Κυκλώπεια δικαιοσύνη.

 Posted on 12 Μαρτίου, 2025

 Παπα-Ηλίας Υφαντής

Ο παράλυτος της Βηθεσδά (Μάρκου β, 1-12) δεν γνώριζε την αιτία της παράλυσής του. Αλλά ποθούσε τη θεραπεία του. Πράγμα που συμμερίζονταν και οι τέσσερις φίλοι του. Οι οποίοι, έσπευσαν να τον μεταφέρουν στο σπίτι, όπου δίδασκε ο Χριστός.

Για να βρεθούν όμως μπροστά σε μεγάλο πλήθος, που καθιστούσε αδύνατη την είσοδό τους. Γεγονός που τους ανάγκασε να ανεβούν στη στέγη, προκειμένου να κατεβάσουν από εκεί τον παράλυτο. Και να προκαλέσουν την κατάπληξη του Χριστού.

Αλλά, ενώ όλοι περίμεναν να θεραπεύσει τον παράλυτο, ο Χριστός διέψευσε τις προσδοκίες τους. Δεδομένου ότι, πριν τη θεραπεία της παράλυσης, θεώρησε απαραίτητο να θεραπεύσει την αιτία της.

Να θυμίσει, δηλαδή, σ΄ όλους μας, ότι, εκτός από σώμα, έχουμε και ψυχή. Και, ενώ το σώμα μας το φροντίζουμε, απέναντι στην ψυχή μας συμπεριφερόμαστε σαν να μην υπάρχει. Παρότι και αυτή μπορεί να υποφέρει. Και να έχει μεγαλύτερη ανάγκη απ’ τη φροντίδα μας.

Γι’ αυτό είπε στον παραλυτικό: «Παιδί μου, συγχωρούνται οι αμαρτίες σου»! Γεγονός, που, όχι μόνο δεν ικανοποίησε τις προσδοκίες του λαού, αλλά και σκανδάλισε τους γραμματείς και τους φαρισαίους, που σκέφτηκαν: «Πώς τολμάει αυτός να ξεστομίζει τέτοιες βλασφημίες! Αφού η συγχώρηση των αμαρτιών είναι αποκλειστικό δικαίωμα του Θεού»!…

Ο Χριστός όμως, που διάβασε τις σκέψεις τους, τους είπε: «Γιατί σκέφτεστε κατ’ αυτόν τον τρόπο; Ποιο έχει προτεραιότητα στη θεραπεία του παραλύτου; Το σώμα του ή η ψυχή του; Και ποιος σας είπε ότι δεν έχω δικαίωμα, όχι μόνο εγώ, αλλά και ο καθένας άνθρωπος να συγχωρεί αμαρτίες; Προκειμένου και ο Θεός να συγχωρήσει τις δικές του αμαρτίες»!

Ενδεχομένως όμως οι γραμματείς και οι φαρισαίοι να σκέφτηκαν ότι η συγχώρηση των αμαρτιών του παραλύτου ήταν μία υπεκφυγή, επειδή δεν μπορούσε να θεραπεύσει τον παράλυτο. Γι’ αυτό και ο Χριστός έρχεται να επιβεβαιώσει το δικαίωμά του να συγχωρεί αμαρτίες: «Για να καταλάβετε, τους είπε, ότι έχω δικαίωμα να συγχωρώ αμαρτίες, λέει στον παράλυτο: Σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου»!

Κι εκείνος γεμάτος υγεία πήρε το κρεβάτι του και διασχίζοντας το πλήθος, που πρωτύτερα δεν του επέτρεπε την είσοδο, έφυγε για το σπίτι του. Προκαλώντας, όπως ήταν επόμενο, ενθουσιώδεις εκδηλώσεις θαυμασμού. Όμως…

Δεν αποτελεί μήπως η περίπτωση του παραλύτου της ευαγγελικής περικοπής ακριβή, σχεδόν, απεικόνιση της τωρινής ελληνικής πραγματικότητας; Ή μήπως η πατρίδα μας δεν δίνει την εικόνα παραλυσίας; Ή μήπως η παραλυσία αυτή δεν είναι αποτέλεσμα προπάντων της πολλαπλής πολιτικής παραλυσίας!

Αλλά, ενδεχομένως κάποιοι στο σημείο αυτό να πούνε: Μήπως δεν είμαστε εμείς, που τους  εκλέγουμε; 

Σιγουρότατα όχι! Γιατί δυστυχώς, κάποιοι άλλοι έξωθεν και άνωθεν εκλέγουν, όχι τους κυβερνήτες μας, αλλά τους δημίους μας. Με τα καλπονοθευτικά ηλεκτρονικά μηχανήματά τους. Που κάνουν τους πρώτους έσχατους και τους έσχατους πρώτους. Τους δίνουν την απαραίτητη πλειοψηφία, ώστε να μπορούν να κάνουν όποτε, όπως και ο, τι θέλουν.  Ν’ αρπάζουν απ’ το δημόσιο κορβανά όποτε και όσα θέλουν. Και να δολοφονούν όποτε και όσους θέλουν.

Και προσέξτε το μπάχαλο, που επακολουθεί. Ο άνωθεν και έξωθεν εκλεγμένος «πρωθυπουργός» εκλέγει τους βουλευτές, την κυβέρνηση, την ηγεσία της Δικαιοσύνης, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Οι οποίοι επικυρώνουν τα οποιαδήποτε κακουργήματα, τα δικά τους και των αφεντικών τους. Σε τρόπον ώστε να καθίσταται μονοκράτορας. Και ύστερα μας παρλάρουν και για δημοκρατία…

Όταν μπορούν να λένε και να κάνουν ό, τι θέλουν. Ενώ ο λαός υφίσταται αυτό το αίσχος και παραμένει διαρκώς αλυσοδεμένος, χωρίς να μπορεί να βρει διέξοδο. Και το άξιο μεγάλης απορίας είναι, γιατί οι ατερμόνως περί δημοκρατίας φλυαρούντες αποσιωπούν πεισμόνως το ειδεχθές αυτό έγκλημα. Και ιδιαίτερα οι μετέχοντες στις εκλογές. Προφανώς γιατί φοβούνται  μήπως, αν αντιδράσουν, μείνουν «έξω του νυμφώνος» της Βουλής και των πολλαπλών προνομίων!

Κάποιοι άλλοι, λοιπόν, εξέλεξαν αυτούς, που μας επέβαλαν το καθεστώς της χρεοκρατίας. Για χάρη των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών. Και αυτούς που πρόδωσαν τη Μακεδονία. Και αυτούς που τώρα κυοφορούν την προδοσία του Αιγαίου. Και αυτούς, που αφόπλισαν τα νησιά μας με το πρόσχημα να βοηθήσουν τον Ζελένσκι. Και αυτούς, που ακολούθησαν την «φιλανθρωπική» δραστηριότητα του Μπιλ Γκέιτς και του Φάουτσι, με τον κορονοϊό και τα εμβόλια. Που στοίχισαν στην πατρίδα μας χιλιάδες νεκρούς. ..

Λέτε να μην ήξερε ο Μητσοτάκης ότι ο σκοπός του κορονοϊού και των εμβολίων ήταν η δολοφονία όσο το δυνατόν περισσοτέρων ανθρώπων; Για ποιον άλλο λόγο άλλωστε κατοχύρωσε τους «ειδικούς» Μέγκελε μα το ακαταδίωκτο; Που αυτός και η συμμορία του δεν το χρειάζονταν γιατί διέθεταν το 86 άρθρο του Συντάγματος.  Που προσφέρει ασυλία στην αλητεία της άρχουσας αναρχίας.

Η άρχουσα, λοιπόν, αναρχία με τις λαμογιές της ξεχαρβάλωσε τις σιδηροδρομικές υποδομές της πατρίδας μας. Με αποτέλεσμα να οδηγήσει στο κακούργημα των Τεμπών. Προσβάλλοντας, στη συνέχεια, βάναυσα, την ιερότητα του χώρου του εγκλήματός της με τα μπαζώματα. Που είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της εγκληματικής τους δραστηριότητας. Και αντιμετωπίζοντας τη δικαιοσύνη, όπως ο αρκουδιάρης την αρκούδα του…

Ο παππούς μας Όμηρος θα επαναλάμβανε στην προκειμένη περίπτωση: «Αλίμονο ξεπέσαμε στη χώρα των κυκλώπων, που μήτε δίκαιο θεών σέβονται μήτε ανθρώπων»!

Ζητείται, λοιπόν, Οδυσσέας να μπήξει τον πυρακτωμένο δαυλό της αλήθειας στο κυκλώπειο μάτι της παραλυσίας και να οδηγήσει την  παράλυτη πατρίδα μας στον Ήλιο της Δικαιοσύνης;  Όπως τον παράλυτο της Βηθεσδά οι τέσσερις φίλοι του!…