Posted on 21 Απριλίου, 2024
Πρεσβυτέρου Αθανασίου Μηνά
Ζήτησαν οἱ Ἀπόστολοι ἀπό τόν Ἰησοῦ πρωτοκαθεδρία· τούς ὑπέδειξε τό μαρτύριο καί παρέπεμψε εἰς διωγμούς γιά τό ὄνομά Του καί τήν διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου. Ἡ Ἁγία Μαρία ἡ Αἰγυπτία, προκαλοῦσε καί ἐπιζητοῦσε σαρκικές ἡδονές· ἐνῶ ἡ ἔρημος τήν προσκαλοῦσε σέ μετάνοια καί πλήρη ἀπάρνηση τοῦ σαρκικοῦ φρονήματος, ἄφεση τῆς ψυχῆς της στήν ἀγαθή πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Μυστήριο μέγα καί Ἀγγέλοις ἀγνώριστον!!!
Φρονοῦμε, σεβαστή γερόντισσα, ὅτι μαθαίνουμε σήμερα τήν ἐκ διαμέτρου ἀντίθεση τῆς κοσμικῆς θεώρησης τῶν πραγμάτων τῶν ἀνθρώπων χωρίς ταπείνωση, ἀπ’ αὐτήν τοῦ Σωτῆρος Θεοῦ. Στό κοσμικό φρόνημα ὁ Ἰησοῦς ἀπαντᾶ: «Δέν ξέρετε τί ζητᾶτε». Στό σαρκικό φρόνημα, ὑποδεικνύει ἡ Ἐκκλησία τή μετάνοια· τονίζοντας ὅτι ἡ ψυχή καί τό σῶμα, ἀνήκουν στόν Θεό καί χρήζουν ἁγιασμοῦ.
Συνεπῶς, ἀδελφοί, στή ζωή ἐδῶ στή γῆ, δέν εἶναι καιρός κοσμικῶν μεγαλείων καί κατάληψης ἀξιωμάτων, ἀλλά κόπων καί μόχθων καί διωγμῶν, μέ ὑπομονή καί σωφροσύνη, ἄχρι θανάτου. Διότι αὐτοί πού νομίζονται καί φαίνονται ἄρχοντες τῶν Ἐθνῶν, σύμφωνα μέ τόν λόγο τοῦ Μεσσίου, συμπεριφέρονται δυστυχῶς πρός τούς λαούς, ἀλαζονικά καί ἄδικα. Ἀπαιτοῦν ἀνεξέλεγκτα ὑπακοή ὡσάν οἱ πολῖτες νά ἦσαν δοῦλοί των καί τό ἀκόμη πιό φοβερόν· ζητοῦν νά λατρεύονται σάν θεοί, ὄντας ἄνθρωποι, ἀρνούμενοι οἱ ἴδιοι τήν ὑπακοή στόν Ἀληθινό Τριαδικό Θεόν καί τόν Χριστόν, ποδοπατοῦντες κάθε ἔννοια δικαίου καί ἀνθρωπιᾶς, σάν κοινοί δικτάτορες. Ὁμιλοῦν γιά δῆθεν δικαιώματα, χωρίς ὅμως ἀληθινή ἐλευθερία, τήν ὁποία διαστρέφουν σέ ἀσυδοσία ἀνεύθυνα καί ἀβασάνιστα, βασανίζοντας ἔτσι τούς λαούς.
Ὁ Χριστός μας ὅμως, σεβαστή γερόντισσα, μᾶς τονίζει ὅτι στούς δικούς Του, στήν Ἐκκλησία Του, δέν ἠμπορεῖ, δέν ἐπιτρέπεται νά γίνεται ἔτσι. Ἀλλά, ὁποιοσδήποτε θέλει νά γίνει πρῶτος ἀπό τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας Του, ὀφείλει νά γίνει δοῦλος ὅλων· διακονῶντας μέ πᾶσαν ταπεινοφροσύνην, τήν Ἀγάπη, πού εἶναι ὁ Θεός καί πάντοτε εἶναι ἁγνή.
Βλέπουμε ἐδῶ, ἀδελφοί, ἄλλη θεώρηση τῆς ζωῆς. Μαθαίνουμε ἀπό τόν Χριστόν Ἰησοῦν, τήν ἀνόθευτη φιλοσοφία, πού διαφέρει ἀπό αὐτήν τοῦ κόσμου. Μάρτυρας ἀψευδής, ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Μεσσίας, ὁ ὁποῖος δέν ἦλθε εἰς στόν κόσμον διά νά ὑπηρετηθεῖ , ἀλλά ἦλθε νά ὑπηρετήσει καί δώσει τήν ζωή Του, ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καί σωτηρίας καί ἵνα ἐλευθερώσει τούς ἀνθρώπους, ἀπό τήν ἁμαρτία. Σαφῶς, στήν ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὅπου ὁ Χριστός εἶναι ἡ κεφαλή· ὁ Θεός καί Πατήρ, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, εἶναι ὄντως ὁ «εὐλογήσας ἡμᾶς ἐν πᾶσι εὐλογίᾳ πνευματική»1. Μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μᾶς υἱοθετεῖ, διά τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ Του2.
Ἡ Ἐκκλησία συγκροτεῖ τό μεγαλύτερο καί τό ἁγιότερο θεῖο μυστήριο ὅλων τῶν κόσμων. Ἐν Αὐτῇ, κάθε θεῖο μυστήριο εἶναι εὐἀγγελισμός καί μακαρισμός καί Παράδεισος. Ἡ Ἀλήθεια, ἡ Δικαιοσύνη, ἡ Ἀγάπη, ἡ Ἀγαθότητα, ἡ Ζωή, γίνονται ἐν Χριστῷ, Αἰωνιότητα. Ὁ Θεός Λόγος ἔγινε Θεάνθρωπος, ἐξυψώνοντας ἔτσι τόν ἄνθρωπο ὑπέρ-ἄνω τῶν Ἀγγέλων καί τῶν Ἀρχαγγέλων, πάνω ἀπ’ ὅλα τά κτίσματα, ὅλη τή πλάση.
Ἐν τούτοις καί οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, ὑπήκουαν μέ πᾶσαν ὑπακοήν· καί τήρησαν μέ ἀπόλυτη ἀκρίβειαν τήν ἐντολήν, ἀκολουθῶντας κατά πόδας τόν Ἰησοῦν, μέχρι θανάτου· ὅπως καί ἡ Ἁγία Μαρία ἡ Αἰγυπτία, τῆς ὁποίας τήν μνήμην, ἑορτάζομεν σήμερα, ἀρνήθηκε κάθε σαρκική ἡδονή μετά τήν προσκύνηση στόν Πανάγιο Τάφο καί μέ ἀνδρεῖο ὀρθόδοξο φρόνημα, ἀσκήθηκε πάνω ἀπό τέσσερις δεκαετίες στήν βαθύτατη ἔρημο· μόνη μέ μόνῳ τῷ Θεῷ. Προτίμησε τά θηρία τῆς ἐρήμου, ἀπό τά «θηρία» τῶν σαρκικῶν παθῶν καί μέ τήν δύναμη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί τήν βοήθεια τῆς Ἀειπαρθένου καί Θεοτόκου Μαρίας τῆς Δεσποίνης ἡμῶν, κατάφερε νά ἐξέλθει νικήτρια εἰς τέλος.
Ἡ πορεία συνεπῶς, πού ὁδηγεῖ στήν ἀνέλιξη, στήν τελειότητα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι πιό μακριά ἀπό αὐτήν τῶν Ἀγγέλων. Πρόκειται γιά τό μυστήριο τῶν μυστηρίων. Ἄς σιωπήσουν λοιπόν, ἀδελφοί, οἱ ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ καί τῆς ἁγίας Του Ἐκκλησίας. Σήμερα, οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καί ἡ Ἁγία Μαρία ἡ Αἰγυπτία, κατενόησαν εἰς βάθος καί πλάτος καί ὕψος τήν δύναμιν τῆς ταπεινώσεως καθώς καί τήν θεόσδοτον εὐεργεσία τῆς μετανοίας καί ἐξομολογήσεως καί τήν παρέθεσαν σέ ὅλους ἐμᾶς. Ὅλα λοιπόν στόν Χριστό, στήν Ἐκκλησία Του, εἶναι πέρα ἀπό τόν νοῦ, πέρα ἀπό τίς λέξεις, πέρα ἀπό τήν φύση, πέρα ἀπό τό κτιστό. Καινοποιοῦνται, μεταμορφώνονται, ἁγιάζονται μέσα στήν αἰωνιότητα τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία· τό Σῶμα καί ἡ Κεφαλή της.
Στόν Μεσσία Ἰησοῦ Χριστό, ἡ Βασιλεία, ἡ Δόξα καί τό Κράτος εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.
1(Ἐφεσ. 1, 3)
2(Ἐφεσ. 1, 5)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου