Posted on 29 Νοεμβρίου, 2025
ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ -αυστηρώς ακατάλληλο για ελληνόφοβους και αχρίστους. Για του Χριστού την πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία. ΠΑΛΙ ΜΕ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΑΛΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΘΑΝΑΙ
Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2025
Κυριακή ΙΓ’ Λουκά (Ανδρέου Πρωτοκλήτου)
Posted on 30 Νοεμβρίου, 2025
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ
«Ἔρχου καί ἴδε».
Τίποτε ἄλλο δέν φτερώνει τόσο τήν ψυχή στόν ἔρωτα τοῦ Θεοῦ, ὅσον ἡ ἐπίγνωση τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως. Εἶναι προφανές ὅτι αὐτό συμβαίνει στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου ὅταν αὐτός συναντηθεῖ μέ τόν ἀνώτατον Λόγον πού καλεῖται ἀπό τούς Ὀρθοδόξους, Υἱός Ἐνανθρωπήσας, ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου. Ἡ συνάντηση αὐτή τελειοῦται καί φθάνει «εἰς πάντα πλοῦτον τῆς πληροφορίας τῆς συνέσεως, εἰς ἐπίγνωσιν τοῦ μυστηρίου τοῦ Θεοῦ καί Πατρός καί τοῦ Χριστοῦ»1.
Ὁ Ἀπόστολος Ναθαναήλ ἕως τῆς συνάντησής του μέ τόν Χριστόν, διετύπωσε τίς ἀμφιβολίες στό κατά πόσον «ἐκ Ναζαρέτ δύναταί τι ἀγαθόν εἶναι»; Ἐν τούτοις, ἡ πανάγαθη καί ὑπεράγαθη Ἀγαθότης, ὁ Χριστός, τοῦ φανέρωσε ὅτι ὁ Ἴδιος εἶναι ἡ πηγή κάθε ἀγαθότητος. Διότι τό ἀκρότατον τῶν ἀγαθῶν, δέν εἶναι δυνατόν νά ἀπουσιάζει ἀπό τήν τελεία ἀγαθότητα, ἤτοι τόν Ἐνανθρωπήσαντα Υἱόν τοῦ Θεοῦ.
Τί ἄλλο λοιπόν, σεβαστή γερόντισσα, φτερώνει τήν ψυχή νά ἀποδεχτεῖ τήν πίστη εἰς τόν Βασιλέα Μεσσίαν, παρά ὅταν Αὐτός ἀποκαλύπτει στόν ἄνθρωπο τά μύχια τῆς ψυχῆς, ὁδηγῶντάς τον στό βάθος τῆς γνώσεως τῶν οὐρανίων πραγμάτων. Αὐτό ἀκριβῶς συνέβη σήμερα μέ τόν Ἀπόστολο Ναθαναήλ: «ῥαββί, σύ εἶ ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ, σύ εἶ ὁ βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ».
Θεωροῦμε ἀδελφοί ὅτι γι’ αὐτό σέ ὅλους τούς καθαρμένους ἀπό τήν κακία πού δέν ἔχουν δόλο θά παραθέσει ὁ Θεός τά ἀγαθά Του γιά μετουσία γιά τά ὁποῖα λέγει ἡ Γραφή: «οὔτε ὀφθαλμός εἶδε, οὔτε ἀκοή δέχτηκε, οὔτε σέ λογισμούς ἔγιναν ἐφικτά»2. Καί αὐτό δέν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρά νά φθάσωμε μέσα στόν ἴδιο τόν Θεό. Δέν ὑπάρχει λοιπόν χριστιανοί μου, αἰώνια σοφία καί ἀθάνατη γνώση πού νά μήν ἐνυπάρχει εἰς τόν Χριστόν.
Συνεπῶς, οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι Φίλιππος καί Ναθαναήλ, δίνουν σήμερα τόν ὁρισμό, τοῦ τί εἶναι Χριστιανός.
Χριστιανός Ὀρθόδοξος εἶναι, νά φθάσεις σέ κοινωνία μέ τόν Χριστό, νά κτίζεις σέ κοινωνία μαζί Του μέσα σέ ὕψος χαρισμάτων· κίνησις ἐπί τήν τελειότητα χωριτική τῆς Χάριτος, ὅσον εἶναι ἀνθρωπίνως δυνατόν.
Λέγει ὁ Χριστός: «Ἡσυχάσετε καί γνώσετε ὅτι ἐγώ εἰμι· ὅ,τι ἔκανα ἐγώ νά κινηθεῖτε κι ἐσεῖς σ’ αὐτήν τήν κατεύθυνση νά εἴστε ὑπόδειγμα ἀληθινῆς θεολογίας». Δηλαδή, ἔρχεται ὁ Κύριος σήμερα καί λέγει στόν Ἀπόστολο Ναθαναήλ: «Αὐτό πού σᾶς ἔδωσα Ἐγώ, νά ποιεῖτε κι ἐσεῖς μέ χαρά μέ τήν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τήν εὐδοκία τοῦ Πατρός».
«…μείζω τούτων ὄψει»· αὐτή εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς Θεοῦ. Αὐτῆς τῆς ἀγάπης, προηγεῖται ἡ ἔσχατη πτωχεία, ἡ ἄκρα ταπείνωση· ὁ πρῶτος νά γίνεται πάντων δοῦλος, διάκονος, νά ἀγαπᾶ καί νά ἐπιδιώκει τήν θέση τοῦ ἔσχατου, πού σημαίνει ἀγάπη εἰς τέλος.
Δέν ὑπάρχει ἀνώτερη ἀγάπη ἀπ’ αὐτήν· εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς Θεοῦ· ὁ στερεώσας ἡμᾶς ἐν τῇ Πέτρᾳ τῆς ὁμολογίας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν. Ἔτσι, οἱ δύο Ἀπόστολοι πού γεύτηκαν τήν γλυκύτητα τῆς παρουσίας τοῦ Θεανθρώπου συμμάχησαν μέ τόν Χριστό καί ὅπως ὁ Θεός βρέχει καί ἀνατέλλει τόν ἥλιον γιά δικαίους καί ἀδίκους, πονηρούς καί ἀγαθούς, ἔτσι κι Αὐτοί, ἄπλωσαν παντοῦ τίς ἀκτῖνες τῆς ἀληθείας τοῦ Εὐαγγελίου καί φώτισαν, κατάρδευσαν τίς καρδιές τῶν θελόντων σωθῆναι, μέ τούς ποταμούς τῆς ἀθανασίας πού πηγάζουν ἀπό τόν Ἰησοῦν, τόν Παράδεισον.
Ἐν τούτοις, ὀφείλουμε ἀδελφοί, νά ἀνακαλύψουμε τήν ἀλήθεια πού εἶναι μέσα μας. Ἡ Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ ἐντός ἡμῶν ἐστι. Λέγει ὁ Κύριος: «Ζητεῖτε καί εὑρήσετε, κρούετε καί ἀνοιγήσεται· αἰτεῖτε καί δοθήσεται ὑμῖν». Ἐμπρός λοιπόν ὁ Χριστός μᾶς προτρέπει νά ζητᾶμε μέ πίστη ἀπό τόν Πατέρα, ἐν τῷ ὀνόματί Του καί Ἐκεῖνος θά μᾶς τό δώσει. Νά βροῦμε δηλαδή τό σπόρο τῆς θεϊκῆς μορφῆς· νά φανερωθεῖ καί νά ἀνθήσει ὁ κρυμμένος θησαυρός, ὥστε νά ἀποτυπώνεται ἡ μορφή τοῦ Θεοῦ μέσα μας.
Ὁ Θεός, χριστιανοί μου, ἐν Χάριτι μέ τίς προσευχές μας ἐν ταπεινώσει καί ἐξομολογήσει, διά Ἰησοῦ Χριστοῦ, χαρίζει παρ’εὐθύς δάκρυα κατανύξεως πού τρέχουν, ὡς πηγή ἀέναος καί καταγλυκαίνουν τά αἰσθητήρια τῆς ψυχῆς καί γεμίζουν τόν νοῦ ἀπό κάθε χαρά καί θεϊκό φῶς. Κι ἀκόμη συντρίβουν τήν καρδιά καί γεμίζουν τήν διάνοια μέ καλούς λογισμούς καί τίς αἰσθήσεις κατά τήν θεωρία τῶν θείων πραγμάτων· βοηθοῦν ἔτσι νά ἀποφύγουμε νά κάνομε ὅ,τι δέν εἶναι ἅγιο. Ἐκεῖ καί ὁ Βασιλεύς Χριστός, σύν τοῖς Ἀποστόλοις, μοιράζει τίς δωρεές τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στούς μαθητές τῆς ταπεινώσεως καί τούς χαρίζει τά μεγάλα ἀξιώματά Του.
Θεωροῦμε τόν λόγο τῆς γνώσεώς Του, τήν ἀπόρρητη σοφία Του, τήν διόραση τῶν θείων πραγμάτων, τήν προόραση τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων καί τέλος τήν ἕνωση μαζί Του ὅπως συνέβη σήμερα μέ τόν Ἅγιο Ἀπόστολο Ναθαναήλ, ὁ ὁποῖος ἀνταποκρίθηκε στό κέλευσμα τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Φιλίππου, πού ὅταν τόν κάλεσε καί ἐκεῖνος ἀμφέβαλλε, τοῦ εἶπε: «Ἔρχου καί ἴδε».
Στόν Σωτῆρα Βασιλέα Ἰησοῦν Χριστόν, τόν ἀληθινόν Θεόν, τό Κράτος, ἡ Δυναστεία, ἡ Δύναμις εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.
1(Κολασ. 2, 2)
2(Α’ Κορινθ. 2, 9)
ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΕ' ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΑ (30-11-2025)
ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Στή σημερινή Ἀποστολική περικοπή, ἀγαπητοί μου, παρουσιάζεται τό μαρτυρικό στεφάνι, πού φέρει ἡ Ἐκκλησία τῶν πρώτων αἰώνων. Προβάλλεται ἡ Ἐκκλησία τῶν κατακομβῶν καί τῶν σπηλαίων, ἡ Ἐκκλησία τοῦ ἀμφιθεάτρου καί τῆς πυρᾶς. Γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πρός τούς Κορινθίους «ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ καὶ ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι», δηλ. οἱ Ἀπόστολοι ἔγιναν θέαμα γιά τόν κόσμο καί κατάντησαν σάν τά σκουπίδια ὅλου τοῦ κόσμου καί θεωροῦνται τά ἀποβράσματα τῆς κοινωνίας. Καί προσθέτει τά βάσανα πού περνοῦν, τήν πείνα καί τή δίψα, τούς ξυλοδαρμούς καί τίς περιπλανήσεις, τούς ἐμπαιγμούς, τούς διωγμούς καί τίς συκοφαντίες.
Ὁ Χριστιανισμός εἶναι ἀλήθεια ὅτι, μπαίνοντας στόν κόσμο ὡς κάτι ξένο καί θεῖο, ἀντιμετώπισε τήν ἀντιπαλότητα καί τήν ἀποστροφή ὁλόκληρου τοῦ κόσμου καί τά μέλη του, ὅπως ἀναφέρεται στήν Ἐπιστολή πρός Διόγνητον, κείμενο τοῦ 2ου – 3ου αἰ., «ὑπὸ Ἰουδαίων ὡς ἀλλόφυλοι πολεμοῦνται καὶ ὑπὸ Ἑλλήνων διώκονται». Μιά αἰτία δίωξής του ἀπό τόν κόσμο ἦταν τό ὅτι οἱ Χριστιανοί, συνεπεῖς στήν κλήση τους καί θέλοντας νά εἶναι «ἅγιοι», διήγαγαν τό βίο τους μέ αὐστηρότητα, χωρίς νά ἔρχονται σέ στενή ἐπαφή μέ τόν κόσμο, ἔτσι ὥστε, ἀδίκως καί συκοφαντικῶς, νά κατηγοροῦνται ὡς «μισητές τοῦ ἀνθρώπινου γένους».
Ἡ πίστη καί λατρεία τῶν Ἀποστόλων, ἀλλά καί τῶν ὑπολοίπων Χριστιανῶν, στόν ἀληθινό Θεό ἦταν ἐκεῖνες πού τούς ἐνίσχυαν στήν περιφρόνηση τοῦ κόσμου καί στήν καταφρόνηση τοῦ θανάτου διά τοῦ μαρτυρίου. Ἦταν φυσικό νά περιφρονοῦν ὅλες τίς ἀντιξοότητες πού περιγράφει ὁ θεῖος Ἀπόστολος, ἀλλά καί τό μαρτύριο ἀκόμη, λόγω τῆς ἀλλοκόσμου διαγωγῆς τους καί τῆς παρουσίας θείας δύναμης ἐντός ἐκείνων. Οἱ Χριστιανοί συμβιοῦν μέ τόν κόσμο, ἀλλά ἔρχονται ἀπό ἄλλον χῶρο, καί εἶναι γι’ αὐτόν ὅ,τι ἡ ψυχή γιά τό σῶμα· εἶναι ἡ ψυχή τοῦ κόσμου.
Ἀγαπητοί μου, ὁ Ἀπόστολος καλεῖ νά γίνουμε μιμητές του· «παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε». Ἡ περιγραφή τῶν βασάνων ἐκείνου, ἀλλά καί ἐν γένει τῶν Χριστιανῶν, ἐκφράζουν τήν ὑπέροχη Εὐαγγελική διαγωγή, πού γεννᾶται ἀπό τήν ὀρθή πίστη. Ὅπως ἡ ζωή, ἔτσι καί ἡ πίστη τῶν Χριστιανῶν, περικλείει μέσα της κάτι τό μυστηριῶδες, λόγω τῆς θείας προέλευσης της.
Κάποτε μπορεῖ πάλι ἡ Ἐκκλησία νά ὁδηγηθεῖ στίς κατακόμβες καί στά σπήλαια. Ἐάν δέν εἴμαστε ἕτοιμοι, δέν θά μπορέσουμε νά ἀνταποκριθοῦμε στήν ὑψηλή κλήση μας. Μήν ξεχνοῦμε ὅτι ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί διαφέρουμε ἀπό τόν κόσμο καί γι’ αὐτό περιφρονούμαστε καί διωκόμαστε ἀπ’ ἐκεῖνον. Ἐμεῖς, τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, εἴμαστε οἱ «μαθητές» τοῦ Χριστοῦ (Πράξ. 6,1), οἱ «σωζόμενοι» (Πράξ. 2, 47), οἱ «τῆς ὁδοῦ» (Πράξ. 9, 1-2), οἱ «κλητοί» (Α΄ Κορ. 1, 24), οἱ «ἅγιοι» (Φιλιπ. 4, 21), οἱ «Χριστιανοί» (Πράξ. 11, 26). Ἄς πολιτευόμαστε, λοιπόν, ἀξίως τῶν ὀνομάτων πού ἔχουμε, προκειμένου νά ἀξιωθοῦμε τῆς αἰωνίου μακαριότητας. Ἀμήν.
(π.Ἱερόθεος Κρητικός)
Περί της απομάκρυνσης του Εσταυρωμένου από το Ιερό Βήμα στην Κύπρο.
Posted on 30 Νοεμβρίου, 2025
«Τὸν Σταυρόν σου Χριστὲ προσκυνοῦμεν
καὶ τὴν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν ὑμνοῦμεν καὶ δοξάζομεν»
Είναι αξιοσημείωτο ότι ήδη από το 2022, μια νέα και σκανδαλώδης καινοτομία εμφανίστηκε σε ορισμένους Ιερούς Ναούς της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (σε Ελλάδα και Κύπρο). Ο πρωτεργάτης Μητροπολίτης Περιστερίου Γρηγόριος στην Ελλάδα, μόλις ανέλαβε καθήκοντα, αμέσως ξεκίνησε τις καινοτομίες. Αυτό που μας προξένησε έκπληξη, ήταν ότι παρόμοια περιστατικά ακολούθησαν σχεδόν ταυτόχρονα και στην Κύπρο, ενώ η κακοδοξία αυτή γίνεται πια «συστηματική».
Δυστυχώς, στην Κύπρο, έχει παρατηρηθεί σε ορισμένες Εκκλησίες να έχουν απομακρύνει τον Εσταυρωμένο από το Ιερό Βήμα κατά την περίοδο 2022-2025. Οι ευσεβείς πιστοί, μόλις αντίκρισαν το φοβερό αυτό θέαμα, τα πνευματικά τους αισθητήρια αντέδρασαν και ζήτησαν εξηγήσεις από τους Ιερείς και Αρχιερείς. Οι δικαιολογίες που δοθηκαν ήταν και είναι ανεπαρκείς, με χροιά δυτικού ορθολογισμού και ουσιαστικά χωρίς θεολογική βάση. Η σιωπή ειδικά στην Λεμεσό, κρύβει ένα κοσμικό φόβο υπό τον «φόβο των ιουδαίων» και των «λευκών» διώξεων.
Όμως σήμερα, στις έσχατες μέρες, η καρδιά μας άλλο μας πληροφορεί, η ανορθόδοξη αυτή πράξη έχει άλλη διάσταση: αυτή του Οικουμενισμού, που επιδιώκει «συστηματικά» την αφαίρεση της ορθόδοξης παράδοσης, κομμάτι-κομμάτι από τους Ορθόδοξους Ιερούς Ναούς και την νόθευση της πίστης μας.
Αναδιπλώνεται μια περίτεχνη αλλοίωση της Αλήθειας, που θα πρέπει να προφυλαχθούμε: αυτή του «Χριστιανισμού Ξένου Σταυρού (χξστ)» όπως μας προειδοποίησαν και οι Άγιοι Πατέρες μας. Σήμερα βιώνουμε σταδιακά να απομακρύνεται, ο Εσταυρωμένος όπισθεν της Αγίας Τραπέζης και έπειτα τι έρχεται; απομάκρυνση και του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού επάνω από την Αγία Τράπεζα; Δυστυχώς αντικρίσαμε και δύο (2) τουλάχιστον τέτοια περιστατικά στην Λεμεσό.
Ώστε νέοι αθεόφοβοι εικονομάχοι αναδύονται στις μέρες μας! Διώκουν τον ίδιο τον Εσταυρωμένο Χριστό, τον Κύριο μας και Θεό μας, αλλά διώκουν και τα πιστά παιδιά Του, που επέλεξαν να υπερασπιστούν την παράδοση των πατέρων μας (Α’ Κορ. 1,23) και ομολογούν Χριστόν Εσταυρωμένο! (Β’ Θεσ. 2,15)
Τα επιχειρήματα απομάκρυνσης κατά το δοκούν είναι τόσο αλγεινά που δεν μπορούν καν να λεχθούν (μόνο δια του λόγου το αληθές: άλλοι μας είπαν ότι είναι είδωλο! άλλοι ότι τους εμποδίζει στον χώρο του Ιερού! άλλοι ότι είναι μια συνήθεια των τελευταίων 150 ετών μόνο! άλλοι ότι δεν είναι κάτι σοβαρό να ασχολούμαστε! κ.α.)
Δηλαδή καλοί μας αθεόφοβοι αδελφοί, τα 150 χρόνια δεν είναι αρκετά να αποτελούν παράδοση της Εκκλησίας μας; την παράδοση του Εσταυρωμένου δεν σας την παρέδωσαν οι σύγχρονοι Άγιοι Πατέρες μας; δεν λάβατε και εσείς την Ιεροσύνη σας υπό την όψη του Εσταυρωμένου Κυρίου μας επί του Ιερού Βήματος;
Ο Άγιος Παΐσιος μας πληροφορεί στα Σημεία των Καιρών το 1987 «…το αποπλανάν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς (Μαρκ. 13) – Θα πλανεθούν, αυτοί που τα ερμηνεύουν με το μυαλό» και στους Λόγους Β’, Πνευματικής Ἀφύπνισης «Σήμερα προσπαθοῦν νά γκρεμίσουν τήν πίστη, γι’ αὐτό ἀφαιροῦν σιγά-σιγά ἀπό καμμιά πέτρα, γιά νά σωριασθεῖ τό οἰκοδόμημα τῆς πίστεως. Ὅλοι ὅμως εὐθυνόμαστε γιά τό γκρέμισμα αὐτό· ὄχι μόνον αὐτοί πού ἀφαιροῦν τίς πέτρες καί τό γκρεμίζουν, ἄλλα καί ὅσοι βλέπουμε νά γκρεμίζεται καί δέν προσπαθοῦμε νά τό ὑποστυλώσουμε».
Ο πατήρ Αθανάσιος Μυτιληναίος μας τονίζει ότι «όπως λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος, η ασφάλεια της εκκλησίας είναι ο σταυρός, με μίαν όμως διαφορά. Οι πιστοί να προβάλλουν τον σταυρόν, την σταυρική ζωή και τη σταυρική θεολογία. Διότι αν εγώ απιστώ, δεν προβάλλω την σταυρική ζωή, αλλά την άνετη και την πλούσια, αν εγώ δεν προβάλλω την σταυρική θεολογία, αλλά μια θεολογία ξένη, αλλότρια, νόθη, δεν είμαι εγώ πιστός και τότε δεν μπορώ να λέγω ότι προβάλλω την εκκλησία. Προβάλλομαι εγώ. Η εκκλησία μένει πάντοτε η ίδια. Θα προβάλλω, λοιπόν, θα το πω δια τρίτη φορά, θα προβάλλω τον σταυρόν, που σημαίνει θα προβάλλω την σταυρική ζωή και την σταυρική θεολογία.»
Ο Εσταυρωμένος, όπισθεν της Αγίας Τραπέζης αποτελεί παράδοση της Εκκλησίας μας! Το επισημαίνουν οι Άγιοι Πατέρες μας, όπως ο Άγιος Συμεών από τον 15ο αιώνα, οπως ο Άγιος Νεκτάριος, Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης, Εφραίμ της Αριζόνα τον 21ο αιώνα, ενώ μόλις πρόσφατα τον Μάρτιο 2025 επικυρώθηκε και με επίσημη απόφαση της Διαρκής Ιεράς Συνόδου (ΔΙΣ) της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Ποιός μπορεί να τα αμφισβητήσει όλα αυτά; Δηλαδή όλοι αυτοί οι παλαιοί και σύγχρονοι πατέρες μας ήταν και αυτοί λάθος όπως υπονοείτε; Μη γένοιτο!
Μια απαραίτητη διασαφήνιση, ασφαλώς και άλλο είναι όταν σε μια μικρή Εκκλησία, λόγω περιορισμένου χώρου, ως εξαίρεση να μην έχει τον Εσταυρωμένο όπισθεν της Αγίας Τραπέζης, και άλλο όταν βρίσκεται ήδη ο Εσταυρωμένος εντός του Ιερού και κατά σύμπτωση; μετά το 2022 να Τον εκβάλουν από το πιο Ιερό μέρος του Ναού.
Ως πιστός λαός, δεν έχουμε άλλη επιλογή από την δίκαιη διαμαρτυρία και συλλογή υπογραφών ώστε να τεθεί το ζήτημα στην Ιερά Σύνοδο της Κύπρου, για την αποκατάσταση της τάξης όπως έγινε και στην Εκκλησία της Ελλάδας.
Κλείνοντας, θα μείνουμε στα πρόσφατα λόγια δύο Αρχιερέων της Εκκλησίας μας:
Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος «δεν χωρίζονται ο Σταυρός από τον Εσταυρωμένο, ούτε η Σταύρωση από την Ανάσταση, ενώ οι κακόδοξες διδασκαλίες που συνόδευσαν την απομάκρυνση του Εσταυρωμένου αποτελούν επιρροές από τη δυτική θεολογία»
Μητροπολίτης πρ. Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος «διά τῆς Ἀποφάσεως Ὑμῶν πρός ἀπομάκρυνσιν τοῦ Ἐσταυρωμένου ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Βήματος διαπράττετε τά κάτωθι κανονικά ἀδικήματα, διά τά ὁποῖα καί καθίστασθε ἔνοχος:
α) Ἀλλοίωσις τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ἡμῶν Παραδόσεως, καθ’ ὅσον ὁ Τίμιος Σταυρός εὑρίσκεται ἀπό αἰώνων εἰς τήν θέσιν αὐτήν, ἤτοι εἰς τό ἱερόν Βῆμα, καί εἰς ὅλα τά μήκη και τά πλάτη τοῦ Πλανήτου μας, ὅπου ὑπάρχουν Ναοί τῆς Ὀρθοδοξίας!
β) Ἀθέτησις καί καταπάτησις τῶν ὑποσχέσεων, τάς ὁποίας δεδώκαμεν κατά τήν ὥραν τῆς εἰς Ἀρχιερέα χειροτονίας μας, ὅτι δηλ. θά διατηρήσωμεν ἕκαστος τήν ἐκκλησιαστικήν Παράδοσιν «μηδέν προστιθείς, μηδέν ἀφαιρῶν, μηδέν μεταβάλλων, μήτε τῶν Δογμάτων, μήτε τῶν Παραδόσεων…»
γ) Σκανδαλισμός τῆς συνειδήσεως τῶν πιστῶν τῆς Ἐκκλησίας τέκνων.»
«Τά δημοσίως λεγόμενα καί πραττόμενα, δημοσίως νά ἐλέγχωνται» (ΕΠΕ 23, 393)
Ελάχιστοι εν Χριστώ πιστοί
Άλλο στάνη άλλο μποστάνι άλλο Νε-στάνη..
Άλλο στάνη άλλο μποστάνι άλλο Νε-στάνη..
Δεν είναι οι έγχρωμες φιέστες τα μεγάλα γεγονότα στην Ορθοδοξία. Τα σημαντικά πάντα συμβαίνουν στο περιθώριο των συνόδων κορυφής. Και δεν δημοσιοποιούνται, βιώνονται. Δεν έχει ανάγκη από διαφήμιση ο Θεός παρ ότι κάποιος άστοχα παρατήρησε ότι ως κι ο Θεός έχει ανάγκη από διαφήμιση γι αυτό και χτυπούν οι καμπάνες του.
Αυτά είναι τα τρέχοντα, η θρησκευτική επικαιρότητα προς άγρευση εντυπώσεων. Ο Θεός δεν είναι εφήμερος αλλά διαχρονικός και υπέρχρονος άναρχος δεν θα τον βρεις στην επικαιρότητα…
Ένα άγγιγμα του σε ακινητοποιεί σε φέρνει σε κατάσταση αν όχι νηφάλιας μέθης πάντως σε ημιληθαργική φάση. Απάθεια νηφαλιότητα νηνεμία αταραξία. Σου κάνει κεφάλι ξεχνάς τα πάντα γίνεσαι βραδύγλωσσος σαν τον Μωυσή ενώπιον του Λόγου. Βλέπεις κι εσύ αφ υψηλού όπως βλέπει κι Εκείνος τα γήινα παιχνιδίσματα εξουσίας. Τ αντιμετωπίζεις με κατανόηση σαν όλα τα ανθρώπινα πάθη δεν σου κάνει εντύπωση που όλα τα φώτα συγκεντρώνονται εκεί που δεν υπάρχει Φως.
Από ψηλά προς τα κάτω έχει ξαστεριά από κάτω προς τα πάνω έχει καταχνιά…
Είσαι σε θέση “αναπεσών” γιατί μόνο πεσμένος αντέχεις το Θεό που σε λιώνει γλυκά η δύναμη Του η ανάβαση ισοδυναμεί με καταβασίες. Αποκαμωμένος εξουθενωμένος…νωχελικός όπως το χειμωνιάτικο πέταγμα μιας πεταλούδας…Γλιστράς όλο και πιο πολύ παραδίνεσαι όλο και περισσότερο στον Ισχυρό αυτοεγκαταλείπεσαι σ Εκείνον. ….τα μάτια διψούν για Φως ..ένα φως κυλιόμενο…
..ζεις το μεσημέρι της ύπαρξης την αποχαύνωση της ασφάλειας και της βεβαιότητας. Την ευχαρίστηση της συγχώρεσης…
Όποιος ζει το Θεό μοιάζει με το Θεό -καθ ομοίωση-επηρεάζεται γίνεται απαθής όπως Εκείνος….
Στην αδυναμία νιώθεις τη Δύναμή Του..στην ακινησία την Κίνηση Του στην σιωπή το Λόγο, στην κένωση την πλησμονή, στην αμεριμνησία τη Μέριμνα, στη μοναξιά την Αγάπη…στην απουσία την Παρουσία Του..
Οι μεγάλες αλλαγές συμβαίνουν μέσα μας ….τα μεγάλα γεγονότα δεν συμβαίνουν απλά αλλά βιώνονται..Δεν είναι ανακοινώσιμα δεν δημοσιοποιούνται, αρχειοθετούνται…αλλά δεν αποχαρακτηρίζονται..
dimpenews.com
Άρχισε το προσκύνημα στην Πόλη. Πάνε κι έρχονται οι μνηστήρες..Θα την πάρει αυτός που δεν θα πάει!
Άρχισε το προσκύνημα στην Πόλη. Πάνε κι έρχονται οι μνηστήρες..Θα την πάρει αυτός που δεν θα πάει! Άρχισε το παζάρεμα.. τα προξενιά για την πολύφερνη νύφη. Από τον πάπα ως τον .. Δαλάι Λάμα που λέει ο λόγος κάνουν πασαρέλα στις γέφυρες του Βοσπόρου…Θα πάει κι ο Τραμπ και η Ευρώπη σύσσωμη …Tο δαχτυλίδι του πάπα της πέφτει μεγάλο… Η Δύση έχει τελειώσει…ήρθε η ώρα της Πόλης η ώρα της Ανατολής.. Η Δύση για δεύτερη φορά θ΄αναζητήσει την Κωνσταντινούπολη ως Νέα Ρώμη.. αλλά …
Θα την πάρει αυτός που δεν θα πάει εθιμοτυπικά θα την πάρει αυτός που δεν θα πάει σαν γαμπρός….. Η νύφη θα κλεφτεί… που λέγαμε παλιά …..άλλωστε είναι ήδη λογοδοσμένη!
dimpenews.com
Η πιο μεγάλη μη χαρακτηρισμένη εξάρτηση είναι το χρήμα..!
Η πιο μεγάλη μη χαρακτηρισμένη εξάρτηση είναι το χρήμα..Ούτε το πιώμα ούτε ο τζόγος ούτε τα ναρκωτικά.. Αυτά τέλος πάντων όλα είναι χαρακτηρισμένες εξαρτήσεις κι αντιμετωπίζονται ως έχουν.. Το χρήμα είναι η πιο μεγάλη εξάρτηση το λέγαν οι Πατέρες αλλά μας φαινόταν θεωρητικό λέγαν πως η φιλαργυρία είναι η αιτία όλων των κακών.. Το χρήμα φέρνει τους πολέμους με τα εκατομμύρια νεκρούς, τη μάστιγα την πείνα με εκατομμύρια νεκρούς, την εξαθλίωση, τη φιλονεικία την έριδα το έγκλημα το οργανωμένο έγκλημα το φθόνο την καταπίεση την καταστολή τη βία την εκμετάλλευση τη διαφθορά την τοκογλυφία την (κοινωνική) αδικία..Αλλά το σύστημα στηρίζεται σε αυτό..γι αυτό και δεν πρόκειται ποτέ να το χαρακτηρίσει εξάρτηση..
Ο Μασκ λέει είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο.. καλή απεξάρτηση Μασκ καλή απεξάρτηση μεγιστάνες καλή απεξάρτηση ολιγάρχες καλή απεξάρτηση κεφαλαιοκράτες καλή απεξάρτηση βιομήχανοι καλή απεξάρτηση εφοπλιστές καλή απεξάρτηση δισεκατομμυριούχοι της σόου μπιζ και του λάιφ στάιλ καλή απεξάρτηση τραπεζίτες καλή απεξάρτηση τοκογλύφοι τσιφούτηδες… Μπείτε επιτέλους σε ένα πρόγραμμα να το τελειώσετε επιτυχώς για να μπορούμε να πούμε π.χ και ο Elon είναι καλά.. Αρρωστημένα πρότυπα αναπαράγουν.. Καλή αποθεραπεία καλή νοσηλεία.. στην κλινική του μέλλοντος αιώνος..
–Θα πληρώσετε με καρτούλα;
τι σιρόπια είναι αυτά τι λιγούρεμα που κάνει ο έμπορος σαν βγάζεις την κάρτα να πληρώσεις. Τι πέσιμο στην κάρτα είναι αυτή.. καρτούλα…μόνο πρόταση να βγούνε δεν της κάνει.. Τι αγάπες και λουλούδια καρτούλα μου καρτούλα μου..καρτούλα μου καρδούλα μου....
”Άκου, κοπέλα μου. Το χρήμα είναι το παν.…Χωρίς τα λ ε φ τ ά μου δεν ζ ω , είμαι ξοφλημένος, πεθαμένος! Τετέλεσται! Νεκρός! Για ν’ αναστηθώ πρέπει να πάρω πίσω τα λε φ τ ά μου”. Mολιέρος Ο ΦΙΛΑΡΓΥΡΟΣ..
dimpenews.com
Δεν παίζεται στην κορυφή αλλά στις ρίζες. Οι κορυφές πάντα σαλεύουν οι ρίζες παραμένουν σταθερές κι αμετακίνητες.. Προς τι o πανικός;;
Δεν παίζεται στην κορυφή αλλά στις ρίζες. Οι κορυφές πάντα σαλεύουν οι ρίζες παραμένουν σταθερές κι αμετακίνητες.. Προς τι ο πανικός κι ο αλληλοσπαραγμός;; Κι εδώ δεν μιλάμε για απλές ρίζες αλλά για ακρογωνιαίο λίθο… Kι αλλιώς, δεν κρίνεται στην κορυφή αλλά στη βάση..
Ο φανατισμός δηλώνει ανασφάλεια.. Ο ζηλωτισμός ολιγοπιστία..Ο σεκταρισμος είναι η παιδική ασθένεια της θρησκείας. Καμιά πανθρησκεία δεν πρόκειται να γίνει ούτε το τέλος της θρησκείας είναι αυτό…Οι άνθρωποι κάνουν δημόσιες σχέσεις αυτό κατάλαβαν αυτό κάνουν.. αυτό ξέρουν να κάνουν αυτό κάνουν..
Ποια πανθρησκεία .. πανστρατιά ναι, όλο και κάποια μπορεί να σκάσει μύτη στον ορίζοντα…
Ήξερα μάνα που είχε 3 παιδιά ήταν ζηλώτρια ”αποτειχισμένη” με τους όρους που παίζουν.. Έλεγε καλύτερα να πεθάνουν τα παιδιά μου παρά να μπουν στην αιρετική Εκκλησία αυτήν εδώ την Μία..Πήγαινε στη δική της υπερορθόδοξη παρασυναγωγή.. Τα παιδιά της 3 αδέρφια σαν τους Αδερφούς Καραμαζώφ.. Άκου να δεις ευχή και κατάρα να πάνε τα παιδιά στον τάφο αν είναι ν πάνε στην Εκκλησία. Κανένας άθεος και ποτέ δεν θα έδινε τέτοια κατάρα. Τα παιδιά μεγάλωσαν και γίναν σαν σκιάχτρα στην καρδιά το μίσος η μανία ο ένας έφτασε ως την Ινδία να βρει θεό ο άλλος βρήκε στον αρχαιο-παγανισμό πήγε ως το π.Χ να βρει παρηγοριά..Τώρα τα κλαίει αλλά ακόμη δεν ξέρω αν έχει αναθεωρήσει τη μαύρη ευχή..
Οι ίδιες υπερορθόδοξες σειρήνες που καλούν και τώρα τον εναπομείναντα κόσμο να βγει από την Εκκλησία καλούσαν με τα ίδια επιχειρήματα τους πιστούς να εγκαταλείψουν την Εκκλησία ακόμη κι όταν η Εκκλησία έβγαζε Παίσιους Πορφύριους Τσαλίκηδες Νικηφόρους Ευμένιους Φιλούμενους αγία Μεθοδία Κιμώλου άγιο Σάββα Καλύμνου άγιο Άνθιμο τον Τυφλό άγιο Ιωσήφ Ησυχαστή άγιο Εφραίμ Κατουνακιώτη άγιο Εφραίμ Αριζόνας άγιο Σωφρόνιο του Έσσεξ αγία Μαρία Σκομπτσόεβα και πολλούς άλλους σε όλο το πολυφυλετικό φάσμα της Ορθοδοξίας ..
Μια από τις Κολάσεις επί της γης είναι η ”Εκκλησία” δίχως Αγιοπνευματική Χάρη. Αντιποίηση πνευματικής αρχής βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος. Νταχάου στρατόπεδο συγκέντρωσης φυλακές υψίστης ασφαλείας.. Ενώ η Εκκλησία αυτή και τώρα που μιλάμε βγάζει αγίους. Ποιους αγίους έβγαλαν το ίδιο διάστημα όλοι αυτοί οι εκτός αυτοί που κατατρέχονται από το σύνδρομο καταδίωξης και φυγής από την Εκκλησία..;
Οι Πατέρες δογμάτισαν με τη Χάρη (όπως ο Άγιος Σπυρίδωνας, ο Μέγας Βασίλειος) όπου η Χάρη εκεί η Αλήθεια εκεί η Εκκλησία όλα τα άλλα είναι παραμάγαζα παραφυάδες τριβόλια σέκτες ..Μεμέρισται ο Χριστός; ο πολυκερματισμός τους ο θρυμματισμένος κόσμος όσων ως φράξιες και ομαδούλες βγήκαν από την Εκκλησία που σε πανσπερμία θυμίζουν την κατατεμάχιση των Προτεσταντών τους λέει κάτι;
Θρησκευτικό τουρισμό κάνει ο πάπας, τώρα είναι στο Λίβανο η αλεξίσφαιρη ατραξιόν.. Μέχρι εκεί. Σιγά τις αποστολικές περιοδείες…. που μασήσαμε.. Άλλωστε δεν είναι ικανός για κάτι περισσότερο! Η Ορθοδοξία περισσότερο κινδυνεύει από τον εαυτό της από τον εσωτερικό εχθρό παρά τις έξωθεν απειλές.
Το γράμμα σκοτώνει το πνεύμα ζωοποιεί….Το πνεύμα όπου θέλει πνει.. Αυτό δείχνει που είναι η Αλήθεια αφού μόνο αυτό είναι το Πνεύμα της Αληθείας.. Το αν αληθεύουμε ή όχι όσο κι αν επαληθεύουμε το κρίνει Άλλος. Αν ξέραμε εκ των προτέρων ότι είμαστε σωστοί προς τι ο Κριτής.. Σαν τους μαθητές που θεωρούν ότι αρίστευσαν αλλά ο Δάσκαλος τους λέει λάθος ξανακοίτα το…..
Από την Αυστηρότητα στη Χαλαρότητα: Πώς το Σχολείο έγινε …..Spa Ευεξίας.
Έλενα Βαλατσου
Η καθημερινότητα στην τάξη: ένα μικρό σκετς
Στο μακρινό παρελθόν…. Κάποτε, στα σχολεία έβρισκες αυστηρότητα παντού. Στις ανακοινώσεις, στα βλέμματα των καθηγητών, στα τετράδια, στα κουδούνια, μέχρι και στις κιμωλίες που έσπαγαν με ύφος «συμμορφωθείτε γιατί αλλιώς αλίμονο σας.»
Υπήρχαν υπερβολές; Ασφαλώς και υπήρχαν υπερβολές. Ξύλινη αντιμετώπιση χωρίς κατανόηση μαθησιακών δυσκολιών (ανύπαρκτος όρος) χωρίς εξαιρέσεις, χωρίς δεύτερες ευκαιρίες.
Ήσουν αδιάβαστος; Καταπέλτης η βαθμολογία… Μέσα στην τάξη δεν είχες την πρέπουσα αμίλητη «του νεκρού» συμπεριφορά; Διακτινιζόσουν στο γραφείο του διευθυντή αστραπιαία να απολογείσαι με σκυμμένο κεφάλι, σαν κατάδικος και τον διευθυντή να σου διαβάζει τον «εξάψαλμο».
2. Σήμερα: Το σχολείο της απόλυτης κατανόησης και της δικαιολόγησης των μαθητών για τα πάντα.
Και φτάνουμε στο παρόν, όπου το σχολείο λειτουργεί με μια νέα λογική: Μην ταράξουμε κανέναν. Αν ο μαθητής δεν μελέτησε; Φυσικά, υπάρχουν πάντα σοβαροί λόγοι: κουράστηκε, αγχώθηκε, είχε ποδόσφαιρο, είχε φεγγάρι, ανάδρομο Ερμή ή είχε……γενικά πολλές ασχολίες.
Και η αυστηρότητα; Είναι πια ποινικοποιημένος όρος στις σχολικές τάξεις. Ο αυστηρός καθηγητής είναι ο «κακός» καθηγητής. Ο καθηγητής που έχει μαθησιακές απαιτήσεις και η βαθμολογία του δεν είναι πάνω από 18, δεν είναι ούτε κατά διάνοια συμπαθής. Αυτόν που δεν τον θέλει κανείς. Ούτε οι μαθητές, ούτε οι γονείς….
Αντίθετα ο καθηγητής ο πιο χαλαρός, ο πιο γαλαντόμος στην βαθμολογία που η αμέριστη επιείκεια είναι χαρακτηριστικό του, είναι προσφιλής και σε μαθητές αλλά και στους γονείς. Για την επιστημονική του επάρκεια και για την καλή του μεταδοτικότητα ούτε λόγος… Δευτερεύοντα χαρακτηριστικά. Η αμέριστη επιείκεια που φτάνει όμως στην απόλυτη δικαιολόγηση της απουσίας συνέπειας του μαθητή, μόνο κακή έκβαση για την εκπαίδευση των μαθητών μπορεί να έχει.
3. Η καθημερινότητα στην τάξη: ένα μικρό σκετς.
Ρωτάς τον μαθητή γιατί δεν έκανε τις ασκήσεις. Και παίρνεις μια απάντηση που μοιάζει με αστυνομική κατάθεση: «Κυρία, έπεσε το Wi-Fi… αλλά και το λάπτοπ… και ο σκύλος το πάτησε… και μετά δεν είχα internet, γιατί έκανε αναβάθμιση το κινητό μου, η μάνα μου έχασε τα κλειδιά της, δύο ώρες περιμέναμε τον κλειδαρά στην βροχή και στο κρύο μετά πέρασε η ώρα, αφήστε που αρρώστησα κιόλας….» Και φυσικά, ο εκπαιδευτικός πρέπει να δείξει ενσυναίσθηση. Καταλαβαίνει, συμπάσχει, αναστενάζει, και στο τέλος λέει με χαμόγελο: «Δεν πειράζει, καλέ μου μαθητή κι αύριο μέρα είναι… δεν χάλασε κι ο κόσμος, μην πάθεις και τίποτα. Πάνω απ όλα η υγεία….» Το αύριο φυσικά γίνεται μεθαύριο, μετά την άλλη εβδομάδα, και κάποια στιγμή… βλέπουμε.
4. Η απόλυτη ανατροπή: από τα «πρέπει» στα «μην αγχώνεσαι»
Παλιά, ο μαθητής ξυπνούσε με στόχο να διαβάσει. Σήμερα ξυπνά με στόχο να μην αγχωθεί. Υπέροχο ως θεωρία, αλλά το άγχος δεν εξαφανίζεται επειδή εξαφανίσαμε τις απαιτήσεις. Απλώς εμφανίζεται αργότερα, στις Πανελλήνιες , στη σχολή, στη δουλειά , όταν θα κινδυνεύει να απολυθεί από τον εργοδότη που έχει απαιτήσεις και τότε δεν υπάρχει δάσκαλος να λέει «εντάξει, παιδί μου, έχεις λόγο που δεν διάβασες. Και αύριο μέρα είναι.» Κι έτσι το σχολείο καταλήγει να προετοιμάζει τα παιδιά για έναν κόσμο που μοιάζει με παράλληλο σύμπαν.
5. Αυτή η κατάσταση βοηθάει τη μάθηση;
Με λίγα λόγια: Είναι σαν να ρωτάς αν το παιδί παίζει όλη μέρα PlayStation αντί να διαβάζει για το διαγώνισμα, βοηθά την πρόοδο. Ωραία είναι, χαλαρωτικό αλλά η μάθηση ανύπαρκτη. Μηδέν από μηδέν… μηδέν. Τα παιδιά μαθαίνουν πολύ λιγότερο πώς να αντιμετωπίζουν δυσκολίες, γιατί το σχολείο συχνά βιάζεται να τις εξαφανίσει. Ξεχνάμε το βασικό: χωρίς προσπάθεια, δεν υπάρχει γνώση , υπάρχει μόνο καλή διάθεση.
6. Λύση: όχι αυστηρότητα με την μορφή του φόβου όμως τοποθέτηση σαφών κανόνων που θα οριοθετήσουν τον μαθητή , θα τον κάνουν υπεύθυνο και συνεπή.
Δεν ζητά κανείς να επιστρέψουμε στην αυστηρότητα του ’80. Αλλά κάπως πρέπει να βάλουμε πίσω στο σχολείο, μια σταγόνα συνέπειας. Όχι μαστίγιο, όχι τρόμο, όχι πανικό. Κανείς δεν είπε κάτι τέτοιο. Αλλά ανάμεσα από το μαστίγιο του χτες και το βαμβάκι του σήμερα, υπάρχουν τόσα πράγματα που μπορεί να βοηθήσουν τους μαθητές μας. Σαφή όρια, θέσπιση κανόνων από κοινού με τους μαθητές όσο ν αφορά τους κανόνες συμπεριφοράς, ενσυναίσθηση και παιδαγωγική προσέγγιση των μαθητών όχι δικαιολόγηση των πάντων. Ένα σχολείο όπου το «σε στηρίζω» συνυπάρχει με το «θα προσπαθήσεις».
Όπου το «σε καταλαβαίνω» συναντά το «έχεις ευθύνη». Και όπου το παιδί μαθαίνει επιτέλους ότι η δυσκολία δεν είναι καταστροφή, αλλά ο θεμέλιος λίθος της μάθησης.
Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2025
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος, ο Πρωτόκλητος
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος, ο Πρωτόκλητος
| Ημερομηνία Εορτής: | 30/11/2025 |
| Τύπος εορτής: | Σταθερή. Εορτάζει στις 30 Νοεμβρίου εκάστου έτους. |
| Άγιοι που εορτάζουν: | Αγιος Ανδρεας ο Αποστολος, ο Πρωτοκλητος |
| Πολιούχος: | Πάτρα |
| Περιεχόμενα: | |
  | |
Βιογραφία
Ἀντίστροφον σταύρωσιν Ἀνδρέας φέρει,
Φανεὶς ἀληθῶς οὐ σκιώδης ἀντίπους.
Σταυρὸν κακκεφαλῆς τριακοστῇ Ἀνδρέας ἔτλη.
Ο Ανδρέας, ψαράς στο επάγγελμα και αδελφός του Αποστόλου Πέτρου, ήταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και τον πατέρα του τον έλεγαν Ιωνά. Επειδή κλήθηκε από τον Κύριο πρώτος στην ομάδα των μαθητών, ονομάστηκε πρωτόκλητος.
Ο Ανδρέας (μαζί με τον Ιωάννη τον ευαγγελιστή) υπήρξαν στην αρχή μαθητές του Ιωάννου του Προδρόμου. Κάποια μέρα μάλιστα, που βρισκόντουσαν στις όχθες του Ιορδάνη κι ο Πρόδρομος τους έδειξε τον Ιησού και τους είπε «ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου», οι δύο απλοϊκοί εκείνοι ψαράδες συγκινήθηκαν τόσο πολύ, που χωρίς κανένα δισταγμό κι επιφύλαξη αφήκαν αμέσως τον δάσκαλο τους κι ακολούθησαν τον Ιησού.
Η ιστορία της ζωής του Ανδρέα μέχρι την Σταύρωση, την Ανάσταση και την Ανάληψη, υπήρξε σχεδόν ίδια με εκείνη των άλλων μαθητών. Μετά το σχηματισμό της πρώτης Εκκλησίας, ο Ανδρέας κήρυξε στη Βιθυνία, Εύξεινο Πόντο (μάλιστα ο Απόστολος, είναι ο ιδρυτής της Εκκλησίας του Βυζαντίου αφού εκεί εγκατέστησε πρώτο επίσκοπο, τον απόστολο Στάχυ (βλέπε 31 Οκτωβρίου) κι αυτού διάδοχος είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης), Θράκη, Μακεδονία και Ήπειρο. Τελικά, κατέληξε στην Αχαΐα.
Στην Αχαΐα, η διδασκαλία του καρποφόρησε και με τις προσευχές του θεράπευσε θαυματουργικά πολλούς ασθενείς. Έτσι, η χριστιανική αλήθεια είχε μεγάλες κατακτήσεις στο λαό της Πάτρας. Ακόμα και η Μαξιμίλλα, σύζυγος του ανθύπατου Αχαΐας Αιγεάτου, αφού τη θεράπευσε ο Απόστολος από τη βαρειά αρρώστια που είχε, πίστεψε στο Χριστό. Το γεγονός αυτό εκνεύρισε τον ανθύπατο και με την παρότρυνση ειδωλολατρών ιερέων συνέλαβε τον Ανδρέα και τον σταύρωσε σε σχήμα Χ. Έτσι, ο Απόστολος Ανδρέας παρέστησε τον εαυτό του στο Θεό «δόκιμον ἐργάτην» (Β΄ προς Τιμόθεον, 2: 15). Δηλαδή δοκιμασμένο και τέλειο εργάτη του Ευαγγελίου.
Οι χριστιανοί της Αχαΐας θρήνησαν βαθιά τον θάνατο του. Ο πόνος τους έγινε ακόμη πιο μεγάλος, όταν ο ανθύπατος Αιγεάτης αρνήθηκε να τους παραδώσει το άγιο λείψανο του, για να το θάψουν. Ο Θεός όμως οικονόμησε τα πράγματα. Την ίδια μέρα, που πέθανε ο άγιος, ο Αιγεάτης τρελάθηκε κι αυτοκτόνησε. Οι χριστιανοί τότε με τον επίσκοπο τους τον Στρατοκλή, πρώτο επίσκοπο των Πατρών, παρέλαβαν το σεπτό λείψανο και το 'θαψαν με μεγάλες τιμές.
Αργότερα, όταν στον θρόνο του Βυζαντίου ανέβηκε ο Κωνστάντιος, που ήταν γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, μέρος του ιερού λειψάνου μεταφέρθηκε από την πόλη των Πατρών στην Κωνσταντινούπολη και κατατέθηκε στον ναό των αγίων Αποστόλων «ένδον της Αγίας Τραπέζης». Η αγία Κάρα του Πρωτοκλήτου φαίνεται πως απέμεινε στην Πάτρα.
Όταν όμως οι Τούρκοι επρόκειτο να καταλάβουν την πόλη το 1460 μ.Χ., τότε ο Θωμάς Παλαιολόγος, αδελφός του τελευταίου αυτοκράτορας Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου και τελευταίος Δεσπότης του Μοριά, πήρε το πολύτιμο κειμήλιο και το μετέφερε στην Ιταλία. Εκεί, αφού το παρέλαβε ο Πάπας Πίος ο Β, το πολύτιμο κειμήλιο εναποτέθηκε στον ναό του αγίου Πέτρου της Ρώμης.
Τον Νοέμβριο του 1847 μ.Χ. ένας Ρώσος Πρίγκηπας, ο Ανδρέας Μουράβιεφ δώρησε στην πόλη της Πάτρας ένα τεμάχιο δακτύλου του χεριού του Αγίου. Ο Μουράβιεφ είχε λάβει το παραπάνω ιερό Λείψανο από τον Καλλίνικο, πρώην Επίσκοπο Μοσχονησίων, ο οποίος μόναζε τότε στο Άγιο Όρος.
Στην πόλη της Πάτρας, επανακομίσθηκαν και φυλάσσονται από την 26η Σεπτεμβρίου 1964 μ.Χ. η τιμία Κάρα του Αγίου και από την 19ην Ιανουαρίου 1980 μ.Χ. λείψανα του Σταυρού, του μαρτυρίου του. Η αγία Κάρα του Πρωτοκλήτου ύστερα από ενέργειες της Αρχιεπισκοπής Κύπρου μεταφέρθηκε και στην Κύπρο το 1967 μ.Χ. για μερικές μέρες κι εξετέθηκε σε ευλαβικό προσκύνημα.
Όπως αναφέρει μια Κυπριακή παράδοση, σε μια περιοδεία του, ο Απόστολος Ανδρέας, πήγε και στην Κύπρο. Το καράβι, που τον μετέφερε στην Αντιόχεια από την Ιόππη, λίγο πριν προσπεράσουν το γνωστό ακρωτήρι του αποστόλου Ανδρέα και τα νησιά, που είναι γνωστά με το όνομα Κλείδες, αναγκάστηκε να σταματήσει εκεί σ' ένα μικρό λιμανάκι, γιατί κόπασε ο άνεμος. Τις μέρες αυτές της νηνεμίας τους έλειψε και το νερό. Ένα πρωί, που ο πλοίαρχος βγήκε στο νησί κι έψαχνε να βρει νερό, πήρε μαζί του και τον απόστολο. Δυστυχώς πουθενά νερό. Κάποια στιγμή, που έφτασαν στη μέση των δύο εκκλησιών, που υπάρχουν σήμερα, της παλαιάς και της καινούργιας, που 'ναι κτισμένη λίγο ψηλότερα, ο άγιος γονάτισε μπροστά σ' ένα κατάξερο βράχο και προσευχήθηκε να στείλει ο Θεός νερό. Ποθούσε το θαύμα, για να πιστέψουν όσοι ήταν εκεί στον Χριστό. Ύστερα σηκώθηκε, σφράγισε με το σημείο του Σταυρού τον βράχο και το θαύμα έγινε. Από τη ρίζα του βράχου βγήκε αμέσως μπόλικο νερό, που τρέχει μέχρι σήμερα μέσα σ' ένα λάκκο της παλαιάς εκκλησίας κι απ' εκεί προχωρεί και βγαίνει από μια βρύση κοντά στη θάλασσα. Είναι το γνωστό αγίασμα. Το ευλογημένο νερό, που τόσους ξεδίψασε, μα και τόσους άλλους, μυριάδες ολόκληρες, που το πήραν με πίστη δρόσισε και παρηγόρησε. Και πρώτα-πρώτα το τυφλό παιδί του καπετάνιου.
Ήταν κι αυτό ένα από τα πρόσωπα του καραβιού που μετέφερε ο πατέρας. Γεννήθηκε τυφλό και μεγάλωσε μέσα σε ένα συνεχές σκοτάδι. Ποτέ του δεν είδε το φως. Δένδρα, φυτά, ζώα αγωνιζόταν να τα γνωρίσει με το ψαχούλεμα. Εκείνη την ήμερα, όταν οι ναύτες γύρισαν με τα ασκιά γεμάτα νερό κι εξήγησαν τον τρόπο που το βρήκαν στο νησί, ένα φως γλυκιάς ελπίδας άναψε στην καρδιά του δύστυχου παιδιού. Μήπως το νερό αυτό, σκέφτηκε, που βγήκε από τον ξηρό βράχο ύστερα απ' την προσευχή του παράξενου εκείνου συνεπιβάτη τους, θα μπορούσε να χαρίσει και σ' αυτόν το φως του που ποθούσε; Αφού με θαυμαστό τρόπο βγήκε, θαύματα θα μπορούσε και να προσφέρει. Με τούτη την πίστη και τη βαθιά ελπίδα ζήτησε και το παιδί λίγο νερό. Διψούσε. Καιγόταν απ' τη δίψα. Ο απόστολος, που ήταν εκεί, έσπευσε κι έδωσε στο παιδί ένα δοχείο γεμάτο από το δροσερό νερό. Όμως το παιδί προτίμησε, αντί να δροσίσει με το νερό τα χείλη του, να πλύνει πρώτα το πρόσωπο του. Και ω του θαύματος! Μόλις το δροσερό νερό άγγιξε τους βολβούς των ματιών του παιδιού, το παιδί άρχισε να βλέπει!
Κι ο απόστολος, που τον κοίταζαν όλοι με θαυμασμό, άρχισε να τους μιλά και να τους διδάσκει τη νέα θρησκεία. Το τέλος της ομιλίας πολύ καρποφόρο. Όσοι τον άκουσαν πίστεψαν και βαφτίστηκαν. Την αρχή έκανε ο καπετάνιος με το παιδί του, που πήρε και το όνομα Ανδρέας. Κι ύστερα όλοι οι άλλοι επιβάτες και μερικοί ψαράδες που ήσαν εκεί. Πίστεψαν όλοι στον Χριστό που τους κήρυξε ο απόστολος μας και βαφτίστηκαν. Φυσικά το θαύμα της θεραπείας του τυφλού παιδιού, ακολούθησαν κι άλλα, κι άλλα. Στο μεταξύ ο άνεμος άρχισε να φυσά και το καράβι ετοιμάστηκε για να συνεχίσει το ταξίδι του. Ο απόστολος, αφού κάλεσε κοντά του όλους εκείνους που πίστεψαν στον Χριστό και βαφτίστηκαν, τους έδωκε τις τελευταίες συμβουλές του και τους αποχαιρέτησε.
Αργότερα, μετά από χρόνια, κτίστηκε στον τόπο αυτόν που περπάτησε και άγιασε με την προσευχή, τα θαύματα και τον ιδρώτα του ο Πρωτόκλητος μαθητής, το μεγάλο μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα, που με τον καιρό είχε γίνει παγκύπριο προσκύνημα. Κάθε χρόνο χιλιάδες προσκυνητές απ' όλα τα μέρη της Κύπρου, ορθόδοξοι και ετερόδοξοι κι αλλόθρησκοι ακόμη, συνέρεαν στο μοναστήρι, για να προσκυνήσουν τη θαυματουργό εικόνα του αποστόλου, να βαφτίσουν εκεί τα νεογέννητα παιδιά τους και να προσφέρουν τα δώρα τους, για να εκφράσουν τα ευχαριστώ και την ευγνωμοσύνη τους στον θείο απόστολο. Κολυμβήθρα Σιλωάμ ήταν η εκκλησία του για τους πονεμένους. Πλείστα όσα θαύματα γινόντουσαν εκεί σε όσους μετέβαιναν με πίστη αληθινή και συντριβή ψυχής.
Διαβάστε εδώ, μια Παράκληση στον Απόστολο Ανδρέα, ποίημα του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη.
Λειτουργικά κείμενα
Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’.
Ὡς τῶν Ἀποστόλων Πρωτόκλητος, καὶ τοῦ Κορυφαίου αὐτάδελφος, τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων Ἀνδρέα ἱκέτευε, εἰρήνην τῇ οἰκουμένῃ δωρήσασθαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τὴν ἐν πρεσβείαις.
Τὸν τῆς ἀνδρείας ἐπώνυμον θεηγόρον, καὶ μαθητῶν τὸν πρωτόκλητον τοῦ Σωτῆρος, Πέτρου τὸν σύγγονον εὐφημήσωμεν· ὅτι ὡς πάλαι τούτῳ, καὶ νῦν ἡμῖν ἐκέκραγεν· Εὑρήκαμεν δεῦτε τὸν ποθούμενον.
Μεγαλυνάριον
Πρώτος προσπελάσας τω Ιησού, Πρωτόκλητος ώφθης, και ακρότης των Μαθητών,...
Αγιογραφίες / Φωτογραφίες
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος
/11%20%CE%9D%CE%BF%CE%AD%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82/30%20%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82%20%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%82%20%CE%91%CF%80%CF%8C%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%82%201.jpg)
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος - Julia Hayes© (www....
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος - Μιχαήλ Χατζημιχα....
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος - Αντρέι Ρουμπλιόβ 1....
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος - Φώτης Κόντογλου
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος - Φώτης Κόντογλου
Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος ο Πρωτόκλητος
Η λειψανοθήκη του Απόστολου Ανδρέα στην Πάτρα
Οπτικοακουστικό Υλικό
Ακούστε το απολυτίκιο!
Ακούστε το απολυτίκιο!
Σχετικά κείμενα
Παράκληση στον Απόστολο Ανδρέα
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)