Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011

ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ


«Έργον ποίησον ευαγγελιστού». Το κάλεσμα του Αποστόλου στον μαθητή του, Τιμόθεο, και σε ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο, τον τότε και τον επέκεινα, απευθύνει η αγία μας Εκκλησία. Και ηχεί ως εναρκτήριο σάλπισμα στην ανατολή του νέου έτους, ως κατεύθυνση ζωής, ως πρόταση βιωματική για όσους επιθυμούν να ζούν τον Χριστό εν τω Χριστώ και για τον Χριστό σε τούτον, αλλά και σε κάθε χρόνο της ζωής τους.
                Ο κόσμος στην αυγή του έτους 2011, φαντάζει άλλοτε απειλητικός, για άλλους απογοητευτικός, για πολλούς παγερά αδιάφορος, για όλους σίγουρα ο μεγάλος άγνωστος, ο ξένος. Συχνά δε, μα πάντοτε επικίνδυνα, ακούγεται το σύνθημα: «κοίτα την δουλειά σου, εσύ δεν πρόκειται να σώσεις τον κόσμο». Και να που η Εκκλησία, δηλαδή ο Χριστός παρατεινόμενος στους αιώνες, μας παραγγέλλει: «έργον ποίησον ευαγγελιστού». Ο Χριστός «χθές και σήμερον ο αυτός», είναι ο σωτήρας του κόσμου. Μόνιμα και διαχρονικά, μέχρι της συντελείας του αιώνα. Πάροχος αυτής της δυνατότητας σωτηρίας αποτελεί η αγία μας Εκκλησία. Αποδέκτες ή αρνητές αυτής της δωρεάς μάς καθιστά η στάση μας απέναντι στο άγιο σώμα και αίμα του Χριστού, η βίωση της εντολής της αγάπης, καθέτως προς τον Θεό και οριζοντίως προς την εικόνα του, τον άνθρωπο. Πρώτιστο μέλημα εκείνου που αγαπά είναι να ποθεί την σωτηρία του αγαπωμένου προσώπου. Και εδώ έρχεται καρδιακά η αποδοχή του καλέσματος «έργον ποίησον ευαγγελιστού».
Μα, πού; Μα πώς; Σε έναν κόσμο που επιτίθεται, που υβρίζει, που χλευάζει, που αδιαφορεί; Ας θυμηθούμε ότι : «ου χρείαν έχουσιν οι ισχύοντες ιατρού, αλλ’ οι κακώς έχοντες». Οι κακώς έχοντες. Οι τρείς αυτές λέξεις ορίζουν με ακρίβεια τον τρόπο της προσέγγισής μας, το είδος του ευαγγελισμού μας. Όχι ως καλώς έχοντες, ως μια πνευματική ελίτ προορισμένη να σώσει τον κόσμο, αλλ΄ ως κακώς έχοντες, αμαρτωλοί και πεπερασμένοι άνθρωποι, και ελπίζοντες στο έλεος του Θεού, «αφορώντες εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν Ιησούν», σε ομοίως κακώς έχοντες και «μη έχοντες ελπίδα».
                Μεταλαμπάδευση επομένως αυτής της ελπίδα, της οποίας σωτήρας είναι ο Χριστός, είναι το έργο του ευαγγελιστού. Ένα έργο που γίνεται με απλότητα, με καλοσύνη, με αγάπη, με ανεκτικότητα, με υπομονή, στο σπίτι, στο εργασιακό και φιλικό περιβάλλον, όχι τόσο με τους λόγους μας, όσο με το παράδειγμα της ζωής μας. «ευαγγελίζεσθε ημέραν εξ ημέρας το σωτήριον του Θεού ημών», παραγγέλλει ο ιερός Ψαλμωδός. Ο χριστιανός οφείλει να είναι ομολογητής Χριστού σε κάθε του βήμα, σε κάθε του πράξη, με κάθε του σκέψη, απόφαση, συμπεριφορά. Δεν είναι ο άνθρωπος των λόγων, του εντυπωσιασμού, της παρούσης ώρας. Είναι, αντιθέτως, «ο μη έχων ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητών» κατά τον λόγο του αποστόλου Παύλου. Σε έναν κόσμο που ποθεί το χειροκρότημα, που εξαρτάται νοσηρά από την στιγμή – που πέρασε κιόλας και όσο κι αν είναι φορτισμένη, θυσιάζεται στον αδηφάγο βωμό του χρόνου – ο χριστιανός, ως ευαγγελιστής Χριστού έρχεται, ξεπερνώντας πρώτα και κύρια τον εαυτό του, να θεολογήσει σιωπώντας όταν ο κόσμος μαίνεται, αγαπώντας όταν ο κόσμος μισεί, συγχωρώντας όταν ο κόσμος μνησικακεί.
                Και τούτο, όχι γιατί το αντίθετο από ό,τι ο κόσμος επιτάσσει, ο Χριστός το επιθυμεί. Δεν αντιπολιτεύεται ο χριστός και οι του Χριστού τον κόσμο. Άλλωστε ο ίδιος ξεκαθάρισε την πρόθεσή του όχι για να κρίνει τον κόσμο, αλλά για να τον σώσει. Προς αυτήν λοιπόν την κατεύθυνση της σωτηρίας, της δικής του και των γύρω του, στρατεύεται ο άνθρωπος που αγαπά τον Χριστό. Έλεγε σοφός, μακαριστός πιά, ιεράρχης: «και να σας υβρίζουν, και να σας χλευάζουν, μη απαντάτε με ύβρεις και χλευασμούς. Παραμείνετε ήρεμοι, πνευματικοί». Αυτή η εικόνα ενός πνευματικού κληρικού, ενός πνευματικού χριστιανού, μη συσχηματιζομένου τω κόσμω, μπορεί ως ανάμνηση εντυπωμένη στον νού του υβριστή να τον οδηγήσει στην μετάνοια, ενώ το αντίθετο θα τον αμνηστεύσει ανέξοδα.
Να λοιπόν το έργο του ευαγγελιστού. Ο αγρός μεγάλος, ο θερισμός πολύς. Ας θέσουμε ως προϋπόθεση του πνευματικού μας αγώνα, τώρα στην αρχή του νέου έτους, να λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν το κάλεσμα του Αποστόλου, το κάλεσμα της Εκκλησίας, που θα μας οδηγήσει πιο κοντά στο θέλημα του Θεού.
Αρχιμ. Α.Α.

Δεν υπάρχουν σχόλια: