Αυτές τις τέσσερις ερωτήσεις δεν θέλει να τις ακούσει όχι μόνο ο κ. Τσίπρας αλλά και όλο το "επαγγελματικό φάσμα τών πολιτικών".

Αυτές τις τέσσερις ερωτήσεις δεν θέλει να τις ακούσει ο κ. Τσίπρας.

Όλες σχεδόν θα περιστραφούν γύρω από τα οικονομικά θέματα, τις σχέσεις με τους δανειστές, το Grexit και τις μετεκλογικές συνεργασίες. Τέσσερις όμως ερωτήσεις δεν θέλει να τις ακούσει ο κ. Τσίπρας, ούτε πρόκειται να τις υποβάλει κάποιος δημοσιογράφος. Από τις τέσσερις αυτές ερωτήσεις, οι τρεις είναι απλές και η τέταρτη πιο δύσκολη.

1) Το πρώτο εύκολο ερώτημα αφορά
τον εκλογικό νόμο. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε δεσμευτεί παλιότερα ότι μόλις αναλάβει την εξουσία, τον πρώτο νόμο που θα ψηφίσει θα είναι αυτός της απλής αναλογικής με κατάργηση του φασιστικού 3% που αποκλείει το άνοιγμα του πολιτικού συστήματος. Ισχύει ακόμα αυτή η δέσμευση ή τώρα το θέμα θα ξεχαστεί, όπως το ξέχασε και το ΠΑΣΟΚ το 1981;

2) Το δεύτερο εύκολο ερώτημα είναι αν θα εκδοθεί επιτέλους το ΠΔ που προβλέπει το άρθρο 216 του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, το οποίο θεσπίζει τα τοπικά δημοψηφίσματα και μάλιστα αν επιπρόσθετα θα βελτιώσει το άρθρο αυτό ώστε να αφορά όλα τα τοπικά θέματα και να προκηρύσσεται δημοψήφισμα ακόμα και με πρωτοβουλία των πολιτών; Αν πραγματικά ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να μην δημιουργούνται θέματα σαν αυτό στις Σκουριές ή να εκποιηθούν οι παραλίες, τα δάση, τα νερά κ.λ.π., τότε θα πρέπει να δώσει τη δυνατότητα στις τοπικές κοινωνίες να αποφασίζουν τα θέματα αυτά. Θα το κάνει άραγε ή θα αποφασίζει μόνος του σε ποια συμφέροντα θα εκποιούνται οι αντίστοιχες περιουσίες;

3) Το τρίτο εύκολο ερώτημα είναι αν θα συνυπογράψει επιτέλους ο νέος υπουργός Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ, κατά το σχετικό άρθρο του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, την απόφαση των ελληνικών δικαστηρίων για την αποζημίωση των θυμάτων του Διστόμου από τους Ναζί. Αν υπογραφεί αυτή η απόφαση, τότε οι δικαιωθέντες με την απόφαση θα μπορούν αμέσως να κατάσχουν περιουσίες του Γερμανικού Δημοσίου που βρίσκονται στην Ελλάδα. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει πραγματικά το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων και δεν μας εμπαίζει, τότε θα πρέπει να κάνει ως πρώτο βήμα, αυτό που δεν τόλμησε καμία εθελόδουλη κυβέρνηση μέχρι σήμερα. Θα το κάνει ή θα φοβηθεί μήπως θυμώσει τους Γερμανούς;

4) Το τέταρτο δύσκολο φυσικά ερώτημα αφορά το Σύνταγμα της χώρας. Με τις μεθοδεύσεις του κ. Σαμαρά το θέμα της αναθεώρησης του Συντάγματος, ενταφιάστηκε σχεδόν για την επόμενη δεκαετία. Έτσι, ο μεν λαός θα συνεχίσει να παραμένει δεμένος χειροπόδαρα και ακυρωμένος στον καναπέ του, το δε πολιτικό σύστημα θα συνεχίσει να παραμένει παντοδύναμο απέναντι στην κοινωνία και παντελώς ανεξέλεγκτο με όλες τις ασυλίες του και την ατιμωρησία του. Το Γόρδιο αυτό δεσμό γύρω από το Σύνταγμα μπορεί να τον κόψει μόνο ένα Συνταγματικό Δημοψήφισμα, ώστε να αποφασίσει ο ίδιος ο λαός το νέο Σύνταγμά του. Θα το κάνει αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ; Θα θελήσει να παραχωρήσει εξουσίες και έλεγχο στο λαό ή θα τις κρατήσει για πάρτη του;

Αυτές τις τέσσερις ερωτήσεις προφανώς δεν θέλει να τις ακούσει ο κ. Τσίπρας, ούτε φυσικά πρόκειται να τις ακούσετε να τις υποβάλει κανένας καθεστωτικός δημοσιογράφος και ξέρετε γιατί; Γιατί κτυπούν την καρδιά του καθεστώτος και είναι ανατρεπτικές.

πηγή

Σχόλιο

Δεν έχει πρόβλημα ο λαός να μην διαλέξει κανέναν από αυτούς. Από την μιά η κυβέρνηση που κάνει ορισμένα βήματα εξορθολογισμού τής δημόσιας διοίκησης χωρίς να αγγίξει τα προνόμια τών συντεχνιών και τών κρατικοδίαιτων οργανισμών και συνδικαλιστών, που φροντίζει να ικανοποιήσει τούς κάθε είδους ξένους ψηφίζοντας νόμους υβριστικούς για τον ελληνικό λαό, που ευθυγραμμίζεται με τούς δανειστές και την υπεροπτική γερμανική πολιτική, και από την άλλη μία αντιπολίτευση που ορκίζεται ότι θα κάνει τα πάντα για να ικανοποιήσει περισσότερο τούς ξένους, που υπόσχεται ότι θα κάνει τον δύσκολο στους δανειστές αλλά που τελικά θα τους κάνει τα χατίρια, που θα διατηρήσει αν όχι θα αυξήσει τα προνόμια τών κρατικοδίαιτων. 

Σε τελική ανάλυση, όλοι είναι ίδιοι όσο τούς αφήνει ο ελληνικός λαός να συμπεριφέρονται ανεξέλεγκτα σαν αγάδες στην πλάτη του.