Βιώνουμε ἤδη τήν πανευφρόσυνη Πασχαλινή ἀτμόσφαιρα καί ζοῦμε τήν εὐδαιμονία τῆς Λαμπρῆς. Τό μεγαλεῖο, ὅμως, καί τή χαρά τῆς Ἀναστάσεως δέν μποροῦμε νά τά κάνουμε κτῆμα μας, ἄν δέν νιώσαμε πρῶτα, σ’ ὅλο του τό βάθος, τό Θεῖο Πάθος. Διαφορετικά, τό Πάσχα μετατρέπεται σέ ἕνα παραδοσιακό, ἐτήσιο, ἑορταστικό γεγονός, ἐνῶ στήν πραγματικότητα εἶναι ἡ ἀπόδειξη τῆς Θεότητας τοῦ Χριστοῦ, ἡ κατάργηση τοῦ θανάτου καί ἡ πρόσκληση σέ μία νέα, ἀναγεννημένη ἐν Χριστῷ ζωή.
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου εἶναι γεγονός πού δέν προσεγγίζεται μέ τή λογική, οὔτε ψηλαφεῖται μέ τίς αἰσθήσεις. Πρόκειται γιά τό μέγιστο θαῦμα τοῦ Θεοῦ, πού ὑπερβαίνει τά ὅρια τῆς ἀνθρώπινης κατανόησης καί προσκρούει στίς νοητικές μας δυνάμεις. Ὅποιοι δοκίμασαν, στό παρελθόν, νά τήν προσεγγίσουν μέ τή λογική, εἴτε ὁδηγήθηκαν στήν ἀπιστία, εἴτε κατέληξαν στήν παράνοια. Τήν Ἀνάσταση μποροῦμε νά τήν πλησιάσουμε καί νά τήν βιώσουμε μόνο μέ τή δύναμη τῆς πίστεως, πού ξεπερνᾶ τά περιορισμένα ἀνθρώπινα μέτρα καί μᾶς δίνει τή δυνατότητα νά ἀναχθοῦμε σέ πνευματικές σφαῖρες πού ἡ λογική ἀδυνατεῖ νά ἑρμηνεύσει.
Μαρτύριο γιά τήν ἀναστάσιμη πίστη
Ἐνῶ, ὅμως, ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου δέν ἀποδεικνύεται μέ συμβατικό καί ψηλαφητό τρόπο, ἐντούτοις, ἀποκαλύπτεται μέσα ἀπό τούς καρπούς της στή ζωή τοῦ κόσμου καί τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ πρῶτος καρπός τῆς Ἀναστάσεως εἶναι οἱ Μάρτυρες, πού ἔδωσαν τό αἷμα τους, θυσίασαν τή ζωή τους, ἀρνήθηκαν τά πλούτη καί τήν ἀνθρώπινη δόξα, γιά τήν ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ. Εἶναι δυνατόν, τά πλήθη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων νά μαρτύρησαν γιά ἕνα ψέμα; Εἶναι δυνατόν, ἐπί εἴκοσι καί πλέον αἰῶνες Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας, ἀναρίθμητα πλήθη ἀνδρῶν καί γυναικῶν, νά θυσιάστηκαν, νά μαρτύρησαν γιά μία ἀπάτη;
Ἄν ὁ Χριστός ἦταν ψεύτικος, θά εἶχε γρήγορα ξεχαστεῖ. Ἄν ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἦταν ἐφεύρημα τοῦ στενοῦ κύκλου τῶν Μαθητῶν του, θά μποροῦσε, ἴσως, νά παρασύρει κάποιους ἀφελεῖς ἐκεῖνα τά χρόνια. Ἐπειδή, ὅμως, εἶναι γεγονός μοναδικό καί ἀναμφισβήτητο, ἐξακολουθεῖ νά ἐμπνέει καί νά συνεπαίρνει, μέχρι καί σήμερα, τούς χριστιανούς, πολλοί ἀπό τούς ὁποίους, σέ τόπους ὅπου διώκεται ἡ πίστη, δέν διστάζουν νά χύσουν τό αἷμα τους γιά τόν ἀναστημένο Χριστό, μιμούμενοι τό παράδειγμα τῶν Ἁγίων Μαρτύρων.
Διάδοση τῆς χριστιανικῆς πίστης
Ὁ δεύτερος καρπός, μέσα ἀπό τόν ὁποῖο ἀποκαλύπτεται ἡ Ἀνάσταση, εἶναι ἡ ἐξάπλωση τῆς πίστεως. Στή διάρκεια τῆς ἱστορίας, πολλές θρησκευτικές διδασκαλίες ἔκαναν τήν ἐμφάνισή τους στόν κόσμο. Πολλές φιλοσοφικές θεωρίες καί κοσμικά ἰδεολογήματα ἀναζήτησαν ὀπαδούς. Τίποτα, ὅμως, ἀπ’ ὅλα αὐτά δέν διατηρήθηκε στόν χρόνο καί δέν στέριωσε στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων. Ὅλες ἔσβησαν καί ξεχάστηκαν μέ τόν θάνατο τῶν ἱδρυτῶν τους, γιατί εἶναι ἀνθρώπινες καί πεπερασμένες.
Ἡ πίστη, ὅμως, στόν ἀναστημένο Χριστό μεγαλύνθηκε καί μεγεθύνθηκε μέ τόν σταυρικό θάνατο τοῦ Κυρίου. Ἔγινε ἱεραποστολική σημαία στά πέρατα τοῦ κόσμου καί ἐξακολουθεῖ νά πορεύεται στήν ἱστορία,παρά τή λυσσαλέα πολεμική τῶν ἐχθρῶν τοῦ Θεανθρώπου. Ἡ διαιώνιση καί ἐξάπλωση τῆς χριστιανικῆς πίστης εἶναι καρπός ὄχι ἀνθρώπινων δυνάμεων καί ἱκανοτήτων, ἀλλά τῆς παντοδυναμίας τοῦ σταυρωθέντος καί ἀναστάντος Χριστοῦ.
Διατήρηση τῆς ἀναστάσιμης πίστης
Ὑπάρχει, ὅμως, καί ἕνας τρίτος καρπός τῆς Ἀναστάσεως, πού ἀποδεικνύει τήν ἀλήθειά της· εἶναι ἡ διατήρηση τῆς πίστης, παρά τά ὀλισθήματα καί τίς πτώσεις τῶν ἀνθρώπων τῆς Ἐκκλησίας. Ἄν ἡ Ἐκκλησία μας ἦταν ἀνθρώπινο κατασκεύασμα, θά εἶχε ἐξαφανιστεῖ πρό αἰώνων πολλῶν, κάτω ἀπό τό βάρος τῆς ἀδυναμίας καί τῆς ἀνεπάρκειας πλειάδος στελεχῶν της, πού τήν πλήγωσαν καί ἐξακολουθοῦν νά τήν πληγώνουν, μέχρι σήμερα. Ὅμως, ἡ Ἐκκλησία παραμένει σταθερή καί ἑδραία, πράγμα πού σημαίνει ὅτι, πίσω ἀπό τά πρόσωπα, βρίσκεται ὁ ἀναστημένος Χριστός, πού στηρίζει τήν Ἐκκλησία του καί φωτίζει τά μέλη της μέ τό φῶς τῆς Ἀναστάσεώς του.
Ἄς δοξάσουμε τόν Θεό, ἀδελφοί μου, πού μᾶς χάρισε τούς ἁγίους Μάρτυρες, οἱ ὁποῖοι διαλαλοῦν ἀπό τά βάθη τῶν αἰώνων καί κηρύττουν, μέ πάθος καί ἀκατάλυτη ἀγάπη, μέχρι τίς μέρες μας, ὅτι Χριστός Ἀληθῶς Ἀνέστη!
Ἀρχιμ. Ἐ. Οἰκ.
https://apostoliki-diakonia.gr/gr_main/fk/2025/16_2025(3751).pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου