Χριστούγεννα
25 Δεκεμβρίου 2018
Αν ο Ισραήλ δεν υποβαλλόταν στις δυσκολίες της επικίνδυνης και άγνωστης οδού ο Κύριος των δυνάμεων δεν θα έβγαινε από τις δυνάμεις του για να κτίσει κατοικητήριο στο μέσον αυτού του λαού. Αν ο Αβραάμ δεν ακολουθούσε τη φωνή του Θεού για να βγει από τη συγγένειά του δεν θα κληρονομούσε τη δοξασμένη διαθήκη και όλες αυτές τις υποσχέσεις που του δόθηκαν ότι στο σπέρμα θα ευλογηθούν όλα τα έθνη της γης. Αν η διορατική μητέρα του Ιακώβ δεν τον εξεδίωκε τον Ιακώβ από προσώπου του εκδικητικού Ησαύ δεν θα έφτανε ο Ιακώβ στον τόπο εκείνο τον φοβερόν όπου είδε την πύλη του ουρανού και γνώρισε τον Θεό και άκουσε τη φοβερή φωνή του Θεού «ότι μετά Θεού ίσχυσας και μετά ανθρώπων δυνατός έσει» [6]. Έτσι, βλέπουμε ότι μακάριοι είναι αυτοί που γίνονται απροστάτευτοι και αυτοεξόριστοι προσκυνητές σε αυτόν τον κόσμο, διότι αυτοί γίνονται δεκτοί στην ουράνια Βασιλεία του Θεού, αυτοί γίνονται κατάλληλοι για την ουράνια Βασιλεία του Θεού. Δεν μπορούμε να παρέλθουμε αυτό το σημείο του Ευαγγελίου. Ο Κύριος αρχίζει το Ευαγγέλιο με το «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών» [7], και υπάρχει πτωχεία φυσική και υπάρχει πτωχεία πνευματική.
Ας κοιτάξουμε και μερικά άλλα χαρακτηριστικά της γεννήσεως του Κυρίου Ιησού, έκτος από αυτήν την ξενιτεία που είπαμε, από αυτήν την αποξένωση από τον κόσμο αυτόν και τις αξίες του και την αναζήτηση της μελλούσης πόλεως, που εκεί βασιλεύει το ανέσπερο φως του Θεού [8].
Αν εξετάσουμε ποιο ήταν αυτό το μεγάλο προτέρημα που έκανε την Αγίαν Παρθένον Μητέρα του Θεού; Τότε θα δούμε ότι πράγματι ήταν η ταπείνωσή Της, τα αισθήματα της αναξιότητός Της. Λέγει «επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης Αυτού ο Ύψιστος» [9], δηλαδή προσφέρει στον Θεόν τα αισθήματα της αναξιότητός Της, της ταπεινώσεώς Της. Από αυτό βλέπουμε ότι και εμείς όσο νομίζουμε πως είμαστε κάτι δεν μπορεί να μορφωθεί μέσα μας ο Χριστός. Είναι ίδιον στον Θεόν να δημιουργεί «εκ του μηδενός», και αν εμείς δεν ταπεινωθούμε δεν μπορεί Αυτός να μορφωθεί μέσα μας.
Μεγάλη βέβαια ήταν η ταπείνωση της Αγίας Μητέρας του Εμμανουήλ. Αλλά ποιος μπορεί να μετρήσει το μέγεθος της ταπεινώσεως του Χριστού; Από το ύψος της ουράνιας δόξης Του μέχρι την άβυσσο των καταχθονίων που κατέβηκε, δηλαδή την άβυσσο της «πεπτωκυίας» ανθρώπινης φύσης. Έτσι, θεμέλια του ναού που χτίζει μέσα μας ο Θεός, για να μορφωθεί μέσα μας ο Θεός, τα θεμέλιά Του είναι η αυταπάρνηση και η ταπείνωση. Και όσο πιο πολύ εμβαθύνουμε αυτά τα θεμέλια τόσο πιο στερεά και ακίνδυνα χτίζουμε. Τόσο πιο ψηλά ανεβαίνουμε.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό που παρατηρούμε στη γέννηση του Κυρίου είναι η αγνότητα της Αγίας Μητέρας Του. Που δεν είχε παραβιαστεί ούτε με σκέψη, ούτε με αίσθηση, ούτε με πράξη, ούτε με κανένα νόημα. Έμεινε απαραβίαστη αυτή Η αγνότητα της Αγίας Παρθένου, γι’ αυτό και αγάπησε και «επεθύμισε» [10] αυτή την ωραιότητα και το κάλλος της Αγίας Παρθένου ο Ύψιστος και έκλινε ουρανούς και κατέβη. Και «πάσα η δόξα της θυγατρός του Βασιλέως έσωθεν» [11]. Αυτή η ωραιότητα της Αγίας Παρθένου ήταν εσωτερική, διότι είχε προσφέρει όλη της την καρδιά. Όπως είχα πει και σε μερικές άλλες συνάξεις, μέσα στον ναό, η Αγία Παρθένος, είχε κάνει μια μεγάλη ανακάλυψη, είχε ενώσει τον νου Της με την καρδιά Της, κατάφερε να κατεβάσει τον νου Της στην βαθειά καρδιά Της. Ξέρετε, όλα τα βάσανα που έχουμε σε αυτόν τον κόσμο και όλες οι ταλαιπωρίες και τα σκάνδαλα και οι θλίψεις που έχουμε είναι γιατί ο νους μας μένει έξω από την καρδιά μας. Εάν ο νους μας ήταν μέσα στην καρδιά μας θα ζούσαμε αληθινά σε μια μακαριότητα από αυτή τη ζωή. Έστω και για μερικές περιόδους της ημέρας ή της ζωής μας αν ο νους μας έμενε στην καρδιά μας και βαφτιζότανε σε αυτό το καμίνι της καρδιάς που φλέγει εκεί από την αγάπη του Θεού, θα είχαμε μια μεγάλη παρηγοριά που θα μας έδινε δύναμη να υπομείνουμε οτιδήποτε, χωρίς να βγάζουμε κραυγές και χωρίς να δημιουργείται αυτή η αλυσίδα των κακών που βλέπουμε στη ζωή μας. Όλη μας η ακαταστασία και η ανησυχία είναι διότι δεν αγωνιζόμαστε να ενώσουμε τον νου μας με την καρδιά μας. Να ζει ο νους μας μέσα στην καρδιά μας. Και τότε θα γνωρίσουμε μεγάλα μυστήρια. Η Αγία Παρθένος όταν αφιερώθηκε μέσα στον ναό και ήτανε μέσα στον ναό, προσευχομένη με τη χάρη του Θεου, βέβαια είχε μέσα Της όλο το κεφάλαιο της αγιότητος των Δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης, σε Αυτήν κορυφωνόταν όλη η αγιότητα της Παλαιάς Διαθήκης, και με την προσευχή Της κατέβασε τον νου Της στην καρδιά Της, μας λέγει η παράδοση. Εκεί, μέσα στην καρδιά Της έκανε δυο ανακαλύψεις: εκεί ενώθηκε με τον Θεό και της μεταδόθηκε το Πνεύμα του Θεού. Και το Πνεύμα τού Θεού δεν έχει άλλη επιθυμία από το να σωθεί όλος ό κόσμος. Και άρχισε εκεί η προσευχή της μεσιτίας Της για όλο το γένος του Αδάμ.
6. Βλ. Γεν. 32,29.7. Ματθ. 5, 3.
8. Πρβλ. Έβρ. 13,14.
9. ΒΛ. Λουκ. 1, 48.
10. Βλ. Ψαλμ. 44,12.
11. Βλ. Ψαλ. 44,14.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου