Στην σημερινή
ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί αδελφοί, αναφέρεται το θαύμα της ίασης του εκ
γενετής τυφλού από τον Κύριο. Στην ερώτηση των μαθητών του για το ποιος είναι
αιτία π ου γεννήθηκε τυφλός, αυτός ή οι γονείς του, ο Χριστός απάντησε πως κανείς
από τους δύο δεν ευθυνόταν, αλλά ως όργανο τα΄ςη θείας Οικονομίας, ο τυφλός
καλείται να δείξει στους ανθρώπους μέσα από το θαύμα αυτό, ποιος είναι ο αληθινός
Θεός.
Έπλασε πηλό
ο Χριστός ανακατεύοντας το σάλιο του με το χώμα και θυμίζοντάς μας με την εντυπωσιακή
αυτή ενέργειά του την πλάση του Αδάμ. Ως εκ γενετής, ο τυφλός είχε άδειες τις οφθαλμικές
του κόγχες. Με την πράξη αυτή του Χριστού να επιθέσει στο σημείο των ανύπαρκτων
ματιών του πηλό, χαρίζει Αυτός δύο μάτια στον τυφλό, δημιουργώντας τα εκ του μη
όντος, αφού τον στέλνει πρώτα να πλυθεί στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Αλλά και με
το να θέσει πηλό στην θέση αυτή, καθιστά ικανό τον τυφλό να συνειδητοποιήσει πόσο
άσχημο και ανυπόφορο είναι για κάποιον να μην έχει το φώς των οφθαλμών του.
Η στάση των
Ιουδαίων δεν αποτελεί κάτι το καινοφανές ο φθόνος που αισθάνονταν για την ανερχόμενη
δημοτικότητα του Χριστού τους ώθησε να περάσουν τον τυφλό και τους γονείς του
από μια ατέλειωτη βάσανο ανακρίσεων, σε σημείο να θέλουν να τον κάνουν να
αισθανθεί και ένοχος που ομολογούσε τον ευεργέτη του, τον Οποίο πάντως στο τέλος
αξιώνεται να προσκυνήσει. Η τυπολατρία, ο φθόνος, η απιστία, το μίσος, ο πληγωμένος
εγωισμός, άνετα διακρίνονται στην συμπεριφορά και την επιχειρηματολογία τους. Στους
γονείς τού πρώην τυφλού εύκολα διακρίνει κανείς τον φόβο του να μην ξεχωρίσουν,
να μην παραδεχτούν Αυτόν που οφθαλμοφανώς ευεργέτησε το παιδί τους, τον φόβο να
αρνηθούν το ιουδαιοφαρισαϊκό κατεστημένο, με το οποίο είχε έρθει σε ανοιχτή ρήξη
ο Χριστός. Παρέμειναν τελικά «μέλη της συναγωγής». Θυμίζει η στάση τους πολλούς
χλιαρούς σημερινούς χριστιανούς, που φοβούνται κόμη και τον σταυρό τους να κάνουν,
μην τυχόν και θεωρηθούν από το σύστημα «οπισθοδρομικοί»!
«Νούς ορά
και νούς ακούει», είναι μια φράση γνωστή που σημαίνει ότι υπάρχει ο εσωτερικός
κόσμος του ανθρώπου, οι πνευματικοί του οφθαλμοί, με τους οποίους, ο άνθρωπος
αξιώνεται να ατενίζει το νοητό φώς, το φώς που αξιώθηκε να δει και ο εκ γενετής
τυφλός, μαζί με το αισθητό φώς που του χαρίστηκε. Και το νοητό αυτό φώς, αυτή η
νοητή όραση είναι ο Χριστός.
Υπάρχουν άνθρωποι
στους οποίους λειτουργούν και οι δύο οράσεις. Ο τυφλός του σημερινού Ευαγγελίου
είναι ένα εύγλωττο και αξιομίμητο παράδειγμα. Υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που ενώ
βλέπουν δεν βλέπουν και ενώ ακούνε δεν ακούνε, γιατί έχουν τυφλωθεί πνευματικά,
όπως οι Ιουδαίοι της σημερινής περικοπής. Υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που είναι
τυφλοί σωματικά, αλλά πάμπτωχοι πνευματικά.
Φως ο Χριστός,
που αποκαλύπτει τα άδηλα και κρύφια της ψυχής μας και αποκόπτει την αμαρτία, όταν
του επιτρέπουμε να εισέλθει μέσα μας και να τακτοποιήσει την εσωτερική μας ακαταστασία.
Ρητά όμως, λέει ο ευαγγελιστής Ιωάννης, ότι οι άνθρωποι, ενώ το Φώς αυτό ήρθε στον
κόσμο, αγάπησαν το σκοτάδι, υπογραμμίζοντας την αιτία: «ήν γαρ πονηρά αυτών τα έργα».
Πράγματι, ο πονηρός και αμετανόητος άνθρωπος ελέγχεται από τον Χριστό και από εκείνους
που πιστά τον ακολουθούν, στους οποίους έδωσε την εξουσία να γίνουν «τέκνα Θεού».
Μέσα στην
θεία Λειτουργία είναι που ο άνθρωπος παίρνει το φάρμακο της αθανασίας, συμμετέχοντας
στην μετάληψη του Σώματος και του Αίματος του Χριστού. Νηστεύει, προσεύχεται,
ομολογεί τα βασικά σφάλματά του, προετοιμάζεται. Επιπλέον, ο Χριστός ως άλλη γεύση,
ως άλλη ζωή και ως άλλη όραση και ακοή εισέρχεται στην ζωή του, εκεί που δεν το
περιμένει, «κεκλεισμένων των θυρών», όπως τότε. Και η ιστορία επαναλαμβάνεται
σε κάθε έναν που θέλει να μετανοήσει. Αυτός θα τρέξει στην Εκκλησία για να
θεραπευθεί. Εκεί θα συναντήσει τον Χριστό, εκεί τον στέλνει ο Χριστός, όχι
αλλού. Γι αυτό και τον εκ γενετής τυφλό τον έστειλε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ
να πλυθεί, και αφού πλύθηκε, επιστρέφοντας ο τυφλός διαπίστωσε ότι έβλεπε.
Η κολυμβήθρα
του Σιλωάμ είναι η αγία μας Ορθόδοξη Εκκλησία. Στο σημείο που βρισκόταν, υπήρχε
κήπος που διαρρεόταν από ποτάμι καθαρού νερού που πήγαζε από τα όρη Σιών. Κήπος
χαρίτων που διαρρέεται από τα ζωντανά ύδατα του Αγίου Πνεύματος είναι η Εκκλησία
μας και μέσα σε αυτήν κάθε τυφλός πνευματικά, μετανοώντας, βρίσκει το αληθινό Φώς,
τον Χριστό μας, αγαπητοί αδελφοί.
Αρχιμ. Ε.Τ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου