(Ἀποσπάσματα ἀπό κήρυγμα τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)
«Εἶπε δέ αὐτῷ ὁ Θεός· ἄφρον ... Ταύτῃ τῇ νυκτί τήν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπό σοῦ· ἅ δέ ἡτοίμασας, τίνι ἔσται;».
Νά, λοιπόν. Ἐσύ πού νόμισες πώς ἔχεις τή ζωή σου στά χέρια σου, αὐτή τήν νύχτα τελειώνει ἡ ζωή σου· καί ὅλα αὐτά τά ὁποῖα ἑτοίμασες, σέ ποιόν θά μείνουν;
Καί τό συμπέρασμα: «οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ, καί μή εἰς Θεόν πλουτῶν». Αὐτά παθαίνει ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος μαζεύει γιά τόν ἑαυτό του, εἶναι πλεονέκτης, καί δέν πλουτίζει εἰς Θεόν.
Τί σημαίνει «μή εἰς Θεόν πλουτῶν;» . Σημαίνει δέν πλουτίζει σέ ἀρετές. Μπορεῖ κανείς νά εἶναι πάμπτωχος. Ὅταν, ὅμως, εἶναι καλός καί ὑπάκουος καί ὑπομονετικός· ὅταν ἔχει ἀρετές, αὐτός εἶναι ὁ θησαυρός, αὐτός εἶναι ὁ πλοῦτος.
Ὅλοι μας λίγο ἤ πολύ εἴμαστε ἄφρονες. ... Αὐτή ἡ ἀφροσύνη, ἡ ὁποία μᾶς δένει μέ τά ὑλικά ἀγαθά, ἄς φύγει ἀπό μέσα μας... καί ἄς παρακαλοῦμε τόν Θεό νά μᾶς κρατᾶ στά χέρια Του. Εἰς τρόπον ὥστε, ἄν ἔρθει ὁ καιρός νά παραδώσουμε κι ἐμεῖς τήν ψυχή μας, νά μή μᾶς τήν ζητήσουν μέ τό ζόρι, «ἀπαιτοῦσιν», ἀλλά «ψυχαί δικαίων ἐν χειρί Θεοῦ». Ν’ ἀφήσουμε τήν ψυχή μας στά χέρια τοῦ Θεοῦ, χωρίς νά λυπόμαστε γιά ὅλ’ αὐτἀ τά ψεύτικα, τά γήινα καί τά μάταια. Ἀμήν.
---------------------------------------
Ἀπό τό τρίτομο ἔργο τοῦ πατρός Θεοδώρου Ζήση «ΟΜΙΛΙΕΣ στίς Κυριακές καί στίς Ἑορτές τοῦ ἔτους», τόμος Α΄, ἐκδόσεις «Τό Παλίμψηστον», Θεσσαλονίκη Δεκέμβριος 2024.
μας το έστειλε ο εκλεκτός φίλος Φώτιος Μιχαήλ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου