Ο Γέροντας Αιμιλιανός διηγείται για κάποιον που από μικρός άκουγε συνεχώς συμβουλές και κανόνες: τι να κάνει, τι να αποφεύγει, πώς να γίνει «τέλειος χριστιανός». Όσο κι αν προσπαθούσε όμως, έβλεπε ότι αδυνατούσε· και η ψυχή του κουράστηκε από το βάρος της προσπάθειας.
Πήγε λοιπόν στον πνευματικό του και ζήτησε κάτι πιο απλό. Και εκείνος του απάντησε:
«Το στόμα να σιωπά, ο νους να ησυχάζει από λογισμούς και η καρδιά να φλέγεται από θείο έρωτα για τον Χριστό».
Στην αρχή του φάνηκε ακατόρθωτο. Όμως, όταν άρχισε να το εφαρμόζει με ταπείνωση, σιγά–σιγά διαπίστωσε πως όσα δεν μπορούσε να κατορθώσει παλαιότερα, γίνονταν τώρα αβίαστα, διά της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος.
Αυτό είναι το μυστήριο της νήψεως: όταν η εσωτερική προσοχή με την αδιάλειπτη προσευχή στρέφεται στον Χριστό, τότε Εκείνος ενώνεται με τον άνθρωπο και του μεταδίδει τη δική Του ζωή. Τότε οι εντολές παύουν να είναι εξωτερικό βάρος και γίνονται φυσική έκφραση αυτής της ζωής· η ζωή Του γίνεται η ζωή μας.
π. Ανδρέας Γκατζέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου