ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΦΟΒΟΣ (Δ)

 - Επειδή όμως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα με τις ηγεσίες μας, ε,πέρα από το να προσευχηθούμε…

- Ε, δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα με τις ηγεσίες μας. Όχι τώρα, Ποτέ δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα με τις ηγεσίες μας. Αλλά εμείς δεν μπορούμε να έχουμε ηγεσίες τις κοσμικές ηγεσίες. Είπε ο απόστολος Παύλος ότι “ημών το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει”. Εκείνες οι ηγεσίες είναι για εμάς. Οπότε εμείς κάνουμε αυτό που λένε οι ηγεσίες του ουρανού, κι αφήνουμε κι αυτούς να μας πελεκάνε. Πώς θα μας πελεκίσουν; το πολύ πολύ να πεθάνουμε. Σπουδαίο πράγμα είναι για μάς, το να προβιβαστούμε, να πάμε στον ουρανό! Δεν είναι τίποτε, Αυτό είναι μιά γλώσσα που δεν την καταλαβαίνει ο κόσμος. Δεν χρησιμοποιεί αυτήν την γλώσσα.

- Την γλώσσα, ποιά εννοείται;

- Την γλώσσα που λέμε εμείς ότι δεν είναι τίποτε το να πεθάνουμε, Είναι ουσιαστικά προβιβασμός. Άρα, εμείς μπορούμε να κάνουμε αυτό που θέλει ο Θεός, ανεξάρτητα αν γι αυτό μπορεί να μας σκοτώσουν.

- Ακριβώς! Ωστόσο επηρεασμένοι κι εμείς από αυτήν την εποχή, η κάθε εποχή που ζούμε, κι από όλα αυτά που γίνονται γύρω μας, λησμονούμε όλα αυτά που είπατε, ότι για εμάς θα έπρεπε να είναι προβιβασμός. Το λησμονούμε αυτό και πέφτουμε στην παγίδα αυτών που ακούμε γύρω, και νοιώθουμε μετά αδικημένοι.

- Μη συσχηματίζεσθε τω αιώνι τούτω,που λέει. Συσχηματιζόμαστε με τον αιώνα αυτόν. Δηλαδή παίρνουμε το σχήμα, δηλαδή τον τρόπο, την νοοτροπία και την ψυχοτροπία του κόσμου, την παίρνουμε κι εμείς, οπότε και τον κόσμο δεν μπορούμε πλέον να ωφελήσουμε,αλλά και εμείς δεν μπορούμε να απολαύσουμε την Βασιλεία του Θεού, που μάς κήρυξαν οι Απόστολοι, τα αποτελέσματα της θυσίας του Χριστού μας.

- Είναι ένας αγώνας συνεχής, όλο αυτό. Και για εμάς και για να μπορέσουμε να αντέξουμε αυτήν την αδικία και να το μετατρέψουμε, όπως λέτε, αλλά και να γίνουμε κατανοητοί, λίγο, από τον κόσμο που μας ρωτάει.

- Παρεμβαίνει και ο Χριστός και, παρεμβαίνοντας ο Χριστός θεραπεύει τα τραύματα της αδικίας, που μας κάνουν οι άλλοι, και μάλιστα τα θεραπεύει σε ένα βαθμό, όσο να μη μας γίνει και μας αλαζονεία, να πούμε, “τι θα μας κάνεις, βρε, εμείς δεν σε λογαριάζουμε”. Να μην φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Να παραμείνουμε ταπεινοί. Γιατί και τα βάσανα που περνάμε, όσα περνάμε, πρέπει και αυτά να τα λογαριάσουμε σαν παιδαγωγίες. Και, κλαίμε τώρα κι εμείς, “αχ τι πάθαμε οι Ευρωπαίοι” … Άμα πάει κανείς στην Αφρική, εσείς πήγατε, να δείτε τί πείνα και πόνο και αδικία και εξευτελισμό δέχονται αυτοί οι άνθρωποι. Και τα αντέχουν. Που αν εμένα τώρα με μεταφυτεύσεις εμένα εκεί, θα πώ, “Θεέ μου, πάρε με. Δεν θέλω να ζήσω άλλο”. Κάποτε είχα πει στον κεντρώας Αφρικής, τον Άγιο, πέθανε τώρα – τον Τιμόθεο – ναι, του λέω, “να πάρουμε ένα παλικάρι από εκεί που θέλει να σπουδάσει ιερέας, να το φέρουμε στην Ελλάδα, και να το φροντίσουμε εμείς, με εισφορές, μερικές οικογένειες, να σπουδάσει το παιδί και να έχετε παπάδες εκεί”. Με κοιτάει και μου λέει “Τόσο αφελής είσαι, κε Γανωτή;” λέω, “γιατί;” “Μα, αν έρθει αυτός εδώ”, λέει, “και ζήσει κάμποσους μήνες εδώ, ξαναγυρίζει, λέει, στην Αφρική;”. Λέω, “γιατί, αφού..”; “Και να τον σκοτώσεις, δεν ξανάρχεται στην Αφρική”. Είναι τέτοια η διαφορά των συνθηκών ευημερίας, που πρέπει να είναι τελείως αναίσθητος για να πεί, ας μπω πάλι στο αεροπλάνο να γυρίσω στην Κατάνγκα, ας πούμε, ή στο Κολουέζι.

- Κι όμως. Τριάντα χρόνια μετά την κοίμησή του, του Τιμοθέου, υπήρξαν άνθρωποι που ήρθαν εδώ, στην Ελλάδα, σπούδασαν γιατροί, σπούδασαν θεολογία, έγιναν ιερείς και επέστρεψαν.

.- Αυτό είναι η σπορά που έδωσε ο Κοσμάς ο Γρηγοριάτης, εκεί. Δηλαδή, είναι μία πρόοδος πολύ μεγάλη. Είναι, πρίν από είκοσι χρόνια, ας πούμε, το θεωρούσε αδιανόητο ο Μητροπολίτης Κεντρώας Αφρικής.

- Ακριβώς.

- Και μετά από δέκα χρόνια, από τότε που το θεωρούσε αδιανόητο, άρχισε να γίνεται πραγματικότητα. Αυτές είναι οι προκοπές.

- Ναι!

- Ποιό; Κανένα μέσον ενημέρωσης δεν μας ενημέρωσε για αυτά όλα τα πράγματα. Είναι η μυστική πορεία του Αγίου Πνεύματος μέσα στην ζωή μας.

- Υπήρξαν φυσικά και άνθρωποι που ήλθαν, σπούδασαν και δεν επέστρεψαν, όπως το είπε ο Τιμόθεος. Βεβαίως.

- Είναι αυτοί που πραγματοποίησαν αυτό που έβλεπε ο ευλογημένος, ο συγχωρεμένος εκείνος Δεσπότης, που το έβλεπε μπροστά του, αλλά ο Θεός έβλεπε πολύ πιό μπροστά του.

- Κι αυτοί οι άνθρωποι τώρα παθαίνουν ελονοσίες, κάτω. Ζούν, έχοντας δεί τον πλούτο και δεν θυμώνουν. Είναι ένα απίστευτο πράγμα. Όταν κατέβηκα κάποια στιγμή, τώρα κοντά, και συνάντησα τον ιερέα, τον πατέρα Θεόφιλο, ο οποίος δεν έτρωγε κρέας. Προσέφερε ο Μελέτιος ο Κατάνγκας, ο Μητροπολίτης, και προσέφερε κρέας για το Πάσχα. Και δεν έφαγε κρέας. Όχι, λέει, οι Αγιορείτες δεν τρώνε. Μα, του λέω, πάτερ, εσείς δεν είσθε Αγιορείτης. Είστε παντρεμένος κι έχετε και πάρα πολλά παιδιά και πολλά εγγόνια και ήταν αδύνατος…Όχι. Όχι. Εγώ θα ακολουθήσω την παράδοση. Κι ήταν τόσο μαύρος, τόσο μαύρος ο άνθρωπος. Το λέω με την καλή ένοια.

- Η Παράδοση είναι αυτό. Αλλά σου λέει, έχουμε ως Παράδοση. Να, αυτά είναι τα παράλογα πράγματα. Τα παράλογα τα οποία είναι υπέροχα. Γιατί παράλογη είναι και η γέννηση του Χριστού από την παρθένο Μαρία, παράλογα είναι και οι αγράμματοι Απόστολοι να γράφουν..πολλές φορές διαβάζω τις επιστολές του Πέτρου, που ήταν τελείως αγράμματος, και λέω, κοίταξε τί γράφει! Που εγώ που σπούδασα στα πανεπιστήμια, δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω όλη αυτή την σοφία. Παράλογα πράγματα. Ποιός τα δέχεται τα παράλογα; Δεν τα δέχονται οι άνθρωποι. Γιατί; Γιατί διδαχτήκανε την λογική. Διδαχτήκανε την λογική, οι άνθρωποι.

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)