Posted on 27 Σεπτεμβρίου, 2025
«…ἔξελθε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι ἀνήρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε».
Ἐγνώρισες τόν ἑαυτό σου; Εἶσαι ἀνώτερος ἀπ’ αὐτόν πού ἀνασταίνει νεκρούς. Ἡ Χάρις, ὡς καλή μητέρα, διεμόρφωσε ἤδη μυστικά στήν καρδιά σου Ὀρθόδοξη παιδεία ὑπακοῆς καί ταπείνωσης, χαρακτήρα ὀρθοδόξου ἦθους καί αὐταπάρνησης.
Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, μέ τέλεια πεποίθηση ὅτι δέν θά ἐλάμβανε ἰχθύας, διότι ἡ ἁλιευτική τέχνη ρητῶς τό ἐπιβεβαίωνε· ἐν τούτοις, ἐδέχθη ταπεινά, τόν λόγο τοῦ Ἰησοῦ καί ἔριψε τό δίκτυον στήν θάλασσα. Καί, ὦ τοῦ θαύματος!! Οἱ φυσικοί νόμοι ἀνεστάλησαν γιά λίγο καί ἡ λίμνη τῆς Γεννησαρέτ ἔδωσε πλῆθος ἰχθύων ὥστε «διερρήγνυτο δέ τό δίκτυον αὐτῶν… καί ἔπλησαν ἀμφότερα τά πλοῖα, ὥστε βυθίζεσθαι αὐτά».
Ὁ Σίμων Πέτρος, σεβαστή γερόντισσα, ὅταν συνειδητοποίησε τό «σημεῖον», τότε ἡ καρδιά πού ἔχει τή δική της μυστηριακή παιδεία, κατενύγη· κατενόησε τήν ἁμαρτωλότητά του καί μέ αὐταπάρνηση ἀκολούθησε παντοῦ καί πάντοτε τόν Χριστόν καί ὁμολόγησε τόν Ἰησοῦν, Υἱόν τοῦ Θεοῦ, Σωτῆρα τοῦ κόσμου.
Ἡ ἀγάπη, ὡς συστατικό στοιχεῖο τῆς ἀνθρωπίνης προσωπικότητος, ἔδωσε τήν δύναμη στόν Ἀπόστολο, ἄν καί δι’ὀλίγον ἐδίστασε καί ἐλύγισε, νά σηκωθεῖ καί νά ἀκολουθήσει ἐφ’ ὅρου ζωῆς τόν μόνον Διδάσκαλον καί Καθηγητήν Ἰησοῦν τόν Θεάνθρωπον, θυσιάζοντας τά ὑπάρχοντά του καί προσφέροντας τή ζωή του εἰς τέλος, μέ φριχτό μαρτύριον. Ἔτσι, ὁ σκοπός καί τό τέλος τῆς ὑπάρξεώς του, πού ἦταν ἡ ὁλοκληρωτική ἕνωσις μέ τόν Μεσσίαν, ἐπετεύχθη.
Δίδαξε καί ἔγραψε στήν Ἐκκλησία: ἡ ἀγάπη μέ συνοδοιπόρους τήν πραότητα, τήν ὑπακοή καί τήν ταπείνωση, εἶναι ὁ πνευματικός κρίκος, τῆς ἀπόλυτης ἕνωσης καί σχέσης μέ τόν Χριστόν, τόν ἀληθινό Θεό ἡμῶν. Ἡ Μητέρα ἄκτιστος Χάρις, ἄρχισε τήν αὐτήν στιγμήν τό σωτηριῶδες ἔργο της καί ἀποκάλυψε στόν ἔσω τῆς καρδίας ἄνθρωπο τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου καί τῶν μετόχων του, ποῖον θά ἦτο στή συνέχεια τό ἔργον γιά τό ὁποῖον τούς καλοῦσε σήμερα ὁ Ἰησοῦς, ὁ Κύριος καί Θεός.
«…ἀπό τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔση ζωγρῶν». Καί ἰδού ἀδελφοί μου· οἱ Κορυφαῖοι μᾶς δίδαξαν ποῖον εἶναι τό κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν τῆς ψυχῆς. Φανέρωσαν στόν κόσμον, τό τρίπτυχον: λογιστικόν-λογικόν, ἐπιθυμητικόν, θυμικόν, τοῦ κατ’ εἰκόνα. Καί πῶς μέσω τῆς ἀγάπης καί τῆς παρθενίας ὡς συστατικά τῆς προσωπικότητος, ἁγιάζεται καί στή συνέχεια ἁγιάζει τίς τέσσερις δυνάμεις τῆς ψυχῆς: «φρόνηση, σωφροσύνη, ἀνδρεία καί δικαιοσύνη», ὥστε ὁ Ὀρθόδοξος πιστός νά φθάσει δωρεάν καί στό καθ’ ὁμοίωση.
Καί τότε, μόνον τότε, ὁ πρᾶος καί ταπεινός χριστιανός, κληρικός ἤ λαϊκός, νέος ἤ γέρος, ποθεῖ καί λαχταράει καθημερινά καί ζητάει παιδαγωγία ἀπό τή θεία Χάρη. Αὐτή ἀποκαλύπτει τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ στόν ἡγεμόνα νοῦ, πού πάντοτε μέ τήν ἀγάπη, τήν παρθενία, τήν διάκριση καί τά σπλάχνα οἰκτιρμῶν συνοδοιπόρους πυρπολεῖ τήν καρδιά, ὥστε νά ἐπιθυμεῖ τήν τήρηση τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ μέ πάσαν ἀκρίβειαν.
Ἔτσι ἡ καρδιά καθίσταται ναός τῆς Ἁγίας Τριάδος κι ὁ Χριστός ὑποτάσσει τήν σάρκα στό πνεῦμα, δωρίζοντας τήν μακαρία ἁπλότητα· καί ἀστασίαστα ἡ ψυχή ἐργάζεται νύκτα καί ἡμέρα τό θέλημα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τότε, μέ πνευματική ἀφύπνιση καί καθαρᾷ καρδίᾳ, πληρούμεθα μέ τήν θεότητα τοῦ Χριστοῦ καί ὁ νοῦς παύει ὁριστικά καί ἀμετάκλητα νά εἶναι σαρκικός· καί ἡ ἀγαθή διάνοια ὑψώνεται πρός τῶν ἀθεάτων τά κάλλη(π.Σαράντης Σαράντος). «καί ἐστε ἐν αὐτῷ πεπληρωμένοι»1. Τίποτε δηλαδή λιγότερο δέν ἔχετε ἀπ’ Αὐτόν, ἀλλά εἴστε κι ἐσεῖς ἔμπλεοι Χάριτος καί ἀληθείας.
Ἐν τούτοις, τοῦτο γίνεται «ἐν αὐτῷ» μέσῳ τοῦ προσλήμματος τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως τήν ὁποία προσέλαβε ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ μέ τήν σάρκωσή Του· καί πού εὑρίσκεται σήμερα στό πλοῖο τῶν Ἀποστόλων Πέτρου καί Ἀνδρέου, θαυματουργῶν καί διδάσκων τούς μαθητάς καί ἡμᾶς.
Φρονοῦμε, ἁγία γερόντισσα, ὅτι ἐφ’ ὅσον ἡ φύση μας ἑνώθηκε μέ τόν Θεό, καί μέσῳ τοῦ Μεσσίου, γίναμε «θείας κοινωνοί φύσεως»·2 ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι τό πᾶν·(Ἅγιος Πορφύριος) κι ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί εἴμαστε δικοί Του μέσῳ τοῦ κηρύγματος τῶν Ἀποστόλων.
Γι’ αὐτό καί ἔχουμε πληρωθεῖ μέ αὐτήν τήν πληρότητα· «…συνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων…». Ἔτσι ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι πλέον ἕνα ἄδειο κουφάρι μέσα σ’ ἕνα κενό καί ταλαίπωρο κόσμο. Εἶναι ὁλόκληρος γεμάτος ἀπό Θεό ζῶντα.
Ἡ θεοειδής ψυχή του, ἡ κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ πλασθείσα, μέ τήν ἀπειρότητά της, μπορεῖ νά βρεῖ τήν πληρότητα, μόνο σέ κοινωνία μέ τόν Θεό: Πατέρα, Υἱόν καί Ἅγιον Πνεῦμα. Ἀκόμη κι ἄν ἐγκαταστήσουμε μέσα στή ψυχή μας ὅλους τούς ὁρατούς κόσμους, ἀδελφοί μου, αὐτοί δέν μποροῦν νά τῆς δώσουν αὐτήν τήν πληρότητα.
Συνεπῶς μόνον ἐν Χριστῷ ἡ ἀνθρώπινη ψυχή συναντᾶ τήν πραγματική της εἰρήνη, τήν θεία εἰρήνη, ἁπλότητα, ἀνάπαυση καί χαρά. Καί αὐτό ἐπειδή στόν Χριστό βρίσκει τήν ἀθανασία, τήν αἰωνιότητα, τήν θεία τελειότητα, τήν πλήρη πραγμάτωσή της.
«Ἐγώ εἶπα θεοί ἐστε καί υἱοί Ὑψίστου, πάντες· καί ὅμως ἐσεῖς μείνατε ἄνθρωποι καί πεθαίνετε», μᾶς λέει τό Πνεῦμα. Ὀμιλεῖτε γιά εἰρήνη καί συσσωρεύετε περισσότερα πυρηνικά ὅπλα καί ὑποβρύχια· γι’ αὐτό ξαφνικά θά ‘ρθει ὁ ὄλεθρος. Ὑποκριτές, τά σημάδια δέν τά καταλαβαίνετε, δέν τά βλέπετε;
Κάντε, τό λοιπόν ὅλοι πίσω, πίσω τώρα τήν ἐσχάτη ὥρα καί ἄς ζητήσουμε ὅλος ὁ κόσμος τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί τοῦ Χριστοῦ, μέ πίστη στόν Θεάνθρωπο καί μέ ἀληθινή μετάνοια· μιμούμενοι τούς πρωτοκορυφαίους Ἀποστόλους, ὅπως ἀκριβῶς ἀκούσαμε σήμερα στό Εὐαγγέλιο, στήν θάλασσα τῆς Τιβεριάδος.
Στόν Ἰησοῦν Χριστόν ἡ Βασιλεία, ἡ Δόξα, τό Κράτος καί ἡ Λατρεία εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.
1.(Κολασ. 2, 10)
2.(Β’ Πέτρου, 1, 4)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου