Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

ΜΕΤΑΣΤΑΣΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ




΄ ωάννου δ΄ 12-19
 Τν μετάσταση το γίου ωάννου το Θεολόγου ορτάζει τν Κυριακ  γία μαςκκλησία, γι’ ατ κα τ ποστολικ νάγνωσμα πο θ κούσουμε στος ερούς μας Ναούς, ποτελε τμμα τς ΄ Καθολικς του πιστολς.
Πρν περάσουμε στ καθ’ ατ ερ κείμενο, ν τονίσουμε κάτι γι ατ τν δια τνπιστολή. Τ ερ ατ κείμενο, γράφτηκε π τν πόστολο κα Εαγγελιστ ωάννη, ξ’φορμς το κινδύνου, τν ποο δημιουργοσαν στν  κκλησία ο ψευδοδιδάσκαλοι ,οποοι κα χαρακτηρίζονται ς πρόδρομοι κα ργανα το ντιχρίστου, κα ποκαλονται πτν διον τν ωάννη κα ατο ντίχριστοι.
Μ τν πιστολ το ατή, τν ποία πιθανότατα συνέγραψε στν φεσο, κατ τν διο περίπου χρόνο κατ τν ποο συνέγραψε κα τ ερ Εαγγέλιο, ς κύριο σκοπ το θεσε τν στηρίξει τος Χριστιανούς,  τ πνευματικά του τέκνα, στν ληθιν πίστη κα στνδιάσπαστη πικοινωνία μ ατος πο γνώρισαν κα ζοσαν τν αθεντικ πίστη τοΧριστο. «Μετ τν ατοπτν το Λόγου τς ζως».
 συγκεκριμένη ποστολικ περικοπή, ποτελε να θεολογικ ριστούργημα, προβάλλοντας μεταξ τν λλων τν μοναδικ κα νυπέρβλητη γάπη το Θεο πρςμς. Εναι δ τόσο ψηλ τ νοήματα το Θεοπνεύστου Εαγγελιστο, πο πραγματικά μας καταλαμβάνει δέος π τν πρτο κιόλας στίχο: «Θεν οδες πώποτε τεθέαται. Ἐὰνγαπμεν λλήλους,  Θες ν μν μένει κα  γάπη ατο τετελειωμένη στν ν μν» (΄ ωάν. δ΄12) Δήλ. Ποις εναι στ φύση του κα στν οσία το  Θεός, κανες δν τν χει δε ποτέ. Κα μως  όρατος κα νώτερος πάσης κατανοήσεως Θεός, ἐὰν γαπώμεθα μεταξύ μας, μένει μέσα μας κα τν γάπη του πρς μς, τν ασθανόμαστε τέλεια κα πλήρη στσωτερικό μας!
Κα τ καταγράφει ατ  νθρωπος πο ζησε π τρία τη κοντ στν ησο κα τνγάπησε σον οδες λλος. Γι’ ατ λλωστε κα νας κ τν ψηλν του τίτλων εναι «μαθητς τς γάπης», « μαθητής, ν γάπα  ησος»(ωάννου ΚΑ΄20).  Κα τοτο διότι ωάννης,  υἱὸς το Ζεβεδαίου, δν εχε κρατήσει πολύτως τίποτε γι τν αυτόν του. Μ μία μοναδική, τρυφερή, γν γάπη, εχε δοθε λοκληρωτικ στν Κύριο, γι’ ατ κα ξεκάθαραμολογε: «Κα μες γνώκαμεν κα πεπιστεύκαμεν τν γάπην ν χειν  Κύριος ν μίν...» (΄ ωάν. δ΄16), δήλ. κα μες χουμε γνωρίσει δι τς Χριστιανικς μας μπειρίας κα χουμε πιστεύσει τν γάπη τν ποία χει πρς μς  Θεός. (Τραν παράδειγμα ατς τς γάπης, εναι  νανθρώπισης το Υο Του).
Τ ν θελήσει κανες ν περιγράψει τν γάπη το Θεο στν νθρωπο κα μάλιστα στννθρωπο ατ πο χει πιστέψει σ’ Ατν κα γωνίζεται συνειδητ μέσα στ χρο τοΣώματός Του, δήλ. τς κκλησίας, ν ζήσει τν Εαγγελικ ζωή, τοτο φίλοι μου εναι σν ν προσπαθε κανες μ να πλ μολύβι στ χέρι, ν μεταφέρει στ χαρτ τν θερμότητα, τφς κα τν ζω πο χαρίζει στν πλάση   λιος!...
Πράγματι,  γάπη το Θεοχει τόση δύναμη κα χάρη περίγραπτη, πο ταν φτάσει τςνώτερες βαθμίδες τς τελειότητας, ς ντάλλαγμα χει ν ξαφανίζει τν φόβο!
Ξεκάθαρος κα στ σημεο ατ  Εαγγελιστς πο  διος νλθε στν ψηλ κορυφ τςγάπης το Θεο: «Φόβος οκ στιν ν τ γάπη, λλ’  τελεία γάπη, ξω βάλλει τν φόβον,τι  φόβος κόλασιν χει,  δ φοβούμενος ο τετελείωται ν τ γάπη» (΄ ωάν. δ΄18) , δήλ.ποιος γαπάει δν φοβται.  τελεία γάπη διώχνει τν φόβο. Γιατί  φόβος σχετίζεται μτν τιμωρία κα ποιος φοβται τν τιμωρία δείχνει, πς δν χει φτάσει στν τέλεια γάπη.
λλ’ ς μ νομίσει κανες τι εναι δικό μας, νθρώπινο τ κατόρθωμα.
Οτε πάλι ν θεωρήσουμε τι μες κάνουμε τ πρτο βμα στν γνωριμία μας κα στνγάπη πρς τν Θεό. Πς εναι δυνατν λλωστε ν γίνει ατό, φο  γάπη το Θεο εναιχι μόνο μία νακάλυψις  μία κατάστασις, λλ εναι μία δωρε κα ποκάλυψις το Θεο, πρς τν καλοπροαίρετο... νθρωπο.
Πρτος κάνει τν πρόσκλησή του  Θεός.  Πατρ δ Υο ν γίω Πνεύματι, μς προσκαλε, κα κατόπιν μες νταποκρινόμαστε θετικς, μέσα στ πλαίσιο τς προσωπικς μαςλευθερίας κα τς φυσιολογικς μας καταστάσεως, παντομε τ να στν μοναδικ ατπρόσκληση τς θείας γάπης: «μες γαπμεν ατόν, τι ατς πρτος γάπησεν μς» (΄ωάν. δ΄19) δήλ. μες ο Χριστιανο γαπομε τν Θεό, πειδ ατς πρτος μας γάπησε κα προηγήθηκε μ τν γάπη του πρς μς.
Εθε δελφοί μου ν κατανυγε  σκληρή μας καρδι στς συγκλονιστικς ατς θεεςλήθειες, κα ν παντήσουμε στν πρόσκληση το Θεο, μέσω το συνειδητο γώνα στνποδοχ τν θείων δογμάτων κα το κκλησιαστικο θους μ τ προσωπικό μας Ναί. «Λάλει Κύριε κα  δολος σου κούει».
«Ναί, Κύριε, σ οδας τι φιλ σ» ( ωάν. κ΄15).
μήν

Δεν υπάρχουν σχόλια: