Ευρώπη και φόβος (Α)

 Απομαγνητοφωνημένη - το κατά δύναμιν - από την εκπομπή Ραδιοπαραμυθία της 22-01- 2025.Επιμέλεια παραγωγή Σοφία Χατζή.

- Σήμερα θα μιλήσουμε για την Ευρώπη μας, για την τρομοκρατία, για τους φόβους τους παλιούς και τους νέους, πώς συνδέονται. Θα μιλήσουμε για τους πνευματικούς νόμους αλλά και τους ψυχολογικούς, γιατί φτάσαμε ως εδώ σήμερα.

Κε Γανωτή, σας χαιρετούμε καλώς ήρθατε στην εκπομπή μας και πάλι.

- Να είστε καλά

- Πολλά ακούμε κε Γανωτή, στην Ευρώπη να γίνονται. Ακούμε, ας πούμε, για τα γεγονότα στη Γαλλία, τις εξεγέρσεις του λαού που έρχονται και από τις επαρχίες στην πρωτεύουσα, στο Παρίσι. Ο κόσμος είναι φοβισμένος. Μιλάνε για καταστροφή, για χάος μέσα στις ειδήσεις τους και βέβαια και εμείς που τα ακούμε εδώ και παγκόσμια - ο κόσμος τα ακούει, αφουγκράζεται ο κόσμος, τί γίνεται εκεί. Και επειδή το Παρίσι ήταν - η Γαλλία, μάλλον, ήταν πάντοτε πρωτοπόρα στις επαναστάσεις, τώρα στεκόμαστε με μία αμηχανία. Πώς θα μπορούσαμε έτσι σαν χριστιανοί να το καταλάβουμε όλο αυτό που γίνεται;

- Αυτή η αμηχανία που μας κυριεύει κι εμάς, είναι επειδή νομίζουμε ότι είναι αδύνατον να μην κωλύσουμε σαν βαγόνι στον συρμό αυτόν που πάει μπροστά, δηλαδή περιμένουμε να επεκταθούν τα γεγονότα και εδώ αγώνες, δηλαδή, περιμένουμε να επεκταθούν τα γεγονότα και εδώ. Έτσι, κι όταν έγινε η επανάσταση του 21 κάποιοι ορθολογιστές είπαν ότι ήταν μία αντανάκλαση, ας πούμε, επίδραση της επανάστασης της γαλλικής, αλλά δεν ήταν αλήθεια. Οπωσδήποτε όμως ένας ξεσηκωμός φέρνει πολλούς άλλους ξεσηκωμούς, αλλά μη μου πείτε σας παρακαλώ, ότι όλος αυτός ο κόσμος που φεύγει ας πούμε από τη Λίλη για να πάει στο Παρίσι να διαδήλωση ή από οποιαδήποτε άλλη πόλη, ότι πάει να διαδηλώσει για την αύξηση των τιμών των καυσίμων!

- Ναι, αυτό πάντως ακούμε εμείς

- Δεν πρέπει να το πιστέψουμε. Προβάλλονται μεν σαν αιτίες, αλλά είναι μόνον προφάσεις. - - Πιστεύετε ότι κάτι άλλο είναι πίσω από αυτό;

- Ασφαλώς, είναι δυνατόν για την τιμή των καυσίμων να ξεσηκωθούν οι άνθρωποι τόσο πολύ; Δεν είναι όπως σε άλλα μέρη που είχαμε τέτοιους ξεσηκωμούς. Ας πούμε και στην Αφρική για την τιμή του ψωμιού, λόγου χάριν, μάλιστα ήταν το μόνο πράγμα που τους κρατούσε στη ζωή, αλλά όχι και για τις τιμές των καυσίμων να ξεσηκώνεται η Γαλλία. Ξέρετε, η Γαλλία έχει παράδοση ξεσηκωμών, για τους οποίους δεν ξέρουν ούτε η ίδιοι γιατί ξεσηκώθηκαν. Το 68, θυμάσαι, το Μάιο, πότε έγινε αυτό, ο ξεσηκωμός ο μεγάλος της Γαλλίας...

- Ναί, το 68

- Δεν μπόρεσε κανείς να εξηγήσει γιατί είχαν ξεσηκωθεί οι άνθρωποι - και μετά σταμάτησαν απότομα. Λοιπόν, γιατί σταμάτησαν; γιατί, λέει, μεγαλώσανε τα παιδιά αυτά και μπήκε το καθένα στη δουλίτσα του, έκανε οικογένεια, ξέρω ‘γω τι, και υποτάχτηκαν στη μοίρα τους οι άνθρωποι, και σταμάτησαν να φωνάζουν. Αλλά γιατί φωνάζανε, δεν μπορούν να το πουν ούτε η ίδιοι. Και κατ’ εξοχήν οι ίδιοι δεν μπορούσαν να το πούν. Είναι πράγματι, μια εποχή σκοτεινή, που δουλεύουνε μέσα στη κοινωνία, κινούνται και υποκινούν τους ανθρώπους δυνάμεις ανεξήγητες. Εγώ ξέρω βέβαια - και κάθε χριστιανός ξέρει - ότι είναι δαίμονες που κυκλοφορούν στους ανθρώπους, οι οποίοι δαίμονες προσπαθούν να ταράξουν τους ανθρώπους, γιατί ο φόβος είναι πάντοτε δαιμονικός, είναι συναίσθημα που δεν έχει καμία σχέση με τον Θεό, Είναι ακριβώς η σκοτεινή πλευρά των πραγμάτων, εκεί που δεν τους βλέπει ο Θεός – ή που δεν βλέπουν οι ίδιοι τον Θεό. Εκείνες, μόνο εκεί φοβούνται οι άνθρωποι. Λοιπόν, και αυτά όλα είναι πράγματα που έχουνε υποκίνηση δαιμόνων, γι αυτό και δεν μπορούν να τα εξηγήσουν, γιατί οι άνθρωποι έχασαν τον λόγο του Θεού, οπότε έχουν πλέον κάνει άλλη γλώσσα, έχουν κάνει γλώσσα Βαβέλ, με την οποία προσπαθούν να εξηγήσουν πράγματα ενός άλλου κόσμου.

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)