Ἀπό τίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων προέρχεται τό σημερινό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, ἀδελφοί μου. Ὁ συγγραφέας τῶν Πράξεων ἀναφέρεται στή δράση τῶν ἁγίων Ἀποστόλων μετά τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Οἱ Μαθητές, ἐνδυναμωμένοι, πλέον, ἀπό τήν ἐμπειρία τῆς Ἀναστάσεως, διέδιδαν τό Εὐαγγέλιο, δοκιμάζοντας, ἀφ’ ἑνός μέν τήν ἀποδοχή τοῦ ἁπλοῦ λαοῦ, ἀφ’ ἑτέρου δέ τήν ἐχθρότητα καί τό μίσος τῶν ἀμετανόητων θρησκευτικῶν ἡγετῶν τῆς ἐποχῆς τους. Μάλιστα, στήν περικοπή ἀκούσαμε ὅτι οἱ Ἀπόστολοι ἐπιτελοῦσαν θαύματα, διά τῆς ἁπλῆς ἐπιθέσεως (τοποθετήσεως) τῶν χειρῶν, κατά τήν ὑπόσχεση Κυρίου.
Μαρτυρία τῆς ἀλήθειας
Στή συνέχεια τῆς περικοπῆς περιγράφεται ἡ ἐκ διαμέτρου ἀντίθετη στάση τοῦ λαοῦ καί τῆς θρησκευτικῆς του ἡγεσίας, ἀπέναντι στούς Ἀποστόλους. Εἶναι ἡ ἴδια ἐκείνη στάση πού ἐπισημάνθηκε πολλές φορές καί κατά τήν ἐπί γῆς δράση τοῦ Θεανθρώπου. Ὁ λαός ἔτρεφε γιά τούς Ἀποστόλους μεγάλο σεβασμό καί πλήθη ἀνθρώπων τούς πλησίαζαν καί ἑνώνονταν μαζί τους, ἐπιδίωκαν τή θεραπεία τῶν ἀσθενειῶν τους, ἐνῶ πίστευαν ὅτι ἀκόμα καί ἡ σκιά τοῦ Πέτρου ἦταν ἱκανή νά φέρει τήν ἴαση. Τήν ἴδια στιγμή, οἱ Ἀρχιερεῖς ἀποφάσιζαν νά φυλακίσουν τούς Ἀποστόλους, ἀγνοώντας, ὅμως, ὅτι ἐκεῖνοι βρίσκονταν κάτω ἀπό τήν προστασία τοῦ Θεοῦ, τόν Ὁποῖο κανείς δέν μπορεῖ νά ὑπερβεῖ καί νά νικήσει. Οἱ Μαθητές ἀπελευθερώνονται θαυματουργικῶς καί συνεχίζουν τό κήρυγμα τῆς ἀληθείας.
Ἡ εἰκόνα πού περιγράφει ὁ συγγραφέας τῶν Πράξεων μᾶς πληροφορεῖ πώς «οἱ ἄρχοντες τῆς ἐποχῆς τηροῦσαν ἀρνητική, καταδιωκτική στάση ἀπέναντι στούς Ἀποστόλους». Ἀντίθετα μέ τή στάση αὐτή τοῦ κατεστημένου τῆς ἐξουσίας, ὁ πολύς λαός ἔδειχνε σημεῖα προσπελάσεως πρός τή νέα πίστη πού θέριευε, ἔτσι, τή βάση τῆς πυραμίδος, ἐξασφαλίζοντας στήν Ἐκκλησία θετικά στοιχεῖα ἐπιβιώσεως. Ἔτσι, ἤδη ἀπό τά πρῶτα βήματά της ἡ Ἐκκλησία στηρίχθηκε στήν καρδιά τοῦ λαοῦ, πού ἀγκάλιασε, μέ τήν ψυχή του, τό νέο αὐτό θρησκευτικό κίνημα καί τό στερέωσε ἀκατάλυτα.
Ἡ ἑδραίωση τῆς Ἐκκλησίας
Οἱ πληροφορίες πού ἔχουμε ἀπό αὐθεντικές πηγές μαρτυροῦν πώς, καθώς διευρυνόταν συνεχῶς ἡ λαϊκή βάση τῆς Ἐκκλησίας, ἐξουδετερώνονταν συστηματικά οἱ ἀντιδράσεις τῶν ἀνθρώπων τῆς ἐξουσίας, μέχρις ὅτου, τελικά, ὑπέκυψαν κι αὐτοί στήν ἱστορική ἀναγκαιότητα τῆς χριστιανικῆς πραγματικότητας, πού ἀναδυόταν μέσα ἀπό τούς ζοφερούς χρόνους τῶν τριῶν αἰώνων τῶν διωγμῶν.
Τό γεγονός αὐτό δείχνει πώς, μετά τήν προστασία τοῦ Θεοῦ, τό στήριγμα καί ἡ δύναμη τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ πιστός λαός της. Γι’ αὐτό, οἱ ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας, διαχρονικά, τή συνείδηση αὐτοῦ τοῦ λαοῦ προσπαθοῦν νά δηλητηριάσουν καί νά ἁλώσουν, προκειμένου ἡ Ἐκκλησία νά μείνει χωρίς ἐρείσματα μέσα στήν κοινωνία καί εὔκολα νά καταλυθεῖ. Καί αὐτό τό ἔπραξαν ὅταν κατάλαβαν ὅτι ἡ πίστη δέν ξεριζώνεται ἀπό τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων μέ διώξεις, ἀπειλές καί βασανιστήρια.
Ἡ ἱστορία ἀπέδειξε πώς, ὅταν αὐτά συνέβησαν, ἡ πίστη στερεώθηκε περισσότερο καί ἡ Ἐκκλησία βγῆκε πιό δυνατή ἀπό τίς δοκιμασίες. Γι’ αὐτό, οἱ ἀντικείμενοι στόν Χριστό καί στήν Ἐκκλησία Του ἀποδύονται σ’ ἕναν διαρκῆ ἰδεολογικό ἀγώνα κατά τῆς Ἐκκλησίας, σέ μιά προσπάθεια νά τήν ἐμφανίσουν περιττή καί ξεπερασμένη. Μάλιστα, δέν διστάζουν νά ἐπενδύσουν πάνω στίς ἀνθρώπινες ἀδυναμίες καί πτώσεις τῶν στελεχῶν της, γιά νά ποδηγετήσουν τίς συνειδήσεις καί νά τίς ὁδηγήσουν μακριά ἀπό τόν Θεό.
Εὐθύνη καί ἀποστολή
Γι’ αὐτό, ἐμεῖς πού συναπαρτίζουμε τόν λαό τοῦ Θεοῦ, ὀφείλουμε νά ἔχουμε συναίσθηση τῆς θέσης μας μέσα στήν Ἐκκλησία καί ἐπίγνωση τῆς δύναμης πού μᾶς χαρίζει ἡ πίστη μας στόν Θεό. Νά μήν ἐπιτρέψουμε στίς ἀντίθεες δυνάμεις νά κυριαρχήσουν ἄλλο πάνω στίς ἀνθρώπινες καρδιές. Εἶναι οἱ ἴδιες πού εὐθύνονται γιά τό μαράζωμα τῆς κοινωνίας, γιά τήν
Ἔχουμε χρέος νά σταθοῦμε στό ὕψος τῆς ἀποστολῆς μας μέσα στήν Ἐκκλησία, ἀποκρούοντας τίς ἐπιθέσεις τοῦ κόσμου, πού βάλλουν εὐθέως κατά τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας συνείδησης. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ Χριστός καί ὅλοι ἐμεῖς. Καί αὐτή εἶναι ἡ αὐτοσυνειδησία μας, πού συνιστᾶ μεγίστη τιμή, ἀλλά καί διαρκῆ εὐθύνη.
Ἀρχιμ. Ἐ. Οἰκ.
https://apostoliki-diakonia.gr/gr_main/fk/2025/17_2025(3752).pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου