Αγαπητοί μου,
Ο άγιος Γέροντας Αιμιλιανός μας άφησε μια πολύ όμορφη παρακαταθήκη: να πλησιάζουμε τον άλλον πάντοτε με λόγο παρηγορητικό και χαροποιό. Δεν γνωρίζουμε τι βάρος κρύβει ο καθένας μέσα στην καρδιά του· πίσω από ένα χαμόγελο μπορεί να υπάρχει πικρία, πίσω από μια δυνατή φωνή να κρύβεται πόνος, πίσω από μια φαινομενική ευθυμία να υπάρχει μια θλίψη βαθειά. Κανείς μας δεν γνωρίζει τι κουβαλά ο αδελφός του στο «πουγγί» της ψυχής του.
Γι’ αυτό, πριν πούμε οτιδήποτε στον σύζυγο, στη σύζυγο, στο παιδί, στον αδελφό μας, ας χαρίσουμε πρώτα έναν λόγο που θα δώσει ανάσα, μια μικρή σταγόνα χαράς και ελπίδας. Ένα χαμόγελο, μια κουβέντα τρυφερή, μπορεί να γίνει για τον άλλον πηγή δύναμης· να τον κάνει να ανασάνει, να πει μέσα του «ανακουφίστηκα, χάρηκα».
Ο Γέροντας Αιμιλιανός τόνιζε ότι όλοι οι άνθρωποι κρύβουν μέσα τους πόνο, δυσκολίες, αρρώστιες, αγωνίες. Κι επειδή δεν ξέρουμε τι περνά ο άλλος, η πιο όμορφη στάση είναι να τον συναντάμε με καλοσύνη. Να δίνουμε χαρά, ώστε να χαίρεται κι εκείνος όταν μας συναντά.
Ας γίνει λοιπόν η παρουσία μας λόγος παρηγοριάς, το χαμόγελό μας βάλσαμο, η κουβέντα μας πηγή ειρήνης. Αυτό είναι το πιο όμορφο δώρο που μπορούμε να προσφέρουμε καθημερινά στους δικούς μας και σε κάθε άνθρωπο που θα φέρει στο δρόμο μας ο Θεός.
Με πατρικές ευχές,
π. Ανδρέας Γκατζέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου