Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Πατρῶν κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Καθώς πλησιάζει τό Πάσχα καί ἑτοιμαζόμαστε γιά τόν λαμπρό ἑορτασμό, βασανιστικότερο μᾶς πιέζει τό χρέος ἔναντι τῶν συνανθρώπων μας, οἱ ὁποῖοι ὑποφέρουν παντοιοτρόπως κατά τήν κρίσιμη γιά τήν χώρα μας περίοδο πού διανύομε.
Ἄν κάθε ἡμέρα τά προβλήματα τά συναντᾶμε στό δρόμο, τώρα, λόγῳ τῶν ἑορτῶν πού πλησιάζουν, τά βρίσκομε στήν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ μας. Εἶναι, βλέπετε, ἐντονώτερο τό αἴσθημα τῆς ἀνέχειας στίς μεγάλες ἡμέρες, βιώνεται πιό βαθειά καί θά ἔλεγα πολύ πιό σκληρά. Ἡ καθημερινότητα διακόπτεται γιά λίγο καί ἀφήνει γυμνή ἐνώπιόν μας τήν πραγματικότητα, ἡ ὁποία συνθέτει εἰκόνα τραγική γιά τόν τόπο μας.
Αὐτές τίς ἡμέρες αἰσθανόμαστε πιό δυνατό τόν πόνο τῶν ἄλλων νά κτυπάῃ τοῦ καθενός μας τήν πόρτα, ἀλλά καί τήν καρδιά μας νά πονᾷ περισσότερο ἀπό τίς ἄλλες φορές γιά τήν κατάντια τῆς κοινωνίας μας.
Αὐτές τίς ἡμέρες αἰσθανόμαστε τά χέρια τῶν ἀδελφῶν μας τῶν ἐλαχίστων νά μᾶς ἀγγίζουν ζητώντας τά αἰσθητά σημάδια τῆς ἀγάπης μας. Βλέπομε τά μάτια τους νά εἶναι καρφωμένα ἐπάνω μας γεμάτα παράπονο καί ἕτοιμα νά ἀφήσουν τούς κρουνούς τῶν δακρύων, νά τρέξουν αὐλακώνοντας τά πρόσωπά τους.
Αὐτές τίς ἡμέρες βλέπει κανείς παιδάκια νά περνοῦν ἔξω ἀπό τά καταστήματα καί νά στέκωνται μέ πόνο ψυχῆς, γιατί αὐτό πού θέλουν δέν μποροῦν νά τό ἀγοράσουν.
Θλίψη καταλαμβάνει τό εἶναι μας, ὅταν ἀκοῦμε τίς μητέρες νά προσπαθοῦν νά δικαιολογηθοῦν στούς μικρούς «ἀγγέλους» τους, διότι δέν ἔχουν τήν δυνατότητα νά τούς ἀγοράσουν ἕνα παιχνίδι. (Στήν Ἑλλάδα τά παιδιά πού βρίσκονται σέ κατάσταση φτώχειας ἤ κοινωνικοῦ ἀποκλεισμοῦ, ἀνέρχονταν σέ 686.000 τό 2012. Οἱ συνθῆκες διαβίωσης τῶν παιδιῶν ἔχουν χειροτερεύσει, καθώς τό 74,1% τῶν πτωχῶν νοικοκυριῶν μέ παιδιά καί τό 29,5% τῶν μή πτωχῶν, δηλώνουν ἀδυναμία πληρωμῆς ἐκτάκτων ἀλλά καί καθημερινῶν δαπανῶν. (Στοιχεῖα ἀπό τήν Ἔκθεση τῆς UNICEF μέ θέμα «Ἡ κατάσταση τῶν παιδιῶν στήν Ἑλλάδα τό 2014», Ἐφημερίδα «Ἀλλαγή» Πατρῶν, 4 Ἀπριλίου 2014).
Πόνος καταλαμβάνει τίς ψυχές, ὅταν συναισθάνωνται τήν ὀδύνη στήν ὁποία εὑρίσκεται ἡ Πατρίδα μας.
Ὅμως ὁ μεγαλύτερος πόνος ἔρχεται ἀπό τήν θύμηση, ὅτι κάποιοι καί σήμερα, ναί καί σήμερα, καλοπερνᾶνε καί ἀδυνατοῦν νά ἀντιληφθοῦν τήν θλίψη καί τήν ὀδύνη τῶν ἀδελφῶν μας τῶν ἐλαχίστων, τῶν ἐνδεῶν, τῶν ἐχόντων ποικίλες ἀνάγκες. Ἀδυνατοῦν νά ἐξέλθουν ἀπό τά τείχη τῆς φοβερῆς φυλακῆς, τά ὁποῖα ἐκεῖνοι —μόνοι τους— ἔκτισαν γύρω τους καί αὐτοεγκλωβίστηκαν, ζῶντας μέ τήν φρικτή αὐταπάτη ὅτι εἶναι εὐτυχισμένοι.
Τί κρῖμα! Θά μποροῦσαν, ἐάν ἤθελαν, νά εἶναι ἐλεύθεροι καί χαρούμενοι δίνοντας εὐτυχία στούς ἄλλους.
Αὐτές τίς ἡμέρες ἔρχεται ὁ ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος, μέσῳ τῶν ἀδελφῶν μας τῶν ἐλαχίστων, καί ζητάει μέσα ἀπό αὐτά τά πρόσωπα, νά γίνουμε συγκυρηναῖοι Του, νά σηκώσωμε μαζί Του τόν Σταυρό Του —τόν σταυρό τους, νά Τόν δοῦμε πῶς ὀδυνᾶται ἐπί τοῦ Σταυροῦ —πῶς ὀδυνῶνται ἐπί τοῦ σταυροῦ τους, καί μᾶς καλεῖ μέσῳ αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων νά Τόν δοῦμε Ἀναστημένο. Μᾶς καλεῖ μέσα ἀπό τά δικά τους μάτια καί τά χαρούμενα πρόσωπα, νά βιώσωμε τήν χαρά τῆς Ἀναστάσεως. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος διάλεξε αὐτό τόν δρόμο, προκειμένου νά κάνῃ εὔκολη τήν πρόσβασή μας στήν Βασιλεία Του, νά ζήσωμε δηλαδή τήν χαρά τῆς Ἀναστάσεώς Του, μετά τῶν ἀγγέλων Του καί τῶν υἱῶν τῆς Ἀναστάσεως, τῶν Ἁγίων Του.
Ἐλᾶτε λοιπόν, ἀδελφοί μου, νά ἀκολουθήσωμε αὐτόν τόν δρόμο, προκειμένου νά ἐορτάσωμε πραγματικά τήν Ἀνάσταση.
Ἐλᾶτε νά ἀκολουθήσωμε Ἐκεῖνον, πού μᾶς ὁδηγεῖ μέ ἀσφάλεια στόν τόπο, ὅπου θά «ἀγοράσωμε» τόν Παράδεισο.
Κοιτάξτε στά μάτια τούς «ἀγγέλους» πού μᾶς ἔστειλε ὁ Θεός, γιά νά μᾶς ὁδηγήσουν στόν οὐρανό. Ἄν προσέξετε, ἔχουν τήν δική τους ξεχωριστή λάμψη, γι’ αὐτό ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμων τούς ἀποκαλεῖ «ἀφεντικά του» καί ἔπρεπε νά πάρῃ «ἄδεια» ἀπό αὐτούς, γιά νά καθίσῃ στό τραπέζι. Θεωροῦσε δέ ὕψιστη τιμή νά συντρώγῃ μέ τόσο ὑψηλά ἱσταμένους «ἄρχοντας». Ἦταν, ἔλεγε ὁ τρισμακάριος Ἰωάννης, τόσο ὑψηλή ἡ τιμή νά τούς ὑπηρετῇ, πού δέν μποροῦσε νά τήν συγκρίνῃ οὔτε μέ βασιλική ὑπηρεσία.
Ἅπλωσε τό χέρι σου, ἀδελφέ μου, νά πιάσῃς τό χέρι τῶν «ἀγγέλων» πού εἶναι δίπλα σου. Θά σέ ἑλκύσουν στήν ὡραιότητα τοῦ κόσμου τῆς ἀγάπης, ὅπου ὑπάρχουν τά πιό εὐωδιαστά ἀρώματα.
Οἱ «ἄγγελοι» ἔκαναν πολύ κόπο νά φτάσουν μπροστά σου, γιά νά σέ βροῦν. Ἐκεῖνοι περπάτησαν, ἐκεῖνοι βράχηκαν, ἐκεῖνοι βάδισαν στό λιοπύρι, ἐκεῖνοι ἔμειναν νηστικοί καί πεινασμένοι γιά νά σέ συναντήσουν.
Τώρα εἶναι μπροστά σου, χωρίς τά ὑπάρχοντά τους. Κάποιοι δέν εἶχαν ποτέ, τίποτε. Κάποιοι τά ἔδωσαν ὅλα… Ἄλλοι ἔπεσαν θύματα «κλοπῆς». Πολλοί «ἐκακοποιήθησαν» ἀπό ἀπατεῶνες τῆς καθημερινότητος καί τῶν ὑψηλῶν καί… μεγάλων θέσεων.
Ἀδελφέ μου, σοῦ παρέχεται μιά λαμπρή εὐκαιρία. Θά δώσουν μαρτυρία γιά σένα στόν Θεό. Κάνε κάτι… Ἔχουν μεγάλη παρρησία στόν Θεό…
· Δῶσε λίγα, γιά νά λάβῃς πολλά…
· Δῶσε ψωμί γιά νά λάβῃς Παράδεισο…
· Δῶσε ποτήρι νερό, γιά νά εὕρῃς οὐράνια χαρά…
· Δῶσε φόρεμα, γιά νά λάβῃς βασιλική ἁλουργίδα…
· Δῶσε ὀβολόν καί ἀγόρασε οὐρανό…
Ἀδελφέ μου,
Κάποιοι «ἄγγελοι» δέν προφτάνουν νά φτάσουν στήν πόρτα σου μέχρι τό Πάσχα· ἔχουν πολύ δρόμο βλέπεις… Κάποιοι ὅταν πέρασαν ἀπό μπροστά σου, δέν τούς πρόσεξες… Κάποιοι ὅταν σέ συνάντησαν καί σοῦ μίλησαν, δέν τούς ἀνεγνώρισες ἀπό τή βιασύνη σου καί τίς πολλές σου μέριμνες… Κάποιους τούς προσπέρασες μέ ἀδιαφορία, γιατί σοῦ φάνηκαν ἐνοχλητικοί…
Ὅμως δέν πρέπει νά φτάσουν μπροστά στόν Ἀναστημένο Χριστό παραπονεμένοι.
Ἔτσι θά σοῦ δοθῇ ἡ εὐκαιρία νά πράξῃς αὐτό πού πρέπει… Ἔστω καί ἄν δέν σοῦ δόθηκε αὐτή ἡ εὐκαιρία μέχρι τώρα… ἤ δέν τό κατάλαβες… ἤ… ἤ…
Αὐτές τίς ἡμέρες θά ἔλθουν νά σέ συναντήσουν κάποιοι ἐκ μέρους τῶν «ἀγγέλων», προκειμένου νά σοῦ ζητήσουν μιά πεντάρα —ὅ,τι θές ἐσύ νά τούς δώσῃς— γιά νά ἁπαλύνουν τόν πόνο τῶν «ἀγγέλων»… Νά μετριάσουν τήν πείνα καί τήν δίψα τους… Νά τούς νοιώσουν… Νά τούς περιθάλψουν… Νά τούς περιποιηθοῦν ἐκ μέρους σου, ὥστε οἱ εὐεργετηθέντες «ἄγγελοι» νά δείξουν τήν προσφορά σου μπροστά στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ καί νά ὁμολογήσουν γιά τήν καλή σου καρδιά καί τίς εὐλογημένες σου προθέσεις. Καί Ἐκεῖνος, πού δέν ἔχει τήν κεφαλή Του ποῦ νά ἀκουμπήσῃ, θά κάνῃ τήν δική σου προσφορά δική Του ἀνάπαυση.
· Ἀντί γιά ψωμί πού ἔδωσες, «χρυσάφι» θά σοῦ στείλῃ…
· Ἀντί γιά τό ποτήρι τό νερό, ποτάμι ἡ χάρη Του θά σέ λούσῃ…
· Ἀντί γιά τό φόρεμα πού Τοῦ ἔστειλες, παλάτι οὐράνιο θά σοῦ χαρίσῃ…
· Ἀντί γιά τήν δεκάρα πού Τοῦ χάρισες, Παράδεισο θά σοῦ προσφέρει…
· Στήν γῆ Τόν φιλοξένησες; Στόν οὐρανό παντοτεινά θά σέ ἔχῃ μαζί Του.
Τί λές, δέν ἀξίζει τόν κόπο…;
Γι’ αὐτό,
· Μή κλείσῃς τήν πόρτα σου…
· Μή βαρυγνωμήσῃς…
· Νά εἶσαι ὅλος χαρά, ὅλος εὐφροσύνη, νά λάμπουν τά μάτια σου σάν τόν ἥλιο, ὅταν ὁ Θεός θά σέ ἐπισκεφθῇ μέσα ἀπό τόν Ἔρανο τῆς Ἀγάπης Του.
10, 11 καί 12 Ἀπριλίου (Πέμπτη, Παρασκευή καί Σάββατο).
Ἔχε τήν πόρτα σου καί τήν καρδιά σου ἀνοιχτή. Μπορεῖς νά βοηθήσῃς νά κάνουν οἱ « ἄγγελοι» Ἀνάσταση.
Ἄν δέν κάνουν αὐτοί «Ἀνάσταση», νά εἶσαι βέβαιος ὅτι, ὅσο καί ἄν ἑορτάσῃς τήν ἡμέρα ἐκείνη, οὔτε χαρά, οὔτε εὐτυχία, θά νοιώσῃς, γιατί θά ἔχῃς λυπήσει τόν Κύριο τῶν «ἀγγέλων», ὁ Ὁποῖος δέν θά ἔλθῃ πρός συνάντησή σου, ὁπότε ὁ ἑορτασμός σου θά εἶναι ἄδειος, χωρίς κανένα ἀντίκρυσμα.
Καλή Ἀνάσταση σέ ὅλους!
Αὐτή ἡ εὐχή μου ἄς συναντηθῇ μέ τήν δική σας ἐπιθυμία γιά ἀγάπης προσφορά, ὥστε νά γίνῃ πραγματικότητα.
Ἄν κάθε ἡμέρα τά προβλήματα τά συναντᾶμε στό δρόμο, τώρα, λόγῳ τῶν ἑορτῶν πού πλησιάζουν, τά βρίσκομε στήν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ μας. Εἶναι, βλέπετε, ἐντονώτερο τό αἴσθημα τῆς ἀνέχειας στίς μεγάλες ἡμέρες, βιώνεται πιό βαθειά καί θά ἔλεγα πολύ πιό σκληρά. Ἡ καθημερινότητα διακόπτεται γιά λίγο καί ἀφήνει γυμνή ἐνώπιόν μας τήν πραγματικότητα, ἡ ὁποία συνθέτει εἰκόνα τραγική γιά τόν τόπο μας.
Αὐτές τίς ἡμέρες αἰσθανόμαστε πιό δυνατό τόν πόνο τῶν ἄλλων νά κτυπάῃ τοῦ καθενός μας τήν πόρτα, ἀλλά καί τήν καρδιά μας νά πονᾷ περισσότερο ἀπό τίς ἄλλες φορές γιά τήν κατάντια τῆς κοινωνίας μας.
Αὐτές τίς ἡμέρες αἰσθανόμαστε τά χέρια τῶν ἀδελφῶν μας τῶν ἐλαχίστων νά μᾶς ἀγγίζουν ζητώντας τά αἰσθητά σημάδια τῆς ἀγάπης μας. Βλέπομε τά μάτια τους νά εἶναι καρφωμένα ἐπάνω μας γεμάτα παράπονο καί ἕτοιμα νά ἀφήσουν τούς κρουνούς τῶν δακρύων, νά τρέξουν αὐλακώνοντας τά πρόσωπά τους.
Αὐτές τίς ἡμέρες βλέπει κανείς παιδάκια νά περνοῦν ἔξω ἀπό τά καταστήματα καί νά στέκωνται μέ πόνο ψυχῆς, γιατί αὐτό πού θέλουν δέν μποροῦν νά τό ἀγοράσουν.
Θλίψη καταλαμβάνει τό εἶναι μας, ὅταν ἀκοῦμε τίς μητέρες νά προσπαθοῦν νά δικαιολογηθοῦν στούς μικρούς «ἀγγέλους» τους, διότι δέν ἔχουν τήν δυνατότητα νά τούς ἀγοράσουν ἕνα παιχνίδι. (Στήν Ἑλλάδα τά παιδιά πού βρίσκονται σέ κατάσταση φτώχειας ἤ κοινωνικοῦ ἀποκλεισμοῦ, ἀνέρχονταν σέ 686.000 τό 2012. Οἱ συνθῆκες διαβίωσης τῶν παιδιῶν ἔχουν χειροτερεύσει, καθώς τό 74,1% τῶν πτωχῶν νοικοκυριῶν μέ παιδιά καί τό 29,5% τῶν μή πτωχῶν, δηλώνουν ἀδυναμία πληρωμῆς ἐκτάκτων ἀλλά καί καθημερινῶν δαπανῶν. (Στοιχεῖα ἀπό τήν Ἔκθεση τῆς UNICEF μέ θέμα «Ἡ κατάσταση τῶν παιδιῶν στήν Ἑλλάδα τό 2014», Ἐφημερίδα «Ἀλλαγή» Πατρῶν, 4 Ἀπριλίου 2014).
Πόνος καταλαμβάνει τίς ψυχές, ὅταν συναισθάνωνται τήν ὀδύνη στήν ὁποία εὑρίσκεται ἡ Πατρίδα μας.
Ὅμως ὁ μεγαλύτερος πόνος ἔρχεται ἀπό τήν θύμηση, ὅτι κάποιοι καί σήμερα, ναί καί σήμερα, καλοπερνᾶνε καί ἀδυνατοῦν νά ἀντιληφθοῦν τήν θλίψη καί τήν ὀδύνη τῶν ἀδελφῶν μας τῶν ἐλαχίστων, τῶν ἐνδεῶν, τῶν ἐχόντων ποικίλες ἀνάγκες. Ἀδυνατοῦν νά ἐξέλθουν ἀπό τά τείχη τῆς φοβερῆς φυλακῆς, τά ὁποῖα ἐκεῖνοι —μόνοι τους— ἔκτισαν γύρω τους καί αὐτοεγκλωβίστηκαν, ζῶντας μέ τήν φρικτή αὐταπάτη ὅτι εἶναι εὐτυχισμένοι.
Τί κρῖμα! Θά μποροῦσαν, ἐάν ἤθελαν, νά εἶναι ἐλεύθεροι καί χαρούμενοι δίνοντας εὐτυχία στούς ἄλλους.
Αὐτές τίς ἡμέρες ἔρχεται ὁ ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος, μέσῳ τῶν ἀδελφῶν μας τῶν ἐλαχίστων, καί ζητάει μέσα ἀπό αὐτά τά πρόσωπα, νά γίνουμε συγκυρηναῖοι Του, νά σηκώσωμε μαζί Του τόν Σταυρό Του —τόν σταυρό τους, νά Τόν δοῦμε πῶς ὀδυνᾶται ἐπί τοῦ Σταυροῦ —πῶς ὀδυνῶνται ἐπί τοῦ σταυροῦ τους, καί μᾶς καλεῖ μέσῳ αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων νά Τόν δοῦμε Ἀναστημένο. Μᾶς καλεῖ μέσα ἀπό τά δικά τους μάτια καί τά χαρούμενα πρόσωπα, νά βιώσωμε τήν χαρά τῆς Ἀναστάσεως. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος διάλεξε αὐτό τόν δρόμο, προκειμένου νά κάνῃ εὔκολη τήν πρόσβασή μας στήν Βασιλεία Του, νά ζήσωμε δηλαδή τήν χαρά τῆς Ἀναστάσεώς Του, μετά τῶν ἀγγέλων Του καί τῶν υἱῶν τῆς Ἀναστάσεως, τῶν Ἁγίων Του.
Ἐλᾶτε λοιπόν, ἀδελφοί μου, νά ἀκολουθήσωμε αὐτόν τόν δρόμο, προκειμένου νά ἐορτάσωμε πραγματικά τήν Ἀνάσταση.
Ἐλᾶτε νά ἀκολουθήσωμε Ἐκεῖνον, πού μᾶς ὁδηγεῖ μέ ἀσφάλεια στόν τόπο, ὅπου θά «ἀγοράσωμε» τόν Παράδεισο.
Κοιτάξτε στά μάτια τούς «ἀγγέλους» πού μᾶς ἔστειλε ὁ Θεός, γιά νά μᾶς ὁδηγήσουν στόν οὐρανό. Ἄν προσέξετε, ἔχουν τήν δική τους ξεχωριστή λάμψη, γι’ αὐτό ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμων τούς ἀποκαλεῖ «ἀφεντικά του» καί ἔπρεπε νά πάρῃ «ἄδεια» ἀπό αὐτούς, γιά νά καθίσῃ στό τραπέζι. Θεωροῦσε δέ ὕψιστη τιμή νά συντρώγῃ μέ τόσο ὑψηλά ἱσταμένους «ἄρχοντας». Ἦταν, ἔλεγε ὁ τρισμακάριος Ἰωάννης, τόσο ὑψηλή ἡ τιμή νά τούς ὑπηρετῇ, πού δέν μποροῦσε νά τήν συγκρίνῃ οὔτε μέ βασιλική ὑπηρεσία.
Ἅπλωσε τό χέρι σου, ἀδελφέ μου, νά πιάσῃς τό χέρι τῶν «ἀγγέλων» πού εἶναι δίπλα σου. Θά σέ ἑλκύσουν στήν ὡραιότητα τοῦ κόσμου τῆς ἀγάπης, ὅπου ὑπάρχουν τά πιό εὐωδιαστά ἀρώματα.
Οἱ «ἄγγελοι» ἔκαναν πολύ κόπο νά φτάσουν μπροστά σου, γιά νά σέ βροῦν. Ἐκεῖνοι περπάτησαν, ἐκεῖνοι βράχηκαν, ἐκεῖνοι βάδισαν στό λιοπύρι, ἐκεῖνοι ἔμειναν νηστικοί καί πεινασμένοι γιά νά σέ συναντήσουν.
Τώρα εἶναι μπροστά σου, χωρίς τά ὑπάρχοντά τους. Κάποιοι δέν εἶχαν ποτέ, τίποτε. Κάποιοι τά ἔδωσαν ὅλα… Ἄλλοι ἔπεσαν θύματα «κλοπῆς». Πολλοί «ἐκακοποιήθησαν» ἀπό ἀπατεῶνες τῆς καθημερινότητος καί τῶν ὑψηλῶν καί… μεγάλων θέσεων.
Ἀδελφέ μου, σοῦ παρέχεται μιά λαμπρή εὐκαιρία. Θά δώσουν μαρτυρία γιά σένα στόν Θεό. Κάνε κάτι… Ἔχουν μεγάλη παρρησία στόν Θεό…
· Δῶσε λίγα, γιά νά λάβῃς πολλά…
· Δῶσε ψωμί γιά νά λάβῃς Παράδεισο…
· Δῶσε ποτήρι νερό, γιά νά εὕρῃς οὐράνια χαρά…
· Δῶσε φόρεμα, γιά νά λάβῃς βασιλική ἁλουργίδα…
· Δῶσε ὀβολόν καί ἀγόρασε οὐρανό…
Ἀδελφέ μου,
Κάποιοι «ἄγγελοι» δέν προφτάνουν νά φτάσουν στήν πόρτα σου μέχρι τό Πάσχα· ἔχουν πολύ δρόμο βλέπεις… Κάποιοι ὅταν πέρασαν ἀπό μπροστά σου, δέν τούς πρόσεξες… Κάποιοι ὅταν σέ συνάντησαν καί σοῦ μίλησαν, δέν τούς ἀνεγνώρισες ἀπό τή βιασύνη σου καί τίς πολλές σου μέριμνες… Κάποιους τούς προσπέρασες μέ ἀδιαφορία, γιατί σοῦ φάνηκαν ἐνοχλητικοί…
Ὅμως δέν πρέπει νά φτάσουν μπροστά στόν Ἀναστημένο Χριστό παραπονεμένοι.
Ἔτσι θά σοῦ δοθῇ ἡ εὐκαιρία νά πράξῃς αὐτό πού πρέπει… Ἔστω καί ἄν δέν σοῦ δόθηκε αὐτή ἡ εὐκαιρία μέχρι τώρα… ἤ δέν τό κατάλαβες… ἤ… ἤ…
Αὐτές τίς ἡμέρες θά ἔλθουν νά σέ συναντήσουν κάποιοι ἐκ μέρους τῶν «ἀγγέλων», προκειμένου νά σοῦ ζητήσουν μιά πεντάρα —ὅ,τι θές ἐσύ νά τούς δώσῃς— γιά νά ἁπαλύνουν τόν πόνο τῶν «ἀγγέλων»… Νά μετριάσουν τήν πείνα καί τήν δίψα τους… Νά τούς νοιώσουν… Νά τούς περιθάλψουν… Νά τούς περιποιηθοῦν ἐκ μέρους σου, ὥστε οἱ εὐεργετηθέντες «ἄγγελοι» νά δείξουν τήν προσφορά σου μπροστά στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ καί νά ὁμολογήσουν γιά τήν καλή σου καρδιά καί τίς εὐλογημένες σου προθέσεις. Καί Ἐκεῖνος, πού δέν ἔχει τήν κεφαλή Του ποῦ νά ἀκουμπήσῃ, θά κάνῃ τήν δική σου προσφορά δική Του ἀνάπαυση.
· Ἀντί γιά ψωμί πού ἔδωσες, «χρυσάφι» θά σοῦ στείλῃ…
· Ἀντί γιά τό ποτήρι τό νερό, ποτάμι ἡ χάρη Του θά σέ λούσῃ…
· Ἀντί γιά τό φόρεμα πού Τοῦ ἔστειλες, παλάτι οὐράνιο θά σοῦ χαρίσῃ…
· Ἀντί γιά τήν δεκάρα πού Τοῦ χάρισες, Παράδεισο θά σοῦ προσφέρει…
· Στήν γῆ Τόν φιλοξένησες; Στόν οὐρανό παντοτεινά θά σέ ἔχῃ μαζί Του.
Τί λές, δέν ἀξίζει τόν κόπο…;
Γι’ αὐτό,
· Μή κλείσῃς τήν πόρτα σου…
· Μή βαρυγνωμήσῃς…
· Νά εἶσαι ὅλος χαρά, ὅλος εὐφροσύνη, νά λάμπουν τά μάτια σου σάν τόν ἥλιο, ὅταν ὁ Θεός θά σέ ἐπισκεφθῇ μέσα ἀπό τόν Ἔρανο τῆς Ἀγάπης Του.
10, 11 καί 12 Ἀπριλίου (Πέμπτη, Παρασκευή καί Σάββατο).
Ἔχε τήν πόρτα σου καί τήν καρδιά σου ἀνοιχτή. Μπορεῖς νά βοηθήσῃς νά κάνουν οἱ « ἄγγελοι» Ἀνάσταση.
Ἄν δέν κάνουν αὐτοί «Ἀνάσταση», νά εἶσαι βέβαιος ὅτι, ὅσο καί ἄν ἑορτάσῃς τήν ἡμέρα ἐκείνη, οὔτε χαρά, οὔτε εὐτυχία, θά νοιώσῃς, γιατί θά ἔχῃς λυπήσει τόν Κύριο τῶν «ἀγγέλων», ὁ Ὁποῖος δέν θά ἔλθῃ πρός συνάντησή σου, ὁπότε ὁ ἑορτασμός σου θά εἶναι ἄδειος, χωρίς κανένα ἀντίκρυσμα.
Καλή Ἀνάσταση σέ ὅλους!
Αὐτή ἡ εὐχή μου ἄς συναντηθῇ μέ τήν δική σας ἐπιθυμία γιά ἀγάπης προσφορά, ὥστε νά γίνῃ πραγματικότητα.
http://www.pentapostagma.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου