Μετά την γαλλική επανάσταση, με την επικράτηση του διαφωτισμού, ο άνθρωπος πίστεψε πεπλανημένως ότι επιτέλους ανακάλυψε πως για όλα τα δεινά που μάστιζαν την ταλαιπωρημένη ως τότε ανθρωπότητα ο μόνος υπαίτιος ήταν ο Θεός, και ειδικώτερα η πίστη που πρόβαλλε τον αληθινό Θεό, δηλαδή ο χριστιανισμός! Με την διαφορά όμως ότι ως χριστιανισμό εννοούσαν το γνωστό τους δυτικό μοντέλο, όπως το είχε διαμορφώσει στα χρόνια του μεσαίωνα η παπική αλαζονεία, κινούμενη μακράν και έξω από το πνεύμα του Ευαγγελίου του Χριστού. Αυτό όμως δεν είναι χριστιανισμός! Χριστιανισμός είναι κυρίως σύμπασα η χριστιανική Ανατολή, η οποία ως άλλη κιβωτός διέσωσε αλώβητο το ευαγγελικό μήνυμα. Η καθ' ημάς Ανατολή δεν έχει να επιδείξει ούτε Ιερά Εξέταση, ούτε φεουδαρχικό μεσαίωνα, ούτε και τον αλύγιστο αντιευαγγελικό κρατισμό του Βατικανού. Στην χριστιανική Ανατολή ανθεί ο βυζαντινός πολιτισμός με κυρίαρχο στοιχείο του την χριστιανική πίστη, η οποία στηρίζεται στο γνήσιο αποστολικό πνεύμα των πρώτων χριστιανικών χρόνων. Το τραγικό λάθος εν προκειμένω βρίσκεται στο ότι οι εκπρόσωποι του διαφωτισμού, οι προβαλλόμενοι ως πεφωτισμένοι ορθολογιστές, δεν μπήκαν στον κόπο, ως όφειλαν, αν ήθελαν να είναι αντικειμενικοί ερευνητές, να εξετάσουν πως έχουν τα θρησκευτικά πράγματα στην καθ' ημάς Ανατολή, διότι, αν ενεργούσαν έτσι, θα γνώριζαν τον αληθινό χριστιανισμό του Ευαγγελίου, και όχι τον νοθευμένο και «ανθρωποποιημένο» χριστιανισμό του «αλάθητου» Πάπα, θα γνώριζαν τον χριστιανισμό της αγάπης, και όχι τον απάνθρωπο «χριστιανισμό» της Ιεράς Εξέτασης, τον χριστιανισμό της θυσίας και της ταπείνωσης, και όχι τον «χριστιανισμό» της παπικής τυραννίας και αιρετικής μισαλλοδοξίας, τον χριστιανισμό των Πατέρων και της Φιλοκαλίας, όπως έγραψε η έγκριτη γαλλική εφημερίδα Le Monde σε οκτάστηλο τίτλο το 1981 χαιρετίζοντας την είσοδο της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση: «Η χώρα της Φιλοκαλίας εισήλθε στην Ευρώπη!». Αν λοιπόν οι εκπρόσωποι του διαφωτισμού, στην προσπάθεια τους να διαφωτίσουν τον κόσμο, έστρεφαν το βλέμμα τους προς Ανατολάς, θα ανακάλυπταν τον χριστιανισμό του Ευαγγελίου, όπως είπαμε ήδη, και θα διαπίστωναν πως το τρίπτυχο της μήτρας τους, της γαλλικής επανάστασης εννοώ, «ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη», είναι το ανεκτίμητον, όσο και ανεξόφλητο δάνειο του Ευαγγελίου του Χριστού στην ανθρωπότητα, και αντί να κατηγορούν αβασίμως, ακρίτως, αυθαιρέτως, αλλά και αναισχύντως τον χριστιανισμό ως την αιτία όλων των δεινών της ανθρωπότητας, θα ομολογούσαν και θα διεκήρυτταν ότι ο χριστιανισμός, και συνακολούθως η πίστη στον Ιησούν Χριστόν, είναι αυτός που έφερε στον κόσμο την ελευθερία, την ισότητα, την κατάργηση της δουλείας, με τις γνωστές και αδιαμφισβήτητες διακηρύξεις του: «ουκ ένι Έλλην και Ιουδαίος, δούλος και ελεύθερος, άρσεν και θήλυ, αλλά πάντες εν έσμεν εν Χριστώ Ιησού» ( Γαλ. γ' 28), καθώς και με την γενική, καθολική επαναστατική διακήρυξη «Τα αρχαία παρήλθεν, ιδού γέγονε καινά τα πάντα» (Β' Κορ. ε' 17), οι οποίες στο αρμονικό σύνολο τους αποτελούν το «μανιφέστο» της μεγαλύτερης και γνησιώτερης παγκόσμιας επανάστασης που γνώρισε ποτέ ο κόσμος, της χριστιανικής! Δεν το έπραξαν όμως αυτό οι δήθεν «διαφωτιστές», εσκεμμένως ίσως, επειδή η αθεΐα αποφεύγει εκ συστήματος την αλήθεια, στηριζόμενη στο ψεύδος, την απάτη και την πλάνη. Κι έτσι ο Διαφωτισμός στην πραγματικότητα μετατράπηκε σε «Διασκοταδισμό»! Αποτελέσμα αυτής της αντιεπιστημονικής και για τούτο «αντιδιαφωτιστικής» συμπεριφοράς των εκπροσώπων του Διαφωτισμού υπήρξε η διαμόρφωση ενός αθεϊστικού, και ειδικώτερα αντιχριστιανικού κλίματος στην Ευρώπη κυρίως, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο γενικώτερα, το οποίο όμως στηριζόταν σε εντελώς εσφαλμένες προϋποθέσεις. Μέσα όμως από την προσπάθεια αυτή καταδείχθηκε ότι η αθεΐα δεν έχει ορθή αφετηρία και λογική βάση και στερείται βεβαίως επιστημονικής επιβεβαίωσης. Εμφανίσθηκε ως αποτέλεσμα εμπαθούς στάσεως της πεφωτισμένης δήθεν ανθρωπότητας έναντι του χριστιανισμού της Δύσεως κατά βάση, τον οποίον και μόνον έλαβε υπόψη, και κατέκρινε, χωρίς όμως να διευκρινίζεται ότι η αφετηρία της είναι αποκλειστικώς και μόνο ο δυτικός χριστιανισμός, των χρόνων της φεουδαρχίας και της παπικής κυριαρχίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου