(Β΄ Τίμ. δ΄ 5-8)
Μέ τή χάρη τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀξιωθήκαμε γιά ἄλλη μία φορά νά δοῦμε τήν ἀρχή τοῦ νέου ἔτους. Δωρεά πολύ μεγάλη, ἀφοῦ ὁ χρόνος, γιά τόν συνειδητό πιστό ἀποτελεῖ εὐλογία μοναδική. Εὐλογία, πού μέ τό πέρασμά του, τόν κάνει νά συνειδητοποιεῖ ὅτι ἡ κάθε στιγμή πρέπει νά ἀξιοποιεῖται καί νά τόν προετοιμάζει γιά τήν φωτεινή αἰωνιότητα.
Πόσο συγκλονιστικά ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν στήν ποιμαντική του αὐτή ἐπιστολή καταγράφει τά πεπραγμένα του; καί πόσο συγκινοῦν τήν κάθε ψυχή πού ἔχει συνειδητοποιήσει τί ἐστί χρόνος, οἱ σκέψεις αὐτές τοῦ Παύλου πού κλείνουν τόν ἀγώνα μίας ὁλόκληρης ζωῆς! «Τόν ἀγώνα τόν καλόν ἠγώνισμαι, τόν δρόμον τετέλεκα, τήν πίστην τετήρηκα» (Β’ Τίμ. δ’ 7) δήλ. Ἔχω ἀγωνισθεῖ τόν καλόν ἀγώνα πρός...διαδωσην τοῦ Εὐαγγελίου. Ἔχω φθάσει στό τέλος τοῦ δρόμου τῆς ἀρετῆς καί τῆς τηρήσεως τοῦ καθήκοντος. Ἔχω διαφυλάξει τήν πίστη!
Μέσα σέ τρεῖς φράσεις περιέκλεισε τήν πολύμοχθη καί ἁγία του ζωή γιά τή διάδοση τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως καί τήν ἵδρυση τῶν κατά τόπους Ἐκκλησιῶν. Καί τώρα περιμένει ἀπό τόν «δίκαιον κριτήν» τήν ἀμοιβή του.
Ὅπως ὁ μαραθωνοδρόμος στεφανώνεται, ἔτσι τώρα καί ὁ πνευματικός αὐτός μαραθωνοδρόμος τοῦ οὐρανοῦ, δικαίως θά λάβει σέ λίγο τό στεφάνι τῆς πραγματικῆς καί μοναδικῆς δόξας.
Ἀλλά τά λόγια καί ἡ προσμονή τοῦ θείου Παύλου, θά πρέπει νά μᾶς βάλουν σέ σοβαρές σκέψεις. Πράγματι, ἐάν θέλουμε νά λεγόμαστε καί νά εἴμαστε γνήσιοι πιστοί, εἶναι ἀνάγκη σέ κάθε χρονικό σταθμό, ὅπως εἶναι τό τέλος καί ἡ ἀρχή τοῦ κάθε νέου ἔτους, νά γίνεται μία προσωπική ἀνασκόπηση τόσο γιά τό παρελθόν, ὅσο καί ἕνας νέος σχεδιασμός γιά τό ἄμεσο μέλλον.
Φυσικά ὅλα αὐτά θά πρέπει νά ἐπικεντρώνονται στό γεγονός ὅτι ἔχουμε καί ἐμεῖς μπροστά μας ἕναν ἀγώνα καί μάλιστα ἀγώνα μεγάλο καί εὐλογημένο.
Ὑπάρχει κανείς ποῦ μπορεῖ νά ἀρνηθεῖ ὅτι εἴμαστε κυκλωμένοι ἀπό τόση ἁμαρτία; Ἀρνεῖται κανείς τήν ὕπαρξη τοῦ παμπόνηρου ἐχθροῦ μας; Ἤ ὅτι δέν ὑπάρχει μέσα μας ἡ ροπή πρός τό κακό καί τόσες ἀδυναμίες πού καμμιά φορᾶ τρομάζουμε καί ἐμεῖς οἱ ἴδιοι μέ τόν ἑαυτό μας;
Γί΄αὐτό ἀκριβῶς καί ὁ ἴδιος ὁ Ἀρχηγός τῆς πίστεώς μας, μᾶς φωνάζει «Ἀγωνίζεσθε...» (Λούκ. ΙΓ’ 24). Ἀλλά καί ξεκάθαρά μας τονίζει ὅτι «ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καί βιασταί ἁρπάζουσιν αὐτήν» (Μάτθ. ΙΑ’ 12).
Ἀλλά ἐκτός αὐτοῦ, ἄς μή λησμονοῦμε ὅτι μπροστά μας ἀνοίγεται δρόμος καί μάλιστα ἀνηφορικός καί μεγάλος. Ὁ εὐλογημένος δρόμος τοῦ χριστιανικοῦ μας καθήκοντος. Σ΄ αὐτόν τόν κακοτράχαλο καί στενό δρόμο βρίσκεται τό θέλημα καί ὁ νόμος τοῦ Κυρίου μας καί ὄχι στόν εὔκολο καί συνάμα σκολιό δρόμο τῆς ἁμαρτίας.
Δέν ἔχει σημασία ἄν κανείς βρίσκεται στίς τάξεις τοῦ Ἱεροῦ μας κλήρου ἤ τοῦ εὐλογημένου μοναχισμοῦ καί τῆς ἐν Χριστῷ ἀφιερώσεως ἤ εἶναι ἁπλῶς λαϊκός.
Ἐπί τῆς οὐσίας, ὁ δρόμος μᾶς εἶναι κοινός. Εἶναι ἡ ὁδός πού ἀκολούθησαν μέ ταπείνωση ἀλλά καί χαρά ὅλοι οἱ Ἅγιοί της Ἐκκλησίας μας. Αὐτές οἱ εὐλογημένες ὑπάρξεις «οἱ φίλοι του Θεοῦ» πού ἀγωνίστηκαν μέ ὅλες τους τίς δυνάμεις καί κράτησαν τήν ἁγία μας πίστη. Τόν ἀνεκτίμητο τοῦτο θησαυρό, τόν ὁποῖον ὁπωσδήποτε πρέπει νά κρατήσουμε καί ἐμεῖς ἀνόθευτο καί ἀμόλυντο...
Ἀπό τά βάθη τῶν αἰώνων ἀκούγεται καί πάλι ἡ φωνή «Τοῦ Ἁγίου καί Ἀληθινοῦ», Τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, πρός τόν Ἐπίσκοπό της Φιλαδελφείας, ἀλλά καί πρός κάθε ψυχή πού ἔχει παραδοθεῖ στή δική Του ἀγάπη καί ἀγωνίζεται νά ἐφαρμόσει τό πανάγιον καί σωστικόν θέλημά Του. «Κράτει ὁ ἔχεις, ἴνα μηδείς λάβει τόν στέφανόν σου» (Ἀποκ. Γ’ 11) δήλ. Κράτα καλά τήν πίστη πού ἔχεις, γιά νά μήν πάρει κανείς τόν στέφανόν σου καί τήν ἀνταμοιβή τῶν ἀγώνων σου.
Ναί, αὐτή τήν Ἁγία μας Ὀρθόδοξη πίστη πρέπει νά διατηρήσουμε ἕως τέλος τῆς ζωῆς μας, ἀγωνιζόμενοι τόσο κατά τοῦ κακοῦ ἑαυτοῦ μας, ὅσο καί ἐναντίον τῶν «λύκων πού ἔρχονται πρός ἐμᾶς, φορώντας τήν προβιά, γιά νά κατασπαράξουν τό ποίμνιον»...
Αὐτή ἡ Ὀρθοδοξία μας, ὅπως μᾶς τήν παρέδωσαν οἱ ἅγιοι Πατέρες μας (καί ὄχι σέ νεωτεριστική ἔκδοση), ἀποτελεῖ τόν ἀλάνθαστο ὁδηγό μας καί γιά τό παρόν ἀλλά καί γιά τό μέλλον.
Τά πεπραγμένα τοῦ μεγάλου ἀποστόλου Παύλου, αὐτό ἀκριβῶς δείχνουν ὅτι ἔπραξε. Καί γί΄ αὐτό μέ ἤρεμη τώρα καί ἥσυχη τήν ἀποστολική του συνείδηση ἀναμένει ἀπό τόν δίκαιο Κριτή «τόν τῆς δικαιοσύνης στέφανον».
Ἀγαπητοί μου, κάθε φορᾶ πού ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μᾶς ἐπιτρέπει νά ἀποχαιρετήσουμε τό περασμένο καί νά ὑποδεχόμαστε τό νέον ἔτος, ἄς μή βλέπουμε πόσα ἔξοδα δαπανήσαμε καί πόσο «μαμωνά» ἀποκομίσαμε. Ἄς μή μᾶς ἐνδιαφέρει βασανιστικά μόνο ἡ φορολογική μας δήλωση καί μαζί μέ αὐτή ἡ γνώμη τοῦ μακράν του Θεοῦ κόσμου. Ὄχι, ἀλλά ἄς φροντίζουμε ἐφεξῆς νά μᾶς ἐνδιαφέρει ἄν τό ἔτος πού διανύσαμε ἦταν ἡ διαγωγή μας ἐν ταπεινώσει καί σύμφωνη μέ τό ἀπόλυτο θέλημα τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἐπίσης ἄς ἐρευνοῦμε νά βροῦμε κατά πόσο δώσαμε τό παρόν στά προσκλητήρια τῶν πνευματικῶν ἀγώνων τῆς Ἐκκλησίας μας... Καί ὅσον ἀφορᾶ τό νέον ἔτος, ἄς γινόμαστε πολύ προσεκτικοί μπροστά στίς τόσες καί τόσες καλοστημένες παγίδες πού ἑτοιμάζει ὁ παγκάκιστος ἐχθρός καί τά ταλαίπωρα ὄργανά του. Προσεκτικοί καί ἄγρυπνοι φρουροί ἐπί τῶν ἐπάλξεων. Προσοχή στή χαλάρωση, στή σύγχυση τῶν ἰδεῶν, στή νόθευση τοῦ ὀρθοδόξου χριστιανικοῦ ἤθους μας. Σέ καταστάσεις δηλαδή πού παίρνουν καί δίνουν στίς ἡμέρες μας καί ἀπειλοῦν ἀκόμα «εἰ δυνατόν πλανῆσαι καί τούς ἐκλεκτούς» (Μάτθ. ΚΔ’ 24).
Ἀδελφοί μου «Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετά φόβου Θεοῦ καί ἐν ὁμολογία Ὀρθοδόξου πίστεως».
Τό παρελθόν πέρασε. Τό μέλλον ἀνήκει στά χέρια τοῦ τριαδικοῦ Θεοῦ καί ἐπιτέλους δέν γνωρίζουμε ἄν θά ἔχουμε μέλλον σ΄ αὐτή τήν πρόσκαιρη ζωή, ὁ καθένας μᾶς προσωπικά.
Ἄς ζοῦμε ἐν μετανοία καί ὁμολογία τίς στιγμές τοῦ παρόντος, οἱ ὁποῖες καί θά μᾶς ὁδηγήσουν τελικῶς στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Ἀμήν.
http://orthodoxia-ellhnismos.blogspot.com/2011/01/blog-post_02.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου