«Ὁ Ἰούδας καὶ ἡ Τραγικὴ Σκληροκαρδία».

 Posted on 13 Απριλίου, 2025

Κωφίδης Εὐάγγελος

Τὸ σκάνδαλο τοῦ Ἰούδα εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ βαθύτερα μυστήρια τῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας καὶ τῆς θείας Πρόνοιας. Ἡ Ἁγία Γραφὴ μᾶς παρουσιάζει τρεῖς κρίσιμες στιγμὲς ποὺ ἀποκαλύπτουν τὴν καρδιὰ τοῦ ἀποστάτη μαθητοῦ, καὶ οἱ ὁποῖες σχετίζονται ἄμεσα μὲ τὴν Κυριακὴ τῶν Βαΐων (Ἰωάν. 12:1-18): 

Ἡ Σκληροκαρδία μπροστὰ στὴν Ἀγάπη
Ὅταν ἡ Μαρία χύνει τὸ πολύτιμο μύρο στὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ἰούδας διαμαρτύρεται: «Διατί τοῦτο τὸ μύρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων καὶ ἐδόθη πτωχοῖς;» (Ἰωάν. 12:5). Ἀλλὰ ὁ Ἰωάννης ἐπισημαίνει: «Οὐχ ὅτι περὶ τῶν πτωχῶν ἔμελεν αὐτῷ, ἀλλ’ ὅτι κλέπτης ἦν» (12:6). Ὁ Ἰούδας: 
– Δὲν καταλαβαίνει τὴν γλῶσσα τῆς θυσίας: Γι’ αὐτόν, ἡ πράξη τῆς Μαρίας εἶναι «ἀσύμφορη». Ὁ νοῦς του εἶναι δεσμώτης τῶν ὑλικῶν, ἐνῶ ὁ Χριστὸς βλέπει τὴν  «εὐωδία τῆς πίστεως» (Ἐφεσ. 5:2). 
– Ἔχει ἑλκύσει ἤδη τὸν Σατανᾶ (Ἰωάν. 13:2): Ὁ σκληρὸς λογισμὸς τοῦ κέρδους τὸν ἔχει ἀνοίξει στὰ δαιμονικὰ πνεύματα. 

Ἡ Ψευδολογία τῆς Δικαιοσύνης

Ὁ Ἰούδας κρύβει τὴν πλεονεξία του πίσω ἀπὸ τὸ «καλὸ πρόσχημα» τῆς φροντίδας γιὰ τοὺς πτωχούς. Αὐτὸ εἶναι ἡ τραγικὴ ἁμαρτία τῶν Φαρισαίων: νὰ νομίζουν ὅτι ὑπηρετοῦν τὸν Θεὸ ἐνῶ ὑπηρετοῦν τὸ ἑαυτό τους (Ματθ. 23:28). Ὁ Χριστὸς ἀποκαλύπτει τὴν ἀλήθεια: «Πάντοτε γὰρ τοὺς πτωχοὺς ἔχετε μεθ’ ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε» (Ματθ. 26:11). 

Ἡ Ἐσχάτη Παραίτηση

Στὴν Ἱερουσαλήμ, ὁ Ἰούδας βλέπει τὸν Χριστὸ νὰ δέχεται δόξα «Ὡσαννὰ τῷ Υἱῷ Δαυΐδ!» (Ματθ. 21:9), ἀλλὰ αὐτὸς εἶναι ἤδη ἀποφασισμένος νὰ Τὸν προδώσει. Γιατί; 
– Διότι ὁ Χριστὸς ἀπέρριψε τὸν φιλοκέρδη ὀνειροπολισμό του: Ὁ Ἰούδας ἤλπιζε σὲ μία πολιτικὴ Μεσσία ποὺ θὰ ἐπικερδοῦσε (ἴσως θὰ ἔδινε καὶ θέσεις στὴν «ἐσωτερικὴ αὐλή» Του). 
– Διότι ἡ καρδιὰ του ἐσκληρύνθηκε: Ὅπως ὁ Φαραώ (Ἔξ. 8:15), ἔκλεισε τὰ μάτια του στὰ θαύματα (ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου!) καὶ τὰ ἀφτιά του στὴν διδασκαλία. 

Ὁ Διπλὸς Ἔλεγχος γιὰ τὴν Ἐκκλησία

1. Κίνδυνος τῆς Ψυχικῆς Πληρώσεως: Ὁ Ἰούδας ἦταν «ἐντὸς» τοῦ κύκλου τῶν Ἀποστόλων, ἀλλὰ ποτὲ δὲν ἐδίκασε τὴν ἰδία του καρδιά. Ὅπως γράφει ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος: «Ἐὰν μὴ μετανιώσῃς, καὶ σὺ θὰ πωληθῇς τριάκοντα ἀργύρια». 
2. Ἡ Κλῆση στὴν Ἀληθινὴ Μετάνοια: Ὁ Χριστὸς γνωρίζει τὴν προδοσία τοῦ Ἰούδα, ἀλλὰ στὸ Δείπνο τοῦ Του προσφέρει τὸ ψωμί «μετὰ ἀγάπης» (Ἰωάν. 13:26). Αὐτὸ εἶναι ἡ τελευταία χάρη: Ἡ ἐλπίδα τῆς μετανοίας μέχρι τῆς τελευταίας στιγμῆς. 

Ὁ Ἰούδας εἶναι ὁ ἀντίτυπο τοῦ ψυχικοῦ χριστιανοῦ ποὺ: 
– Ἀκούει λόγια Θεοῦ, ἀλλὰ τὴς καρδιὰς του τὴν κρατεῖ μακριά. 
– Λειτουργεῖ μέσα στὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ ζητεῖ τὸ δικό του. 
– Προσκυνάει μὲ τὰ χείλη, ἐνῶ ἡ καρδιὰ του εἶναι «ἀπ’ ἐμένα μακράν» (Ματθ. 15:8 :πόῤῥω ἀπέχει ἀπ᾿ ἐμοῦ). 

Ἡ Κυριακὴ τῶν Βαΐων μᾶς φωνάζει νὰ ἐξετάσουμε: Ποῦ εἶναι ἡ δική μας καρδιὰ;«Ὅπως ὁ Ἰούδας ἐπιλέγει τὸ ἀργύριο, ἐμεῖς ἐπιλέγουμε τὶς αμαρτίες /παραλείψεις / παρεκτροπές μας ἀντὶ τοῦ Χριστοῦ;» Ὅπως ἡ Μαρία δίνει ὅλη της τὴν ἀγάπη, ἐμεῖς δίνουμε ἢ «κρύβουμε δηνάρια»; 

«Κύριε, ὁ ποιμαίνων τὰς ψυχὰς ἡμῶν, γνώρισον ἡμῖν τὴν ἐπιθυμίαν τῆς καρδίας ἡμῶν, ἵνα μὴ σκληρύνωμεν, ἀλλὰ δραμόντες πρὸς σέ, μετὰ δακρύων μετανοίας κράξωμεν:  Ἁγίασον ἡμᾶς, ἱλάσθητι ἡμῖν, καὶ συγχώρησον τὰ πλημμελήματα ἡμῶν» (Ἀπολυτίκιον τῆς Μετανοίας).