| Ημερομηνία εορτής: | 29/05/2014 |  |
| Τύπος εορτής: | Σταθερή. Εορτάζει στις 29 Μαΐου εκάστου έτους. | |
| Άγιοι που εορτάζουν: Αναμνησης Της Θλιβερας Αλωσεως Της Βασιλιδος Των Πολεων | ||
Βιογραφία
 Βασιλεύς Βασιλέων Βασιλεύων Βασιλεύσιν Τρίτη 29 Μαΐου 1453 μ.Χ. Της Αγια-Σοφίας Σημαίνει Ο θεος, σημαίνει η γης, σημαίνουν τα επουράνια, σημαίνει και η Αγιά Σοφιά, ΤΟ Μέγα Μοναστήρι ΜΕ τετρακόσια Σήμαντρα ΚΙ εξηνταδυό Καμπάνες, κάθε καμπάνα και παπάς, κάθε παπάς και διάκος. Ψάλλει ζερβά ο βασιλιάς, ΔΕΞΙΑ Ο Πατριάρχης ΚΙ Απ 'την πολλή την ψαλμουδιά, εσειόνταν οι κολώνες.Να μπούνε στο χερουβικό και να 'βγη ο βασιλέας, φωνή τους ήρθε εξ 'ουρανού κι απ' Αρχαγγέλου στόμα. Πάψετε το χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τ 'άγια,παπάδες πάρτε τα ιερά και 'σεις κεριά σβηστείτε, γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψη. Μον 'στείλτε λόγο στη Φραγκιά, να' ρθουνε τρια ΚΑΡΑΒΙΑ ΤΟ 'να να πάρει το σταυρό και τ' άλλο το βαγγέλιο, ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ Αγια Μας Μη Μας ΤΗΝ πάρουν ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ, μη μας την μαγαρίσουν. Η Δέσποινα ταράχθηκε κι εδάκρυσαν οι εικόνες «Σώπασε Κυρά Δέσποινα ΚΑΙ Μη πολυδακρύζεις ΠΑΛΙ ΜΕ χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά μας θα 'ναι ».(δημοτικό) Πάρθεν Η. Ρωμανία εναν πουλίν, καλόν πουλίν εβγαίν 'από την Πόλην · ουδέ στ 'αμπέλια κόνεψεν ουδέ στα περιβόλια, επήγεν και-ν εκόνεψεν α σου Ηλί 'τον κάστρον. Εσείξεν τ 'έναν το φτερόν σο αίμα βουτεμένον, εσείξεν τ 'άλλο το φτερόν, χαρτίν έχει γραμμένον, Ατό κανείς κι ανέγνωσεν, ουδ 'ο μητροπολίτης · έναν παιδίν, καλόν παιδίν, έρχεται κι αναγνώθει. Σίτ 'αναγνώθ' σίτε κλαίγει, σίτε κρούει την καρδίαν. «Αλί εμάς και βάι εμάς, πάρθεν η Ρωμανία! » Μοιρολογούν τα εκκλησιάς, κλαίγνε ΤΑ Μοναστήρια ΚΙ Ο Γιάννες Ο Χρυσόστομον κλαίει, δερνοκοπιέται, -Μη κλαίς, μη κλαίς Αϊ-Γιάννε μου, και δερνοκοπισκάσαι -Η Ρωμανία πέρασε, η πάρθεν Ρωμανία ». -Η Ρωμανία κι αν πέρασεν , ανθεί και φέρει κι άλλο. (Δημοτικό τραγούδι του Πόντου) ΤΟ ανακάλημα Της Κωνσταντινούπολης θρήνος κλαυθμός οδυρμός ΚΑΙ ΚΑΙ ΚΑΙ στεναγμός λύπη, Θλίψις απαραμύθητος έπεσεν τοις Ρωμαίοις. Εχάσασιν το σπίτιν τους, την Πόλιν την αγία, το θάρρος και το καύχημα και την απαντοχήν τους. Τις το 'πεν? Τις το μήνυσε? Πότε 'λθεν το μαντάτο? Καράβιν εκατέβαινε ΣΤΑ μέρη Της Τενέδου ΚΑΙ ΤΟ κάτεργον υπάντησε, στέκει και αναρωτά το: -Καράβιν, πόθεν έρκεσαι και πόθεν κατεβαίνεις? -Έρκομαι ακ τα 'ανάθεμα κι εκ το βαρύν το σκότος, ακ την αστραποχάλαζην, ακ την ανεμοζάλην · απέ την Πόλην έρχομαι την αστραποκαμένην. Εγώ γομάριν Δε βαστώ, ΑΜΕ μαντάτα φέρνω κακά ΔΙΑ πολυακουσμένα χριστιανούς, πικρά και δολωμένα. δημοτικό, απόσπασμα) |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου