για της πατρίδος την ελευθερία”, κατόρθωσαν αυτό που
όλοι θεωρούσαν ακατόρθωτο. Το ακατάβλητο χριστεπώνυμο έθνος
των Ελλήνων, πέταξε από ένα μικρό μέρος της πατρίδος του τους
κατακτητές.
Αυτήν την επιτυχία θέλησαν να εκμεταλλευτούν Γερμανοί και
Εγγλέζοι. Με δάνεια και με υποσχέσεις, αλλά και με δικούς τους
ανθρώπους, έγιναν οι καθοδηγητές των κατεχόντων την εξουσία
στην Ελλάδα. Αλλά, ενώ στην πολιτική κατέχουν ουσιαστικά την
αρχή του κράτους, δεν κατόρθωσαν να δαμάσουν την ελληνική
ψυχή. Στους βαλκανικούς πολέμους και στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο,
η υπεροχή του έθνους απεδείχθη αδάμαστος. Πάλι όμως οι
αλλοδαποί με τους δικούς τους ανθρώπους οδήγησαν το έθνος την
εκ νέου υποταγή μεγάλου τμήματος, στην σφαγή και στον διωγμό.
Η Μικρασιατική καταστροφή έφερε για λίγο ενότητα του έθνους
αλλά όχι στην πολιτική ζωή. Συνεχή πραξικοπήματα δημιούργησαν
προϋποθέσεις για την εξάντληση του έθνους μας. Για μια ακόμη
φορά, όμως, ο Θεός μας προστάτευσε. Μπροστά στον φόβο των
μεγάλων αντικρουομένων ευρωπαϊκών κρατών, της Γερμανίας
κυρίως, και της συμμάχου της Ιταλίας, αφ’ ενός και της Μεγάλης
Βρετανίας, αφ’ετέρου, αναγκάζονται να συσπειρωθούν γύρω από
τον Ιωάννη Μεταξά, ο οποίος προετοίμασε μυστικά την άμυνα της
χώρας και, γνωρίζοντας την παλαιά έχθρα της Γερμανίας, που εξ
αιτίας των Ελλήνων δεν μπόρεσε να ικανοποιήσει τα όνειρά της, να
δημιουργήσει την Αγία Γερμανική αυτοκρατορία του Γερμανικού
έθνους, επέλεξε αναγκαστικά την Αγγλία.
Οι ηρωικοί αγώνες, οι νίκες, η απειλή διάλυσης του άξονα,
ανάγκασαν την Γερμανία να επέμβει. Η Ελλάς είχε πλέον να
αντιμετωπίσει μόνη δύο αυτοκρατορίες και τους συμμάχους τους,
Αλβανία, Γιουγκοσλαβία και Βουλγαρία, ενώ η Τουρκία κράτησε
επιφυλακτική στάση.
Η κατοχή ήταν αναπόφευκτη. Κι όμως, το έθνος δεν παραδίδεται.
Συνεχής επιθέσεις κατά των κατακτητών. Άρνηση συμμετοχής στα
εργοστάσια όπλων των κατακτητών. Προστασία των
καταδιωγμένων Εβραίων. Κλήρος και λαός, πάλι, όπως και με τους
Οθωμανούς, κάνουν τον άξονα να ανησυχεί.
Και ήρθε η τελική νίκη.
Το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έφερε στην επιφάνεια την
αλήθεια για την στάση των άλλων κρατών απέναντι στην Ελλάδα.
Οι σύμμαχοι “ξέχασαν” την συμβολή των Ελλήνων στην τελική
νίκη. Η πρώτη χώρα που νίκησε τον άξονα, η Ελλάδα, η μοναδική
χώρα που είχε νεκρούς το ένα πέμπτο του πληθυσμού της,
αδικήθηκε. Η Κύπρος, που είχαν υποσχεθεί η Εγγλέζοι να
επιτρέψουν να ενωθεί με την υπόλοιπη Ελλάδα, παρέμεινε υπό
Βρετανική κατοχή. Η βόρεια Ήπειρος, παρέμεινε στην Αλβανία που
ήταν σύμμαχος της Ιταλίας. Η ανατολική Ρωμυλία παρέμεινε στην
Βουλγαρία που ήταν μέλος του άξονα. Το Μοναστήρι παρέμεινε
στην Γιουγκοσλαβία. Η Μεγάλη Ελλάδα και η Σικελία, παρέμειναν
στην ηττημένη από εμάς Ιταλία. Οι ηττημένοι και οι σύμμαχοί μας
έχουν αγαστή συνεργασία σε βάρος μας. Για να μην απαιτήσουμε
αυτά που δικαιούμεθα, έσπειρα τον διχασμό και την εμφύλια
διαμάχη, τον συμμοριτοπόλεμο. Πάλι η Ελλάς που αγωνίστηκε για
την ελευθερία της και την ελευθερία των λαών της Ευρώπης,
βρέθηκε αδικημένη. Το ίδια επαναλήφθηκε το 1974, όταν επέτρεψε
η Βρετανία, κι όχι μόνο, την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο .
Σήμερα αντιμετωπίζουμε ένα πιό δύσκολο αγώνα. Βλέποντας οι
εχθροί μας, που ντύνονται σύμμαχοι, ότι δεν υποτάσσεται το έθνος
μας, ξεκίνησαν αγώνα κατά της οικονομίας μας. Η οικονομική
υποταγή φέρνει ένα μεγάλο κίνδυνο. Την πείνα, που οδηγεί στην
εξάρτηση από την θέληση άλλων. Αλλά ο λαός μας έχει
αντιμετωπίσει πολλές φορές την πείνα. Γιατί αυτό που επιζητεί είναι
η Ελευθερία. Θέλησαν τότε να κτυπήσουν τον λαό μας στα θεμέλια
του έθνους μας: την φιλοπατρία, με την αμφισβήτηση από
πουλημένους και αλλοδαπούς πολιτικούς, των αγώνων μας, την
γλώσσα, με την ελεύθερη χρήση άλλων γλωσσών σε προϊόντα,
τηλεοράσεις, πινακίδες καταστημάτων, την πίστη, με την αυθαίρετη
καθιέρωση “κοσμικού κράτους” όπως τόλμησαν να πουν από το
βήμα της Βουλής, με την παιδεία, με την κατήχηση κάθε είδους
διαστροφής, μείωση της διδασκαλίας της ελληνικής ιστορίας, με
αφαίρεση λογοτεχνικών κειμένων σημαντικών Ελλήνων λογοτεχνών
και, τέλος, με την επίθεση κατά της Ορθοδοξίας, με την υποταγή
των ποιμένων στο κράτος, με την μείωση και αλλοίωση των
θρησκευτικών, με εισαγωγή ξένων ηθών και εθίμων.
Ο αγώνας αυτός είναι ο πιό δύσκολος επειδή έχουμε να
αντιμετωπίσουμε, όχι ύλη και ανθρώπους, δεν είναι πάλη προς αίμα
και σάρκα, αλλά προς τις αρχές, τις εξουσίες, τους κοσμοκράτορες
του σκότους αυτής της εποχής, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος.
Αγώνες συνεχείς απέναντι σε αυτούς που δεν στοχεύουν στο σώμα
αλλά στο μυαλό και στην ψυχή μας. Τις ψυχές μας θέλουν, αλλά...
την πίστη κανείς δεν μπορεί να την αφαιρέσει αν δεν συναινέσουμε
εμείς.
την αγάπη στην πατρίδα κανείς δεν μπορεί να την μειώσει αν δεν
συμφωνήσουμε εμείς.
Ο αγώνας μας για την επιβίωση του χριστεπώνυμου έθνους μας
συνεχίζεται σε όλα τα επίπεδα.
Θα αφυπνίσουμε όσους έχουν χάσει τον δρόμο από τις συνεχείς και
από κάθε πλευράς επιθέσεις.
Ενωμένοι, έστω και λίγοι όπως πάντα, θα διατηρηθούμε σε αυτό το
διεφθαρμένο και διεστραμμένο κοσμικό σύστημα, νικώντας και
αυτόν τον αιώνα τον απατεώνα.
Ο αγώνας συνεχίζεται.
Ζήτω η Ελλάς
Ζήτω το Έθνος
Με την βοήθεια του Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, τις
ευχές τις Παναγίας Μητέρας Του,
λευτεριά στις σκλάβες πατρίδες
Και του χρόνου στην Πόλη.
Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου