Ανάστα, ο λαός!…

 Posted on 14 Απριλίου, 2025

Παπα-Ηλίας Υφαντής

Η μεγαλύτερη ή μάλλον η μοναδική επανάσταση, είναι αυτή του Ευαγγελίου.

Γιατί βέβαια αληθινή επανάσταση δεν είναι να αντικαθίστανται οι δολοφόνοι της μιας μερίδας από τους χασάπηδες μιας άλλης. Ή ακόμη να μετακομίζουν οι δολοφόνοι από το ένα στρατόπεδο στο άλλο, για να διαιωνίζεται ο φαύλος κύκλος της  τυραννίας.

Όπως συμβαίνει συχνά στο χώρο του πολιτικαντισμού. Όπου οι ίδιοι καιροσκόποι έρπουν απ’ το ένα κομματικό στρατόπεδο στο άλλο, προκειμένου να συνεχίσουν το «λαμπρό» στάδιο των προδοτών της πατρίδας και των δολοφόνων του λαού.

 Για να γίνονται έτσι τα «έσχατα» του εύπιστου λαού και της χιλιοπροδομένης πατρίδας πολύ χειρότερα από τα πρώτα. Που σημαίνει ότι, στις  περιπτώσεις αυτές, δεν έχουμε επαναστάσεις, αλλά επαναλήψεις της ίδιας τραγωδίας και κτηνωδίας.

Σε διαμετρική αντίθεση, το έργο του Χριστού είναι η εκ θεμελίων ανατροπή του δολοφονικού κατεστημένου σε όλες του τις πτυχές. Γιατί ο χριστιανισμός δεν καταπιάνεται-όπως εσφαλμένα πιστεύεται-μόνο με τα πνευματικά θέματα. Αλλά αγκαλιάζει όλη τη γκάμα των ανθρωπίνων προβλημάτων, από τα πλέον πνευματικά μέχρι τα πλέον υλικά.

 Στο πρώτο του κήρυγμα, στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Ναζαρέτ (Λουκά: Δ: 18-19), ο Χριστός, λέει ότι θα πολεμήσει όλες τις μάστιγες της κοινωνίας: Τη φτώχεια, την αρρώστια, τη σκλαβιά. Και τα ίδια έπραξε και δίδαξε σε όλη τη σύντομη διαδρομή της δράσης του.

Γιατί και τους αρρώστους θεράπευσε. Και την τυραννία καταδίκασε (Ματθαίου: 20: 25, Μάρκου: Ι: 42-45,κλπ). Και τον πλούτο στηλίτευσε (Λουκά: ΙΒ: 16-31, ΙΣΤ: 19-31, κλπ ). Και το φραγγέλιο χρησιμοποίησε!  Φωνάζοντας στους τυράννους και δολοφόνους όλων των εποχών: «Ου δύνασθε δουλεύειν Θεώ και μαμωνά»! (Λουκά: ΣΤ: 20-25, κλπ)  

Αλλά και στη Δευτέρα του Παρουσία θα επικαλεστεί ως κριτήριο για τη επιβράβευση των αγαθών τη δικαιοσύνη και την καταδίκη των κακών την αδικία! Που σημαίνει ότι οι δολοφόνοι της εποχής του δεν τον σταύρωσαν, επειδή δήθεν «εβλασφήμησε» (Ματθαίου: ΚΣΤ: 65), αλλά επειδή προφανώς ανέτρεπε τα εγκληματικά τους σχέδια (Λουκά: ΙΣΤ: 13-15).

Όπως συμβαίνει και με τους σημερινούς δολοφόνους των λαών. Οι οποίοι, προκειμένου να δώσουν «ηθικό» έρεισμα στα κακουργήματά τους, ξυλοφορτώνουν, με τους δήθεν «προστάτες του λαού»,  τα θύματά τους. Για να  αντιστρέφουν το γεγονός ότι  είναι οι ίδιοι ενορχηστρωτές της τρομοκρατίας!

Η σπαρακτική κραυγή στα Τέμπη «δεν έχω οξυγόνο» δεν αφορά μόνο τα 57 θύματα της δολοφονίας. Αφορά και όλο το λαό και την πατρίδα μας.  Γιατί και ολάκερος ο λαός μας και η πατρίδα μας φωνάζουν μ’ εκατομμύρια στόματα από τη μια ως την άλλη άκρη:  «Δεν έχουμε οξυγόνο»! Έστω κι αν τα ξεπουλημένα ΜΜΕ λένε τα αντίθετα. Όπως γίνεται και σχετικά με το μπάζωμα του  εγκλήματος των Τεμπών.

Και το πρόβλημα και στην μια και στην άλλη περίπτωση είναι το ίδιο: Πρόβλημα, δηλαδή, ξεχαρβαλωμένης δικαιοσύνης. Η οποία, όχι μόνο σχετικά με το έγκλημα των Τεμπών, αλλά συνολικά (μνημόνια, κορονοϊός, εμβόλια) επικύρωσε τα εγκλήματά των τυράννων, αποδεικνύοντας πολυτρόπως ότι δεν θέλει την περαιτέρω επιβίωση ούτε της πατρίδας ούτε του λαού μας.

Η νεοταξική συμμορία των μνημονιακών δολοφόνων έχει ταμπουρωθεί μέσα στο κέλυφος της της κακονομίας, που φιλοτέχνησε η ίδια για τον εαυτό της. Λέγοντας και κάνοντας ο, τι της καπνίσει, στο όνομα της κυκλώπειας δικαιοσύνης, που της υπαγορεύουν τ’ αφεντικά της. Κι εμείς, για να θυμηθούμε και το Βάρναλη, «άβουλοι αι μοιραίοι αντάμα, προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα».

Όμως τα θαύματα δεν γίνονται με κάποια μαγικά «άμπρα, κατάμπρα». Χρειάζονται αγώνες και θυσίες. Για να πραγματοποιηθούν οι λαοθάλασσες των γεναριάτικων και φλεβαριάτικων συλλαλητηρίων, εργάστηκε με επιμονή και μεθοδικότητα η κ. Μαρία Καρυστιανού. Και ασφαλώς και κάποιοι άλλοι. Με αποτέλεσμα να γίνει, για τα σημερινά δεδομένα το απίστευτο!

Και κάποιοι μέσα απ’ όλη αυτή την προσπάθεια βλέπουν κάποια σπίθα ελπίδας, για να μπορέσουμε να δραπετεύσουμε απ’ τη νεοταξίτικη ζούγκλα. Και ασφαλώς δεν πρέπει ν’ αφήσουμε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Αλλά να κάνουμε τη σπίθα πυρκαγιά, για να γίνει το «ανάστα ο λαός»!…

Να όμως, που κάποιοι βλέπουν ότι σε μια τέτοια προσπάθεια σοβεί ο φαύλος κύκλος της κομματικοποίησης. Η οποία αναπαράγεται με τις καλπονοθείες και προωθεί την παγιωμένη διαστροφή και την καλπάζουσα εθνική καταστροφή.

Και όμως στην προσπάθεια να ξεπεραστεί η ανακύκλωση της κομματοκρατίας η κ. Καρυστιανού φαίνεται ο καταλληλότερος άνθρωπος. Γιατί, παρά το βαρύ πλήγμα απ’ τη δολοφονία της θυγατέρας της, φαίνεται να διατηρεί εξαιρετική ευστροφία πνεύματος, δεινότητα λόγου και ακαταγώνιστη δραστηριότητα.  Και παράλληλα ακεραιότητα και σεμνότητα.

Και, ασφαλώς, υπάρχουν και πολλοί άλλοι, κατάλληλοι, για να ενστερνιστούν μια τέτοια προσπάθεια, που βρίσκονται στην πρωτοπορία  της πνευματικής και πολιτικής αναγέννησης. Ώστε να οδηγήσουν τη χώρα και το λαό μας στο δρόμο της απολύτρωσης απ’ την τυραννία των νεοταξικών τεράτων. Και να προχωρήσουμε σε μια πολιτειοκρατία, η οποία με αφετηρία τη Δικαιοσύνη, θ’ αγωνιστεί για την ανάσταση της πατρίδας και του λαού μας. Πάντοτε έξω απ’ το χώρο των μνημονιακών και νεοταξικών τεράτων,

Η προσπάθεια κάποιων να δημιουργήσουν κόμμα εν ονόματι του τραγωδίας των Τεμπών και ερήμην της κ. Καρυστιανού ισοδυναμεί με το να θέλουν να φθάσουν στη Γη της Επαγγελίας, βάζοντας το κάρο μπροστά απ’ το άλογο.

Μακάρι-εδώ και τώρα- να γίνει προσπάθεια. Έτσι ώστε να μπορέσουμε να πούμε εκτός απ’ το Χριστός Ανέστη και το Λαός Ανέστη και η Ελλάς Ανέστη!