Σταλαγματιά αναστοχασμού, ανασχεδιασμού
Κίμων Ε. Φουντούλης,
Γεωλόγος
kimonfountoulis.eu
Η τρέχουσα κρίση «λειψυδρίας» είναι παρούσα τουλάχιστον από τριετίας. Στην αντίστοιχη κρίση του ’90 η τότε κυβέρνηση Κων/νου Μητσοτάκη έδωσε έμφαση στην επικοινωνία και πειθώ για εξοικονόμηση νερού από τα νοικοκυριά. Χαρακτηριστικό το «βάλτε ένα τούβλο στο καζανάκι».
Στην ανάλογη δυσχέρεια πολλών πόλεων στις ΗΠΑ, ο νέος πρόεδρος Τραμπ ανακάλεσε τις πολιτικές Μπάιντεν, μείωσης πίεσης στο δίκτυο που δυσκόλευαν το ντους Αμερικανών.
Δε λείπουν οι αλλοκοτιές παγκοσμίως. Όμως η μη λήψη μέτρων στοιχειώδους συγκράτησης της κατανάλωσης επί τριετία δείχνει επιδίωξη όξυνσης και εκμετάλλευσης του επιδεινωμένου προβλήματος. «Η κρίση ως ευκαιρία» για περαιτέρω απευθείας αναθέσεις έργων.
Γιατί όμως δε συζητάμε πως θα εξυπηρετηθούν οι νέοι υπερκαταναλωτές νερού; Η αναγκαιότητα των DATA CENTERS είναι θέσφατη; Πόσα χρειαζόμαστε και που; Στα Μεσόγεια, στην βροχερή Δυτική Ελλάδα, στο Πειραιά;
Ενώ επί τριάντα τόσα χρόνια πετάμε το καθαρό πλέον νερό από το βιολογικό καθαρισμό στη Ψυττάλεια γιατί δεν έχει προχωρήσει η επιστροφή του στην Αττική; Ναι εκεί που χωροθετήθηκε πριν σαράντα χρόνια, στο μικρό νησάκι του Πειραιά, είναι δύσκολο. Χρειάζεται δεύτερο δίκτυο και κόστος ενέργειας για άντληση. Διαβάζουμε όμως ότι το περίσσευμα παραγωγής ενέργειας από ηλιακά και αιολικά έργα το πετάμε. Επίσης προτείνεται η περίσσεια αυτή να χρησιμοποιηθεί για αφαλατώσεις που επίσης απαιτούν νέο δίκτυο διανομής και έχουν και απόβλητα (αλμόλοιπα).
Γιατί επιλέγεται η αφαλάτωση και όχι η επιστροφή του νερού Ψυττάλειας; Ποιος κάνει λόμπυ υπέρ αυτής της λύσης; Γιατί ακούμε ανακοινώσεις δίχως δημόσιο, τεκμηριωμένο διάλογο; Πόσοι άλλοι βιολογικοί καθαρισμοί υποαποδίδουν επιστρεφόμενο νερό;
Η Αττική και άλλες περιοχές αντιμετωπίζουν και πλημμυρικό κίνδυνο.
Έχουν προταθεί, και έρχονται και από τη λαϊκή παράδοση, δεξαμενές αποθήκευσης ομβρίων, των νερών ποτιστικών βροχών αλλά και καταιγίδων. Με διπλό στόχο, αφενός την διασφάλιση μικρών, ανά εγκατάσταση και κτίριο, ποσοτήτων νερού (π.χ. 5-10 κυβικά μέτρα ανά ταράτσα 100τ.μ., 50-100 κ.μ. σε βιομηχανικά κτίρια, συγκροτήματα γραφείων κ.ά.) που στο σύνολο τους θα αποστερούν από τη πλημμύρα τις κρίσιμες ποσότητες υπερχείλισης ρεμάτων και αγωγών, αφετέρου.
Γιατί περιφρονεί τις αποκεντρωμένες λύσεις διαχρονικά το πολιτικό σύστημα εν γένει, το παρόν επιτελικώς απορροφητικό κράτος μετά βδελυγμίας; Μα υπερτονίζει την ατομική ευθύνη, γιατί δεν της δίνει διέξοδο συμμετοχικό; Που το δοκίμασε, το στήριξε και απέτυχε; Γιατί δεν αξιοποιούνται λιμνάζοντες πόροι από ΤΑΑ, ΕΣΠΑ ώστε εγχώριο δυναμικό να ζήσει και αποδώσει ένα δημιουργικό «ξέσπα»!
Βεβαίως απαιτείται και αλλαγή συνηθειών, χρειάζεται και εκπαίδευση, επικοινωνία διά ζώσης, επαφή με το πολίτη και τον επιχειρηματία, δήμαρχος στο δρόμο. Αλλιώς όμως δεν αντιμετωπίζεται η κλιματική κρίση, προσωρινή ή/και παρατεταμένη.
Ποιος δήμαρχος κομμουνιστής, συριζαίος, αλεξανδρινός, πασόκος, κεντροακραίος, δεξιός, νεοφιλελεύθερος, εθνικιστής… εγκατέστησε δυο, τρεις, πέντε δεξαμενές σε σχολεία για να χαρούν τα παιδιά πότισμα στο κήπο τους από το νερό που κράτησαν, που εντέλει «έφτιαξαν» και μαθαίνουν να διδάσκουν εξοικονόμηση τη πόλη, επιτυγχάνοντας μείωση κόστους για σχολικές επιτροπές;
Αλήθεια οι υδατικές ανάγκες των νέων πόλεων εντός Αθήνας πόσο θα επιβαρύνουν; Για να θυμηθούμε: 4.000 στρέμματα δόμηση στο Ελληνικό, περί τα 150 στη ΠΥΡΚΑΛ-Υμηττός, 3300 στο Στρατόπεδο Χαϊδαρίου (Καραμέλα η στέγαση στρατιωτικών και νέων. Φάκα-ουσία η πλήρης παράδοση στο οικοδομικό λόμπυ. «Αυτοδιοίκηση» εν «υπνώσει»- το λες και «τουμπεκί», ενώ επί Κώστα Καραμανλή αρνιόταν δικαίως για την απώλεια κρίσιμου περιβαλλοντικού αποθέματος. «Επιτελικά» μυστήρια…). Στην ίδια γειτονιά 400 στρέμματα από το καταργούμενο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αθηνών (στο Δαφνί) και άλλα τόσα από το καταργούμενο Δρομοκαΐτειο. Αλλά και διαρκής επέκταση βιομηχανικών και εμπορικών/διαμετακομιστκών δραστηριοτήτων στην Αττική. Πόσο νερό θα χρειαστεί; Έχει όρια αυτή η ανάπτυξη;
Πότε θα εξηγηθούν αυτά από τη φιλοπρόοδη και οικολογούσα κυβέρνηση αλλά και την αντιπολίτευση;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου