Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

«Χριστός γεννᾶται· δοξάσατε...![1]»

¨Ἡ Ἑλλάδα μας νά θεωθεῖ καί ἡ γῆ μας νά γίνει οὐρανός¨
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ  ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ  ΜΗΝΑ
Ἄρχισε ἤδη ἡ τεσσαρακονθήμερος νηστεία τῶν Χριστουγέννων. Δίδεται ἔτσι γιά ἄλλη μιά φορά ἀπό τόν Τριαδικό Θεό ἡ εὐκαιρία στούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς νά ἐναποθέσουν τίς καρδιές τους στήν ἀγκαλιά τοῦ Χριστοῦ καί ἐκεῖ μυστικά, κρυμμένες σέ ἀπόλυτη ἀσφάλεια, νά ἐντρυφοῦν μέ Ἁγία μέθεξη τήν Δόξα καί τό Φῶς τοῦ ἐρχομένου Μεσσία. Τούς χαρίζεται ἡ δυνατότητα νά προστατευθοῦν μέ τήν παντοδύναμο Δεξιά τοῦ Ὑψίστου κυρίως ἀπό δύο κινδύνους, ἕναν πνευματικό καί ἕναν σωματικό.
Ὁ πνευματικός κίνδυνος ἀναφέρεται στήν προσπάθεια ἐκείνων τῶν δολίων πού μέ μανία ἐργάζονται νυχθημερόν γιά τόν ἀποπροσανατολισμό καί τήν ἀπομάκρυνση τῶν ἀνθρώπων ἀπό τήν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ἀπό τόν Θεάνθρωπο Χριστό. Καί τί δέν ἔχουν ἐπιστρατεύσει τόν τελευταῖο καιρό γιά τόν σκοπό αὐτό. Οὐράνια σώματα, μετεωρῖτες, ὡς δῆθεν αἰτία ζωῆς στόν πλανήτη Γῆ, τουριστικά ταξίδια στό διάστημα, τύμβους ἀρχαίων προγόνων μέ γυμνά κόκκαλα, χωρίς νά πιστεύουν στήν κοινή Ἀνάσταση καί στήν αἰώνια ζωή ψυχῶν καί σωμάτων[2] καί βέβαια, προβολή τῶν ψευτοθεῶν τοῦ Ἅδη, τῶν ψυχῶν καί τῶν νεκρῶν. Δισεκατομμύρια δολλάρια σπαταλῶνται μέ τελικό ἀποτέλεσμα νά τούς ἐκγελάσει ὁ ἴδιος ὁ Θεός.
Εἴμαστε ἐναντίον τῆς ἐπιστήμης καί τῆς φιλοσοφίας; Ὄχι, βέβαια!!! Ἐν τούτοις, εἴμαστε ἀντίθετοι στήν προπαγάνδα τῆς Νέας Ἐποχῆς μέσῳ τῆς ἐπιστήμης καί τῆς φιλοσοφίας, πού στό μέτρο τῆς ἀπομακρύνσεως τῶν ἐκπροσώπων της ἀπό τόν Χριστό, μπερδεύουν, ἀγχώνουν καί πολυδιασποῦν τό ἀνθρώπινο πρόσωπο, ὁδηγώντας το στόν Παγανισμό, στήν εἰδωλολατρία, στούς ψευτοθεούς τοῦ Ὀλύμπου[3]. Γνωρίζουμε, ὅτι ὅταν ἡ ἐπιστήμη καί ἡ φιλοσοφία ὑπηρετήθηκαν ἀπό ἀξιόλογους ἀνθρώπους πού ἐπιζητοῦσαν καί ἀγαποῦσαν τή φανέρωση τῆς Ἀληθείας γιά τόν Δημιουργό τοῦ Σύμπαντος, τότε προσέφεραν σπουδαία ὑπηρεσία στούς ἀνθρώπους, τούς ὁποίους προετοίμαζαν νά ὑποδεχθοῦν, νά γνωρίσουν καί νά ὑπηρετήσουν τήν Αὐτοαλήθεια, ὅταν θά ἐρχόταν τό πλήρωμα τοῦ χρόνου καί θά φανερωνόταν στόν κόσμο ὁ Ἰησοῦς Χριστός. «ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον,  ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν.»(Γαλ., 4:4).
Τοιουτοτρόπως καί οἱ Ἀρχαῖοι ἡμῶν πρόγονοι, πού ἀγωνίζονταν νά ἐφεύρουν καί νά ὑπηρετήσουν τήν ἀληθινή γνώση περί τοῦ Θεοῦ καί τῆς Δημιουργίας μέσῳ τῆς ἀληθοῦς φιλοσοφίας καί ἐπιστήμης, βραβεύθηκαν πρῶτοι αὐτοί ἀπό τόν Μεσσία Χριστό καί ὅταν ἐστάλῃ ἐνώπιόν τους ὁ κῆρυξ τῆς Ἀληθείας Ἀπόστολος Παῦλος ἐπίστευσαν στόν Μεσσία, ἐπειδή ἀκριβῶς ἐπιζητοῦσαν καί ἀγαποῦσαν τήν ἀλήθεια. Αὐτήν τήν Ὀρθόδοξο πίστη, ἀφοῦ τήν ἐγκολπώθησαν οἱ ἴδιοι, τή μετελαμπάδευσαν σέ ὅλο τόν κόσμο καί τήν πότισαν μέ θυσίες, ἱδρῶτα καί μαρτυρικό αἷμα.
Ἔτσι ἔφθασε ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ὁ θαυματουργός Ἐπίσκοπος Πενταπόλεως, κατά θείαν ἀποκάλυψιν, νά ὁμολογεῖ ὅτι τό Ἑλληνικόν Ἔθνος εἶναι ὁ ὑγιής φωτεινός ὀφθαλμός τοῦ κόσμου, πού παραμένει καί θά παραμένει ἀκατάλυτος ἕως καί τῆς Δευτέρας Παρουσίας. Καί ὅλα αὐτά πρός ντροπή καί αἰσχύνη ὅλων ὅσων ἀγωνίζονται καί πρωτοστατοῦν σήμερα νά «ἀποδείξουν» ὅτι δῆθεν δέν ὑπάρχει ὁ Δημιουργός Θεός, ὁ Παντοκράτωρ καί ὅτι ὅλα ὅσα μᾶς περιβάλλουν στό παγκόσμιο στερέωμα μέ τήν ἐκπληκτική τους ἁρμονία εἶναι δῆθεν τυχαῖα!!!
Μετά τήν πνευματική προστασία, ἄς δοῦμε τώρα καί τή σωματική τοιαύτη καί φύλαξη στήν ἀγκαλιά τοῦ Σωτῆρος μας Χριστοῦ. Ἄς προσέξουμε τά ἑξῆς: ἐπιτρέποντας στή σκέψη μας καί στή γνώση μας νά ἀνατρέξει στά φοβερά τελευταῖα γεγονότα, δηλαδή δυστυχήματα, φυσικές καταστροφές, πού μαστίζουν τήν Πατρίδα μας, τήν Εὐρώπη, τόν κόσμο.
Ἄς δοῦμε ἐδῶ, πιό ἐξειδικευμένα, τί συμβαίνει στή χώρα μας, τήν Ἑλλάδα καί μάλιστα, ἀπό τήν Κυριακή ἐκείνη τό πρωΐ πού ἡ Ρουμάνικη νταλίκα, στήν Ἐγνατία ὁδό, θέρισε ἀνθρώπους καί ὀχήματα. Στή συνέχεια, Ἀλβανός ὁδηγός σκοτώνει ἀθώους ἀνθρώπους στό πεζοδρόμιο.  Ἑλληνόπουλα κάνοντας σοῡζες ἤ πηδώντας σέ μπαλκόνια φονεύονται στήν ἄσφαλτο ἤ στά πεζοδρόμια. Ἐπίσης, ταβάνι ἀπό γυψοσανίδες καί καθρέπτες πέφτει στά κεφάλια τῶν νέων μας ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ. Ἀλβανός θερίζει μέ καλάσνικοφ καί ἀχρηστεύει τή νεολαία μας ΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ. Φυσικά φαινόμενα, πλημμῦρες καί ἄλλα τρομακτικά σημεῖα, σαρώνουν τήν πατρίδα μας μέ ἀπίστευτη σφοδρότητα, ἐπιτείνοντας τήν οἰκονομική δυσπραγία τοῦ λαοῦ μας. Γιατί ἄραγε συμβαίνουν ὅλα αὐτά; Μήπως ἐξαιτίας τῆς ἀπομάκρυνσης καί τῆς ἀποστασίας μας ἀπό τόν Σωτῆρα Χριστό;  Ἄραγε, παραχωρεῖ ὁ Θεός  καί λειτουργοῦν οἱ πνευματικοί νόμοι;
Παντοῦ ἀπογοήτευση καί ἀποτυχία σέ κάθε προσπάθεια συμφιλίωσης καί συνεννόησης.
Οἰκονομική ἐξαθλίωση καί σκληροκαρδία στίς διαπραγματεύσεις μέ τούς ἑταίρους - ἐπιζητοῦν ἀκόμα καί τή φυσική μας ἐξόντωση.
Ἐπιβουλή ἐχθρικῶν κρατῶν ἐνάντια στήν ἀκεραιότητα τῆς πατρίδος.
Ἀκόμη καί στά πιό ἁπλά, π.χ. ἀθλητισμός, «πιάσαμε πάτο».
Στά σχολεῖα ἀξιολογήσεις. Δηλαδή ¨ὁ θάνατός σου ἡ ζωή μου¨ ἤ ἀλληλοφάγωμα. Καί σέ ὅλα αὐτά τά δεινά οὐδένας προβληματισμός, κανένα ἐρωτηματικό στίς σκέψεις καί τίς ἀποφάσεις τῶν πολλῶν. Ὅλα φορτώνονται στή «θεά-τύχη» ἤ στίς «θεῖες συμπτώσεις». Ἄνθρωποι «ἕως πότε βαρυκάρδιοι; ἱνατί ἀγαπᾶτε ματαιότητα καί ζητεῖτε ψεῦδος;» (Ψαλμ., 4:3).
Ἐν τούτοις, αὐτό τό τεσσαρακονθήμερο τῶν Χριστουγέννων, ἡ Ἁγία μας Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μέ τούς θεόπνευστους ὕμνους, τίς κατανυκτικές Θεῖες Λειτουργίες (σαρανταλείτουργο), τήν προσκύνησιν τῶν Ἱερῶν Λειψάνων σέ ὅλη τήν ἐπικράτεια, πού εὐωδιάζουν καί θαυματουργοῦν, μᾶς ὑπενθυμίζουν τή φιλανθρωπία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί τόν Ἀτίμητο Θησαυρό, τήν Θείαν καί Θεοποιόν Ἄκτιστον Χάριν, πού δωρεάν προσφέρει ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς ἐπί τῇ Θείᾳ Γεννήσει Του καί καθιστᾶ αὐτούς, πού ἔχουν ἀρχή καί τέλος ἀπό τήν φύσι τους, ἀνάρχους καί ἀθανάτους (Ἅγ. Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής). Ἔτσι καί ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος μή ζῶντας τήν ζωή πού ἔχει χρόνο, ἀλλά τήν «ἀΐδια καί θεία ζωή, πού προέρχεται ἀπό τόν Λόγο πού κατοίκησε μέσα του», ἔγινε κατά Χάριν χωρίς ἀρχή καί χωρίς τέλος. «Αὐτό εἶναι τό εὐαγγέλιο τοῦ Θεοῦ,...διά μέσου τοῦ Υἱοῦ πού σαρκώθηκε καί χαρίζει ὡς μισθό σέ ὅσους πείθονται σ΄Αὐτόν τήν ἀγέννητη θέωσι» (Παλαμ.Ταμεῖον, σελ.484-485).
Ἀδελφοί μου, ἄς ὁδηγηθοῦμε εἰ δυνατόν ὅλοι σέ μετάνοια καί νά χρησιμοποιήσουμε ἄδολα αὐτόν τόν πνευματικό καί ὑπερκόσμιο πλουτισμό σάν κόσμημα τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων μας καί συγχρόνως μέ πανελλαδικήν πρόσκλησιν, μετέχοντες στήν προσκύνησιν τοῦ Θείου Βρέφους, ἡ Ἑλλάδα μας νά θεωθεῖ καί ἡ γῆ μας νά γίνει οὐρανός ἀφοῦ ὁ Θεός γίνεται Υἱός ἀνθρώπου καί δίδεται ἔτσι ἡ δυνατότητα ὁ ἄνθρωπος κατά Χάριν νά γίνει υἱός Θεοῦ. «Ἡ ἀπὸ γῆς πρὸς οὐρανὸν διήκουσα, κλῖμαξ οὐράνιος, δι΄ἧς Θεοῦ Λόγος, τοῖς βροτοῖς ὡμίλησεν, εὐλογημένη Πάναγνε, ἀνερμήνευτον θαῦμα, ἀκατανόητον ὅραμα, σῶζε τοὺς εἰς σὲ καταφεύγοντας»(Θεοτοκίον α΄ὠδῆς,Νοεμβρίου κ΄).
Ἄς τρέξουμε, λοιπόν, στή Φάτνη τήν ἁγιασμένη τῆς Βηθλεέμ καί ἐκεῖ, στήν ὑπερκόσμια αὐτή συνάντηση τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, τῶν Ἀγγέλων καί τῶν ἀνθρώπων, νά προσκυνήσουμε τό Θεῖο Βρέφος καί ὅπως οἱ τρεῖς Μάγοι, δηλαδή οἱ ἐπιστήμονες ἀστρονόμοι, μαθηματικοί καί φιλόσοφοι τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, γονάτισαν καί προσκύνησαν τόν Κύριο, προσφέροντάς Του τά δῶρα ἐκεῖνα πού Τόν ἐδείκνυον καί ὁμολογοῦσαν «Θεόν ἀληθινόν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα...κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καί σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου καί ἐνανθρωπήσαντα», σαφῶς νά διακηρύξουμε καί ἐμεῖς ὅπως ἐκεῖνοι, μ΄αὐτήν τήν ταπεινήν προσκύνησιν, ὅτι ἡ ἐπιστήμη καί ἡ φιλοσοφία εἶναι δωρεά τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί τοῦ Μεσσία Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τότε καί μόνον τότε ὑπηρετοῦν τόν Ἄνθρωπο, τήν Ἀλήθεια καί τήν Δικαιοσύνη, ὅταν τίς θεωρήσουμε ὑπ᾿ αὐτό τό ὀπτικό πρῖσμα· δηλαδή στό μέτρο πού δέχονται καί διακονοῦν τή Μοναδικότητα τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ, ὡς Μόνου Μεσσία, Σωτῆρα καί Λυτρωτῆ ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Σέ κάθε ἄλλη ἀντίθετη περίπτωση καθίστανται ἐπικίνδυνες καί ἀφερέγγυες.

«Ἐλθὲ Παράκλητε Ἀγαθέ, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον,
ὃν ἐπόθησε καὶ ποθεῖ ἡ ταλαίπωρός μου ψυχή, ...
ὅτι σὺ ὑπάρχεις πᾶν ἀγαθὸν καὶ πᾶσα δόξα καὶ πᾶσα τρυφὴ
καὶ σοὶ πρέπει ἡ δόξα, τῇ Ἁγίᾳ καὶ Ὁμοουσίῳ καὶ Ζωοποιῷ Τριάδι,
τῇ ἐν Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι σεβομένῃ τε καὶ γνωριζομένῃ
καὶ προσκυνουμένῃ καὶ λατρευομένῃ ὑπὸ πάντων πιστῶν
νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, ἀμὴν.»
(Ἁγ. Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου).



[1] Καταβασίες Χριστουγέννων, ὠδή α΄.
[2] «καί ἐγένετο ἐπ' ἐμὲ χεὶρ Κυρίου, καὶ ἐξήγαγέ με ἐν πνεύματι Κύριος καὶ ἔθηκέ με ἐν μέσῳ τοῦ πεδίου, καὶ τοῦτο ἦν μεστὸν ὀστέων ἀνθρωπίνων· καὶ περιήγαγέ με ἐπ' αὐτὰ κυκλόθεν κύκλῳ, καὶ ἰδοὺ πολλὰ σφόδρα ἐπὶ προσώπου τοῦ πεδίου, ξηρὰ σφόδρα. καὶ εἶπε πρός με· υἱὲ ἀνθρώπου, εἰ ζήσεται τὰ ὀστέα ταῦτα; καὶ εἶπα· Κύριε Κύριε, σὺ ἐπίστῃ ταῦτα.  
καὶ εἶπε πρός με· προφήτευσον ἐπὶ τὰ ὀστᾶ ταῦτα καὶ ἐρεῖς αὐτοῖς· τὰ ὀστᾶ τὰ ξηρά, ἀκούσατε λόγον Κυρίου. τάδε λέγει Κύριος τοῖς ὀστέοις τούτοις· ἰδοὺ ἐγὼ φέρω ἐφ' ὑμᾶς πνεῦμα ζωῆς  καὶ δώσω ἐφ' ὑμᾶς νεῦρα καὶ ἀνάξω ἐφ' ὑμᾶς σάρκας, καὶ ἐκτενῶ ἐφ' ὑμᾶς δέρμα καὶ δώσω πνεῦμά μου εἰς ὑμᾶς, καὶ ζήσεσθε· καὶ γνώσεσθε ὅτι ἐγώ εἰμι Κύριος.   
 καὶ ἐπροφήτευσα καθὼς ἐνετείλατό μοι. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐμὲ προφητεῦσαι καὶ ἰδοὺ σεισμός, καὶ προσήγαγε τὰ ὀστᾶ ἑκάτερον πρὸς τὴν ἁρμονίαν αὐτοῦ. καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ ἐπ' αὐτὰ νεῦρα καὶ σάρκες ἐφύοντο, καὶ ἀνέβαινεν ἐπ' αὐτὰ δέρμα ἐπάνω, καὶ πνεῦμα οὐκ ἦν ἐπ' αὐτοῖς.
 καὶ εἶπε πρός με· προφήτευσον ἐπὶ τὸ πνεῦμα, προφήτευσον, υἱὲ ἀνθρώπου, καὶ εἰπὸν τῷ πνεύματι· τάδε λέγει Κύριος· ἐκ τῶν τεσσάρων πνευμάτων ἐλθὲ καὶ ἐμφύσησον εἰς τοὺς νεκροὺς τούτους, καὶ ζησάτωσαν. καὶ ἐπροφήτευσα καθότι ἐνετείλατό μοι· καὶ εἰσῆλθεν εἰς αὐτοὺς τὸ πνεῦμα, καὶ ἔζησαν καὶ ἔστησαν ἐπὶ τῶν ποδῶν αὐτῶν, συναγωγὴ πολλὴ σφόδρα. » (Ἰεζεκιήλ,37:1-10)
[3] « ὁ μὴ ὢν μετ' ἐμοῦ κατ' ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ' ἐμοῦ σκορπίζει» (Ματθ.,12:30)

Δεν υπάρχουν σχόλια: