(Ματθ. ε΄, 14-19)
κήρυγμα επί της εορτής
του Ιωάννη Δήμου
Θεολόγου - Φιλολόγου
από την ιστοσελίδα του: www.sostikalogia.com
Η τριακοστή του μηνός Ιανουαρίου είναι η ημέρα της γιορτής των σοφών και οικουμενικών Διδασκάλων, δηλαδή των Τριών Ιεραρχών, οι οποίοι είναι και προστάτες της ελληνικής παιδείας. Εύστοχα χαρακτηρίζονται ως τρεις φωστήρες της τρισηλίου Θεότητος και μελίρρυτοι ποταμοί της σοφίας. Από τον ωκεανό της χάρης του Θεού αντλούσαν πολύτιμα πνευματικά νάματα τα οποία ως άλλοι ζωηφόροι ποταμοί, σκόρπιζαν πλουσίως με το γραπτό και προφορικό λόγο τους. Οι Τρεις Ιεράρχες δεν είχαν μόνο διανοητική μόρφωση, όπως είχαν οι άλλοι γνωστοί σοφοί. Δε γνώριζαν μόνο τα των ανθρώπων ήθη και προβλήματα, αλλά είχαν και κάτι άλλο πολύ ανώτερο και ασύγκριτο με κάθε άλλο. Είχαν το Χριστό μέσα στην καρδιά τους.
Ως γνήσιοι Έλληνες, κατείχαν άριστα την ελληνική γλώσσα στην οποία, όπως είναι γνωστό, γράφτηκε πρωτότυπα το Ευαγγέλιο. Την ελληνική γλώσσα μεταχειριστήκαν, αφενός μεν ως μέσο διδασκαλίας, αφετέρου δε ως όπλο κατά των αιρετικών ο όποιοι απειλούσαν την Εκκλησία με τις πλάνες τους. Η παρουσία των Τριών Ιεραρχών σε μία τόσο κρίσιμη εποχή για την Εκκλησία απέτρεψε την εκτροπή από την ορθή πίστη. Οι Τρεις Ιεράρχες όμως δεν περιορίστηκαν μόνο στη θεωρία, αλλά προχώρησαν και στην πράξη. Μιμούμενοι τον μεγάλο Ευεργέτη τους έταξαν ως σκοπό της ζωής τους την ευεργεσία των ανθρώπων. Έκτισαν πολλά και ποικίλα φιλανθρωπικά Ιδρύματα, όπως Ορφανοτροφεία, Νοσοκομεία, Γηροκομεία, Πτωχοκομεία, και πολλά άλλα. Σ’ αυτά εύρισκαν καταφύγιο οι πονεμένοι και οι δυστυχισμένοι άνθρωποι. Παρόλο το φόρτο των καθηκόντων που είχαν, δεν αμελούσαν τη μελέτη, Ιδιαιτέρα δε της Αγίας Γραφής, και δεν παρέλειπαν να συγγράφουν σπουδαία και αξιόλογα συγγράμματα. Τα συγγράμματά τους, όπως είναι γνωστό, έχουν μεταφρασθεί σε πολλές γλώσσες και έτσι διδάσκουν σε παγκόσμια ακτίνα, τις μεταγενέστερες γενεές.
Η ζωή τους υπήρξε μία αδιάκοπη ευωδία και ευάρεστη θυσία η οποία αποσκοπούσε στη σωτηρία των ανθρώπων, και πρωτίστως βέβαια, στη δόξα του Θεού. Και μη νομισθεί ότι η επίγεια πορεία τους ήταν ανθόσπαρτη και απαλλαγμένη από θλίψεις και δοκιμασίες. Αντίθετα και οι τρεις τους βάσταξαν ο καθένας το σταυρό του. Παρ' όλες όμως τις δοκιμασίες και κακουχίες τους, ούτε δείλιασαν, ούτε υποχώρησαν, ούτε έκαναν συμβιβασμό σε θέματα πίστης. Μέσα από τις δοκιμασίες αυτές έβγαιναν περισσότερο αποφασισμένοι να μείνουν σταθεροί στην πίστη του Χριστού.
Επειδή η γιορτή των Τριών Ιεραρχών είναι και γιορτή της ελληνικής παιδείας, ας τονισθεί ότι οι άνθρωποι των γραμμάτων και ιδιαίτερα οι νέοι που σπουδάζουν, οφείλουν να αγωνίζονται τον καλό αγώνα όπως τον αγωνίστηκαν και εκείνοι. Δεν είναι αρκετό ούτε σωστό να περιορίζονται μόνο στην επιστημονική γνώση, γιατί αυτή από μόνη της δεν μπορεί να λύσει τα μεγάλα και ηθικά προβλήματα των ανθρώπων. Οι άνθρωποι των γραμμάτων, όπως και όλοι βέβαια, οφείλουν να έχουν φόβο Θεού καθόσον, «αρχή σοφίας φόβος Κυρίου ». Οι νέοι των γραμμάτων, όπως και όλοι βέβαια, οφείλουν τιμή προς τους σαρκικούς γονείς τους που τους προσέφεραν το «ζην», και προς τους πνευματικούς δασκάλους τους που τους δίδαξαν το « ευ ζην». Οι νέοι των γραμμάτων που διψούν για γνώση και μόρφωση, δεν πρέπει να αρέσκονται στις εύκολες λύσεις, όπως πράττουν οι φυγόπονοι, αλλά να αγωνίζεται νομίμως και να ακολουθούν το παράδειγμα των Τριών Ιεραρχών. Πρέπει να διακατέχονται από αγωνιστική διάθεση η οποία όμως να είναι συγκερασμένη με αισιοδοξία. Αυτή η αισιοδοξία πηγάζει από την πίστη στο Χριστό ο Οποίος παρέχει τα πάντα και, για να μείνουμε στο θέμα μας, δίνει όχι μόνο την επιστήμη, αλλά και τη σοφία. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου