ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΣ πρώην ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΚΥΡΟΣ ΑΝΘΙΜΟΣ (+13.3.2025) ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ 14.3.2025
Ἕνας ἀκόμη θερμότατος ὑποστηρικτὴς τοῦ Τάματος τῶν Ἡρώων τοῦ 1821 μετέστη εἰς τὴν Αἰωνιότητα.
Γνωστὸς διὰ τὶς προσπάθειές του ὑπὲρ βωμῶν καὶ ἑστιῶν, πολυγραφώτατος, ἀναπτύξας μέγιστο φιλανθρωπικὸ ἔργον.
Παραθέτομε τὸ ὑπ’ἀριθμ. 461/15.07.2011 ἔγγραφόν του πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος πρὸς μελέτην ὑπὸ πάντων, ὅπου ἀναπτύσει τὶς θετικὲς ἀπόψεις του ἐπὶ ζωτικῆς σημασίας θρησκευτικῶν καὶ ἐθνικῶν προβλημάτων, τὰ ὁποῖα ἐπροβλημάτιζαν καὶ προβληματίζουν τὸ Γένος μας.
Εἰς τὸ δεκασέλιδον αὐτὸ ἄρθρον ἀναφέρεται ἐκτενῶς εἰς τὴν παράγραφο 8 εἰς τὴν ἀνάγκην πραγματοποιήσεως τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους:
…………………………..
- Τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους. Σύλλογοι καὶ ὀργανώσεις θέτουν συνεχῶς τὴν ὑποχρέωσιν Κράτους καὶ Ἐκκλησίας διὰ τὴν ἐκπλήρωσιν τοῦ «Τάματος τοῦ Ἔθνους» ἤτοι τὴν ἀνέγερσιν ἑνὸς μεγάλου ἱεροῦ Ναοῦ ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ εἰς τὴν πρωτεύουσαν, ὡς ἔκφρασιν εὐγνωμοσύνης πρὸς τὸν Ἅγιον Θεὸν διὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν τοῦ Γένους τῶν Ἑλλήνων καὶ τὴν ἵδρυσιν τοῦ νέου Ἑλληνικοῦ Κράτους, ὅπως ἀπεφάσισαν καὶ ὑπεσχέθησαν οἱ πρόγονοί μας. Ἐφ’ ὅσον κατασιγάσουν αἱ κρίσιμοι οἰκονομικαὶ περιστάσεις, δύναται ἡ Ἐκκλησία, ἐν συνεργασίᾳ μετὰ τῆς Πολιτείας, νὰ θέσῃ τὰς βάσεις διὰ τὴν ἐκπλήρωσιν αὐτοῦ τοῦ πνευματικοῦ καὶ ἐθνικοῦ χρέους τῶν Ἑλλήνων.
…………………………..
Καὶ κατὰ τὴν ἐπίσκεψίν μας τὴν 24.7.2017 εἰς τὸ γραφεῖον του εἰς τὴν Ἱερὰ Μητρόπολιν Θεσσαλονίκης ἐπανέλαβε τὴν ἀμέριστον συμπαράστασίν του διὰ τὴν πραγματοποίησιν τοῦ Τάματος.
Τελευταία ἐπικοινωνία μας τὰ Χριστούγεννα τοῦ 2024 μὲ τὶς ἐπισυναπτόμενες εὐχὲς τῶν Σεβασμιωτάτων Θεσσαλονίκης πρώην κυροῦ Ἀνθίμου καὶ νῦν Φιλοθέου.
| Subject: | Re: Ευχές Διά τα Χριστούγεννα,,Και το Νέο Έτος 2025,, ,,Εκκλησιαστικό Εορτολόγιο Ινδίκτου 2024-2025,, ,,Ίδρυμα Προασπίσεως Ηθικών και Πνευματικών Αξιών |
| Date: | Thu, 26 Dec 2024 17:34:03 +0000 (UTC) |
| From: | ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ <gr_imth@yahoo.com> |
| Reply-To: | ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ <gr_imth@yahoo.com> |
| To: | IPHPA iphpa@fotinigrammi.cosmotemail.gr <iphpa@fotinigrammi.cosmotemail.gr> |
Χριστούγεννα 2024
Μέ πολλή χαρά ἐλάβαμε, ὁ Παναγιώτατος Προκάτοχός μου
Μητροπολίτης κ. Ἄνθιμος καί ἡ ταπεινότης μου, τίς εὐγενικές εὐχές
σας γιά τό Ἅγιο Δωδεκαήμερο καί ἀπό καρδίας εὐχαριστοῦμε καί
εὐχόμαστε, ὁ Ἐνανθρωπήσας Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, νά Σᾶς
χαρίζει χρόνια πολλά καί εὐλογημένα καί τό νέο ἔτος ὑγιές καί
εἰρηνικό.
Εὐχέτης Σας πρός Κύριον
+ὁ Θεσσαλονίκης Φιλόθεος
Ἱερά Μητρόπολις Θεσσαλονίκης
Βογατσικοῦ 7 – 546 22 Θεσσαλονίκη
Νέος τηλεφωνικὸς ἀριθμὸς (τηλεφωνικὸ κέντρο): 2314-175.100
Αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ Θεσσαλονίκης κυροῦ Ἀνθίμου.
Εὐχόμεθα ὁ Θεὸς νὰ ἀναδείξῃ μιμητάς του.
ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ τηλ. 2103254321
Ομιλίες/Λόγοι/Επιστολές/Άρθρα
Έγγραφο μητροπολίτου κ. Ανθίμου προς την Δ.Ι.Σ.(10 ΣΕΛΙΔΕΣ) (27/8/2011) |
| Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος απέστειλε προς την Διαρκή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Βογατσικοῦ 7 – 546 22 Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310-227.677, καὶ τηλεομ. 2310-269.291.- ἀριθμ. πρωτ. :461.- Ἐν Θεσσαλονίκῃ τῇ 15.07.2011.-
Πρὸς τὴν Διαρκῆ Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Ἰωάννου Γενναδίου 14 – 115 21 Ἀθήνας
Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε, Σεβασμιώτατοι ἅγιοι ἀδελφοὶ ἐν Κυρίῳ,
Ἐγενόμην ἀποδέκτης τοῦ ὑπ’ ἀριθμ. 3690/ 1684/ 17-6-2011 Ὑμετέρου ἐγ-γράφου, τὸ ὁποῖον ἀπηυθύνατε καὶ εἰς ἅπαντας τοὺς Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ἡ ὑμετέρα αὕτη ἐνέργεια πιθανὸν νὰ ἐμπεριέχῃ ἀγαθὴν προαίρεσιν, ἀλλ’ ὁμολογῶ ὅτι μὲ ἐξέπληξε, μὲ ἐλύπησε καὶ ἀφῆκεν ἀπαθεῖς τοὺς πλείστους τῶν Σεβ. Ἱεραρχῶν, ἐνῷ οἱ ἁρμόδιοι σχολιασταὶ ἠγνόησαν τὸ Ὑμέτερον ἔγγραφον! Προσωπικῶς κατεχώρισα τὸ ἔγγραφον αὐτὸ εἰς τὰ ἀπόῤῥητα, οὔτε ἔδωκα ἀριθμὸν εἰσερχομένου ἐγγράφου, διὰ νὰ εἶμαι βέβαιος ὅτι δὲν διέῤῥευσεν εἰς τὸν τύπον ἐξ αἰτίας ἐμοῦ. Ἀλλὰ δυστυχῶς διέῤῥευσε προτοῦ νὰ τὸ λάβωμεν.
Μακαριώτατε καὶ Σεβασμιώτατοι,
Σᾶς ἐρωτῶ ἐν ἀγάπῃ καὶ ἀληθείᾳ : Διὰ ποῖον λόγον ἐλήφθη ἡ ὡς ἄνω ἀπόφασις καὶ εἰς ποίους ἀφορᾷ ἡ προτρεπτικὴ αὕτη Ἐγκύκλιος; Οἱ πάντες συζητοῦν ὅτι ἀφορᾷ εἰς 3-4 Ἀρχιερεῖς οἱ ὁποῖοι ὁμιλοῦν ἢ γράφουν δημοσίως διὰ τὰ ἐκκρηκτικὰ προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς πατρίδος μας, τῆς Ἑλλάδος. Εἰς αὐτούς, ἑπομένως, τοὺς Ἀρχιερεῖς ἔδει νὰ ἀπευθυνθῆτε δι’ ἐγγράφου ἢ καὶ νὰ τοὺς ἐγκαλέσητε ἐὰν σφάλλουν. Καὶ τὸ καταγράφω αὐτό, διότι ἡ κοινὴ ἐκκλησιαστικὴ γνώμη μὲ ἐντάσσει ὡς βέβαιον εἰς τοὺς τρεῖς ἢ τέσσαρας ὑπονοουμένους ἀδελφούς, δι’ ὅσα γράφω, δι’ ὅσα ὁμιλῶ καὶ δι’ ὅσα ὑπερασπίζομαι Ἐκκλησίαν καὶ Ἑλλάδα.
Τὸ σημαντικώτερον εἶναι ὅτι ἐξ ἐπόψεως ἐφαρμογῆς τῶν σχετικῶν δια-τάξεων τοῦ Νόμου 590/1977 «Περὶ Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» (ἄρθρον 4 περ. στ’, ἄρθρον 9 παρ. 1), καὶ βάσει τῶν Ἀρχῶν τῆς διοικήσεως τοῦ Δημοσίου καὶ τῶν ΝΠΔΔ, τὸ ἔλασσον σῶμα δὲν δύναται νὰ ἐλέγχῃ τὸ μεῖζον συλλογικῶς. Ἑπομένως, ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος δὲν δύναται νὰ ἐλέγξῃ συλλήβδην τὴν Ἱεραρχίαν, οὔτε νὰ ποδηγετήσῃ τοὺς 69 τὸν ἀριθμὸν Σεβασμιωτάτους Ἀρχιερεῖς. Οὕτως, τὰ περὶ «ἐκκλησιαστικοῦ ἤθους» καὶ περὶ τοῦ «μὴ ὑπερβαίνειν τὴν Ἐκκλησίαν», ἀφορῶντα εἰς τοὺς Ἱεράρχας τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, εἶναι ἀπαράδεκτα, ἀδόκιμα καὶ ἄγνωστα εἰς τὴν ὀρθόδοξον ἐκκλησιαστικὴν παράδοσιν καὶ εἰς τὴν κανονικὴν δεοντολογίαν.
Ὀφείλω νὰ διευκρινήσω ὅτι ὁ σεβασμὸς πρὸς τὴν Διαρκῆ Ἱερὰν Σύνοδον, ὡς θεσμὸν τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, εἶναι αὐτονόητος καὶ ἀναντίῤ-ῥητος, ἐφ’ ὅσον τηρεῖται ἡ νομοθετημένη καὶ κανονικὴ εὐταξία, ἡ δὲ ἀγάπη καὶ ἡ τιμή, πρὸς τὸν Μακαριώτατον Πρόεδρον καὶ τοὺς Σεβασμιωτάτους Συνοδικοὺς Ἀρχιερεῖς, εἶναι αὐτονόητος, ἐπιβεβλημένη, καὶ τηρεῖται ἀπαρ-εγκλίτως. Βεβαίως, ἡ κρισιμότης τῶν συγχρόνων προβλημάτων, ὁδηγεῖ εἴς τινας παρεκκλίσεις, προσωρινῆς ἐντυπώσεως, ὡς συνέβη καὶ εἰς Ὑμᾶς Μακαριώτατε, κατὰ τὴν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας τὸν Ὀκτώβριον τοῦ 2010, ὅτε ἀπέφυγον ὑμετέραν προσωπικὴν πρόκλησιν, χάριν τῆς εἰρήνης, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ὁμιλίαν Σας, κατὰ τὴν θεμελίωσιν τοῦ Ξενῶνος τοῦ «Θεαγενείου Νοσοκομείου», καὶ ἐνῷ ἦσθε εἰς τὴν Θεσσαλονίκην καὶ ὡς φιλοξενούμενος.
Θὰ συμπληρώσω τὰς ἀπόψεις μου ἐπὶ τοῦ τεθειμένου ζητήματος, ἐπι-καλούμενος τὴν ἀπαράβατον ἰσχὺν τῶν πρεσβείων εἰς τὴν ἐκκλησιαστικὴν ζωὴν τῶν ὀρθοδόξων κληρικῶν, τὴν ὁποίαν οὐδόλως ὑπελογίσατε. Ἀναμφι-βόλως, προκειμένου εἰδικῶς περὶ τῶν Ἀρχιερέων, οἱ Μητροπολῖται εἴμεθα ἅπαντες ἴσοι, μὲ ἐξαίρεσιν τὸν τίτλον τοῦ «πρώτου» διὰ τὸν ἑκάστοτε Ἀρχι-επίσκοπον, τὸν καὶ Πρόεδρον τῆς Ι.Σ.Ι. καὶ τῆς Δ.Ι.Σ.. Συμβαίνει, ὅμως, εἰς τὴν ὑπὸ συζήτησιν συνοδικὴν ἐνέργειαν, ὁ ἀντιπρόεδρος τῆς Δ.Ι.Σ., Σεβ. Μητροπολίτης Σάμου καὶ Ἰκαρίας κ. Εὐσέβιος, μετὰ τοῦ ὁποίου ἔχω ἀπὸ χρόνων ἱκανῶν ἀρίστας σχέσεις καὶ ἀμοιβαίαν ἐκτίμησιν, νὰ ὑπολείπεται τῆς ταπεινότητός μου, ὡς πρὸς τὰ πρεσβεῖα, κατὰ 21 ὁλόκληρα ἔτη. Ὑπολογίσατε καὶ τὴν διαφορὰν τοῦ νεωτέρου κατὰ τὰ πρεσβεῖα εἰς τὴν Δ.Ι.Σ., ἐξαιρέτου καὶ λίαν ἀγαπητοῦ ἀδελφοῦ Σεβ. Νέας Σμύρνης κ. Συμεών, ὁ ὁποῖος ὑπολείπεται κατὰ 28 ἔτη. Πρὸς τούτοις δέ, τρεῖς Συνοδικοὶ Ἀρχιερεῖς ὑπῆρξαν οἰκότροφοι φοιτηταὶ τοῦ Οἰκοτροφείου τῆς «Ἀποστολικῆς Διακονίας», τὸ ὁποῖον διηύθυνα ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τῶν μακαριστῶν Ἀρχιεπισκόπων κυροῦ Ἱερωνύμου καὶ κυροῦ Σεραφείμ, παρασχὼν εἰς τούτους τοὺς οἰκοτρόφους τότε, πλουσίαν τὴν ἀγάπην τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας. Ἐξέχουσα δὲ περίπτωσις, ἐν προκειμένῳ, ὡς συνοδικὸς σύνεδρος, ὁ λίαν ἀγαπητός μου Σεβ. Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου κ. Μακάριος, ὁ ὁποῖος πλὴν τῶν ἄλλων φροντίδων, κατὰ τὰς σπουδὰς καὶ τὴν σταδιοδρομίαν του, ἐδέχθη ἐκ τῶν χειρῶν μου, Χάριτι Θείᾳ, καὶ τὰς τρεῖς αὐτοῦ ἱερὰς χειροτονίας! Κατὰ τὴν εἰς ἐπίσκοπον χειροτονίαν, προεξῆρχεν ὁ μακαριστὸς ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, γνω-στῆς οὔσης τῆς ἀντιθέσεώς του εἰς τὴν ἐκλογὴν αὐτήν. Διευκρινίζω καὶ προσεπιδηλῶ. Τὸ ζήτημα δὲν εἶναι προσωπικόν, εἶναι καθαρῶς πνευματικὸν καὶ ὡς ἐκ τούτου ἐκκλησιαστικόν. Τὸ ἀγωνιῶδες καὶ ἀνησυχητικὸν ἐρώτημα εἶναι ὅτι, οὐδεὶς ἐκ τῶν δώδεκα Συνοδικῶν, Μακαριώτατε, ἀντέστη εἰς τὴν ἔγκρισιν αὐτῆς τῆς Ἐγκυκλίου τῆς ἀποσταλείσης πρὸς ἅπαντα τὰ μέλη τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Ἡ προσωπική Σας εὐθύνη, Μακαριώτατε, εἶναι λίαν προφανής. Ἡ κατὰ παλαιοτέραν παράδοσιν ἀποκαλουμένη πρεσβυτέρα Ἱεραρχία, διαθέτει Ἱεράρχας μὲ τεσσαρακονταετῆ καὶ πεντηκονταετῆ συνολικὴν διακονίαν εἰς τὴν ἱερωσύνην καὶ τὴν ἀρχιερωσύνην, εἰς πνευματικὸν καὶ ἠθικὸν μέγεθος δηλονότι, ὥστε νὰ ἀναδεικνύεται τοῦτο ἀποῤῥιπτικὸν τῶν αἰτιάσεων καὶ αὐτῆς εἰσέτι τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, ἐναντίον Ἀρχιερέων, ὑπερβάντων τὴν ὀγδόην ἢ τὴν ἐνάτην δεκαετηρίδα τῆς ζωῆς των.
Ἀφῆκα τελευταῖον τὸ ἐπίμαχον θέμα τῶν ὁμιλιῶν, τῶν συνεντεύξεων, τῶν κηρυγμάτων καὶ τῶν δημοσιευμάτων ἐλαχίστων Σεβασμιωτάτων Ἱεραρ-χῶν διὰ τὰ ἐκκλησιαστικὰ καὶ τὰ ἐθνικά μας θέματα. Εὐχαριστῶ καὶ εὐγνωμονῶ τὸν Ἅγιον Θεόν, διότι καὶ δι’ αὐτῶν τῶν πρωτοβουλιῶν «ἡμῶν τῶν ἐλαχίστων» ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ παρηγορεῖται, ἐνισχύεται καὶ αἰσθάνεται τὴν παρουσίαν τῆς Ἐκκλησίας πλησίον του. Δὲν θὰ ἐπιχειρήσω νὰ δικαιολογήσω τὴν ἔντονον ἀνάμειξίν μου εἰς τὰ ἐκκλησιαστικά, τὰ κοινωνικὰ καὶ τὰ ἐθνικὰ προβλήματα τὰ ὁποῖα ταλανίζουν τὴν πατρίδα μας καὶ θέτουν ὑπὸ δεινὴν δοκιμασίαν τὸν ἑλληνικὸν λαόν, καὶ διὰ τὰ ὁποῖα ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκ-κλησία ἔχει τεραστίαν εὐθύνην διὰ νὰ βοηθήσῃ. Ἡ παλαιοτέρα καὶ ἡ πρόσφατος παράδοσις τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ καὶ τοῦ ἐθνικοῦ μας βίου βοᾷ καὶ σεμνύνεται διὰ τὴν προσφορὰν τῶν ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας εἰς ὅλους τοὺς ἀγῶνας τοῦ Κράτους καὶ τοῦ Ἔθνους τῶν Ἑλλήνων. Τὸ μεμονωμένον περιστατικὸν τῶν «βασιλικῶν» καὶ τῶν «βενιζελικῶν» ἀρχιερέων τῶν ἀρχῶν τοῦ προηγουμένου αἰῶνος ἔχει τεθῆ εἰς τὸ περιθώριον ἀπὸ τὴν ἱστορίαν, ἐνῷ μένει πάντοτε ἀξιομνημόνευτος ἡ σοφὴ καὶ συγκινητικὴ Ἐγκύκλιος τοῦ πολυκλαύστου κυβερνήτου τῆς Ἑλλάδος Ἰωάννου Καποδίστρια, διὰ τῆς ὁποίας ἐζήτησε πρώτην τὴν συμβολὴν τοῦ ἱεροῦ Κλήρου διὰ τὴν διοργάνωσιν τοῦ νέου τότε Ἑλληνικοῦ Κράτους.
Ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς συγχρόνους ἀμφισβητίας καὶ διώκτας τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἀπαραίτητον νὰ ὑπομιμνήσκωμεν ὅτι κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς τε-τρακοσιετοῦς δουλείας οἱ Τοῦρκοι ἀπεκεφάλισαν ἢ ἀπηγχόνισαν ἢ ἔπνιξαν εἰς τὴν θάλασσαν ἕνδεκα (11) πατριάρχας, ἐθανάτωσαν ἑκατὸν (100) ἐπι-σκόπους, ἐνῷ εἰς ἕξ χιλιάδας (6.000) ὑπολογίζονται οἱ φονευθέντες ἱερεῖς κατὰ τὴν διάρκειαν τοῦ ἱεροῦ ἀγῶνος. Ὅλοι αὐτοὶ καὶ πλῆθος ἄλλων ἀγωνι-στῶν καὶ διδασκάλων ἐκράτησαν τὴν ἐλληνικὴν γλῶσσαν, ἐκαλλιέργησαν τὴν ὀρθόδοξον ἐκκλησιαστικὴν συνείδησιν καὶ παράδοσιν, καὶ ἐνίσχυσαν τὴν ἐπαφὴν μετὰ τοῦ ἀπὸ αἰώνων ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ.
Ἔχομεν ἑπομένως τὸ χρέος καὶ οἱ σύγχρονοι Ἕλληνες ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας νὰ στηρίξωμεν τὸν λαόν μας, νὰ ἀντισταθῶμεν εἰς τὴν ἀπιστίαν, νὰ ἀντιδράσωμεν εἰς τὴν περιθωριοποίησιν τῆς Ἐκκλησίας, νὰ προστατεύσωμεν τὴν ἑλληνικὴν γλῶσσαν, νὰ ἀντισταθῶμεν εἰς τὰ διεθνιστικὰ κηρύγματα καὶ νὰ καλλιεργήσωμεν τὴν ἐθνικὴν συνείδησιν τοῦ ἑλληνικοῦ Λαοῦ, ὥστε μὲ τὸ εὐνομούμενον Κράτος νὰ διασφαλίσωμεν τὴν ἐθνικήν μας ἀξιοπρέπειαν, τὴν ἑλληνοχριστιανικὴν μας συνείδησιν καὶ τὴν ἐδαφικὴν ἀκεραιότητα τῆς πατρίδος μας.
Ἐπιτρέψατέ μου νὰ Σᾶς ὑπομνήσω ὅτι εἶχον τὸ προνόμιον καὶ τὴν τιμὴν νὰ ἀρχιερατεύσω ἐπὶ τριάντα (30) ἔτη ὡς Μητροπολίτης Ἀλεξανδρου-πόλεως εἰς τὸν Ἕβρον καὶ τὴν Θράκην, καὶ ὅτι ὅσα μὲ ἠξίωσεν ὁ Θεὸς μὲ τοὺς συνεργάτας μου καὶ τὸν πιστὸν λαὸν νὰ ἐπιτελέσωμεν, ἤλλαξαν τὸ το-πίον τοῦ Ἕβρου, δηλαδή, σὺν τῇ Σαμοθράκῃ, ὅλην τὴν γραμμὴν τῶν Ἑλληνοτουρκικῶν Συνόρων. Ὅταν τὸν Μάρτιον τοῦ 1977, μετὰ τὴν μεγαλειώδη καὶ παλλαϊκὴν συγκέντρωσιν καὶ πορείαν εἰς τὴν Ἀλεξανδρούπολιν, μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Μητροπολίτην, διὰ τὴν ἵδρυσιν τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς, ἠρχίσαμεν τὴν ἑπομένην τὴν προετοιμασίαν ἀναλόγου παλλαϊκῆς συγκεντρώσεως εἰς τὴν κωμόπολιν τῶν Φεῤῥῶν, μοῦ ἐτηλεφώνησεν ἐξ Ἀθηνῶν ὁ μακα-ριστὸς Ἀρχιεπίσκοπος Κυρὸς Σεραφεὶμ καὶ μοῦ εἶπεν: «Ἄνθιμε, κάμε ὅπως νομίζεις. Σὲ πληροφορῶ ὅμως ὅτι μοῦ ἐτηλεφώνησεν ὁ ὑπουργὸς Παιδείας Γεώργιος Ῥάλλης καὶ μοῦ εἶπε. ‘ἐὰν συνεχίσῃ ἔτσι ὁ Ἀλεξανδρουπόλεως καὶ συμβῇ τὸ παραμικρὸ στὶς Φέῤῥες, θὰ τοῦ ἀπαγγείλωμε κατηγορίαν ὅτι ὑποκινεῖ τὸν λαὸ σὲ στάση’». Ἐγὼ ἔκαμα τὸ χρέος μου μὲ τοὺς Ἑβρίτας καὶ μὲ ὅλας τὰς περαιτέρω ἐνεργείας καὶ τὴν σύμφωνον γνώμην τῶν Ἀρχῶν καὶ τοῦ Λαοῦ, ἡ Ἀλεξανδρούπολις ἔχει μίαν κατηξιωμένην Ἰατρικὴν Σχολὴν καὶ ἕν πρότυπον Πανεπιστημιακὸν Νοσοκομεῖον. Ὁ Ἕβρος ὡς ἀπόρθητον ὀχυρὸν τῆς Θράκης ἀποκαλεῖται τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ Παράδεισος.
Ἔχω εἰσέλθει ἤδη εἰς τὸ ὄγδοον ἔτος τῆς ἀρχιερατείας μου ὡς Μητρο-πολίτης Θεσσαλονίκης, καὶ μὲ τὴν παρέμβασίν μου, κατὰ τὰ Ἐγκαίνια τῆς Διεθνοῦς Ἐκθέσεως Θεσσαλονίκης, τὴν 9ην Σεπτεμβρίου 2005 «ἀνέστησα» καὶ διὰ τὴν Ἑλλάδα τὸ «Σκοπιανὸν Ζήτημα» ἐνώπιον ὅλης τῆς πολιτικῆς καὶ στρατιωτικῆς ἡγεσίας τῆς Χώρας καὶ τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου κυροῦ Χριστοδούλου. Ἔγινε πάταγος. Ἀλλ’ ἀπετράπη ὁ κίνδυνος νὰ προλά-βῃ τὴν ἐκπλήρωσιν τῶν ἐπιδιώξεών του τὸ κράτος τῶν Σκοπίων. Τὸ παρὸν θέμα εἶναι τεράστιον. Συνεχίζομεν ὅλοι μαζὺ τὸν ἀγῶνα διὰ τὴν ἐφαρμογὴν τῆς ἐδαφικῆς ἐξισώσεως :
«Ὅπου ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ = ΕΛΛΑΔΑ καὶ ὅπου ΕΛΛΑΔΑ = ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», μὲ τὴν ἑξῆς συμπλήρωσιν, «Ὅπου ΕΛΛΑΔΑ + ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ = ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΙΑ».
Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι,
Εὐγνωμονῶ τὸν ἐν Τριάδι Ἅγιον Θεὸν καὶ τὴν Παναγίαν Μητέρα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ διὰ τὴν εὐλογίαν καὶ τὸν φωτισμὸν τὸν ὁποῖον παρ-έχουν εἰς τὴν ταπεινότητά μου, καὶ εὐχαριστῶ τὸν ὀρθόδοξον εὐσεβῆ λαόν μας δι’ ὅσα μοῦ ἔχουν χαρίσει, ἔτσι ὥστε νὰ συνεχίζω τὴν ἀποστολήν μου διὰ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὴν εὐαίσθητον περιοχὴν τοῦ Βορειοελλαδικοῦ χώ-ρου. Καὶ καθὼς «ὁ Μακεδονικὸς ἀγὼν συνεχίζεται» φέρω πάντοτε εἰς τὸν νοῦν μου τοὺς νέους Ἀρχιερεῖς τῆς Μακεδονίας κατὰ τὴν περίοδον 1905-1909, οἱ ὁποῖοι μαζὺ μὲ γενναίους λαϊκοὺς ἀγωνιστὰς καὶ μὲ τὸ αἷμα τοῦ ἁ-γνοῦ Ἕλληνος Ἥρωος ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΛΑ προητοίμασαν τὸν δρόμον διὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν τῆς Μακεδονίας τὸ 1912-13. Εἰδικώτερον μνημονεύω τοῦ ἀοιδίμου Μητροπολίτου Καστορίας Γερμανοῦ Καραβαγγέλη, ὁ ὁποῖος, προκειμένου νὰ τελέσῃ τὴν Θείαν Λειτουργίαν εἰς εὐαισθήτους περιοχάς, ἀφαι-ροῦσεν ἀπὸ τὴν ζώνην του τὸ περίστροφόν του, τὸ ἐτοποθετοῦσεν ἐκτὸς τῆς ἁγίας Τραπέζης καὶ μετὰ τὸ «δι’εὐχῶν» τῆς Λειτουργίας, τὸ ἐτοποθετοῦσε καὶ πάλιν εἰς τὴν μέσην του καὶ ἔφευγεν μὲ τοὺς συνοδούς του διὰ νὰ συναν-τήσῃ τοὺς ἀγωνιστάς.
Ἅγιοι Ἀδελφοὶ καὶ Πατέρες,
Ἡ Πατρίδα μας, ἡ Ἑλλάδα, κλυδωνίζεται. Ἡ οἰκονομικὴ κρίσις συν-οδεύεται ἀπὸ τὴν κρίσιν τῶν ἀξιῶν καὶ τῶν θεσμῶν. Ἔχομεν ἀπολέσει μέρος τῆς πολιτικοοικονομικῆς κυριαρχίας μας καὶ διαβλέπομεν ὅλοι κινδύνους καὶ διὰ τὴν ἐδαφικὴν ἀκεραιότητά μας! Οἱ πολιτικοὶ ἄνδρες τῆς Χώρας μας θὰ πράξουν τὸ καθῆκον των μέσα εἰς τὰ πλαίσια τοῦ δημοκρατικοῦ μας πολιτεύματος, καὶ ὁ λαός μας θὰ ἐπιδείξῃ ὑπομονὴν καὶ φιλοπατρίαν. Τὸ χρέος ἡμῶν τῶν πνευματικῶν ποιμένων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ποῖον εἶναι ; Νὰ μείνωμεν ἀδρανεῖς; Μὴ γένοιτο. Ὡς Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος καὶ ὡς μεγάλη Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας εἶναι ἀπόλυτος ἀνάγκη νὰ ἀνοίξωμεν φωτεινὰς διόδους εἰς τὰ δρώμενα τῆς ἐποχῆς μας διὰ τὸ γε-νικὸν συμφέρον τοῦ λαοῦ μας καὶ τὴν σωτηρίαν τῆς Πατρίδος μας. Ἡ Ἑλλάδα χωρὶς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν δὲν δύναται νὰ ὀρθοποδήσῃ καὶ δὲν δύναται νὰ ὑπάρξῃ. Ὁ ὁδοστρωτὴρ ἐναντίον τῶν Χωρῶν μὲ ὀλιγαρίθμους πληθυσμούς, ἡ περιώνυμος «Παγκοσμιοποίησις» ἔχει ἤδη ἐπιτελέσει δυσμενὲς ἔργον. Παραλλήλως ἕνα νεοφανὲς ἀντιδραστικὸν κλῖμα Ἑλλήνων πολιτῶν ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας βαίνει αὐξανόμενον, ἀφοῦ τελεῖ κυρίως ὑπὸ τὴν ἐπίδρασιν κομματικῶν ἀντιλήψεων γνωστῶν διὰ τὴν ὑπ’ αὐτῶν ἄρνησιν τῆς χριστιανικῆς πίστεως καὶ τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὴν ζωήν μας. Ὁ λαός μας ἀνησυχεῖ, ἀγωνιᾶ, κραυγάζει καὶ ζητεῖ τὴν συμπαράστασιν τῆς Ἐκκλησίας εἰς τοὺς προβληματισμούς του.
Πῶς εἶναι δυνατὸν οἱ πνευματικοὶ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας νὰ μέ-νωμεν ἀδιάφοροι ἢ σιωπηλοί, ὅταν οἱ πιστοί μας ἐρωτοῦν :
· Ποῦ εἶναι ἡ Ἐκκλησία; Γιατὶ δὲν ὁμιλεῖ; Γιατὶ δὲν μᾶς διαφωτίζει; · Γιατὶ δὲν μᾶς παρηγορεῖ; Γιατὶ ἡ Ἐκκλησία μας δὲν μᾶς δίδει κατευ-θύνσεις; · Γιατὶ δὲν κηρύσσει μὲ λόγους καὶ ἔργα «Ἰησοῦν Χριστὸν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν»(Β’ Τιμ. β’8) ; · Καλὰ εἶναι τὰ συσσίτια καὶ εὐχαριστοῦμεν, ἀλλ’ «οὐκ ἔπ’ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος …» (Λκ.δ’4).
Καὶ ἐπὶ πρακτικοῦ ἐπιπέδου ἰδοὺ τὰ προβλήματα εἰς μίαν πρώτην συν-οπτικὴν περιγραφήν.
1. Ποῦ βαδίζει σήμερα ἡ ὀρθόδοξη χριστιανικὴ Ἑλλάδα, ἡ χώρα τῶν πολιτισμῶν, τῶν θυσιῶν καὶ τῶν ἀγαθῶν προθέσεών της πρὸς ὅλον τὸν κόσμον; Διατὶ ἤλλαξεν ἡ ψυχολογία τοῦ λαοῦ μας; Διατὶ ἐπλημμύρισεν ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία ἀπὸ ἐγκλήματα, ληστείας καὶ ποικίλας καταχρήσεις καὶ σκάνδαλα; Τί σημαίνει ὅτι βαδίζομε διὰ μίαν παγκόσμιον οἰκονομικὴν διακυβέρνησιν, ὅπως ἤδη διαφαίνεται; Μήπως ὅλα δεικνύουν ὅτι θὰ ἀλεσθοῦμε ὡς λαὸς εἰς τὸν μύλον τῆς Παγκοσμιοποιήσεως; Καὶ ἐὰν εἶναι ἔτσι, πῶς θὰ διατηρήσωμεν τὴν ὀρθόδοξον πί-στιν μας, τὴν ἐθνικήν μας συνείδησιν, καὶ ποῦ θὰ κατευθυνθῇ ἡ φιλο-πατρία μας;
2. Ἡ ἀλλαγὴ τῶν κατευθύνσεων εἰς τὸν σημαντικώτατον χῶρον τῆς πρωτοβαθμίου καὶ κυρίως τῆς δευτεροβαθμίου ἐκπαιδεύσεως μὲ τὴν ἀ-ποδυνάμωσιν τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καὶ τὰς καλλιερ-γουμένας ἀμφισβητήσεις περὶ τῶν δύο Πανεπιστημιακῶν Θεολογικῶν Σχολῶν Ἀθηνῶν καὶ Θεσσαλονίκης ὁδηγοῦν εἰς πλήρη ἀφαίμαξιν τῆς πνευματικῆς ἰκμάδος καὶ ἀφαίρεσιν τῶν προϋποθέσεων τῆς πατροπα-ραδότου ὀρθοδόξου χριστιανικῆς πίστεως. Εἰς τὸ ἴδιον κεφάλαιον ἀνήκει ἡ ἀναγκαιότης τῆς διατηρήσεως τῶν τεσσάρων (4) Ἀνωτάτων Ἐκ-κλησιαστικῶν Ἀκαδημιῶν, τῶν ὁποίων ἡ κυρία ἀποστολὴ εἶναι ὁ κατ-αρτισμός, ἡ παιδεία καὶ τὸ φρόνημα τῶν σπουδαστῶν διὰ νὰ καταξιωθοῦν νὰ ἀναδειχθοῦν ἱερεῖς τῆς Ἐκκλησίας μας.
3. Ἡ ἀνάγκη τῆς πλήρους, σαφοῦς καὶ ἀκριβοῦς διαφωτίσεως τοῦ ἑλ-ληνικοῦ λαοῦ διὰ τὴν περιώνυμον ἐκκλησιαστικὴν περιουσίαν, εἶναι ἔργον πρώτης ἐπιλογῆς τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐπειδὴ εἶναι τὸ ἰσχυρότερον ὅπλον τῶν κατηγόρων κατὰ τῆς Ἐκκλησίας, Μὲ τὴν μέθοδον τῶν Ἐγκυκλίων καὶ τῶν φυλλαδίων «Πρὸς τὸν Λαόν» δὲν λύεται τὸ ζήτημα. Εἶναι ἀνάγκη νὰ χρησιμοποιήσωμεν ὅλα τὰ μέσα ἐνημερώσεως, ἐν συνεργασίᾳ μὲ εἰδικοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι γνωρίζουν νὰ ἐπηρεά-ζουν τὴν κοινὴν γνώμην.
4. Ἡ ἀναστολὴ τῶν χειροτονιῶν διὰ τὴν ἀνάδειξιν τῶν νέων ἱερέων-στελεχῶν τῆς Ἐκκλησίας ἔχει λυπήσει ὅλην τὴν κοινωνίαν καὶ τὸν ἱερὸν κλῆρον. Εἰς τὸν Τύπον τῆς 20/7/2011 ἀνεγράφη ὅτι δέκα(10) ἱερεῖς-καὶ ὄχι πέντε(5) θὰ συνταξιοδοτοῦνται καὶ ἕνας θὰ χειροτονῆται ! Δυστυχῶς οὐδεὶς ἐσκέφθη νὰ εἴπῃ εἰς τὴν Κυβέρνησιν ὅτι ἡ ἀνάδειξις τῶν νέων κληρικῶν διὰ τὴν Ἐκκλησίαν εἶναι ὅ,τι εἶναι κατ’ ἔτος τὸν Ἰούνιον διὰ τὴν Πολιτείαν ἡ ὁρκωμοσία τῶν ἀποφοίτων ἀξιωματικῶν στρατοῦ, ναυτικοῦ καὶ ἀεροπορίας, οἱ ὁποῖοι ἀπεφοίτησαν ἐκ τῶν λεγομένων παραγωγικῶν Στρατιωτικῶν Σχολῶν. Προϋπόθεσις ὑπάρξεως τῆς ὀρθοδοξίας εἶναι ἡ ἱερωσύνη. Οὐδέποτε εἰς τοὺς παρελθόντας αἰῶνας ὑπῆρξεν τοιοῦτον μέτρον.
5. Ἡ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΟΥ εἶναι ἓν ἐπίμαχον ζήτημα διὰ τοὺς Ἕλληνας Χριστιανούς. Ὑπὸ τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου ἐγένοντο καὶ ἐπιτροπαὶ καὶ συνεδρίαι. Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι ὅτι τὸ Νομοσχέδιον διὰ τὴν ΚΑΡΤΑΝ κατετέθη εἰς τὴν Βουλήν, χωρὶς νὰ ἔχῃ τεθῆ ὑπ’ ὄψιν τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ θέμα αὐτὸ εἶναι καὶ ἐπεῖγον καὶ σοβαρότατον.
6. Ἡ Νεότης καὶ αἱ εὐθῦναι τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδὴ ὅλων ἡμῶν. Ἰδοὺ τὸ πρόβλημα. Εἶναι ἀνάγκη νὰ θέσωμεν τὰς βάσεις, ὑπὸ τὰ νέα σύγχρονα δεδομένα, διὰ μίαν οὐσιαστικὴν παρέμβασιν τῆς Ἐκκλησίας ὑπὲρ τῆς νεότητος μὲ ἔμπρακτον καὶ μόνιμον ἐνδιαφέρον ὑπὸ τῶν ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν συνεργατῶν αὐτῶν. Τὰ μεγάλα κεφάλαια τοῦ θέ–ματος αὐτοῦ εἶναι : ἡ ἑδραίωσις τῆς πίστεως εἰς τὸν Χριστὸν εἰς τὰς συνειδήσεις τῶν νέων καὶ τῶν νεανίδων, ἡ ἀποφυγὴ τοῦ θανασίμου κινδύνου τῶν ναρκωτικῶν καὶ τοῦ ἀλκοολισμοῦ καὶ ὁ ὀρθὸς ἐπαγγελ-ματικὸς προσανατολισμὸς ἐπ’ ὠφελείᾳ τῶν ἰδίων τῶν νέων καὶ τῆς ἑλ-ληνικῆς κοινωνίας. Ἕν μέγα εἰσέτι θέμα διὰ τὴν νεότητα εἶναι ἡ γνῶσις καὶ ὁ σεβασμὸς τῶν μεγάλων ἀξιῶν τῆς ζωῆς.
7. Ἡ πολιτικὴ κηδεία καὶ ἡ καῦσις τῶν νεκρῶν. Ὑπὸ τῶν μεγάλων Δή-μων τῆς Χώρας ἤδη ἀποφασίζεται ἡ παραγγελία ἀποτεφρωτήρων διὰ τὴν καῦσιν τῶν νεκρῶν. Ἀναγκαία ἡ σαφὴς θέσις τῆς Ἐκκλησίας ἐπὶ τοῦ θέματος αὐτοῦ καὶ ἡ πρόληψις τοῦ φαινομένου, ὡς ἀντικειμένου εἰς τὴν χριστιανικὴν πίστιν. Ἡ τέφρα ἀντὶ τῆς ταφῆς «εἰς τὴν γῆν ἐξ ἧς ἐλήφθη» ὁ ἄνθρωπος, εἶναι πρᾶξις μηδενισμοῦ καὶ προσβολῆς τοῦ Δημιουργοῦ, ὁ ὁποῖος ἔπλασεν τὸν ἄνθρωπον κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσίν του, καὶ ἐνέπνευσεν εἰς αὐτὸν πνοὴν ζωῆς, καὶ μετ’ αὐτὴν ὥρισεν τὴν προσδοκίαν τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν κατὰ τὴν δευτέραν τοῦ Χριστοῦ παρουσίαν, κατὰ τὸ Σύμβολον τῆς Πίστεως.
8. Τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους. Σύλλογοι καὶ ὀργανώσεις θέτουν συνεχῶς τὴν ὑ-ποχρέωσιν Κράτους καὶ Ἐκκλησίας διὰ τὴν ἐκπλήρωσιν τοῦ «Τάματος τοῦ Ἔθνους» ἤτοι τὴν ἀνέγερσιν ἑνὸς μεγάλου ἱεροῦ Ναοῦ ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ εἰς τὴν πρωτεύουσαν, ὡς ἔκφρασιν εὐγνωμοσύνης πρὸς τὸν Ἅγιον Θεὸν διὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν τοῦ Γένους τῶν Ἑλλήνων καὶ τὴν ἵδρυσιν τοῦ νέου Ἑλληνικοῦ Κράτους, ὅπως ἀπεφάσισαν καὶ ὑπεσχέθησαν οἱ πρόγονοί μας. Ἐφ’ ὅσον κατασιγάσουν αἱ κρίσιμοι οἰκονομικαὶ περιστάσεις, δύναται ἡ Ἐκκλησία, ἐν συνεργασίᾳ μετὰ τῆς Πολιτείας, νὰ θέσῃ τὰς βάσεις διὰ τὴν ἐκπλήρωσιν αὐτοῦ τοῦ πνευματικοῦ καὶ ἐθνικοῦ χρέους τῶν Ἑλλήνων.
9. Τὰ ἐθνικὰ θέματα εἶναι πόθος, πόνος, καϋμὸς καὶ ἀγωνία ὅλων τῶν Ἑλλήνων καὶ πρὸ πάντων τῶν κατοίκων τῶν ἀκριτικῶν περιοχῶν Μα-κεδονίας, Θράκης καὶ τῶν Νήσων τοῦ Αἰγαίου. Πολλὰ σημεῖα, λόγοι καὶ ἐνέργειαι εἰς τὸν Βαλκανικὸν ὁρίζοντα, ἀλλὰ καὶ εἰς διεθνὲς ἐπίπεδον δικαιολογοῦν τὴν ἀνησυχίαν τοῦ λαοῦ μας διὰ τὴν διατήρησιν τῆς εἰρήνης εἰς τὴν περιοχὴν καὶ διὰ τὴν διασφάλισιν τῶν ἐθνικῶν μας συνόρων. Τὸ Κράτος μας ἐνεργεῖ δι’ ὅλα αὐτὰ διὰ τῆς διπλωματικῆς ὁδοῦ καὶ διὰ τῶν ἐθνικῶν διακηρύξεων. Ὁ λαὸς παρὰ ταῦτα θέλει τὴν Ἐκκλησίαν συμμέτοχον εἰς τοὺς προβληματισμούς του καὶ ἡγέτιδα εἰς τὴν καλλιέργειαν ἑνὸς γενναίου ἐθνικοῦ φρονήματος κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν κληρικῶν ταγῶν καὶ ἡρώων τῆς πίστεως καὶ τῆς πατρίδος ἀπὸ αἰώνων. (Σχετικῶς διέλαβον καὶ εἰς τὴν σελ. 3 τῆς παρούσης μου). Ἀξιοσημείωτον εἶναι, διὰ τὰ ἐθνικὰ θέματα τῆς Πατρίδος, τὸ ἐνδιαφέρον τῶν Ἑλλήνων ἀδελφῶν μας εἰς τὴν Ἀμερικήν, Εὐρώπην, Καναδᾶ, Αὐστραλίαν καὶ ὅπου γῆς κατοικοῦν Ἕλληνες. Εἰς τὰς αἰτιάσεις μερικῶν Ἀθηναίων ἢ πολιτευτῶν ἢ δημοσιογράφων, ἡ σταθερὰ ἀπάντησις εἶναι ὅτι ἐν οὐδεμιᾷ περιπτώσει ἀσκοῦμεν κομματικὴν ἢ πολιτικὴν παρέμβασιν, ἀφοῦ ἐπὶ ἔτη τώρα προσθέτομεν τὴν συμβολήν μας εἰς τὴν ἀναγκαίαν ἐθνικὴν τακτικὴν ὑπὲρ τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ τῆς Πατρίδος, ὁ ὁποῖος λαὸς θέλει τὴν Ἐκκλησίαν, ἐπειδὴ καὶ τὴν ἐμπιστεύεται.
Καταγράφομεν τὰ σημαντικώτατα ἐθνικὰ προβλήματα τῆς Πατρίδος μας τῆς Ἑλλάδος.
1. Τὸ Σκοπιανὸν ζήτημα, γνωστὸν εἰς ὅλους Ὑμᾶς, τὸ ὁποῖον συντηρεῖ μὲ αὐξανόμενον φανατισμὸν ἡ κυβέρνησις τῶν Σκοπίων, διεκδικοῦσα τὴν Ἑλληνικωτάτην Μακεδονίαν, διὰ τῆς χρησιμοποιήσεως ἀνυπάρκτων καὶ φρικαλέων ἱστορικῶν ἐπιχειρημάτων, εἶναι μία λίαν ἐπικινδύνη ὑπόθεσις.
2. Ἡ Θράκη (ἡ Δυτική), γεωγραφικόν, μόνιμον καὶ ἀναπόσπαστον ἔδα-φος τῆς Ἑλλάδος, ἀφοῦ ἡ Ἀνατολικὴ Θράκη περιῆλθεν εἰς τὴν Τουρκίαν, καὶ ἡ Βόρειος Θράκη ἢ Ἀνατολικὴ Ῥωμυλία περιῆλθεν εἰς τὴν Βουλγαρίαν. Σήμερον, μετὰ ἀπὸ τόσα ἔτη ἀπὸ τὴν Συνθήκην τῆς Λω-ζάννης, ἡ Τουρκία,ἐκμεταλλευομένη τὴν ὕπαρξιν τῶν μουσουλμάνων τῆς Θράκης, οἱ ὁποῖοι εἶναι Ἕλληνες πολῖται καὶ κατὰ συνέπειαν καὶ Εὐρωπαῖοι πολῖται, καλλιεργεῖ διὰ τῶν μουφτήδων φρόνημα ἐθνικῆς τουρκικῆς συνειδήσεως εἰς αὐτοὺς πρὸς τὸν σκοπὸν δημιουργίας εἰς τὸ μέλλον προϋποθέσεων ἀποσχίσεως ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα. Κύριος ἄξων ἀνθελληνικῆς προπαγάνδας τὸ Τουρκικὸν Προξενεῖον Κομοτηνῆς μὲ ἑκατὸν ὑπαλλήλους καὶ τὸ πλῆθος τῶν Μουσουλμάνων ἐκπαιδευτικῶν. Ἀνάλογον πρόβλημα οἱ Πομάκοι τῆς Θράκης, γνήσιοι Ἕλληνες Θρα-κειῶτες ἐξισλαμισθέντες. Εἰς τὸ σύνολον τοῦ πληθυσμοῦ τῶν τριῶν Νομῶν, οἱ Χριστιανοὶ εἶναι ἡ πλειονοψηφία καὶ οἱ Μουσουλμάνοι μειονοψηφία. Τὴν σοβαρότητα τοῦ προβλήματος ἐπικυρώνει τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Τοῦρκος ὑπουργὸς τῶν ἐξωτερικῶν Νταβούντογλου κατὰ τὴν τε-λευταίαν ἐπίσκεψίν του εἰς τὴν Ἀθήνα ἐπεσκέφθη καὶ τὴν Θράκην, χάριν τῶν ἐκεῖ Μουσουλμάνων, τοὺς ὁποίους ἀπεκάλεσεν Τούρκους. Δύο ὑποκαταστήματα τουρκικῆς τραπέζης ἐγκατεστήθησαν ἀνὰ ἓν, εἰς Κομοτηνὴν καὶ Ξάνθην, καὶ ἤδη λειτουργοῦν. Πολυπλοκώτατον τὸ πρόβλημα τῆς παιδείας εἰς τὴν περιοχὴν καὶ πλεῖστα ἄλλα.
3. Οἱ κίνδυνοι τῶν Νήσων τοῦ Αἰγαίου ἐπικυρώνονται ὡς ὑπαρκτὰ προ-βλήματα μὲ τὴν ὑπόθεσιν τῶν Ἰμίων! Εἶναι νὰ θαυμάζωμε ὅλους τοὺς ἐκεῖ κατοικοῦντας Ἕλληνας μέχρι τὸ Καστελλόριζον καὶ τὰς λοιπὰς ἑλληνικὰς Νήσους ἀνατολικῶς τῆς Ῥόδου. Μέγα τὸ χρέος τῶν Ἑλλήνων ἔναντι τῶν θαλασσινῶν ἀκριτῶν τοῦ Αἰγαίου.
4. Τὸ Μεταναστευτικὸν Ζήτημα τῆς Ἑλλάδος εἶναι τὸ ὀξύτερον ἐν συγ-κρίσει πρὸς τὰ ἄλλα εὐρωπαϊκὰ κράτη τὰ ὁποῖα δέχονται μετανάστας. Τὸ Μεταναστευτικὸν τὸ ἔθεσα πρῶτος, ὡς ἐπικίνδυνον πρόβλημα διὰ τὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τῆς τηλεοράσεως τῆς ΕΤ3 ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκην, μετὰ ἀπὸ ἐπιτόπιον ἔρευναν εἰς τὴν Ἀθήναν καὶ τὴν προηγηθεῖσαν ἐμπειρίαν μου εἰς τὸν Ἕβρον. Ἐπεσήμανα ὅτι ἡ Ἀθήνα καταστρέφεται καὶ ἡ Ἑλλὰς ἀλλοιώνεται. Καὶ τὶ δὲν ἤκουσα τὴν ἑπομένην ἀπὸ τοὺς ψευδοπροοδευτικοὺς τῶν Ἀθηνῶν, ὅτι δηλαδὴ εἶμαι ἐθνικιστής, «ῥατσι-στής», καὶ τὰ παρόμοια. Ἐκράτησα τὴν θέσιν μου καὶ ἔκαμα ἐπιτόπιον ἔρευναν ἀπὸ τὴν Ὁμόνοιαν μέχρι τοῦ τέρματος τῆς Πατησίων. Ἐπανῆλθα περιγράφων τὴν κραυγαλέαν ἀλλοίωσιν τῆς πολυανθρώπου συνοικίας τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος Ἀχαρνῶν. Τὰ γεγονότα τὰ ὁποῖα ἠκολούθησαν εἶναι γνωστά. Ἐπὶ τέλους ἀνησύχησαν οἱ ἁρμόδιοι, ἐπανεστάτησαν οἱ ἰδιοκτῆται Ἀθηναῖοι κάτοικοι καὶ τὰ μέσα ἐνημερώσεως συμμετεῖχαν εἰς τὴν ἀξιολόγησιν τοῦ τρομακτικοῦ αὐτοῦ ἐγκλήματος εἰς βάρος τοῦ λαοῦ μας καὶ τῶν παιδιῶν μας ποὺ ἔρχονται νὰ μᾶς διαδεχθοῦν. Ὄχι ὅτι δὲν ἀγαπᾶμε αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλ’ ὅτι δὲν χωρεῖ ἄλλους ἡ πατρίδα μας! Ἡ πολιτεία μας σχετικῶς ἀργά, λαμβάνει ἤδη μέτρα, τὰ ὁποῖα ἐνωρίτερον ἔλαβον αἱ εὐρωπαϊκαὶ κυβερνήσεις. Ἀνεγράφη εἰς τὸν τύπον ὅτι 800.000 μετανάσται θὰ ὑποχρεωθοῦν νὰ φύ-γουν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα. Διὰ τοὺς νομίμους προβλέπει ὁ σχετικὸς νόμος. Δὲν χρειάζονται ἐν προκειμένῳ αἱ θεωρητικαὶ ἀπόψεις. Νὰ φραγοῦν αἱ εἴσοδοι εἰς τὰ σύνορά μας καὶ νὰ προωθηθοῦν εἰς ἄλλους προορισμοὺς οἱ λαθρομετανάσται. Εἶναι δυνατὸν νὰ φεύγουν τὰ παιδιά μας εἰς ἄλλας ἠπείρους διὰ νὰ ἀνεύρουν ἐργασίαν καὶ νὰ διορίζωνται ἐδῶ οἱ παντὸς εἴδους μετανάσται; Ἰδοὺ τὸ ποιμαντικὸν πρόβλημα.
5. Αἰσθάνομαι τὸ χρέος νὰ θέσω καὶ ἓν ἐπὶ πλέον κεφάλαιον τῆς ἐσωτε-ρικῆς κεντρικῆς Διοικήσεως τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, τὸ ὁποῖον ἀκούει εἰς τὸ πασίγνωστον ὄνομα «Ἀποστολικὴ Διακονία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος». Ἱδρυμένη ἀπὸ τὸ 1936 (Α.Ν. 41/1936), μὲ ἀνανεωτικὰς προσαρμογὰς διὰ τῶν Α.Ν. 2169/1940, 976/1946, 126/1969 καὶ τοῦ Κανονισμοῦ 3/1969, ἡ Α.Δ. ἐπετέλεσεν, κατὰ περιόδους, σημαντικὸν ἔργον. Ἀναφορὰ εἰς τὴν «Ἀποστολικὴν Διακονίαν», διὰ τῆς ὁποίας καθορίζονται οἱ ἓξ (6) βασικώτατοι τομεῖς τῆς εὐρείας ἀποστολῆς αὐτῆς, περιλαμβάνεται εἰς τὸν Ν. 590/1977 «περὶ τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος». Σήμερον ὁ σημαντικώτατος αὐτὸς Ὀργανισμὸς εἶναι κυρίως εἷς Ἐκδοτικὸς Ὀργανισμὸς ἐκτυπώσεως καὶ πωλήσεως βιβλίων, ὁ ὁποῖος καλύπτει τὰ οἰκονομικὰ ἐλλείμματά του ἐκ τῶν εἰσφορῶν τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων. Ὑπάρχουν δυνατότητες ἀ-ναμορφώσεως καὶ ἐκσυγχρονισμοῦ τῆς «Ἀποστολικῆς Διακονίας» διὰ τὸν ἀποδοτικώτερον καὶ εὐρύτερον εὐαγγελισμὸν του λαοῦ μας.
Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι,
Αἰτοῦμαι τὴν κατανόησίν Σας διὰ τὸν κόπον εἰς τὸν ὁποῖον Σᾶς ὑπέβαλον, διὰ τὴν ἀνάγνωσιν, τὸν σχολιασμὸν καὶ τὴν ἐνδεχομένην ἀξιοποίησιν τῆς παρούσης ἀναφορᾶς μου. Βεβαιωθῆτε, παρακαλῶ, διὰ τὴν ἐκτίμησίν μου καὶ τὴν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἀγάπην πρὸς ἕνα ἕκαστον ἐξ Ὑμῶν.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ + Ο ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΘΙΜΟΣ |
http://www.imth.gr/default.aspx?lang=el-GR&loc=1&&page=197&newsid=348
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου