Η ΟΑΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

                Καθώς βρισκόμαστε στην μέση τής Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ακούμε τήν Εκκλησία μας να αποκαλεί την σημερινή Κυριακή τής Σταυροπροσκυνήσεως ως όαση. Βεβαίως, λογικό είναι να αντιπαραβάλλεται η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή με πορεία στήν έρημο, καθώς η νηστεία και τα ασκητικά παλαίσματα, που χαρακτηρίζουν αυτήν την περίοδο, σημασιοδοτούν μια κατάσταση ταλαιπωρίας για το σώμα προκειμένου να ενισχυθεί η κατάσταση μετανοίας. Όμως, γιατί όαση η σημερινή Κυριακή; Μήπως καταπαύει, έστω για μια ημέρα, η νηστεία; Μήπως αλλάζει το κυρίαρχο πένθιμο κλίμα τής Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής;

                Το μοναδικό τής σημερινής ημέρας, το οποίο κατ’ αρχήν δικαιολογεί τον χαρακτηρισμό της ως όασης, είναι η προβολή προς προσκύνηση τού Τιμίου και ζωοποιούν Σταυρού τού Κυρίου μας. Λένε οι Πατέρες πως ιδίως, οι δύο οριζόντιες κεραίες τού Σταυρού, παραβάλλουν τήν εικόνα δένδρου με κλαδιά γεμάτα φύλλα, τα οποία εξασφαλίζουν δροσιά και προστατεύουν από τόν καύσωνα. Έτσι, όπως ο οδοιπόρος στην έρημο αποζητά και τήν παραμικρότερη σκιά για να προστατευθεί από τόν καυτερό ήλιο, πολύ περισσότερο χαίρεται όταν φθάνει στην όαση με τα πολλά δένδρα, τούς παχείς ίσκιους και το δροσερό νερό, έτσι και ο Χριστιανός, προχωρώντας στα δύσβατα μονοπάτια τής ζωής και κυρίως, αγωνιζόμενος στήν τρέχουσα πνευματική περίοδο, βλέποντας τόν Σταυρό να εκτείνεται, αναγνωρίζει τήν παρηγορία του και καταφεύγει εκεί, καθώς η δύναμη τού Σταυρού υπερνικά κάθε ενάντιο δύναμη και τον καθιστά όπλο ακαταμάχητο, μπροστά στό οποίοι ο διάβολος φρίττει και τρέμει μη φέρων καθοράν αυτού τήν δύναμιν, οι δε άγγελοι χαίρονται και αγάλλονται αναγνωρίζοντας τήν σημαία τού θριάμβου.

                Είναι ουσιαστικά ο Τίμιος Σταυρός, τό όργανο εκείνο που από σημείο ατιμωτικού και επονείδιστου θανάτου, εξελίχθηκε σε σύμβολο θριάμβου, κατανικήσεως τού θανάτου και τού διαβόλου και εγγυητική δύναμη τής σωτηρίου πορείας τού χριστιανού επί γής. Όχι μόνον τούτο, αλλά κατέστη και το ορατό σύμβολο ομολογίας τής Πίστεως και επικλήσεως τού Θεού-Πατέρα. Γι αυτό και η σωστή αποτύπωσή του πάνω στό σώμα μας, κάθε φορά που κάνουμε τον Σταυρό μας, είναι υποχρεωτική, αλλιώς καταντά προσβολή και βλασφημία κατά τού Κυρίου τής Δόξης, ο οποίος με αυτό το σημείο δοξάσθηκε και κατοχύρωσε και τήν δική μας παραδείσια δόξα.

                Πέραν όμως, τής δυνάμεως τού σεπτού συμβόλου, η σημερινή Κυριακή είναι όαση και για έναν ακόμη λόγο. Προβάλλεται η μοναδικότητα τού προσώπου τού Χριστού. Η Εκκλησία παραθέτει τήν σημερινή αποστολική περικοπή, όπου ο Χριστός προβάλλεται ως το κατ’ εξοχήν υπεροχικό πρόσωπο, ανώτερο αγγέλων, προφητών, δικαίων. Γι  αυτό και προβάλλεται υπεροχικά η Εκκλησία ως ανώτερη κάθε άλλου θρησκευτικού μορφώματος επί γής, λόγω του ότι αποτελεί τόν Χριστό παρατεινόμενο στούς αιώνες. Τι λέει ο απόστολος Παύλος; «Έχοντες αρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τούς ουρανούς, Ιησούς τόν υιόν τού Θεού, κρατώμεν τής ομολογίας». Ο Χριστός είναι ο αιώνιος και μόνος Αρχιερεύς. Δεν τον κατανίκησε ο θάνατος, αλλά δια τής Αναστάσεώς του και τής Αναλήψεώς του έχει διασχίσει τους ουρανούς, ξεπερνώντας τους, και εισερχόμενος στόν τόπο τής ουράνιας βασιλείας του αναμένει και εμάς, αρκεί να κρατήσουμε ως πολύτιμο θησαυρό τήν ομολογία τής Πίστεώς μας προς αυτόν. Εδώ συνδέεται ο Σταυρός με τήν σημερινή ημέρα! Είναι η απόδειξη τής αιώνιας βασιλείας τού Χριστού, καθώς αποδεικνύει τήν νίκη του επί τού θανάτου και την ιδιότητά του ως Υιού τού Θεού.

          Επιπλέον, επειδή ο απόστολος Παύλος πρέπει να αναδείξει τήν ιδιότητα τού αιωνίου στό πρόσωπο τού Χριστού, τόν συνδέει με ένα άλλο κομβικό και σεβαστό πρόσωπο τής Παλαιάς Διαθήκης, τόν Μελχισεδέκ, βασιλέα Σαλήμ στόν οποίο είχε καταβάλει φόρο δεκάτης ο Γενάρχης τού Ισραήλ, ο Αβραάμ. Επειδή δε η Αγία Γραφή, κατά παράδοξο τρόπο δεν κάνει λόγο για τήν καταγωγή του και τα χρόνια τής ζωής του, παρουσιάζεται ως αγέννητος και αθάνατος, προκειμένου να καταστεί προφητικά προεικόνιση τού Χριστού στήν κατανόηση τών ανθρώπων. Είναι λοιπόν, ο Μελχισεδέκ «απάτωρ», «αμήτωρ», «αγενεαλόγητος», δηλαδή άναρχος, αιώνιος, ατελεύτητος αρχιερεύς, με ιερωσύνη ανώτερη τής λευιτικής, αφού ο προπάτορας τών λευιτών πλήρωσε σε αυτόν φόρο τιμής.

          Οι φαινομενικές ιδιότητες που αποδίδονται στον Μελχισεδέκ, λόγω τής διατυπώσεως τής Παλαιάς Διαθήκης, καθίστανται πραγματικές στο πρόσωπο τού Χριστού.  Απάτωρ, αφού ως άνθρωπος γεννήθηκε εκ Παρθένου. Αμήτωρ, αφού ως Υιός και Λόγος τού Θεού γεννήθηκε μόνο εκ Πατρός. Αγενεαλόγητος, ως άναρχος Θεός. Αρχιερεύς εις τον αιώνα, μιάς που προσέφερε εφ’ άπαξ τήν λυτρωτική θυσία στόν Γολγοθά, όπου αναγόμαστε όλοι διά τής θείας Λειτουργίας, για να μεταλάβουμε το Σώμα και το Αίμα του. Αλλά και γιατί δεν παρέλαβε από άνθρωπο τήν αρχιερωσύνη, ενεργώντας με τρόπο ασύλληπτο από την ανθρώπινη θεώρηση τών πραγμάτων.

          Η σημερινή ημέρα είναι όαση γιατί η δύναμη τού Σταυρού υποδεικνύει και υπογραμμίζει τήν μοναδικότητα τού προσώπου τού Χριστού ως Υιού τού Θεού, ο οποίος με τα όσα έκανε, άνοιξε τούς ουρανούς και για εμάς αναμένοντάς μας στήν Βασιλεία του. Επομένως, αγωνιζόμαστε με ασφάλεια, με βεβαιότητα, με την μόνη επί γής αλήθεια που ονομάζεται Χριστός!

Αρχιμ. Ι.Ν.