Του Γιώργου Κράλογλου
Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις της χώρας με λιγότερους από 50 εργαζόμενους συνεισφέρουν το 35% των εξαγωγών μας όταν η ίδια συνεισφορά, όμοιων ευρωπαϊκών επιχειρήσεων, είναι μόνο 24%. Οι 56 «αναπτυξιακές» επιχειρήσεις του δημοτικού «στρατού κατοχής» που εντοπίσθηκαν να λειτουργούν με άγνωστο αριθμό εργαζομένων και άγνωστα ποσά αμοιβών αρνούνται να αξιολογηθούν και επειδή (λένε) ξοδεύουν λεφτά του ΕΣΠΑ και όχι του κράτους!!!
Στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που αναφέρθηκα συμπεριλαμβάνονται και εκείνες της παραγωγής κονσερβών ελληνικών φρούτων που είναι (προσέξτε) 98% εξαγωγικές. Φέρνουν συνάλλαγμα 400 εκατ. ευρώ τον χρόνο. Απασχολούν πάνω από 10.000 άτομα με 600.000 ημερομίσθια (σε μόνιμη και εποχιακή βάση) εξασφαλίζοντας την προώθηση της παραγωγής σε 12.000 αγροτικές οικογένειες.
Οι κονσερβοποιοί αυτοί που βλέπουν το ΕΣΠΑ με το σταγονόμετρο, πασχίζουν για ρευστότητα, τραπεζικές χρηματοδοτήσεις και έχουν και δυσκολίες στις εξαγωγές, επιμένουν για δράση και επεκτάσεις.
Αλλά σκοντάφτουν στα κάθε μορφή «ντουβάρια» της σκόπιμης γραφειοκρατίας ακόμη και για μια άδεια είτε ιδρύσεως ή επεκτάσεως.
Προχθές τα είπαν όλα αυτά και στον Γενικό Γραμματέα Βιομηχανίας του υπουργείου Ανάπτυξης ο οποίος (σύμφωνα με χθεσινές δηλώσεις του προέδρου του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος που τους συνόδευε) τους αποκάλυψε και ότι στο κύκλωμα αυτό υφίστανται περισσότεροι από 200 νόμοι, υπουργικές αποφάσεις, προεδρικά διατάγματα και άλλες πράξεις, ενώ στην αδειοδοτική διαδικασία εμπλέκονται 12 υπουργεία!!!
Και επειδή υποσχέθηκε νέο νομοθετικό πλαίσιο στο τέλος του καλό είναι να θυμηθούμε (για άλλη μία φορά) ότι το 1984 με το πρόσχημα της προστασίας του περιβάλλοντος απαγορεύθηκαν σχεδόν και οι εκσυγχρονισμοί εργοστασιακών μονάδων.
Ήταν το ηρωικό Π.Δ. 84/ 1984 τα «παράθυρα» του οποίου συντήρησαν μαγαζιά και μαγαζιά εξασφάλισης αδειών εργοστασίων...
Σε σημείο μάλιστα που να αναγκάσει την πρώην υπουργό Ανάπτυξης κ. Βάσω Παπανδρέου να μιλήσει για αποτυχία και σκοπιμότητες και να ξεκινήσει αλλαγή του καθεστώτος αδειών. Όλα αυτά βέβαια πριν 20 χρόνια περίπου.
Από τότε μέχρι σήμερα έχουν γίνει πέντε σχέδια νόμου αλλά η κατάσταση παραμένει όπως αυτή που περιγράφηκε στους κονσερβοποιούς...
Τι σχέση όμως έχουν όλα αυτά με τον τίτλο του σημερινού μου σημειώματος;
Είναι απλώς ο πρόλογος επιχειρημάτων μου για να στηρίξω την απόλυτη κατανόησή μου στην πικρία που εξέφρασε σε προχθεσινό του σχόλιο (έγινε ανάρτηση στο Capital) ο πάντα αναγνώσιμος σχολιαστήςΜΕΤΑΝΙΩΜΕΝΟΣ “...πέρασα προχτές από τον Ασπρόπυργο! Κρανίου τόπος σε ό,τι αφορά την επιχειρηματική δραστηριότητα. Η Ελλάδα προορίζεται για θέρετρο και διαμετακομιστικό εμπόριο! Ήδη πια κοντά στο... Δαφνί κάνανε και μπάνιο! Ο Ασπρόπυργος θα γίνει η νέα Κυανή Ακτή!».
Πολύ σωστά διασκεδάζει, ο σχολιαστής, την κατάσταση στην περιοχή του Ασπρόπυργου.
Τι άλλο να κάνεις όταν η μόνη αγωνία της κυβέρνησης Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ είναι πώς να περισωθεί το κράτος και αν βγαίνουν τα κουκιά (για πρώτο κόμμα την Ν.Δ.) με αιφνιδιαστικές εκλογές από τον προσεχή Οκτώβριο μέχρι τους πρώτους μήνες του 2015.
Την ίδια στιγμή από τον Ασπρόπυργο και γενικά από το λεκανοπέδιο της Αττικής θα τα μαζεύουν, είτε για τα Βαλκάνια ή την Τουρκία είτε για το σπίτι τους, οι τελευταίες χαλυβουργίες, μεταλλουργίες, χρωματουργίες, οικοδομικών υλικών, μαζί με μηχανουργία, και άλλα εργοστάσια και εργαστήρια κατασκευής, επισκευής και συναρμολόγησης που ακόμη δίνουν κάποια ζωή και κάποιο μεροκάματο.
Και μέχρι να ξαναμπεί στο ντουλάπι η σκακιέρα των εκλογών θα μας ρίχνουν, όσο και όσοι μπορούν, κουτόχορτο ελπίδας για ανάπτυξη, για θέσεις εργασίας και για καινοτομίες...
Την γνωστή ανάπτυξη που είχε υποσχεθεί και το 2008 πάλι η Ν.Δ. με κυβέρνηση τον Κ. Καραμανλή όταν στα τηλεοπτικά «ταρατατζούμ» στα εγκαίνια του Επιχειρηματικού Πάρκου του Ασπρόπυργου, μας βεβαίωναν ότι με μοντέλο τον Ασπρόπυργο η Ελλάδα θα γεμίσει Επιχειρηματικά Πάρκα.
Αλλά όταν ζητήθηκε το 2009, από 25 μικρομεσαίους επιχειρηματίες, η λειτουργία του πρώτου ιδιωτικού επιχειρηματικού Πάρκου, στην Βαμβακιά Ελευσίνας, η άδεια δόθηκε το 2013!!
Γιατί (λέει) προστάτευαν το περιβάλλον και στον Ασπρόπυργο.
Κρανίου τόπος λοιπόν ο Ασπρόπυργος και θα τον δούμε ακόμη χειρότερα και από το Πέραμα και από τα πρώην βιομηχανικά Οινόφυτα και από την πρώην βιομηχανική Θήβα και από την Λιβαδειά.
Σύντομα και η βιομηχανική Ελευσίνα θα ξαναγίνει γραφικό ψαροχώρι... Θα ακολουθήσει και η Κόρινθος για να συναντήσει το Αίγιο και την Πάτρα.
Αλλά όπως λέει και ο αξιοπρόσεκτος σχολιαστής που μου έδωσε την ιδέα του τίτλου δεν χάθηκε ο κόσμος... Το Δαφνί, ο Ασπρόπυργος και η Ελευσίνα (προσθέτω εγώ) μπορούν να γίνουν Κυανή Ακτή!! Τι θα μας λείπουν; Τα γκαρσόνια και οι σουβλατζήδες. Μέχρι τότε όμως θα έχουμε πολλούς πτυχιούχους και επιστήμονες Πανεπιστημίων (που δεν θα έχουν φτύσει την Ελλάδα). Έτσι θα βολευτούμε κάπως.
Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις της χώρας με λιγότερους από 50 εργαζόμενους συνεισφέρουν το 35% των εξαγωγών μας όταν η ίδια συνεισφορά, όμοιων ευρωπαϊκών επιχειρήσεων, είναι μόνο 24%. Οι 56 «αναπτυξιακές» επιχειρήσεις του δημοτικού «στρατού κατοχής» που εντοπίσθηκαν να λειτουργούν με άγνωστο αριθμό εργαζομένων και άγνωστα ποσά αμοιβών αρνούνται να αξιολογηθούν και επειδή (λένε) ξοδεύουν λεφτά του ΕΣΠΑ και όχι του κράτους!!!
Στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που αναφέρθηκα συμπεριλαμβάνονται και εκείνες της παραγωγής κονσερβών ελληνικών φρούτων που είναι (προσέξτε) 98% εξαγωγικές. Φέρνουν συνάλλαγμα 400 εκατ. ευρώ τον χρόνο. Απασχολούν πάνω από 10.000 άτομα με 600.000 ημερομίσθια (σε μόνιμη και εποχιακή βάση) εξασφαλίζοντας την προώθηση της παραγωγής σε 12.000 αγροτικές οικογένειες.
Οι κονσερβοποιοί αυτοί που βλέπουν το ΕΣΠΑ με το σταγονόμετρο, πασχίζουν για ρευστότητα, τραπεζικές χρηματοδοτήσεις και έχουν και δυσκολίες στις εξαγωγές, επιμένουν για δράση και επεκτάσεις.
Αλλά σκοντάφτουν στα κάθε μορφή «ντουβάρια» της σκόπιμης γραφειοκρατίας ακόμη και για μια άδεια είτε ιδρύσεως ή επεκτάσεως.
Προχθές τα είπαν όλα αυτά και στον Γενικό Γραμματέα Βιομηχανίας του υπουργείου Ανάπτυξης ο οποίος (σύμφωνα με χθεσινές δηλώσεις του προέδρου του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος που τους συνόδευε) τους αποκάλυψε και ότι στο κύκλωμα αυτό υφίστανται περισσότεροι από 200 νόμοι, υπουργικές αποφάσεις, προεδρικά διατάγματα και άλλες πράξεις, ενώ στην αδειοδοτική διαδικασία εμπλέκονται 12 υπουργεία!!!
Και επειδή υποσχέθηκε νέο νομοθετικό πλαίσιο στο τέλος του καλό είναι να θυμηθούμε (για άλλη μία φορά) ότι το 1984 με το πρόσχημα της προστασίας του περιβάλλοντος απαγορεύθηκαν σχεδόν και οι εκσυγχρονισμοί εργοστασιακών μονάδων.
Ήταν το ηρωικό Π.Δ. 84/ 1984 τα «παράθυρα» του οποίου συντήρησαν μαγαζιά και μαγαζιά εξασφάλισης αδειών εργοστασίων...
Σε σημείο μάλιστα που να αναγκάσει την πρώην υπουργό Ανάπτυξης κ. Βάσω Παπανδρέου να μιλήσει για αποτυχία και σκοπιμότητες και να ξεκινήσει αλλαγή του καθεστώτος αδειών. Όλα αυτά βέβαια πριν 20 χρόνια περίπου.
Από τότε μέχρι σήμερα έχουν γίνει πέντε σχέδια νόμου αλλά η κατάσταση παραμένει όπως αυτή που περιγράφηκε στους κονσερβοποιούς...
Τι σχέση όμως έχουν όλα αυτά με τον τίτλο του σημερινού μου σημειώματος;
Είναι απλώς ο πρόλογος επιχειρημάτων μου για να στηρίξω την απόλυτη κατανόησή μου στην πικρία που εξέφρασε σε προχθεσινό του σχόλιο (έγινε ανάρτηση στο Capital) ο πάντα αναγνώσιμος σχολιαστήςΜΕΤΑΝΙΩΜΕΝΟΣ “...πέρασα προχτές από τον Ασπρόπυργο! Κρανίου τόπος σε ό,τι αφορά την επιχειρηματική δραστηριότητα. Η Ελλάδα προορίζεται για θέρετρο και διαμετακομιστικό εμπόριο! Ήδη πια κοντά στο... Δαφνί κάνανε και μπάνιο! Ο Ασπρόπυργος θα γίνει η νέα Κυανή Ακτή!».
Πολύ σωστά διασκεδάζει, ο σχολιαστής, την κατάσταση στην περιοχή του Ασπρόπυργου.
Τι άλλο να κάνεις όταν η μόνη αγωνία της κυβέρνησης Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ είναι πώς να περισωθεί το κράτος και αν βγαίνουν τα κουκιά (για πρώτο κόμμα την Ν.Δ.) με αιφνιδιαστικές εκλογές από τον προσεχή Οκτώβριο μέχρι τους πρώτους μήνες του 2015.
Την ίδια στιγμή από τον Ασπρόπυργο και γενικά από το λεκανοπέδιο της Αττικής θα τα μαζεύουν, είτε για τα Βαλκάνια ή την Τουρκία είτε για το σπίτι τους, οι τελευταίες χαλυβουργίες, μεταλλουργίες, χρωματουργίες, οικοδομικών υλικών, μαζί με μηχανουργία, και άλλα εργοστάσια και εργαστήρια κατασκευής, επισκευής και συναρμολόγησης που ακόμη δίνουν κάποια ζωή και κάποιο μεροκάματο.
Και μέχρι να ξαναμπεί στο ντουλάπι η σκακιέρα των εκλογών θα μας ρίχνουν, όσο και όσοι μπορούν, κουτόχορτο ελπίδας για ανάπτυξη, για θέσεις εργασίας και για καινοτομίες...
Την γνωστή ανάπτυξη που είχε υποσχεθεί και το 2008 πάλι η Ν.Δ. με κυβέρνηση τον Κ. Καραμανλή όταν στα τηλεοπτικά «ταρατατζούμ» στα εγκαίνια του Επιχειρηματικού Πάρκου του Ασπρόπυργου, μας βεβαίωναν ότι με μοντέλο τον Ασπρόπυργο η Ελλάδα θα γεμίσει Επιχειρηματικά Πάρκα.
Αλλά όταν ζητήθηκε το 2009, από 25 μικρομεσαίους επιχειρηματίες, η λειτουργία του πρώτου ιδιωτικού επιχειρηματικού Πάρκου, στην Βαμβακιά Ελευσίνας, η άδεια δόθηκε το 2013!!
Γιατί (λέει) προστάτευαν το περιβάλλον και στον Ασπρόπυργο.
Κρανίου τόπος λοιπόν ο Ασπρόπυργος και θα τον δούμε ακόμη χειρότερα και από το Πέραμα και από τα πρώην βιομηχανικά Οινόφυτα και από την πρώην βιομηχανική Θήβα και από την Λιβαδειά.
Σύντομα και η βιομηχανική Ελευσίνα θα ξαναγίνει γραφικό ψαροχώρι... Θα ακολουθήσει και η Κόρινθος για να συναντήσει το Αίγιο και την Πάτρα.
Αλλά όπως λέει και ο αξιοπρόσεκτος σχολιαστής που μου έδωσε την ιδέα του τίτλου δεν χάθηκε ο κόσμος... Το Δαφνί, ο Ασπρόπυργος και η Ελευσίνα (προσθέτω εγώ) μπορούν να γίνουν Κυανή Ακτή!! Τι θα μας λείπουν; Τα γκαρσόνια και οι σουβλατζήδες. Μέχρι τότε όμως θα έχουμε πολλούς πτυχιούχους και επιστήμονες Πανεπιστημίων (που δεν θα έχουν φτύσει την Ελλάδα). Έτσι θα βολευτούμε κάπως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου