Posted on 16 Απριλίου, 2025
Κωφίδης Εὐάγγελος
Ἦχος πλ. β’
Ἥπλωσεν ἡ Πόρνη, τὰς τρίχας σοι τῷ Δεσπότῃ, ἥπλωσεν Ἰούδας, τὰς χεῖρας τοῖς παρανόμοις· ἡ μέν, λαβεῖν τὴν ἄφεσιν, ὁ δέ, λαβεῖν ἀργύρια….. καὶ ἐλευθερώσαντι ἡμᾶς, Κύριε δόξα σοι.
Προσῆλθε Γυνὴ δυσώδης καὶ βεβορβορωμένη, δάκρυα προχέουσα ποσί σου Σωτήρ……..ὁ τὸν Λάζαρον ἐγείρας, ἐκ τάφου τετραήμερον, δέξαι μὲ τὴν τάλαιναν, Κύριε καὶ σῶσόν με.
Ἡ ἀπεγνωσμένη διὰ τὸν βίον, καὶ ἐπεγνωσμένη διὰ τὸν τρόπον, τὸ μύρον βαστάζουσα…….ἀλλὰ δέξαι με μετανοοῦσαν, ἣν οὐκ ἀπώσω ἁμαρτάνουσαν Κύριε, διὰ τὸ μέγα σου ἔλεος.
«Η Μετανοούσακαι ο Προδότης: Δύο Προσφορές, Μία Κρίση, Μία Σωτηρία»
Αγαπητοί εν Χριστώ, σήμερα η Εκκλησία μας αντιπαραθέτει δύο εικόνες δραματικά αντίθετες, αλλά και βαθύτερα συγγενείς: την μετανοούσα γυναίκα με τα δάκρυα της εξομολόγησης και τον Ιούδα με τα αργύρια της προδοσίας. Και ενώ η μία αγγίζει τα πόδια του Κυρίου με ιερό τρόμο, ο άλλος εκτείνει τα χέρια για φιλί θανάσιμο. Στη μέση αυτής της τραγικής αντιπαραβολής, ακούγεται η φωνή του Θεού: «Για σένα πουλήθηκα, για να σε ελευθερώσω».
Τα Δάκρυα και τα Αργύρια: Η Μάχη της Ψυχής
«Ἥπλωσεν ἡ γυνή, τὰς τρίχας σοι τῷ Δεσπότῃ, ἥπλωσεν Ἰούδας, τὰς χεῖρας τοῖς παρανόμοις»
Τα μαλλιά της μετανοούσας γίνονται ένδυμα ταπείνωσης για τα πόδια του Κυρίου – που ούτε οι μαθητές δεν τόλμησαν να πλύνουν. Οι παλάμες του προδότη όμως γίνονται εργαλεία θανάτου. Αυτή προσφέρει ό,τι πιο πολύτιμο έχει (την εξομολόγησή της), εκείνος πουλάει το πιο πολύτιμο (τον ίδιο τον Υιό του Θεού).
Αλλά ο Κύριος δεν απορρίπτει ούτε την προδοσία του, ούτε τη μετάνοια της αμαρτωλής, γιατί «όπου επλεόνασε η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις» (Ρωμ. 5:20).
Η Μυρωδιά της Μετανοίας
«Αυτή που οι άνθρωποι την απέφευγαν, έγινε ευωδία στον Χριστό»
Η γυναίκα που ζούσε στη σκοτεινή πλευρά της αμαρτίας, που πολλοί την περιφρονούσαν, τώρα γίνεται αρωματικό θυμίαμα μπροστά στον Θεό. Τα δάκρυά της είναι προφητεία του Πάθους, η πράξη της προμήνυε τον ενταφιασμό. Ο Θεός δεν βλέπει τη σηπεδόνα των παλαιών της αμαρτημάτων, αλλά την καρδιά που λύγισε από θεία αγάπη. Όπως ο Λάζαρος αναστήθηκε από τη σήψη του τάφου, έτσι κι αυτή ανασταίνεται από τον βυθό της αμαρτίας.
Η Απελπισμένη που Βρήκε Ελπίδα
«Αν με απορρίψεις, Κύριε, που θα πάω;»
Με την τόλμη της απόγνωσης φωνάζει: «Σε παρακαλώ, μη με απωθήσεις!». Και ο Χριστός απαντά: «Δεν ήρθα να καλέσω δικαίους, αλλά αμαρτωλούς σε μετάνοια» (Ματθ. 9:13). Ο Ιούδας, παρόλο που έφαγε από το ίδιο πιάτο στον Μυστικό Δείπνο, δεν πίστεψε στο έλεος. Αυτή όμως, παρόλο που ήταν βαθιά βυθισμένη στην αμαρτία, κατάλαβε ότι το έλεος του Θεού δεν έχει όρια.
Ο Σταυρός: Η Νίκη της Αγάπης
Στην τελευταία φράση του κειμένου, η Εκκλησία μας αποκαλύπτει ένα μεγάλο μυστήριο: «Κύριε, δόξα σοι!». Γιατί; Είναι δόξα του Θεού να σώζει αυτούς που ο κόσμος θεωρεί χωρίς ελπίδα! Ο Σταυρός είναι η υπέρτατη δόξα, γιατί εκεί:
– Η αγάπη νικά την απιστία,
– Η ζωή καταλύει τον θάνατο,
– Το έλεος πλημμυρίζει τις αβύσσους της κακίας.
Η Ερώτηση που Αλλάζει Ζωές
Αδελφοί, σήμερα ο Κύριος μας ρωτά:
– Τι θα δώσεις εσύ;
– Τα δάκρυα της συντριβής σου, ή τα αργύρια της προδοσίας;
– Το κεφάλι σου σε προσκύνημα, ή τα χέρια σου σε πράξεις σκοταδιού;
Η μετανοούσα μας δίδαξε ότι τίποτα δεν είναι τόσο βρώμικο που να μην το καθαρίσει η μετάνοια. Ο Ιούδας μας έδειξε ότι τίποτα δεν είναι τόσο άγιο που να μη χαθεί από υπερηφάνεια.
«Κύριε, δέξαι τα δάκρυά μου, Μην με απορρίψεις, αλλά γράψε το όνομά μου στο βιβλίο της ζωής, για το άπειρό σου έλεος!»
Δόξα τω Θεώ που μας έδειξε το μέγεθος του ελέους Του! Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου