Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Μέχρι την ημέρα των εκλογών, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ συνωμοσιολογούσαν και λοιδορούσαν κάθε προσπάθεια της χώρας στον τομέα της έρευνας και της εξόρυξης των υδρογονανθράκων της και καταψήφισαν (τον Σεπτέμβριο του 2014) τις συμβάσεις για έρευνα και εξόρυξή τους.
Το τι ακούστηκε σ’ εκείνη τη συνεδρίαση και το τι έχει ακουστεί κάθε φορά που κάποιος τολμούσε να μιλήσει για το θέμα, δεν λέγεται – προϊόντα εξωθεσμικών επιτροπών, υπέρ των εργολάβων, υπέρ των πολυεθνικών, μονομερείς, προκλητικά ετεροβαρείς, success story χωρίς επιστημονική βάση, αποικιοκρατικές, δώρα στις πρώην «επτά αδελφές», παράδοση του ορυκτού πλούτου σε μια χούφτα ομίλους, προϊόντα εγωκεντρικού ψευδοπατριωτικού παραληρήματος και έντονου μικροπολιτικού και αποπροσανατολιστικού λαϊκισμού».
Και τελικά μας διαβεβαίωσαν ότι ερχόμενοι στην εξουσία θα προχωρούσαν σε έναν «δημοκρατικό ενεργειακό σχεδιασμό»!
Σ’ όλο αυτό το διάστημα, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συνιστώσες του ξεσπάθωναν με κάθε ευκαιρία κατά κάθε προσπάθειας της προηγούμενης κυβέρνησης να χαράξει μια εθνική ενεργειακή στρατηγική.
Οι συμφωνίες του Καϊρου ανάμεσα στην Ελλάδα, την Κύπρο και την Αίγυπτο χαρακτηρίστηκαν (με κείμενα στο επίσημο όργανο της «Αριστερής Πλατφόρμας», την Ίσκρα) «αιματοβαμμένες».
Τα συνθήματα έδιναν και έπαιρναν: Όχι στον ιμπεριαλισμό, όχι στην «εθνική συστράτευση» για το «κυριαρχικό δικαίωμα» στην ΑΟΖ, όχι στην ιμπεριαλιστική συμμαχία με Ισραήλ - ΗΠΑ - Ε.Ε., όχι στην απάτη ότι οι λαοί έχουν να κερδίσουν κάτι από το αστικό σχέδιο «μνημόνιο + υδρογονάνθρακες»! – ναι, ναι όλα αυτά έχουν γραφτεί!
Και άλλα πολλά. Όπως:
«Ελλάδα και Ρωσία στο στόχαστρο του δυτικού ιμπεριαλισμού», αφού «η Δύση και συγκεκριμένα ο αμερικανο-νατοϊκός ιμπεριαλισμός, συνεπικουρούμενος από την ΕΕ, μεθοδεύει σχεδιασμένα εδώ και μήνες την κάθετη πτώση των διεθνών τιμών του πετρελαίου», προκειμένου «να πλήξουν βαρύτατα τη ρωσική οικονομία ως βασική εξαγωγό υδρογονανθράκων»!
Και υπήρχαν και χειρότερα:
Σχετικά με την Διακήρυξη του Καϊρου και υπό τον τίτλο «Ειρήνη στο Αιγαίο, καμιά σταγόνα αίμα για τα πετρέλαια», άλλη συνιστώσα… έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για τι νομίζετε;
Μα επειδή η «πολεμοχαρής συμφωνία Σαμαρά- Αναστασιάδη με τον τύραννο της Αιγύπτου», κατά την οποία (τον Νοέμβριο του 2014) αποφασίστηκε η επίσπευση των διαπραγματεύσεων μεταξύ Ελλάδας-Κύπρου και Αιγύπτου για την οριοθέτηση των μεταξύ τους ΑΟΖ αποδεικνύει ότι «η ελληνική (και η κυπριακή) πλευρά έχει προχωρήσει σε μια ισχυρή συμμαχία με τις πιο μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στον πλανήτη, κύρια τις ΗΠΑ και τις πολυεθνικές τους, αλλά και με το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ και κάνει ό,τι απαιτούν οι δυνάμεις αυτές προκειμένου να αποσπάσει για λογαριασμό της ελληνικής κυρίαρχης τάξης ένα κομμάτι από τα μελλοντικά κέρδη από την άντληση υδρογονανθράκων».
Και μάλιστα «η συνάντηση του Καΐρου εκτός από τα στενά εθνικιστικά συμφέροντα των τριών χωρών, εξυπηρέτησε σε πολλά επίπεδα τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τους τοπικούς συμμάχους του: Ενίσχυσε τη συμμαχία Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου σε βάρος της Τουρκίας, προσθέτοντας και άλλες δυσκολίες στις πολλαπλές που αντιμετωπίζει η Άγκυρα αυτόν τον καιρό, καθώς βλέπει να υποβαθμίζεται ο ρόλος της στη Μ. Ανατολή»! Τέτοιος θρήνος για τη γείτονα!
«Αναβαθμίζεται ο αντιδραστικός άξονας Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου», μας ενημέρωναν!
Και ένας υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριζε πως η εκ μέρους της Κύπρου ανακήρυξη της ΑΟΖ αποτελεί… μονομερή ενέργεια σε βάρος οκτώ όμορων κρατών!
Διότι «μνημόνιο και υδρογονάνθρακες είναι πλευρές του ίδιου, ενιαίου σχεδίου και όχι παράλληλες και μη σχετιζόμενες πραγματικότητες».
Επομένως, «η Αριστερά πρέπει να σπάσει το αστικό σχέδιο «μνημόνια + υδρογονάνθρακες» και στους δύο του πυλώνες και όχι να το υιοθετήσει διά της εθνικής παρακαμπτηρίου»!
Μετά τις εκλογές, στο τιμόνι της προσπάθειας βρέθηκε ο άνθρωπος που φιλοξενούσε όλα αυτά τα κείμενα.
Και άρχισε να μας μιλά για «μια νέα ενεργειακή στρατηγική με σαφές προοδευτικό πρόσημο», για ανάπτυξη «μιας ανεξάρτητης, πολυεπίπεδης και πολυδιάστατης ενεργειακής στρατηγικής πολλαπλών δεσμών και συνεργασιών χωρίς μονομερείς εξαρτήσεις και τεσσάρων οριζόντων», με γνώμονα το «λαϊκό συμφέρον», για την ανάγκη η χώρα να πάψει να είναι «εξαρτημένος ενεργειακός δορυφόρος ορισμένων ηγεμονικών κρατών ή ομάδων κρατών, για «εξαρτημένο τροϊκανό οικονομικό προτεκτοράτο» και για «ενεργειακή μπανανία».
Μετά μας είπε πως οι διαγωνισμοί στις τρεις χερσαίες περιοχές θα προχωρούσαν κανονικά και για τους υπόλοιπους (για τα είκοσι θαλάσσια οικόπεδα) θα ακολουθούσε διαφορετική πρακτική – το αποτέλεσμα ήταν να ανακρούσουν πρύμναν όλες οι ξένες εταιρίες, ακόμη και η ENEL, που πρώτη είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον.
Το τι ακούστηκε σ’ εκείνη τη συνεδρίαση και το τι έχει ακουστεί κάθε φορά που κάποιος τολμούσε να μιλήσει για το θέμα, δεν λέγεται – προϊόντα εξωθεσμικών επιτροπών, υπέρ των εργολάβων, υπέρ των πολυεθνικών, μονομερείς, προκλητικά ετεροβαρείς, success story χωρίς επιστημονική βάση, αποικιοκρατικές, δώρα στις πρώην «επτά αδελφές», παράδοση του ορυκτού πλούτου σε μια χούφτα ομίλους, προϊόντα εγωκεντρικού ψευδοπατριωτικού παραληρήματος και έντονου μικροπολιτικού και αποπροσανατολιστικού λαϊκισμού».
Και τελικά μας διαβεβαίωσαν ότι ερχόμενοι στην εξουσία θα προχωρούσαν σε έναν «δημοκρατικό ενεργειακό σχεδιασμό»!
Σ’ όλο αυτό το διάστημα, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συνιστώσες του ξεσπάθωναν με κάθε ευκαιρία κατά κάθε προσπάθειας της προηγούμενης κυβέρνησης να χαράξει μια εθνική ενεργειακή στρατηγική.
Οι συμφωνίες του Καϊρου ανάμεσα στην Ελλάδα, την Κύπρο και την Αίγυπτο χαρακτηρίστηκαν (με κείμενα στο επίσημο όργανο της «Αριστερής Πλατφόρμας», την Ίσκρα) «αιματοβαμμένες».
Τα συνθήματα έδιναν και έπαιρναν: Όχι στον ιμπεριαλισμό, όχι στην «εθνική συστράτευση» για το «κυριαρχικό δικαίωμα» στην ΑΟΖ, όχι στην ιμπεριαλιστική συμμαχία με Ισραήλ - ΗΠΑ - Ε.Ε., όχι στην απάτη ότι οι λαοί έχουν να κερδίσουν κάτι από το αστικό σχέδιο «μνημόνιο + υδρογονάνθρακες»! – ναι, ναι όλα αυτά έχουν γραφτεί!
Και άλλα πολλά. Όπως:
«Ελλάδα και Ρωσία στο στόχαστρο του δυτικού ιμπεριαλισμού», αφού «η Δύση και συγκεκριμένα ο αμερικανο-νατοϊκός ιμπεριαλισμός, συνεπικουρούμενος από την ΕΕ, μεθοδεύει σχεδιασμένα εδώ και μήνες την κάθετη πτώση των διεθνών τιμών του πετρελαίου», προκειμένου «να πλήξουν βαρύτατα τη ρωσική οικονομία ως βασική εξαγωγό υδρογονανθράκων»!
Και υπήρχαν και χειρότερα:
Σχετικά με την Διακήρυξη του Καϊρου και υπό τον τίτλο «Ειρήνη στο Αιγαίο, καμιά σταγόνα αίμα για τα πετρέλαια», άλλη συνιστώσα… έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για τι νομίζετε;
Μα επειδή η «πολεμοχαρής συμφωνία Σαμαρά- Αναστασιάδη με τον τύραννο της Αιγύπτου», κατά την οποία (τον Νοέμβριο του 2014) αποφασίστηκε η επίσπευση των διαπραγματεύσεων μεταξύ Ελλάδας-Κύπρου και Αιγύπτου για την οριοθέτηση των μεταξύ τους ΑΟΖ αποδεικνύει ότι «η ελληνική (και η κυπριακή) πλευρά έχει προχωρήσει σε μια ισχυρή συμμαχία με τις πιο μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στον πλανήτη, κύρια τις ΗΠΑ και τις πολυεθνικές τους, αλλά και με το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ και κάνει ό,τι απαιτούν οι δυνάμεις αυτές προκειμένου να αποσπάσει για λογαριασμό της ελληνικής κυρίαρχης τάξης ένα κομμάτι από τα μελλοντικά κέρδη από την άντληση υδρογονανθράκων».
Και μάλιστα «η συνάντηση του Καΐρου εκτός από τα στενά εθνικιστικά συμφέροντα των τριών χωρών, εξυπηρέτησε σε πολλά επίπεδα τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τους τοπικούς συμμάχους του: Ενίσχυσε τη συμμαχία Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου σε βάρος της Τουρκίας, προσθέτοντας και άλλες δυσκολίες στις πολλαπλές που αντιμετωπίζει η Άγκυρα αυτόν τον καιρό, καθώς βλέπει να υποβαθμίζεται ο ρόλος της στη Μ. Ανατολή»! Τέτοιος θρήνος για τη γείτονα!
«Αναβαθμίζεται ο αντιδραστικός άξονας Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου», μας ενημέρωναν!
Και ένας υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριζε πως η εκ μέρους της Κύπρου ανακήρυξη της ΑΟΖ αποτελεί… μονομερή ενέργεια σε βάρος οκτώ όμορων κρατών!
Διότι «μνημόνιο και υδρογονάνθρακες είναι πλευρές του ίδιου, ενιαίου σχεδίου και όχι παράλληλες και μη σχετιζόμενες πραγματικότητες».
Επομένως, «η Αριστερά πρέπει να σπάσει το αστικό σχέδιο «μνημόνια + υδρογονάνθρακες» και στους δύο του πυλώνες και όχι να το υιοθετήσει διά της εθνικής παρακαμπτηρίου»!
Μετά τις εκλογές, στο τιμόνι της προσπάθειας βρέθηκε ο άνθρωπος που φιλοξενούσε όλα αυτά τα κείμενα.
Και άρχισε να μας μιλά για «μια νέα ενεργειακή στρατηγική με σαφές προοδευτικό πρόσημο», για ανάπτυξη «μιας ανεξάρτητης, πολυεπίπεδης και πολυδιάστατης ενεργειακής στρατηγικής πολλαπλών δεσμών και συνεργασιών χωρίς μονομερείς εξαρτήσεις και τεσσάρων οριζόντων», με γνώμονα το «λαϊκό συμφέρον», για την ανάγκη η χώρα να πάψει να είναι «εξαρτημένος ενεργειακός δορυφόρος ορισμένων ηγεμονικών κρατών ή ομάδων κρατών, για «εξαρτημένο τροϊκανό οικονομικό προτεκτοράτο» και για «ενεργειακή μπανανία».
Μετά μας είπε πως οι διαγωνισμοί στις τρεις χερσαίες περιοχές θα προχωρούσαν κανονικά και για τους υπόλοιπους (για τα είκοσι θαλάσσια οικόπεδα) θα ακολουθούσε διαφορετική πρακτική – το αποτέλεσμα ήταν να ανακρούσουν πρύμναν όλες οι ξένες εταιρίες, ακόμη και η ENEL, που πρώτη είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον.
Ο λόγος για διαγωνισμούς που έχουν δημοσιευθεί (από τις 13 Νοεμβρίου 2011) στην Εφημερίδα της ΕΕ και αυτό σημαίνει πως η Ελλάδα, χωρίς καν να έχει ανακηρύξει ΑΟΖ, κατόρθωσε τα οικόπεδα αυτά, πολλά από τα οποία βρίσκονται εκτός των χωρικών της υδάτων, να αναγνωριστούν από την ΕΕ.
Είχαν προηγηθεί, τον Απρίλιο του 2012 και τον Δεκέμβριο του 2013, συναντήσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με αντιπροσωπείες από την Αργεντινή, όπου όλοι μαζί διακήρυξαν την υποστήριξή τους στη χώρα αυτή έναντι της Ισπανίας, καθώς και την ανάγκη να «εθνικοποιηθεί συνολικά ο ορυκτός πλούτος της Ελλάδας.
Ανάμεσά τους και ο αρμόδιος σήμερα υπουργός, αλλά και ο σημερινός γγ Ενέργειας και Ορυκτών Πρώτων Υλών, που μάλιστα, όπως έγινε γνωστό μόλις την περασμένη Κυριακή, 29 Μαρτίου, ορίστηκε και πρόεδρος της Επιτροπή Αξιολόγησης των προσφορών για την έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στις περιοχές Άρτα - Πρέβεζα, Αιτωλοακαρνανία και Βορειοδυτική Πελοπόννησο!
Μιλάμε για τα ίδια πρόσωπα που ξεσπάθωναν κατά των συμβάσεων – ειδικά ο σημερινός πρόεδρος, ως βουλευτής, υπήρξε και ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ στις γνωστές «επαναστατικές» συνεδριάσεις στη Βουλή.
Όπως καταλάβατε, ο ελληνικός λαός έβαλε τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα.
Και σα να μην έφθαναν αυτά, το περασμένο σαββατοκύριακο είχαμε και δηλώσεις εξ Αμερικής από τον… αντίποδα (που όμως συμβαίνει να είναι εταίρος του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση).
Πληροφορηθήκαμε, λοιπόν, ότι ο υπουργός Άμυνας έχει αναλάβει πρωτοβουλία για δημιουργία κλίματος… συνεκμετάλλευσης των κοιτασμάτων με τις ΗΠΑ, ώστε να οδηγηθούμε σε «γραμμή χρηματοδότησης» - και προφανώς να μην έχουμε ανάγκη τους «τοκογλύφους δανειστές της ΕΕ», που θέλουν να μας αξιολογούν!
Ο ίδιος μάλιστα αποκάλυψε πως πρότεινε στην Αμερικανίδα υφυπουργό Νούλαντ μια συμφωνία μεταξύ των δύο κυβερνήσεων και πως εκείνη του αντιπρότεινε συμφωνία με αμερικανικές εταιρίες (οπότε πάει περίπατο ο «δημοκρατικός ενεργειακός σχεδιασμός» του ΣΥΡΙΖΑ.
Και έστειλε και το μήνυμα από την… 5η Λεωφόρο του Μανχάτταν, για να «χτίσουμε μια μεγάλη συμμαχία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ με τη συνεργασία των ΗΠΑ».
Ο ίδιος, σε συνέντευξη Τύπου, μόλις στις 21 Ιανουαρίου 2015, είχε ταχθεί υπέρ «μιας στρατηγικής συμμαχίας με τη Ρωσία σε ενεργειακό και οικονομικό επίπεδο».
Ωστόσο, στις 28 Μαρτίου, μας είπε ότι «θα επιδιώξουμε να εμπλακούν στην εξόρυξη και αμερικανικές εταιρίες». Διότι «είναι σημαντική η αμερικανική παρουσία για την ασφάλεια των επενδύσεων».
Πάνε και τα προτεκτοράτα, πάνε και οι μπανανίες, πάνε και οι ιμπεριαλιστές και οι «αιματοβαμμένες συμμαχίες».
Αλλά αυτά είναι θέματα που καλείται να λύσει ο κ. Τσίπρας στο εσωτερικό της κυβέρνησής του.
Το πρόβλημα είναι πως εντελώς ξαφνικά, η Ελλάδα εξελίσσεται σε μια παραπαίουσα χώρα, που πότε τα βάζει με τον ένα σύμμαχό της και πότε με τον άλλο.
Και η τραγωδία είναι πως μεταξύ 5ης Λεωφόρου και 5η Αξιολόγησης μπορεί να κινδυνέψουν οι υδρογονάνθρακές μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου