« Ἕκαστος ὅπου σώζεται, ἐκεῖ δικαίως καὶ προστρέχει·[1] » - ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Αὐτές τίς Ἅγιες ἡμέρες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Μεσσίας, καλεῖ ἐργάτες νά ἐργασθοῦν στόν Ἀμπελῶνα Του, νά τηρήσουν τίς Ἅγιες ἐντολές Του[2] καί προσφέρει δωρεάν κληρονομιά τήν Βασιλεία τοῦ Πατρός Του[3]. Ἀντίθετα, ὁ Ἑωσφόρος, μέ δόλο καί ἀπάτη, δεικνύει τούς δικούς του «ἀγρούς», καλώντας κι’ αὐτός  ἐργάτες  βόσκειν χοίρους, ὁδηγώντας τούς ἀφελεῖς εἰς αἰώνιον ἀπώλειαν. Ἀφ’ἑνός ἔχουμε τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί ἀφ’ἑτέρου τήν δυναστεία τοῦ διαβόλου. Ἐν τούτοις, παραθέτουμε ἐνδεικτικά τά χωρία ἐκεῖνα τῆς Ἁγίας Γραφῆς μέ τά ὁποῖα τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, ἀπό ἄκραν εὐσπλαχνίαν καί φιλανθρωπίαν, προειδοποιεῖ γιά τό χάος καί τήν ἄβυσσον, τήν τραγικότητα ὡς συνέπεια τοῦ σαρκικοῦ φρονήματος, τῶν σαρκικῶν ἁμαρτημάτων, πρός ἀποφυγήν τῶν ἔργων τοῦ βορβόρου. Ἐπίσης, παραθέτουμε λόγους Πατέρων, σύγχρονων Θεολόγων καί ἀσκητῶν.                                       «Υἱέ, ἐμῇ σοφίᾳ πρόσεχε, ἐμοῖς δὲ λόγοις παράβαλλε σὸν οὗς,... μὴ πρόσεχε φαύλῃ γυναικί· μέλι γὰρ ἀποστάζει ἀπὸ χειλέων γυναικὸς πόρνης, ἣ πρὸς καιρὸν λιπαίνει σὸν φάρυγγα, ὕστερον μέντοι πικρότερον χολῆς εὑρήσεις καὶ ἠκονημένον μᾶλλον μαχαίρας διστόμου.»(Παροιμῖαι.,κεφ. ε’,στ.1,3-4).                                                                                     «...σὺ γὰρ εἶπας· ἐγώ εἰμι, καὶ οὐκ ἔστιν ἑτέρα. γνῶθι, ὅτι ἡ σύνεσις τούτων καὶ ἡ πορνεία σου ἔσται σοι αἰσχύνη.»(Ἠσαΐας, κεφ.47,στ.10).                                                                Γιά τίς ἐκτρώσεις:«ὅταν ἐκτείνητε τὰς χεῖρας ὑμῶν πρός με, ἀποστρέψω τοὺς ὀφθαλμούς μου ἀφ᾿ ὑμῶν, καὶ ἐὰν πληθύνητε τὴν δέησιν, οὐκ εἰσακούσομαι ὑμῶν· αἱ γὰρ χεῖρες ὑμῶν αἵματος πλήρεις.»(Ἡσαΐας,κεφ.α΄,στ.15).                                                                          «ἆρον τοὺς ὀφθαλμούς σου εἰς εὐθεῖαν καὶ ἰδέ· πῶς οὐχὶ ἐξεφύρθης; ἐπὶ ταῖς ὁδοῖς ἐκάθισας αὐτοῖς ὡσεὶ κορώνη ἐρημουμένη καὶ ἐμίανας τὴν γῆν ἐν ταῖς πορνείαις σου καὶ ἐν ταῖς κακίαις σου... οὐχ ὡς οἶκόν με ἐκάλεσας καὶ πατέρα καὶ ἀρχηγὸν τῆς παρθενίας σου;»(Ἱερεμίας,κεφ.γ’,στ.2,4).                                                                                           «Καὶ ἐγένετο λόγος Κυρίου πρός με λέγων·...καὶ ἔδωκε τὴν πορνείαν αὐτῆς ἐπ' αὐτούς· ἐπίλεκτοι υἱοὶ ᾿Ασσυρίων πάντες, καὶ ἐπὶ πάντας, οὓς ἐπέθετο, ἐν πᾶσι τοῖς ἐνθυμήμασιν αὐτοῖς ἐμιαίνετο. καὶ τὴν πορνείαν αὐτῆς ἐξ Αἰγύπτου οὐκ ἐγκατέλιπεν, ὅτι μετ' αὐτῆς ἐκοιμῶντο ἐν νεότητι αὐτῆς, καὶ αὐτοὶ διεπαρθένευσαν αὐτὴν καὶ ἐξέχεαν τὴν πορνείαν αὐτῶν ἐπ' αὐτήν[4]... αὐτοὶ υἱούς σου καὶ θυγατέρας σου λήψονται, καὶ τοὺς καταλοίπους σου πῦρ καταφάγεται. καὶ ἐκδύσουσί σε τὸν ἱματισμόν σου καὶ λήψονται τὰ σκεύη τῆς καυχήσεώς σου.»(Ἰεζεκιήλ, κεφ.κγ΄,1,7-8,25-26).                                                              «ἀρὰ καὶ ψεῦδος καὶ φόνος καὶ κλοπὴ καὶ μοιχεία κέχυται ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ αἵματα ἀφ᾿ αἵμασι μίσγουσι. διὰ τοῦτο πενθήσει ἡ γῆ καὶ σμικρυνθήσεται σὺν πᾶσι τοῖς κατοικοῦσιν αὐτήν, σὺν τοῖς θηρίοις τοῦ ἀγροῦ καὶ σὺν τοῖς ἑρπετοῖς τῆς γῆς καὶ σὺν τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ, καὶ οἱ ἰχθύες τῆς θαλάσσης ἐκλείψουσιν... καὶ φάγονται καὶ οὐ μὴ ἐμπλησθῶσιν, ἐπόρνευσαν καὶ οὐ μὴ κατευθύνωσι, διότι τὸν Κύριον ἐγκατέλιπον τοῦ φυλάξαι. Πορνείαν καὶ οἶνον καὶ μέθυσμα ἐδέξατο καρδία λαοῦ μου... καὶ οὐ μὴ ἐπισκέψωμαι ἐπὶ τὰς θυγατέρας ὑμῶν, ὅταν πορνεύσωσι, καὶ ἐπὶ τὰς νύμφας ὑμῶν, ὅταν μοιχεύσωσιν· ὅτι αὐτοὶ μετὰ τῶν πορνῶν συνεφύροντο καὶ μετὰ τῶν τετελεσμένων ἔθυον, καὶ ὁ λαὸς ὁ συνίων συνεπλέκετο μετὰ πόρνης.»(Ὠσηέ,κεφ.δ΄,στ.2,3,10-11,14).                      «καὶ τὰ τέκνα αὐτῆς οὐ μὴ ἐλεήσω, ὅτι τέκνα πορνείας ἐστίν.»(Ὠσηέ, κεφ.β΄,στ.6).     «τέκνα δὲ μοιχῶν ἀτέλεστα ἔσται, καὶ ἐκ παρανόμου κοίτης σπέρμα ἀφανισθήσεται. ἐάν τε γὰρ μακρόβιοι γένωνται, εἰς οὐθὲν λογισθήσονται, καὶ ἄτιμον ἐπ᾿ ἐσχάτων τὸ γῆρας αὐτῶν· ἐάν τε ὀξέως τελευτήσωσιν, οὐχ ἕξουσιν ἐλπίδα, οὐδὲ ἐν ἡμέρᾳ διαγνώσεως παραμύθιον· γενεᾶς γὰρ ἀδίκου χαλεπὰ τὰ τέλη.»(Σοφ.Σολομ.,κεφ.γ΄στ.16-19).             «καὶ ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὢν οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὁμοιώθη αὐτοῖς[5]» (Ψαλμ. μη΄,στ.13)                                                                                              «εἶπε δὲ Κύριος· κραυγὴ Σοδόμων καὶ Γομόρρας πεπλήθυνται πρός με, καὶ αἱ ἁμαρτίαι αὐτῶν μεγάλαι σφόδρα. καταβὰς οὖν ὄψομαι, εἰ κατὰ τὴν κραυγὴν αὐτῶν τὴν ἐρχομένην πρός με συντελοῦνται, εἰ δὲ μή, ἵνα γνῶ... Ἦλθον δὲ οἱ δύο ἄγγελοι εἰς Σόδομα ἑσπέρας· Λὼτ δὲ ἐκάθητο παρὰ τὴν πύλην Σοδόμων. ἰδὼν δὲ Λώτ, ἐξανέστη εἰς συνάντησιν αὐτοῖς καὶ προσεκύνησε τῷ προσώπῳ ἐπὶ τὴν γῆν. καὶ εἶπεν· ἰδοὺ κύριοι, ἐκκλίνατε εἰς τὸν οἶκον τοῦ παιδὸς ὑμῶν καὶ καταλύσατε καὶ νίψασθε τοὺς πόδας ὑμῶν, καὶ ὀρθρίσαντες ἀπελεύσεσθε εἰς τὴν ὁδὸν ὑμῶν. καὶ εἶπαν· οὐχί, ἀλλ᾿ ἐν τῇ πλατείᾳ καταλύσομεν. καὶ κατεβιάζετο αὐτούς, καὶ ἐξέκλιναν πρὸς αὐτὸν καὶ εἰσῆλθον εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. καὶ ἐποίησεν αὐτοῖς πότον, καὶ ἀζύμους ἔπεψεν αὐτοῖς, καὶ ἔφαγον. πρὸ τοῦ κοιμηθῆναι δέ, οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως οἱ Σοδομῖται περικύκλωσαν τὴν οἰκίαν ἀπὸ νεανίσκου ἕως πρεσβυτέρου, ἅπας ὁ λαὸς ἅμα. καὶ ἐξεκαλοῦντο τὸν Λὼτ καὶ ἔλεγον πρὸς αὐτόν· ποῦ εἰσιν οἱ ἄνδρες οἱ εἰσελθόντες πρὸς σὲ τὴν νύκτα; ἐξάγαγε αὐτοὺς πρὸς ἡμᾶς, ἵνα συγγενώμεθα αὐτοῖς... ἐκτείναντες δὲ οἱ ἄνδρες τὰς χεῖρας εἰσεσπάσαντο τὸν Λὼτ πρὸς ἑαυτοὺς εἰς τὸν οἶκον, καὶ τὴν θύραν τοῦ οἴκου ἀπέκλεισαν· τοὺς δὲ ἄνδρας τοὺς ὄντας ἐπὶ τῆς θύρας τοῦ οἴκου ἐπάταξαν ἐν ἀορασίᾳ ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου, καὶ παρελύθησαν ζητοῦντες τὴν θύραν. Εἶπαν δὲ οἱ ἄνδρες ἢ πρὸς Λώτ· εἰσί σοι ὧδε γαμβροὶ ἢ υἱοὶ ἢ θυγατέρες; ἢ εἴτις σοι ἄλλος ἐστὶν ἐν τῇ πόλει, ἐξάγαγε ἐκ τοῦ τόπου τούτου· ὅτι ἡμεῖς ἀπόλλυμεν τὸν τόπον τοῦτον, ὅτι ὑψώθη ἡ κραυγὴ αὐτῶν ἔναντι Κυρίου, καὶ ἀπέστειλεν ἡμᾶς Κύριος ἐκτρίψαι αὐτήν... καὶ Κύριος ἔβρεξεν ἐπὶ Σόδομα καὶ Γόμορρα θεῖον, καὶ πῦρ παρὰ Κυρίου ἐξ οὐρανοῦ καὶ κατέστρεψε τὰς πόλεις ταύτας καὶ πᾶσαν τὴν περίχωρον καὶ πάντας τοὺς κατοικοῦντας ἐν ταῖς πόλεσι καὶ τὰ ἀνατέλλοντα ἐκ τῆς γῆς.»(Γένεσις, κεφ.18,στ.20-21, κεφ.19,στ.1-5,10-13,24-25).  Ἰδού τό φρικτόν καί φοβερόν τῆς ὁμοφυλοφιλίας (κιναιδισμοῦ) ἀποτέλεσμα!!!                                                                                                «ἔλεγε δὲ ὅτι τὸ ἐκ τοῦ ἀνθρώπου ἐκπορευόμενον, ἐκεῖνο κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον. ἔσωθεν γὰρ ἐκ τῆς καρδίας τῶν ἀνθρώπων οἱ διαλογισμοὶ οἱ κακοὶ ἐκπορεύονται, μοιχεῖαι, πορνεῖαι, φόνοι, κλοπαί, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλος, ἀσέλγεια, ὀφθαλμὸς πονηρός, βλασφημία, ὑπερηφανία, ἀφροσύνη· πάντα ταῦτα τὰ πονηρὰ ἔσωθεν ἐκπορεύεται καὶ κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον.»(Μᾶρκ.,κεφ.ζ΄,στ.20-23).                                                                                   «τοῖς δὲ δειλοῖς καὶ ἀπίστοις καὶ ἐβδελυγμένοις καὶ φονεῦσι καὶ πόρνοις καὶ φαρμακοῖς καὶ εἰδωλολάτραις καὶ πᾶσι τοῖς ψευδέσι τὸ μέρος αὐτῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ ἐν πυρὶ καὶ θείῳ, ὅ ἐστιν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος... Μακάριοι οἱ ποιοῦντες τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, ἵνα ἔσται ἡ ἐξουσία αὐτῶν ἐπὶ τὸ ξύλον τῆς ζωῆς, καὶ τοῖς πυλῶσιν εἰσέλθωσιν εἰς τὴν πόλιν. ἔξω οἱ κύνες καὶ οἱ φαρμακοὶ καὶ οἱ πόρνοι καὶ οἱ φονεῖς καὶ οἱ εἰδωλολάτραι καὶ πᾶς ὁ φιλῶν καὶ ποιῶν ψεῦδος.»(Ἀποκάλ.,κεφ.κα΄:στ.8, κεφ.κβ΄,στ.14-15).          «Ἀγαπητοί, παρακαλῶ ὡς παροίκους καὶ παρεπιδήμους, ἀπέχεσθαι τῶν σαρκικῶν ἐπιθυμιῶν, αἵτινες στρατεύονται κατὰ τῆς ψυχῆς»(Α΄Πέτρ.,κεφ.β΄,στ.11).                «Διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς πάθη ἀτιμίας. αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν, ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἣν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες... οἵτινες τὸ δικαίωμα τοῦ Θεοῦ ἐπιγνόντες, ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες ἄξιοι θανάτου εἰσίν, οὐ μόνον αὐτὰ ποιοῦσιν, ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσι τοῖς πράσσουσι.»(Ρωμ.,κεφ.α΄,στ.26-27,32).                                                                                      «μηδενὶ μηδὲν ὀφείλετε εἰ μὴ τὸ ἀγαπᾶν ἀλλήλους. ὁ γὰρ ἀγαπῶν τὸν ἕτερον νόμον πεπλήρωκε· τὸ γὰρ οὐ μοιχεύσεις, οὐ φονεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐκ ἐπιθυμήσεις, καὶ εἴ τις ἑτέρα ἐντολή, ἐν τούτῳ τῷ λόγῳ ἀνακεφαλαιοῦται, ἐν τῷ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. ἡ ἀγάπη τῷ πλησίον κακὸν οὐκ ἐργάζεται· πλήρωμα οὖν νόμου ἡ ἀγάπη.»(Ρωμ.,κεφ.ιγ΄,στ.8-10). Τό μέτρο τῆς ἀγάπης εἶναι τό μέτρο τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ. Ἐκτός αὐτοῦ τοῦ μέτρου, ἡ ὅποια ἀγάπη εἶναι ἁμαρτωλή, ἀρρωστημένη, διότι ἡ Ὀρθόδοξη ἀγάπη εἶναι θυσιαστική ἕως τέλους, καί πρώτιστα ἁγνή!                                          «...μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται...βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι...φεύγετε τὴν πορνείαν. πᾶν ἁμάρτημα ὃ ἐὰν ποιήσῃ ἄνθρωπος ἐκτὸς τοῦ σώματός ἐστιν, ὁ δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει[6]. ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν ἁγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ, καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν; ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς· δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ.»(Κορ.Α΄,κεφ.στ΄,στ.9-10,18-20).                                                                                                                                                                   «Λέγω δὲ πνεύματι περιπατεῖτε καὶ ἐπιθυμίαν σαρκὸς οὐ μὴ τελέσητε...φανερὰ δέ ἐστι τὰ ἔργα τῆς σαρκός, ἅτινά ἐστι μοιχεία πορνεία, ἀκαθαρσία, ἀσέλγεια, εἰδωλολατρία...καθὼς καὶ προεῖπον, ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσιν. ὁ δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις,  πρᾳότης, ἐγκράτεια· κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος. οἱ δὲ τοῦ Χριστοῦ τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις.»(Γαλ.,κεφ.ε΄,στ.16,19-24).                                                                                                         «πορνεία δὲ καὶ πᾶσα ἀκαθαρσία ἢ πλεονεξία μηδὲ ὀνομαζέσθω ἐν ὑμῖν, καθὼς πρέπει ἁγίοις, καὶ αἰσχρότης καὶ μωρολογία ἢ εὐτραπελία, τὰ οὐκ ἀνήκοντα, ἀλλὰ μᾶλλον εὐχαριστία. τοῦτο γάρ ἐστε γινώσκοντες, ὅτι πᾶς πόρνος ἢ ἀκάθαρτος ἢ πλεονέκτης, ὅ ἐστιν εἰδωλολάτρης, οὐκ ἔχει κληρονομίαν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ. Μηδεὶς ὑμᾶς ἀπατάτω κενοῖς λόγοις· διὰ ταῦτα γὰρ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας. μὴ οὖν γίνεσθε συμμέτοχοι αὐτῶν.»(Ἐφεσ.,κεφ.ε΄,στ.3-7).                            «Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν, καὶ τὴν πλεονεξίαν ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία, δι' ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας»(Κολασ.,κεφ.γ΄,στ.5-6).                                                                       «πόρνοις, ἀρσενοκοίταις, ἀνδραποδισταῖς, ψεύσταις, ἐπιόρκοις, καὶ εἴ τι ἕτερον τῇ ὑγιαινούσῃ διδασκαλίᾳ ἀντίκειται» (Τιμ. Α΄,κεφ.α΄,στ.10).                                                                         «Πόθεν πόλεμοι καὶ πόθεν μάχαι ἐν ὑμῖν; οὐκ ἐντεῦθεν, ἐκ τῶν ἡδονῶν ὑμῶν τῶν στρατευομένων ἐν τοῖς μέλεσιν ὑμῶν; ἐπιθυμεῖτε, καὶ οὐκ ἔχετε· φονεύετε καὶ ζηλοῦτε, καὶ οὐ δύνασθε ἐπιτυχεῖν· μάχεσθε καὶ πολεμεῖτε, καὶ οὐκ ἔχετε, διὰ τὸ μὴ αἰτεῖσθαι ὑμᾶς· αἰτεῖτε καὶ οὐ λαμβάνετε, διότι κακῶς αἰτεῖσθε, ἵνα ἐν ταῖς ἡδοναῖς ὑμῶν δαπανήσητε. μοιχοὶ καὶ μοιχαλίδες! οὐκ οἴδατε ὅτι ἡ φιλία τοῦ κόσμου ἔχθρα τοῦ Θεοῦ ἐστιν; ὃς ἂν οὖν βουληθῇ φίλος εἶναι τοῦ κόσμου, ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ καθίσταται.» (Ἰακ.,κεφ.δ΄,στ.1-4).                                                                                                                                      Λέει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς:                                                                                      «Γιὰ νὰ σοῦ παρουσιάσω τὸ ὅλο σαφέστερα· τὸ κορύφωμα τῶν κακῶν λέγεται ἡδονὴ καὶ ὅλο σχεδὸν τὸ πλῆθος τῶν πονηρῶν κρεμιέται ἀπὸ αὐτήν. Διότι ἡ ἡδονὴ διαιρεῖται σὲ δύο σύμφωνα μὲ τὰ διπλᾶ συστατικὰ μας· τὸ ἕνα μέρος της ἔχει πάντοτε μία νοερὴ φλεγμονὴ ποὺ φαίνεται τερπνή,...καὶ ὀνομάζεται φιλοδοξία· τὸ ἄλλο μέρος, ποὺ ἐκ φύσεως θέλγει πάντοτε κατ’αἴσθησι, ἔχει τὴν ἐπωνυμία ἀπὸ ἐκείνη τὴν ἴδια, καλούμενο φιληδονία. Παίρνοντας λοιπὸν αὐτὲς ὡς συνεργὸ τὸ συρόμενο ἐπάνω στὸ χῶμα φίδι, δηλαδὴ τὴν φιλοχρηματία, ἐμβάλλουν πολὺ καὶ πικρὸ καὶ θανατηφόρο δηλητήριο στὶς ἀπατημένες ἀθάνατες ψυχές...» (Παλαμ. Ταμεῖον, σελ.746, παρ.6&7, «Πρὸς Ἰωάννην καὶ Θεόδωρον φιλοσόφους, ΕΠΕ 8,440-444, Ε.Χ. 5,234-236»).                                                     «Ὁ χοιρώδης βίος λόγῳ τῆς ἄκρας ἀκαθαρσίας του ὑπονοεῖ κάθε πάθος, χοῖροι δὲ εἶναι ὅσοι κυλίονται στὸν βόρβορο τῶν παθῶν αὐτῶν.» (Παλαμ. Ταμεῖον, σελ.747, «Ὀμιλία Γ’ Εἰς τὴν κατὰ τὸν... ἄσωτον τοῦ Κυρίου παραβολήν, ΕΠΕ 9,94. PG 151,41C).

«Ἄν πεῖτε νά ζήσουν ζωή ἐγκρατείας, βίο σώφρονα καί καθαρό, θά σᾶς κοιτάξουν μέ οἶκτο καί θά ποῦν ὅτι εἶστε διεστραμμένοι. Εἶπαν οἱ βρώμικοι τούς καθαρούς ἀκάθαρτους! Ἔτσι εἶναι. Ὅταν, ἀγαπητοί μου, πιά ἡ ἀκαθαρσία γίνεται νόμος, γίνεται ἔθος, γίνεται πράξη, οἱ ἄνθρωποι μεταξύ των δέν ντρέπονται καί θά ποῦν ἀνώμαλο τόν σώφρονα καί τόν ἠθικό καί τόν ἁγνό ἄνθρωπο! Ἐκεῖ ἔφτασε ἡ ἐποχή μας, στό νά ἔχει, ὄχι πιά διαστροφή πράξεων, ἀλλά νά ἔχει καί διαστροφή ἀντιλήψεων, δηλαδή πλέον ὁ ἄνθρωπος ἀληθινά ἔχει διαστραφεῖ!!!». (π. Ἀθαν. Μυτιληναῖος, Δευτερονόμιο, ὁμιλία 17η).            «Ἕνας θεῖος μου ἦταν στρατιώτης στή Μ. Ἀσία. Ἡ ἐνοματία του ἦταν καμιά δεκαριά ἄντρες, πῆγαν σέ ἕνα τουρικικό πορνεῖο. Ὁ θεῖος μου δέν ἔκανε τίποτε, δηλαδή εἶχε τό φόβο τοῦ Θεοῦ, ὁ ἴδιος μοῦ τό ἔλεγε, δέν ἔκανε τίποτε, κάθησε ἥσυχα καί δέν ἐπόρνευσε. Μάλιστα ἔζησε κάπου 90 τόσα χρόνια, πῶς συνέπεσε, ὁ τελευταῖος πνευματικός -γιατί πάντα ἐξομολογεῖτο- ἐξομολογήθηκε σέ μένα ὁ θεῖος ὁ Χρῆστος! (συγκίνηση). Λοιπόν, ἀκοῦστε. Τήν ἄλλη μέρα ἔδωσαν μάχη μέ τούς Τούρκους. Ἐφονεύθησαν ὅλοι πλήν τοῦ θείου μου. Εἶχε τό σημεῖο![7]»(π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος)           «Τό φοβερό ἁμάρτημα, μέ τό ὁποῖο θά ἔρθει τό τέλος τοῦ κόσμου, εἶναι ἡ ἀρσενοκοιτία, δηλαδή ἡ ὁμοφυλοφιλία. Τά Σόδομα καί τά Γόμορρα εἶναι τύπος τοῦ μέλλοντος κόσμου καί τῆς καταστροφῆς του. Λέγει ὁ Ἅγιος Ἱερώνυμος: «Ὅταν θά πολλύνει ἡ ἀρσενοκοιτία πάνω στή γῆ, τότε θά καταστραφεῖ ὁ κόσμος καί θά ἔρθει ὁ Χριστός ξανά στή γῆ». Καί φοβᾶμαι πώς ἡ ἁμαρτία αὐτή πλέον δέν γνωρίζει ὅρια. Καί ὅταν λέμε «ἀρσενοκοιτία», δέν ἐννοοῦμε μόνο ἄντρες μέ ἄντρες, ἀλλά εἶναι καί ὁ λεσβιασμός»(π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος, Δευτερονόμιο, ὁμιλία 17η).                                                   «Αὐτόν τόν πολιτισμό θά τόν καταστρέψει ἡ πορνεία»(π.ἘΦραίμ Κατουνακιώτης).                                

Καί κλείνουμε μέ λίγα λόγια πού εἰπώθηκαν γιά τό θέμα αὐτό ἀπό δύο σύγχρονους Ἁγίους Γέροντες, τόν π. Πορφύριο Καυσοκαλυβίτη καί τόν π. Παΐσιο Ἁγιορείτη:                                                                                                                                                          “Σέ μιά μητέρα ὁ Γέροντας ἔλεγε: «Νά προσέχεις καί νά προσεύχεσαι, τά παιδιά σου νά μήν πέσουν στή σαρκική ἁμαρτία. Βέβαια καί μέ τόν λογισμό ἁμαρτάνει κανείς, ἀλλά ἐλαφρότερα, ἐνῶ μέ τή σαρκική συνεύρεση πολύ βαρύτερα, γιατί μ’αὐτήν γίνονται βαθιές ἀλλαγές καί ζημιές στήν ψυχή»”.(Ἅγιος Πορφύριος, Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν, σελ.69)      “Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἔλεγε γιά τήν παρθενία: «Ἡ παρθενία εἶναι φωτοστέφανο τῆς χάριτος στάς κεφαλάς τῶν νέων καί τῶν νεανίδων καί ἄν φθάσουν παρθένοι στό γάμο ἔχουν εἰδική εὐλογία καί μέριμνα ἀπό τόν Θεόν στήν οἰκογενειακή τους ζωή, τόσο τό ἀνδρόγυνο ὅσο καί τά παιδιά τους».’’       

Εἴθε ὁ Σταυρωθείς καί Ἀναστάς Γλυκύτατος Ἰησοῦς νά σκέπει τήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα, τήν Ὀρθόδοξη οἰκογένεια καί τήν Ὀρθόδοξη νεολαία μας.

Σἐ Αὐτόν ἀνήκει ἡ Δόξα, τό Κράτος καί ἡ Βασιλεία εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.                                                                                   

---

[1] Θεοτοκίον γ΄ἤχου, Δευτέρα Πρωΐ, εἰς τό τέλος τοῦ Ὄρθρου.

[2] «ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴν παρ' αὐτῷ ποιήσομεν».(Ἰωάν.,κεφ.ιδ΄, στ.23)

[3] «Ἔδωκας κληρονομίαν τοῖς φοβουμένοις τὸ ὄνομά σου, Κύριε.» (Προκείμενον ἐσπερινοῦ Κυριακῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς)

[4] Βλέπε γάμους μεταξύ Ὀρθοδόξων καί  Ἀλλοθρήσκων.

[5] «Ἡ ὁμοφυλοφιλία, ὅπως καί ἡ κτηνοβασία, εἶναι ἀσέβεια.» (π.  Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος, Σειράχ ὁμιλία 168η).

[6] Γιά τόν Ἀπόστολο Παῦλο καί τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία θεωρεῖται ἀδιανόητο  ἡ ἄγαμος νά μήν εἶναι παρθένος. «μεμέρισται  καὶ  ἡ γυνὴ καί ἡ παρθένος. ἡ ἄγαμος...» (Κορ.Α΄, κεφ.ζ΄,στ.34).   Μετάφρ.Π.Ν.Τρεμπέλα: «Διαφέρουν ὥς πρὸς τὰς φροντίδας καὶ τὰ ἐνδιαφέροντά των ἡ ἔγγαμος γυναῖκα καί ἡ ἄγαμος παρθένος. ἡ ἄγαμος...».

[7] Ἀνάλογη ἱστορία διαβάζουμε καί στον βίο τοῦ Ἁγίου Νικολάου τῶν ἀπό στρατιωτῶν πού ἑορτάζει στίς 24 Δεκεμβρίου.