«Οι Ιεροί Ναοί είναι για ρωμαίικη και λεβέντικη..…προσευχή. Τα υπόλοιπα απέξω.»
Με πολύ αγάπη και σεβασμό σε πρόσωπα και πράγματα καταθέτουμε τις ακόλουθες σκέψεις:
Η κριτική που άσκησε το παρόν (και όχι μόνο) ιστολόγιο για την εμφάνιση του συγκροτήματος της Ένωσης Ποντίων Σουρμένων σε Εκκλησία της Κρήτης, οι οποίοι χόρεψαν εντός του Ναού εξερχόμενοι μάλιστα μετά μουσικής και χορευτικής κίνησης από το Ιερό, προσέλκυσε τον χαρακτηρισμό του ευ(β)λαβούς. Δηλαδή εμείς που βλέπουμε ότι κάτι δεν πάει καλά με αυτήν την εικόνα έχουμε υποστεί κάποια βλάβη στον εγκέφαλο από την πολλή ευλάβεια!!!
Θέτουμε όμως το εξής ερώτημα εμείς οι ευ(β)λαβείς: Γιατί ο τίτλος του άρθρου διαμαρτυρίας ήταν «Όταν ένας ρωμαίγικος χορός μπαίνει στο μάτι των ευ(β)λαβών!», και δεν ήτανε «Όταν ένας Ιερός Ναός μπαίνει στο μάτι της Ένωσης Ποντίων Σουρμένων»; Βέβαια, στον σημερινό ανάποδο κόσμο που τα πάνω έχουν έλθει κάτω, τούτο μάλλον ακούγεται παράλογο. Να ζητάς δηλαδή εξηγήσεις γιατί συμβαίνουν πράγματα ανάρμοστα μέσα στο Ναό. Δηλαδή, είναι σα να μπαίνει μέσα σε ένα εστιατόριο ένα τσούρμο μπογιατζήδων και να έχουν την απαίτηση να βάψουν τις μούρες των ανθρώπων την ώρα που τρώνε!!! Και επειδή οι πελάτες διαμαρτύρονται να την ακούνε κι από πάνω από τους μπογιατζήδες με την φράση: «Όταν η βούρτσα του μπογιατζή μπαίνει στο μάτι των πεινασμένων»!!
Το θέμα όμως δεν είναι καθόλου αστείο διότι ακολουθεί το ίδιο ρεύμα της γενικότερης αποδόμησης που βλέπουμε και οφείλουμε να πούμε δυο λόγια.
Δεν οφείλεται σε καμμία «σχολαστικότητα» να μην θέλω να βλέπω ένα χορευτικό συγκρότημα να βγαίνει από εκεί που βγαίνει ο τεμαχισμένος Κύριος. Αν θεωρείται «σχολαστικός» αυτός που κάνει μία τέτοια στοιχειώδη και προφανή παρατήρηση, τότε είμαστε όλοι να πάμε να πνιγούμε. Όταν ο Χριστός είπε : Γέγραπται, ὁ οἶκός μου οἶκος προσευχῆς κληθήσεται· ὑμεῖς δὲ αὐτὸν ἐποιήσατε σπήλαιον λῃστῶν, δεν απευθυνότανε σε σχολαστικούς και οργανωσιακούς. Και το ο οίκος μου είναι οίκος προσευχής ΔΕΝ σημαίνει ότι ως προς την λειτουγικότητά του ο οίκος του Τριαδικού Θεού «αγκαλιάζει καθε έκφραση της ζωής…μονον χωρις αισχίνης και παραπτωμάτων». Τι πάει να πει αυτό; Μήπως περιλαμβάνει όλους αυτούς που ήδη μπαίνουν στους Ναούς με μία άλλη ιδιότητα εκτός από αυτήν του Χριστιανού; Πολιτικοί, καλλιτέχνες, Σύλλογοι, όλοι μπαίνουν «για καλό» λέει και όλοι κάνουν επίδειξη. Ποιός προσεύχεται πια στους Ναούς; Δηλαδή εμείς σαν κοινωνία απομακρυνόμαστε ολοένα και περισσότερο από την εντολή του Κυρίου ότι ο οίκος Του είναι οίκος προσευχής και αυτό το επικροτούμε; Μήπως σαν κοινωνία πάμε κατά διαόλου ακριβώς επειδή κόψαμε τις γέφυρες με τον Θεό και πάψαμε να επικοινωνούμε ειλικρινώς μαζί Του;
Δεν επιδιώκουμε κάποια «κοινωνία καθαρών», αντιθέτως, την βρωμιά μας θέλουμε να ενθυμούμαστε όταν εισερχόμαστε μέσα στο Ναό. Δεν θεωρούνε αυτήν την στάση αδιανόητη ευσεβιστική λογική οι Άγιοι. Τόση διαστρέβλωση πια; Θα χαιρόντουσαν οι Άγιοι Αρσένιος ο Καππαδόκης, Παΐσιος ο Αγιορείτης με αυτό το παρακμιακό θέαμα; Δεν αρμόζει καν στην όλη θεραπευτική της Ορθοδοξίας αυτή η συμπεριφορά, πόσο μάλλον μέσα στους Ναούς. Έλεγε ο Άγιος Παΐσιος να κάνουμε μετάνοιες διότι την ταπείνωση του σώματος θα την ακολουθήσει και η ψυχή. Είναι δυνατόν μέσα στον Οίκο του Θεού που πάμε να κοινωνήσουμε το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου να χορεύουμε σαν τα κατσίκια; Δεν υπάρχει ταπεινότητα σε αυτό το πράγμα. Υπάρχει αυτονόμηση: Εγώ νοιώθω κάτι το ιδιαίτερο και ήλθα εδώ να σου το δείξω. Αυτό ακριβώς αποκόβει την ζωή από τη Ζωή. Αυτό ακριβώς έκανε ο διάβολος.
Ούτε η Εκκλησία είναι θέατρο, ούτε ρωμαίγικος χορός είναι αυτός που δεν σέβεται την Εκκλησία. «Οι Ιεροί Ναοί είναι για ρωμαίικη και λεβέντικη..…προσευχή. Τα υπόλοιπα απέξω.» έγραψε πολύ ωραία ο αδελφός Αθανάσιος σε σχόλιο. Ο Πόντιος ξέρει πού θα χορέψει, ξέρει και πού θα προσευχηθεί. Οι πρόγονοί του που το ήξεραν δεν ανήκανε σε κάποια χριστιανική οργάνωση με «ευσεβιστικές λογικές». Το ίδιο και οι σημερινοί άξιοι απόγονοί τους που το καταλαβαίνουνε και το τηρούνε.
ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου