Ο όρκος είναι υπόσχεση
με εγγυητή κάποιον ανώτερό μας. και αυτός είναι ο Θεός και οι πολίτες. Τί σημαίνει επομένως ο πολιτικός όρκος; Ότι ΕΓΩ
θα κάνω ό,τι θέλω και ΕΣΕΙΣ υποχρεούστε να υποταχθείτε σε μένα. Με το έτσι θέλω.
Διαβάζουμε τον όρκο
της κας Δούρου και βάσει αυτού θα κάνουμε ορισμένες παρατηρήσεις:
«Θεωρώντας ότι ο πολιτικός όρκος ανταποκρίνεται στην
αυτοτέλεια της πολιτικής – δημόσιας σφαίρας και διαφυλάσσει την αυτονομία της,
δηλώνω στην τιμή και τη συνείδησή μου να είμαι πιστή στην πατρίδα, να υπακούω
στο Σύνταγμα και τους νόμους, να εκπληρώνω τίμια και ευσυνείδητα τα καθήκοντά
μου, σεβόμενη την αρχή ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό και ασκούνται
από το λαό», είπε η κυρία Δούρου, δίνοντας τον όρκο της.
Πρώτα από όλα, δεν μας εγγυάται τίποτα η συνείδηση του καθενός
ούτε η τιμή του. Αυτά είναι προσωπικά δεδομένα και φυσικά δεν θέλει κανείς να
βγουν σε δημόσια θέα. Απλά αυτοί οι άνθρωποι ορέγονται εξουσία.
Δεύτερον, αυτοί που ανήκουν σε ένα κομματικό σχηματισμό που
θεωρεί πατρίδα όλη τήν γή, το κόμμα τού «είμαστε όλοι μετανάστες», για ποια πατρίδα
μιλούν; Την πατρίδα τών Ελλήνων Ορθοδόξων, όπως την έφτιαξαν με το αίμα τους και
συνεχείς αγώνες για ελευθερία οι πρόγονοί μας; Μήπως κάποια άλλη πατρίδα λίγο
μακρύτερα; Τι εννοεί ο κάθε «άρχων» αλλά άναρχος;
Τρίτον, το Σύνταγμα αναφέρεται ρητά στην Ελληνοορθοδοξία και
στην Πίστη στην Αγία Τριάδα. Αφ’ ής στιγμής αρνούνται αυτές τίς βάσεις τού Συντάγματος
και κατά συνέπεια τής Πολιτείας, πώς νομιμοποιούνται να ορκίζονται σε κάτι που έχουν
επίσημα αρνηθεί; Ήδη η άρνηση θρησκευτικού όρκου – που ΔΕΝ είναι θρησκευτικός
(δεν ορκίζονται ως κληρικοί αλλά ως άρχοντες) αλλά εθνικός
πολιτικός και Συνταγματικός, δεν αποτελεί ανηθικότητα και αντισυνταγματικότητα;
Οπότε τα περί συνείδησης και τιμής ουδεμία ισχύ έχουν.
Τέταρτον, αν παρόλα αυτά δεν εφαρμοστούν οι νόμοι της συνείδησης
και δεν παραιτηθούν οι αντισυνταγματικοί και αλλόθρησκοι αλλά και αλλοεθνείς «άρχοντες»
και ασκήσουν τα καθήκοντά τους, αν αυτά δεν τα ασκήσουν με ευσυνειδησία, δηλαδή
ελληνοορθόδοξα κατά το Σύνταγμα, και εφόσον οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό
και ασκούνται από τον λαό, δέχονται να υποστούν τίς συνέπειες που παραδοσιακά
επιφυλάσσει ο λαός για τούς προδότες τής εμπιστοσύνης του;
Και εφ’ όσον το Σύνταγμα ΔΕΝ προβλέπει «πολιτικό όρκο» (που
κανείς δεν μας έκανε την χάρη να μας εξηγήσει τί σημαίνει τελικά «πολιτικός όρκος»)
η κάθε πολιτική ορκωμοσία δεν είναι παρά μία πολιτική απάτη και όλες οι τοποθετήσεις
τοπικών αρχόντων αντισυνταγματικές και επομένως παράνομες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου