Θησέας κατά Προκρούστη ή αλλιώς Δημοκρατία κατά ολοκληρωτισμού

Κάπου στον Κορυδαλό,πρίν περίπου τρείς χιλιάδες χρόνια, ζούσε ο Προκρούστης (ή Πολυπήμων). Αυτός ήταν ληστής. Προσκαλούσε κάθε διαβάτη να ξαπλώσει σε ένα σιδερένιο κρεβάτι, γνωστό ως Προκρούστειος κλίνη. Αν το θύμα ήταν ψηλό κι εξείχε από το κρεβάτι, ο Προκρούστης έκοβε το περίσσιο τμήμα του σώματός του. Αντιθέτως, αν το θύμα ήταν πιο κοντό, τότε τραβούσε τα άκρα του μέχρι να φτάσουν στο μήκος του κρεβατιού και το εξαρθρωμένο σώμα το έριχνε στα θηρία. Ο Προκρούστης συνέχιζε την αιματηρή δράση του μέχρι που τον συνάντησε ο Θησέας στο δρόμο του από την Τροιζήνα για την Αθήνα. Όντας πολύ δυνατός, κατάφερε να εξουδετερώσει τον Προκρούστη και να τον τοποθετήσει στο ίδιο του το κρεβάτι. Επειδή αποδείχθηκε μεγαλύτερος, ο Θησέας του έκοψε το κεφάλι και τα πόδια, που περίσσευαν.

Ο Προκρούστης δεν είναι παραμύθι. Είναι αλληγορική παράδοση της πολιτικής των Αθηνών. Και όχι μόνο των Αθηνών αλλά και κάθε ιδεολογίας που εφαρμόζεται σας πολιτική επιλογή στους λαούς. Πράγματι, κάθε ιδεολογία που εφαρμόζεται θεωρεί ότι αυτός που είναι αδύναμος πρέπει να υπερβεί τα δικά του όρια, ενώ όποιος υπερβαίνει τα όρια που θέτει η ιδεολογία πρέπει να ταπεινωθεί.

Η κίνηση του Θησέα, του θεμελιωτή της δημοκρατίας στην Αθήνα, να μετρήσει πάνω στην κλίνη του Προκρούστη τον ίδιο τον Προκρούστη απέδειξε το αυθαίρετο κάθε ιδεολογίας και κάθε πολιτικής που εφαρμόζεται στους ανθρώπους χωρίς να σεβαστεί την ιδιαιτερότητα του κάθε ανθρώπου.

Έτσι, επειδή ο Προκρούστη, το σύστημα της βίαιης επιβολής της ιδέας πάνω στους ανθρώπους αποδείχθηκε ότι ξεπερνούσε τις αρχές που ο ίδιος είχε θεσπίσει, εξοντώθηκε. Και τι απέκοψε ο Θησέας; Το κεφάλι, που ξεχώριζε από την κλίνη – νόμους αλλά και τα πόδια που βάδιζαν τον δρόμο της υπερβολής πατώντας πάνω στους άλλους -σύμβολα και τα δυο του ολοκληρωτισμού.

Και άρχισε η περίοδος της δημοκρατίας στην Αθήνα, όχι με νόμους που καταπίεζαν τις διαφορές των ανθρώπων, αλλά με νόμους που οδηγούσαν στην αλληλοσυμπλήρωση των διαφορών και στην συνεργασία. Άλλως τε αυτό ακριβώς είναι δημοκρατία. Να συμπληρώνει και να συνεργάζεται ο ένας με τον άλλο στον δικό του τόπο.